Παρέλαση!

Στο ΟΑΚΑ, ο Παναθηναϊκός έκανε επίδειξη δύναμης με μια επιβλητική παρουσία και ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα που συνοδεύτηκε και από «κατοστάρα». Στη μεγάλη του βραδιά, ο Δημήτρης Διαμαντίδης έκανε προσωπικά ρεκόρ για την Ευρωλίγκα σε πόντους και ranking, γράφοντας 22 και 33 αντίστοιχα. Δίπλα του ο Σπανούλης μοίραζε την μπάλα, ο Πέκοβιτς έβαζε στα καλάθια όποιον έβρισκε μπροστά του, για τους «πράσινους» που κυριάρχησαν σε κάθε γωνιά του γηπέδου. Με όλους τους παίκτες να βρίσκουν χρόνο συμμετοχής, ξεχώρισαν οι 6 ασίστ του Καλάθη, τα δείγματα του επιθετικού ταλέντου του Σερμαντίνι, η θετική παρουσία του Τέπιτς αλλά και τα λίγα λεπτά που βρήκαν οι Βεργίνης και Μπόγρης.

Η ουσία του αγώνα είναι ότι ο Παναθηναϊκός μπήκε, ξανά, με στόχο να «πνίξει» τον αντίπαλό του και να μην αφήσει περιθώρια αμφισβήτησης της ανωτερότητάς του. Πρόκειται για κάτι που είχαμε προβλέψει από πριν: ότι το «τριφύλλι» θα μπει στη σεζόν με αυτόματο πιλότο, με την κεκτημένη ταχύτητα της έτοιμης ομάδας χωρίς ερωτηματικά στο ρόστερ ή στη «χημεία» της (στην παρούσα φάση κάποιοι τραυματισμοί δεν είναι αρκετοί για να χαρακτηριστούν ερωτηματικά για το επίπεδο του Παναθηναϊκού). Η Χίμκι, από την άλλη, δεν είχε κανέναν τρόπο να αντισταθεί και, με εξαίρεση ελάχιστα στατιστικά στοιχεία, δεν έχει κάτι να θυμάται από αυτό το ματς, με τον οδοστρωτήρα που τη χτύπησε.

Η άλλη ελληνική ομάδα πέτυχε τη μεγάλη νίκη της αγωνιστικής. Το Μαρούσι αποδεκατισμένο έδειξε ξανά στη Σλοβενία ότι φέτος είναι μεγάλη ομάδα. Όσοι επιμένουν να το μειώνουν και να το θεωρούν «Μαρουσάκι» πανηγυρίζοντας που… πάλεψε το ματς με την ΤΣΣΚΑ, ή που… βρισκόταν κοντά στο σκορ με την Ολίμπια στο δεύτερο ημίχρονο, απλώς μένουν μετεξεταστέοι και ας αφήσουν τα μικρόφωνα μέχρι την επαναληπτική εξεταστική του ερχόμενου Σεπτέμβρη.

Το Μαρούσι χωρίς Καϊμακόγλου, Πελεκάνο, μπόρεσε και έμεινε κοντά στην πλήρη Ολίμπια σε κάθε στιγμή του ματς, έπαιρνε προβάδισμα με κάθε ευκαιρία και ουσιαστικά στο τέλος δεν απειλήθηκε. Όταν το ματς ήταν στην κόψη του ξυραφιού, το Μαρουσάκι έκανε 2-14 σερί. Πρώτη ευρωπαϊκή νίκη, μεγάλη νίκη. Ο Μαυροειδής απελευθερωμένος φέτος δείχνει την αξία του και τα στοιχεία που επισημαίναμε από πρόπερσι, Κις και Λούκας κάνουν τρομερή δουλειά, όλη η ομάδα δουλεύει σαν καλοκουρδισμένο ρολόι, οι ρόλοι είναι διακριτοί, ο καθένας ξέρει τι θα κάνει, τα μειονεκτήματα εξαλείφονται από την ομαδική δουλειά, το Μαρούσι κράτησε την ΤΣΣΚΑ κάτω από τους 70 πόντους στο πρώτο ματς και τώρα έβαλε πάνω από 80 για να κερδίσει, δείχνοντας ότι παίζει όπως το απαιτεί ο κάθε αγώνας. Ο Καλάθης πίστεψε στον εαυτό του και έδειξε σε όλους ότι έχει μπόλικο ταλέντο, ενώ ο Μπαρτζώκας έκανε ένα πάρα, μα πάρα, πολύ καλό παιχνίδι από τον πάγκο.

