Ζέσταμα ενόψει ντέρμπι και μελαγχολία

Λίγες ημέρες μετά τον αγώνα του Κυπέλλου, ΠΑΟΚ και Ολυμπιακός προσέφεραν και σήμερα ένα ωραίο ματς, που μπορεί να είχε καλές στιγμές και όμορφες φάσεις, αλλά μας έριξε ξανά στη μελαγχολία. Με τον Παπαλουκά να γυρίζει στην Αθήνα αλλά τον Τεόντοστις να παίρνει την μπαγκέτα, ο αγώνας κυλούσε με τον Ολυμπιακό να έχει το προβάδισμα και τον έλεγχο, στηριζόμενος και στην αποτελεσματικότητα του Τσίλντρες. Ο ΠΑΟΚ, δεν ήταν κακός, είχε κάποιους παίκτες σε καλή ημέρα, αλλά δεν έδειχνε να μπορεί να γυρίσει το μομέντουμ του αγώνα.

Η ιστορία του ματς, όμως, άλλαξε κάπου στο 23’ με τη φάση του Σχορτσιανίτη που έγινε ξανά πρωταγωνιστής της ημέρας για μη αγωνιστικό θέμα. Ας σχολιάσουμε καρέ καρέ τη φάση: Ο σέντερ του Ολυμπιακού χρεώθηκε με επιθετικό φάουλ (ο Χέλιγουελ έβαλε καλά το σώμα του και πήρε ένα σωστό σφύριγμα), απόφαση που δεν του άρεσε με αποτέλεσμα να εκνευριστεί και να αρχίσει να διαμαρτύρεται (πράγμα όχι σπάνιο, αλλά πάντα όχι σωστό). Βλέποντας αυτό, ο κόσμος αρχίζει εν χορώ να βρίζει τον Σχορτσιανίτη με άσχημο τρόπο (όπως πάντα οι παίκτες είναι απροστάτευτοι στις ύβρεις της εξέδρας) και ο παίκτης γυρίζει στην εξέδρα και κάνει μία χειρονομία (κίνηση απαράδεκτη από κάθε άποψη). Οι οπαδοί εξαγριώνονται και αρχίζουν να πετούν στο παρκέ μπουκάλια, ποτήρια και καρέκλες (κάτι πλήρως απαράδεκτο που δεν μπορεί να δικαιολογηθεί σαν απάντηση στον παίκτη).

Σε αυτές τις περιπτώσεις, η απόφαση είναι τόσο απλή που και ένα μικρό παιδί θα μπορούσε να την καταλάβει: ξεκάθαρα ντεσκαλιφιέ στον Σχορτσιανίτη και εκκένωση του γηπέδου. Ποιος έχει, όμως, το θάρρος να βγάλει εκτός γηπέδου τον κόσμο του ΠΑΟΚ; Μέσα στο γενικό χαμό, την καφρίλα των οπαδών και την μωρουδιακή ανοησία του Σχορτσιανίτη, ξεχώρισαν δύο συμπεριφορές: αυτή του Γιαννάκη που πήγε σχεδόν από το χεράκι τον παίκτη του (που συνέχιζε βλακωδώς την ίδια χειρονομία) εκτός γηπέδου και μέχρι τη φυσούνα, και αυτή ορισμένων παικτών του ΠΑΟΚ που προσπάθησαν να ηρεμήσουν τους ανώριμους, ανόητους οπαδούς τους.

Ο γνωστός κανόνας (η διακοπή ευνοεί την ομάδα που είναι πίσω) επιβεβαιώθηκε με τον ΠΑΟΚ να γυρίζει την ψυχολογία και να περνάει και μπροστά λίγο πριν το δεκάλεπτο! Ο Ολυμπιακός, όμως, με τον Τεόντοσιτς να δείχνει ξανά προσωπικότητα (τελείωσε με 13 ασίστ!), ξαναβρήκε τον εαυτό του στην τελευταία περίοδο και επιβεβαίωσε την ανωτερότητα του ρόστερ του, κλείνοντας το ματς με επιμέρους σκορ 15-25.

