Βραδιά για προβληματισμό και υπομονή…

Κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις, το ίδιο ισχύει και για το ματς στην Ισπανία. Ο Ολυμπιακός πήγε με ανέτοιμο τον Σχορτσανίτη, έχασε και τον Μπουρούση, ενώ εντελώς ανόητα ο Γλυνιαδάκης είχε θέσει εαυτόν εκτός αγώνα με 3 φάουλ στο πρώτο τρίλεπτο. Καμία ομάδα δεν έχασε κούπα τον Οκτώβρη, ενώ από μια άποψη καλύτερο είναι για τον Ολυμπιακό να μείνει προσγειωμένος θεωρώντας εαυτόν «κοινό θνητό», παρά να πάει τρένο όπως πέρσι και να φάει χοντρή σφαλιάρα στο φινάλε.

Απ’ την άλλη, η ομάδα είναι ξεκάθαρο ότι δεν έχει ακόμη αγωνιστική ταυτότητα. Τα περί βασικού κορμού και λίγων μετεγγραφών στην ουσία δεν ισχύουν όταν ο Κλέιζα βγάζει 30-35 λεπτά, ο Ουέιφερ και ο Μπέβερλι αλλάζουν το γνώριμο (από πέρσι με Χαλπερίν, Γκριρ) αγωνιστικό προφίλ της ομάδας, και ο Τεόντοσιτς φέτος έχει πολύ μεγαλύτερες ελευθερίες και σημαντικότερο ρόλο.

Ο Ολυμπιακός και ο Γιαννάκης φαίνεται ότι διαλέγουν τον δύσκολο δρόμο που είναι η εκ νέου δημιουργία αγωνιστικής ταυτότητας στην ομάδα και όχι η σταδιακή ενσωμάτωση των νέων στοιχείων. Βέβαια, με τη σημασία (αγωνιστική, οικονομική, μετεγγραφική) που έχουν οι καινούργιοι για την ομάδα, ο δεύτερος δρόμος εκ των πραγμάτων δεν θα μπορούσε να ακολουθηθεί χωρίς σοβαρές επιπτώσεις. Ο Γιαννάκης προσπαθεί να βρει ρόλο στους νέους (ακόμη και στον Παπανικολάου, τον οποίο δείχνει ότι υπολογίζει) και η ομάδα προς το παρόν μοιάζει να ψάχνεται. Λογικό, αν κοιτάξουμε το ημερολόγιο έχουμε Οκτώβρη. Η αλήθεια είναι ότι ο προπονητής του Ολυμπιακού «ψάχνει» ακόμη το ρόστερ και θεωρώ ότι αυτός είναι ένας λόγος για την είσοδο (την οποία εγώ δεν καταλαβαίνω αγωνιστικά) του Μπέβερλι αντί του Χαλπερίν στην Α1. Οπότε χρειάζεται μεγάλη υπομονή μέχρι ο Ολυμπιακός να παίξει καλό μπάσκετ. Αν και ζούμε στην Ελλάδα και οι λέξεις «υπομονή» και «λογική» είναι άγνωστες από το λεξιλόγιο του Έλληνα οπαδού, ας σκεφτούμε για ποιο λόγο παίζουν οι ομάδες έναν ολόκληρο χρόνο…

Στην Ισπανία ο Ολυμπιακός είχε σοβαρό πρόβλημα στην άμυνα. Η περιφερειακή του άμυνα δεν δουλεύει ακόμη και θα είναι δύσκολο να δουλέψει με Τεόντοσιτς, Μπέβερλι, Ουέιφερ, Τσίλντρες, που εκ των πραγμάτων δεν έχουν έφεση. Και να μην ακούσω πάλι για… τα γρήγορα πόδια του Μπέβερλι, αυτό από μόνο του δεν σε κάνει καλό αμυντικό.