Μοναδική ένσταση; Η αψυχολόγητη ενέργεια του Μπατή στο τέλος να πετάξει την μπάλα από το τρίποντο και μετά να κάνει φάουλ σε καλάθι της Ολίμπια. Δείγμα απειρίας, καθώς στην Ευρωλίγκα οι διαφορές σχεδόν πάντα μετράνε. Άλλο το +9 με επίθεση στο φινάλε άλλο το +6. Αλλά κατά τα άλλα ο Μπατής ήταν πολύ καλός, ενώ είναι σημαντικό και το γεγονός ότι το Μαρούσι κατάφερε να κερδίσει τον οίστρο του απίστευτου Ματ Ουόλς χωρίς να έχει παίκτη σε ανάλογα καλή ημέρα και με απουσίες δύο βασικών.

Η Σιένα, χωρίς τον Λαβρίνοβτις, έγραψε άλλη μία, άνετη, καθαρή νίκη με άμυνα και επίθεση να δουλεύουν σε πλήρεις ρυθμούς. Η Ζαλγκίρις μπόρεσε να το παλέψει μόνο για μία περίοδο. Την ίδια ώρα, η Τσιμπόνα γνώριζε μία ακόμη ήττα, ανεβάζοντας λίγο την παραγωγικότητά της, αλλά και πάλι όχι αρκετά για να θεωρηθεί αξιοπρεπής. Η Μπαρτσελόνα κυριάρχησε έχοντας 12 παίκτες να σκοράρουν, το Ναβάρο να κάνει πρώτο καλό ευρωπαϊκό ματς (έστω κι αν χρειάστηκε 10 τρίποντα!) και τον Λάκοβιτς να προσπαθεί σιγά σιγά να βρει τα πατήματά του. Το ξεχωριστό του αγώνα ήταν τα «τηλεοπτικά μικρόφωνα» που φορούσαν οι διαιτητές και ό,τι έλεγαν ακουγόταν από τους δέκτες μας. Κατά τη γνώμη μας, η πρωτοτυπία αυτή (που ξαναδοκιμάστηκε τώρα) είναι πάρα πολύ καλή και μόνο να βοηθήσει μπορεί το άθλημα. Σε φέρνει ακόμη πιο κοντά στο ματς και εμάς… μας έφτιαξε. Αρκεί και οι σχολιαστές του αγώνα να προπονηθούν για να μην μιλάνε την ώρα που μιλούν οι διαιτητές…

Για τον όμιλο του Ολυμπιακού, η Εφές έκανε το καθήκον της και κέρδισε εντός την Παρτιζάν, χωρίς, ωστόσο, να παίξει πολύ καλό μπάσκετ, στηριζόμενο στο καλό δεύτερο ημίχρονο και στο σκοράρισμα από Σμιθ-Ρακόσεβιτς-Σούμπερτ, ενώ από την άλλη ο ΜακΚάλεμπ πείθει συνεχώς ότι είναι καλός παίκτης. Στη Γαλλία, η Λιέτουβος κέρδισε ξανά χαλαρώνοντας στο τέλος. Η διάφορα θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη για τους Λιθουανούς, που μπορεί να μην έπειθαν και τόσο πολύ με το ρόστερ τους, αλλά προς το παρόν παίρνουν όλες τις νίκες που θα μπορούσαν και χωρίς μεγάλη δυσκολία, δείγμα της καλής δουλειάς που κάνει ο Ρίμας Κουρτινάιτις.

Στο μεγάλο ντέρμπι της αγωνιστικής, η Λαμποράλ επικράτησε πολύ δύσκολα της Μακάμπι με 86-81. Οι Βάσκοι δεν μπόρεσαν να επιβάλλουν το ρυθμό τους και η Μακάμπι παραλίγο να τους κερδίσει στο «παιχνίδι τους» που, βέβαια, είναι και δικό της. Οι δύο ομάδες έπαιξαν καλό και γρήγορο μπάσκετ και το ματς κρίθηκε σε ένα σουτ 1,5 λεπτό πριν το τέλος κι ένα φαλτσοσφύριγμα κατά της Μακάμπι όταν η διαφορά ήταν στους 3 πόντους (ανύπαρκτο επιθετικό στον Άντερσον). Πάντως, οι Ισραηλινοί έδειξαν ότι φέτος είναι ένα επίπεδο καλύτεροι από πέρσι και συγκαταλέγονται ξανά στις πολύ δυνατές ομάδες.