Ο Μαρκόπουλος έβαλε αμέσως στο παιχνίδι του ΠΑΟΚ τον Παπαδόπουλο, θυμίζοντας μας την αξία του Λάζου και το γεγονός ότι είναι παίκτης για να ακουμπάει η μπάλα πάνω του, αφού σε κάθε επίθεση περνούσε η μπάλα από τα χέρια του, από τα οποία μπορούσε να καταλήξει στο καλάθι ή να βγει μία αποτελεσματική πάσα όταν έκλεινε, κάτι που έγινε συχνά, ο Ολυμπιακός με νταμπλ και τριπλ-τιμ πάνω στον Έλληνα σέντερ. Ο Λάζαρος φάνηκε ότι θα αποτελεί πλέον το σημείο αναφοράς των επιθέσεων του ΠΑΟΚ και τελείωσε με 11 πόντους, 7 ριμπάουντ, 3 ασίστ, δίπλα στον εντυπωσιακό Μονρό που έπαιξε στρογγυλό 40λεπτο και τους αρκετά καλούς Γκρέγκορι και Ντρόμπνιακ. Από τους φιλοξενούμενους, εκτός από Τεόντοσιτς και Τσίλντρες, ο Κλέιζα (σε ένα ακόμη νταμπλ-νταμπλ) και ο Χαλπερίν έβαλαν σημαντικά καλάθια, ο Μπουρούσης συνεισέφερε στην επίθεση με καλά ποσοστά, ενώ η φτωχή παρουσία του Γλυνιαδάκη σε άμυνα και επίθεση (ελλείψει Βούισιτς, ουσιαστικά βοήθησε μόνο στα ριμπάουντ) δικαιολόγησε περισσότερο τον προπονητή του για την περιορισμένη μέχρι χθες συμμετοχή του.

Στο ΟΑΚΑ, στο άλλο ματς της ημέρας, ο αγώνας κύλησε πολύ πιο ήσυχα και αναμενόμενα. Ο Παναθηναϊκός δεν είχε κανένα πρόβλημα να επιβάλλει εξ αρχής το νόμο του στο παρκέ παίρνοντας διψήφια διαφορά από τα μέσα του πρώτου δεκαλέπτου. Το Μαρούσι μπόρεσε μόνο ανά διαστήματα να φανεί πιο ανταγωνιστικό, δεν ήταν κακό, αλλά δεν κατάφερε να χτυπήσει τον αγώνα. Μπήκε καλά στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά η διαφορά κλάσης των ρόστερ των ομάδων είχε ως αποτέλεσμα οι φιλοξενούμενοι να μην μπορούν να έχουν διάρκεια στην απόδοσή του.

Το «τριφύλλι» έκοψε κάθε διέξοδο σε Λούκας και Μαυροειδή, οδηγώντας δύο από τους καθοριστικότερους παίκτες του Αμαρουσίου στις χειρότερες φετινές εμφανίσεις τους. Ο Παναθηναϊκός είχε μεγάλη διαφορά στα αμυντικά ριμπάουντ (δείγμα της καλής του άμυνας που οδηγούσε τον αντίπαλο συχνά σε χαμένα σουτ), ενώ παρότι οι δύο ομάδες σούταραν τις ίδιες βολές, οι «πράσινοι» έβαλαν 7 περισσότερες.

Ο Ομπράντοβιτς έβαλε όλους τους παίκτες του αρκετά, αλλά κανέναν πολύ, κάνοντας καλή διαχείριση και συντήρηση δυνάμεων. Στηρίχθηκε στην ευστοχία στα δίποντα των Πέκοβιτς και Τέπιτς αλλά είχε και αρκετούς ακόμη να συνεπικουρούν επιθετικά. Μπατίστ και Τσαρτσαρής στην πρώτη τους εμφάνιση στο πρωτάθλημα έδειξαν διαφορετικό πρόσωπο. Ο Αμερικανός έκανε μία συνηθισμένη για τα στάνταρ του εμφάνιση και φάνηκε σα να μην είναι επηρεασμένος από την αποχή του. Θα χρειαστεί, βέβαια, χρόνο για να αποκτήσει διάρκεια στο παιχνίδι του, αλλά είναι σημαντικό το ότι μπαίνει δυναμικά. Από την άλλη πλευρά, ο Τσαρτσαρής ήταν εκτός κλίματος και η αγωνιστική του παρουσία είναι ένα από τα ερωτηματικά της σεζόν. Με τον Σερμαντίνι να βελτιώνεται και να αποκτά αυτοπεποίθηση, είναι σίγουρο ότι ο Κώστας θα χάσει χρόνο συμμετοχής.

Οι δύο… Καλάθηδες ήταν αμφότεροι καλοί υπό το βλέμμα του πατέρα τους στις εξέδρες, ενώ από το Μαρούσι επίσης αξιοπρεπής ήταν ο Κις. Οι άλλοι δύο πρώτοι σκόρερ του Αμαρουσίου, ήταν απελπιστικά άστοχοι, ο μεν Χόμαν είχε 11 πόντους με 5/11 δίποντα, 1/5 βολές, ο δε Πελεκάνος 9 πόντους με 1/6 τρίποντα. Συνολικά, το ματς αξίζει μίας σχετικής κριτικής, λόγω του ότι το Μαρούσι είναι καλή ομάδα, αλλά ο Παναθηναϊκός με την καθολική επικράτησή του έκανε τον αγώνα τυπική διαδικασία δείχνοντας πόση διαφορά μπορεί να έχει από αυτές τις ομάδες.