Πλαστικές μπάλες 2006-07

Δημοσιεύτηκε στις 23 Ιουνίου 2007

Από φέτος και κάθε χρόνο στο τέλος της χρονιάς το Age of Basketball καθιερώνει την απονομή βραβείων για τους καλύτερους και… τους χειρότερους. Τα AoB awards χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: δερμάτινες μπάλες για τους καλύτερους και… πλαστικές μπάλες, όπως ακριβώς φαίνεται στη φωτογραφία. Ξεκινάμε σήμερα με τις «Πλαστικές μπάλες 2006-07» και το βράδυ της Κυριακής θα ανακοινώσουμε τις «Δερμάτινες μπάλες 2006-07». Ας δούμε τους… νικητές:

«Πλαστική μπάλα» για τη δήλωση της χρονιάς νο1: Στον Ρομπέρτας Γιαφτόκας… γιατί όταν πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα και του ζητήθηκε ένα σχόλιο για τη μετεγγραφή Μασιγιάουσκας στον Ολυμπιακό είπε: «Διάλεξε τη λάθος ομάδα». Τότε δεν ήξερε το ρόλο για τον οποίο τον προόριζε ο Ομπράντοβιτς…

«Πλαστική μπάλα» για τη δήλωση της χρονιάς νο2: Στον Πίνι Γκέρσον… για τη δήλωσή του περί μπάτζετ και ρόστερ και μάλιστα δύο φορές. Μία μετά τον αποκλεισμό από την Ταού («οι τρεις από τις τέσσερις ομάδες του φάιναλ φορ έχουν μεγαλύτερο μπάτζετ από εμάς») και μία μετά τους τελικούς («ο Παναθηναϊκός έχει μεγαλύτερο μπάτζετ και άρα καλύτερο ρόστερ»). Θυμίζουμε ότι ο Ολυμπιακός, πριν τους Στεφάνοφ, Χόσκιν, είχε μπάτζετ παικτών 8.960.000 ευρώ…

«Πλαστική μπάλα» για τη «μετεγγραφή» της χρονιάς: Στον Άρη… γιατί το καλοκαίρι ξόδεψε δύο θέσεις κοινοτικών για τους Σιμόνας Σεραπίνας και Κέβιν Φλέτσερ. Και μάλιστα προτιμώντας τον πρώτο από τον Καουκένας, ενώ τον δεύτερο τον έφερε για να αντικαταστήσει τον… Στακ (όχι τον δίλεπτο Στακ του Γκέρσον, τον κανονικό Στακ).

«Πλαστική μπάλα» για τη φούσκα της χρονιάς: Στον Τόνι Ντελκ… γιατί ήρθε με περγαμηνές και πολλά λεφτά αλλά δεν προσαρμόστηκε ποτέ (ίσως όχι μόνο με δική του ευθύνη) και έφυγε χωρίς να στενοχωρηθεί κανείς.

«Πλαστική μπάλα» για το μεγαλύτερο θερμοκέφαλο: Στον Γιώργο Καλαϊτζή… γιατί όπου κάποιος πλακώνεται, όπου υπάρχουν νεύρα, όπου ένας παικταράς είναι έτοιμος να… φλιπάρει, όπου ένας σκόρερ έχει ροχάλα στο κεφάλι, κάπου κοντά θα είναι και ο Καλαϊτζής και μάλιστα θα έχει βάλει το χεράκι του (και όχι μόνο). Ο άνθρωπος θα έπρεπε να παίρνει ντεσκαλιφιέ πριν καν ξεκινήσει ο κάθε αγώνας.

«Πλαστική μπάλα» για την ομάδα-δυσφήμηση της χορνιάς: Στον Μακεδονικό… γιατί αποτέλεσε το μόνο μελανό σημείο στο καλύτερο πρωτάθλημα των τελευταίων χρόνων.

«Πλαστική μπάλα» για την εξαφάνιση της χρονιάς: Στον Νίκο Χατζή… γιατί μόλις διαβάσατε το όνομα σκεφτήκατε ένα δευτερόλεπτο πού έπαιζε φέτος, ενώ ακόμα σκέφτεστε αν τον είδατε να σκοράρει. Η… κάθοδος συνεχίζεται για τον Χατζή, με την Ολυμπιάδα (ή την ΑΕΚ) να αποτελούν το τελευταίο του πια στοίχημα.