Τώρα, στη συνείδηση πολλών η Μάλαγα είχε υποτιμηθεί. Κάτι το 0-4 στην Ισπανία, κάτι το γεγονός ότι άλλαξε πλήρως αγωνιστικό προφίλ πια αφήνοντας στο παρελθόν το μπάσκετ με τους βαρείς σέντερ, κάτι ότι έμοιαζε πιο άδειο το ρόστερ της, πολλοί θεώρησαν ότι ο Ολυμπιακός θα έκανε περίπατο. Η αλήθεια διαφέρει. Οι έμπειρες ομάδες δεν… συγχέουν την Ευρωλίγκα με τα εγχώρια πρωταθλήματα. Η Μάλαγα είναι φτιαγμένη για να τρέχει, έχει ψηλούς με έφεση στο ριμπάουντ και περιφερειακούς που μπορούν να εκτελέσουν αν μείνουν μόνοι τους. Σε αυτά ακριβώς ήταν η διαφορά των δύο ομάδων το βράδυ της Τετάρτης.

Οι Αμερικανοί είναι ανέτοιμοι καθώς ο μεν Μπέβερλι δεν έχει παραστάσεις ο δε Ουέιφερ δεν έχει προσαρμοστεί ούτε κατά διάνοια, ο Τεόντοσιτς χωρίς κλασικό άσο δίπλα του δεν μπορεί να κοντρολάρει το ρυθμό, ο Παπαλουκάς όπως κάνει πάντα είναι εκτός κλίματος ως τον Γενάρη, ο Κλέιζα δεν μπορεί να κάνει 30 ranking σε κάθε ματς, ο Βούισιτς λογικά κουράστηκε, ο Χαλπερίν χρησιμοποιήθηκε ανεξήγητα και λανθασμένα λίγο, ο Βασιλόπουλος το ίδιο, ο Παπανικολάου είναι πολύ φοβισμένος και πρέπει να παίζει λιγότερο σε τέτοια μας μέχρι να το ξεπεράσει, ενώ και ο τραυματισμός του Μπουρούση στοίχισε. Δρόμος υπάρχει και χαρακτήρας χτίζεται μετά από τέτοιες εμφανίσεις. Ιδίως αν δεν έχουν ουσιαστικό κόστος, όπως το ματς της Τετάρτης.

Στο αποτέλεσμα της ημέρας, η Ρόμα κέρδισε μέσα στην έδρα της δευτεραθλήτριας Ευρώπης, ΤΣΣΚΑ. Την προηγούμενη εβδομάδα πολλοί βιάστηκαν να μιλήσουν με διθυραμβικά σχόλια για… τη μικρή ήττα του Αμαρουσίου, αλλά αυτό που είχε διαφανεί και το επισημάναμε είναι ότι το Μαρούσι έπρεπε να είχε πάρει τη νίκη επειδή η ΤΣΣΚΑ θα έχανε ματς από άλλες ομάδες. Αυτό έγινε την επόμενη αμέσως αγωνιστική και μέσα στη Μόσχα από τη Ρόμα που στηρίχθηκε στην πίστη της ότι μπορεί να κερδίσει, μία ΤΣΣΚΑ που και χωρίς τον Λάνγκντον έχανε και άλλη από τη δύναμή της.

Η Ρεάλ, με τον Λαβρίνοβιτς να αποδεικνύει την εξαιρετική κατάσταση στην οποία βρίσκεται, κέρδισε άνετα την Προκόμ η οποία, όμως, προσέφερε… εντυπωσιακά στατιστικά: ο Γουντς πήρε 17 σουτ, ο Λόγκαν 16, ο Μπαρέλ 9 δίποντα, ο Γιούιν 6 τρίποντα, ενώ υπήρχαν 4 παίκτες που έπαιξαν από 6 έως 15 λεπτά και δεν πήραν ούτε 1 σουτ! Προφανώς, δεν περίσσευε καμία πάσα για αυτούς! Στο άλλο ματς για τον όμιλο του Παναθηναϊκού, η Αρμάνι, ως ανώτερη ομάδα, κέρδισε την αξιόμαχη Όλντεμπουργκ, παίζοντας καλύτερα ουσιαστικά μόνο στην τέταρτη περίοδο.

Στη Γαλλία, η Φενέρ χρειάστηκε παράταση για να καταβάλει τη Βιλερμπάν, η οποία είχε τον Τραορέ… από άλλο πλανήτη με 29 πόντους, 13 ριμπάουντ. Η Φενέρ κέρδισε γιατί είναι μια πιο έμπειρη ομάδα με πολύ πιο γεμάτο ρόστερ, αλλά ακόμη δε λειτουργεί καλά, δεν έχει χημεία και δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί τα όπλα της.