Δημοσιεύτηκε στις 24 Νοεμβρίου 2009
Η ΑΕΚ έδειξε τη Δευτέρα ότι έχει αρκετά αξιόμαχη ομάδα, κάτι που άλλωστε το ξέραμε ήδη. Το άγχος των παικτών της ήταν πάρα πολύ μεγάλο για τη νίκη, καθώς όλοι ένιωθαν ότι έπαιζαν με την πλάτη στον τοίχο. Μάλιστα, μιλώντας με ορισμένους από αυτούς τις μέρες πριν τον αγώνα, αυτό το παιχνίδι αντιμετωπιζόταν σαν… τελικός Ευρωλίγκας.
Το παιχνίδι προφανώς και δεν ήταν εύκολο. Η Καβάλα έχει αρκετά δυνατή ομάδα και πλέον με τον Κόλινς στη σύνθεσή της θα κάνει… πολλές κηδείες στο πρωτάθλημα. Το γιατί ένας παίκτης σαν τον Κόλινς φτάσαμε σχεδόν Δεκέμβρη για να υπογράψει στην Καβάλα είναι απορίας άξιο. Ιδίως, για ομάδες… που τον ήξεραν και έψαχναν παίκτη στη θέση του (όλοι ξέρουμε για ποιον χτυπά η καμπάνα). Αυτό που είχαμε πει από το καλοκαίρι, ότι δηλαδή η οικονομική κρίση έχει ρίξει τα κασέ των παικτών και αυτό θα βοηθήσει τις (μικρομεσαίες) ελληνικές ομάδες να γίνουν πιο ανταγωνιστικές με παίκτες που υπό άλλες συνθήκες δεν θα έπαιρναν αποδεικνύεται και στην πράξη.
Η ΑΕΚ, πάντως, ήθελε περισσότερο το παιχνίδι, έδειξε ότι σταδιακά βρίσκει την αγωνιστική της ταυτότητα και ότι έχει δυνατότητες να βελτιωθεί πολύ στις επόμενες αγωνιστικές. Ο Τορίν Φράνσις είναι απίστευτη εγγύηση κάτω από τα καλάθια, ενώ η περιφέρεια είναι πολύ δυνατή επιθετικά. Δύο προβλήματα που φαίνεται να αντιμετωπίζει η ΑΕΚ είναι η κάποιες φορές μέτρια άμυνα, όταν οι Αμερικάνοι ξεχνιούνται και δεν υπάρχουν Καλλινικίδης, Παπαντωνίου, Νικολαΐδης για να τους κρατήσουν σε αμυντική εγρήγορση, αλλά και το αμυντικό ριμπάουντ, καθώς δεν υπάρχει κλασικός ψηλός σέντερ. Ο Φράνσις έχει έφεση, αλλά δεν μπορεί να μαζέψει μόνος του όλα τα ριμπάουντ του αγώνα. Βέβαια, και τα δύο προβλήματα επιδέχονται διόρθωσης.
Η Καβάλα, απ’ την άλλη, είναι αρκετά αξιόμαχη, αλλά φαίνεται να πέφτει θύμα του ίδιου της του ενθουσιασμού. Ο Κόλινς είναι εγγύηση που λίγες ομάδες στην Ελλάδα (για να μην το τραβήξω περισσότερο) έχουν, αλλά δεν φτάνει αυτό. Οι άλλοι δύο Αμερικανοί της ομάδας φαίνεται ότι μπορούν να καταστρέψουν πολύ εύκολα ό,τι οι ίδιοι ή οι συμπαίκτες τους έχουν χτίσει. Ο Αλεξάντερ δικαιολογημένα έχει απόλυτη ελευθερία στη ρακέτα και είναι πάντα η πρώτη λύση στους ψηλούς, αλλά παίκτης που παίζει στο 4-5 και έχει 7/19 σουτ δεν έχει κάνει καλό παιχνίδι κι ας λένε τα στατιστικά 17 πόντους και 7 ριμπάουντ. Πρέπει να κάνει σωστή επιλογή προσπαθειών και να μειώσει δραστικά εκείνες που είναι εκ των πραγμάτων καταδικασμένες.
Και φτάνουμε στον Σιλντς, που είναι όντως αρκετά καλός παίκτης. Όμως, είναι κλασικός Αμερικάνος, και μάλιστα έχει το ελεύθερο από τον Πιλαφίδη (ή το παίρνει από τη σημαία χωρίς επιπτώσεις). «Τρελαίνεται», παρασύρεται, καταστρέφει από οργανωμένες επιθέσεις μέχρι κι αιφνιδιασμούς, ουσιαστικά ήταν ο λόγος που η Καβάλα δεν μπήκε με καλύτερες προϋποθέσεις στα τελευταία λεπτά. Πρέπει γρήγορα να τον χαλιναγωγήσει ο Πιλαφίδης, καθώς έτσι θα χάσει αρκετά ματς που μπορεί να τα πάρει. Με την ΑΕΚ, ο Σιλντς είχε 3/11 εντός παιδιάς και 6 λάθη, δηλαδή έχασε 14 επιθέσεις. Άλλες 15 (12 σουτ και 3 λάθη) έχασε ο Αλεξάντερ. Μια ομάδα σαν την Καβάλα δεν έχει την πολυτέλεια σε τέτοια ματς να «πετάει» τόσες επιθέσεις. Βέβαια, ο Πιλαφίδης έχει ξεκαθαρίσει ότι ένας από τους ξένους (υπάρχουν και οι Ραΐτσεβιτς, Τσέρανιτς, Γκούστας) θα φύγει. Μέχρι πρόσφατα φαβορί ήταν ο Σιλντς, αλλά με Ηλιάδη και Κυρίτση τραυματίες αυτό μάλλον αλλάζει.
Η ΑΕΚ μετά την πρώτη της νίκη έχει δύο αγώνες τους οποίους μπορεί να χτυπήσει στα ίσια (εκτός με Κολοσσό, εντός με ΓΣ «Ολύμπια») και επιβάλλεται να πάρει τουλάχιστον τον έναν πριν την «Κόλαση» των 6 αγωνιστικών που ακολουθούν (Πανελλήνιος, Άρης, Μαρούσι, Ολυμπιακός, ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκός). Δύο νίκες στα επόμενα δύο ματς θα της δώσουν ασφάλεια και αυτοπεποίθηση για τη συνέχεια, όπου ελπίζει να πάρει τουλάχιστον δύο ματς ως το τέλος του πρώτου γύρου (υπάρχει κι ο Ηλυσιακός).
Προφανώς, καταλάβατε ότι για τα τηλεοπτικά και για το θέμα με τους νεαρούς διεθνείς (αυτό ήταν που με έχει ενοχλήσει) θα τα πούμε αναλυτικά στο αυριανό άρθρο.
Υ.Γ.: Είναι καλό να βλέπεις ότι στις «λιγότερο ανεπτυγμένες» χώρες, όπως αρέσκεται να βαυκαλίζεται ο Νεοέλληνας, οι αθλητικοί νόμοι τηρούνται και βγάζουν νόημα…