«Πλαστική μπάλα» για το «κατόρθωμα» της χρονιάς: Στον Πίνι Γκέρσον… γιατί κατόρθωσε (!) να μην κάνει ποτέ ομάδα το πιο ταλαντούχο ρόστερ της Ευρώπης, ενώ γκρίνιαζε κιόλας που δεν ήταν καλύτερο. Πραγματικά κατόρθωμα ότι το πρώτο σκριν στον Ματσιγιάουσκας για να βγει να σουτάρει έγινε (ανεπιτυχώς) τον Ιούνιο, ενώ ο Ντόμερκαντ ακόμη περιμένει. Κατόρθωμα ότι εξαφάνισε το καλύτερο «τεσσάρι» του πρωταθλήματος (Στακ), ότι έβγαλε τη γλώσσα στον gym–freak Πεν από τον Γενάρη (αλλαγή έγινε πρώτη φορά τον… Μάρτη), ότι
ανεχόταν τον Άκερ όσο έστελνε e–mail ότι θα αργήσει. Κατόρθωμα ότι χόντρυνε όσο ποτέ τον Σοφοκλή (α ρε Καζλάουσκας… που είχαν και παράπονο κιόλας), ότι… έκοψε το μπάσκετ στους Μπάρλο και Παπαμακάριο (και τώρα θέλει να κρατήσει τον δεύτερο γιατί «δεν βρίσκεις τέτοια δυάρια»), ότι αν δεν… έφευγε ο Σοφοκλής, ο Μπουρούσης τώρα θα έπαιζε τελικούς στο ισπανικό πρωτάθλημα. Και βέβαια… κατόρθωμα ότι ανανέωσε, αν και δεν ευθύνεται μόνο αυτός για το τελευταίο.

«Πλαστική μπάλα» για τη μεγαλύτερη επίδειξη της χρονιάς: Στον Θανάση Γιαννακόπουλο… γιατί σε κάθε ευκαιρία αποδεικνύει ότι μπορεί να μπαίνει ό,τι ώρα θέλει στον αγωνιστικό χώρο χωρίς να τολμάει κανείς να πει τίποτα. Και κυρίως γιατί ξόδεψε ούτε λίγο ούτε πολύ 3.124.000 ευρώ (πάνω από 1 δισεκατομμύριο δραχμές) για να πληρώσει τους πιο εκλεκτούς κατόχους εισιτηρίων διαρκείας στην Ευρώπη (Ντελκ, Γιαφτόκας, Αλβέρτης, Παπανικολάου).

«Πλαστική μπάλα» για το κοράκι της χρονιάς: Στον Τάσο Πηλοΐδη… γιατί απλώς αλλοίωσε το πρωτάθλημα και μετά βγήκε για να υποστηρίξει την επιλογή του, την ώρα που ο Διαμαντίδης είχε σταματήσει παραδεχόμενος το φάουλ του και ο Θανάσης Γιαννακόπουλος αναγκάστηκε να συμφωνήσει ότι ήταν φάουλ.

«Πλαστική μπάλα» για το ατόπημα της χρονιάς: Στην ελληνική πολιτεία… γιατί ενώ όλο το χρόνο θεωρούσε τους οπαδούς των ομάδων ανίκανους να παρευρεθούν στο ίδιο γήπεδο, σε μία άνευ προηγουμένου βλακώδη ρύθμιση τους θεώρησε ικανούς να το κάνουν στον 5^ο τελικό του πρωταθλήματος… Απολογισμός; Δύο βαριά τραυματίες (στο μάτι ο ένας και με κίνδυνο να χάσει 3 δάκτυλα ο άλλος), 19 απλώς τραυματίες, εκατοντάδες σπασμένα καθίσματα, φωτοβολίδες εκτοξευμένες από βαλλιστικό όπλο (μπράβο στην αστυνομία…) και απλώς ντροπή…

«Πλαστική μπάλα»… περιορισμένης ευθύνης: Στους πρασινοκόκκινους οπαδούς… γιατί αφού αλληλοβρίστηκαν και αλληλοσκοτώθηκαν, τιμώρησαν και τις ομάδες τους που τους ανέχτηκαν… Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός μάλλον ξεκινούν την επόμενη χρονιά κεκλεισμένων των θυρών.

«Πλαστική μπάλα»… χωρίς σχόλιο: Στην ΕΡΤ… γιατί μας υποχρέωσε να ακούμε για ένα χρόνο από τη θέση του σχολιαστή τον “άνθρωπο που έκοψε το μπάσκετ στον Γκάλη”.

«Πλαστική μπάλα» στο καλύτερο γλείψιμο της χρονιάς: Στον ΑΓΟ Ρεθύμνου γιατί από τις 25/03/2007 (όταν και έγινε ο τελικός Κυπέλλου) μέχρι και τις 22/06/2007 εκδίδει ανακοινώσεις ευχαριστίας στον Παναθηναϊκό επειδή το κέρδισε με 40 πόντους. Εντάξει ρε παιδιά, είστε παράρτημα, εμείς τι φταίμε;