Νίκη-χρυσάφι

Ωραίο ματς έγινε στην Καβάλα, όπου οι γηπεδούχοι είχαν ένα πολύ καλό πρόσωπο στο πρώτο ημίχρονο, οι φιλοξενούμενοι μπόρεσαν να γυρίσουν το ματς προς το τέλος, με την ομάδα του Πιλαφίδη, όμως, να είναι πιο συγκεντρωμένη στο φινάλε και να παίρνει μία σημαντική νίκη.

Ο τρόπος παιχνιδιού της Καβάλας έχει πια ως βασική υπόσταση τις συνεργασίες μεταξύ του Κόλινς και του ψηλού, είτε αυτός είναι ο Αλεξάντερ, είτε ο Τσέρανιτς. Παράλληλα, στο ματς αναδείχθηκε ο καθοριστικός ρόλος που παίζει ο Γκιέντριους Γκούστας στην ομάδα της Καβάλας, αφού όταν βγήκε λόγω φάουλ στο τέλος της 2ης περιόδου, ο ΠΑΟΚ μείωσε τη διαφορά, ενώ η ομάδα του Πιλαφίδη ανέκαμψε το ρυθμό της με την επιστροφή του στο παρκέ. Αντίθετα, ο Σιλντς επιβεβαίωσε ξανά αυτό που έχει γράψει αρκετές φορές ο Rasheed, ότι όσο καλός παίκτης είναι, τόσο εύκολα μπορεί να καταστρέψει την ομάδα του. Είναι χαρακτηριστικό ότι έκανε 2 λάθη μέσα στο τελευταίο λεπτό, τρακάροντας πάνω στον αμυντικό του στην τελευταία οργανωμένη επίθεση της Καβάλας (με το σκορ 70-67) και χάνοντας στη συνέχεια τον Μονρό, στην άμυνα, την ώρα που υπήρχε σαφέστατη εντολή από τον Πιλαφίδη για φάουλ.

Από την πλευρά του ΠΑΟΚ, ο Μονρό ανέβηκε πολύ στο δεύτερο μέρος αλλά είχε 1/3 κρίσιμες βολές στο φινάλε. Ψάχνοντας για ένα πιο εμφανές μειονέκτημα στο κοουτσάρισμα του Μαρκόπουλου, θα λέγαμε ότι παρασύρεται στο ροτέισόν του από την καλή μέρα κάποιων παικτών. Όπως ο Μονρό έπαιξε στρογγυλό 40λεπτο με τον Ολυμπιακό, την προηγούμενη εβδομάδα, έτσι και ο Γκρέγκορι που ήταν μακράν ο καλύτερος του ΠΑΟΚ στο πρώτο μέρος, είχε παίξει 27,5 από τα πρώτα 30 λεπτά και στο τέλος της 3ης περιόδου ζήτησε ξεκούραση. Δεν είχε ανάσες και καθαρό μυαλό στη συνέχεια, με αποτέλεσμα να μη βοηθήσει σχεδόν καθόλου στο καθοριστικό τέταρτο δεκάλεπτο.

Τα Τρίκαλα μπήκαν δυνατά στο Αλεξάνδρειο και φάνηκαν απειλητικά, εκμεταλλευόμενα το, ως συνήθως, χλιαρό ξεκίνημα του Άρη. Οι γηπεδούχοι, όμως, δεν είχαν όρεξη για παιχνίδια, ανέβασαν γρήγορα την απόδοσή τους και έπαιξαν καλό μπάσκετ στη δεύτερη και την τρίτη περίοδο, πετυχαίνοντας σε αυτό το διάστημα επιμέρους σκορ 43-27. Όταν ο Άρης πάτησε γκάζι, στηριζόμενος στο σκοράρισμα των Κλαρκ και Ρίτσαρντσον, τα Τρίκαλα δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν. Η επιστροφή του Ντικούδη έδωσε ένα έξτρα σώμα στους ψηλούς, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι ο Άρης αποκτά σιγά σιγά οντότητα και σταθερότητα στο παιχνίδι του, με τον Κίκι Κλαρκ να δείχνει ότι έχει εγκλιματιστεί στο κοουτσάρισμα του Κατσικάρη και μπορεί να σκοράρει καλά.

Ο Κατσικάρης, εκτός από το ότι φέρνει τον Άρη σε καλύτερο αγωνιστικό επίπεδο σταδιακά, προσπαθεί και να εμφυσήσει χαρακτήρα στους παίκτες του. Είναι χαρακτηριστικό ότι 2 λεπτά πριν τη λήξη πήρε τάιμ-άουτ για να τους βάλει τις φωνές αφού είχαν χαλαρώσει. Δυστυχώς, ο αγώνας επισκιάστηκε από το σοβαρό τραυματισμό του Νίκου Μπάρλου, η απώλεια του οποίου στερεί ένα σημαντικό γρανάζι στη μηχανή που προσπαθεί να συναρμολογήσει ο νέος κόουτς του «αυτοκράτορα». Τα Τρίκαλα είχαν κάποιες καλές στιγμές, μπήκαν με καλούς προσανατολισμούς, αλλά στη συνέχεια φάνηκε η διαφορά κλάσης στα ρόστερ.

Ο Πανελλήνιος επιβεβαίωσε την ανωτερότητά του επί του Πανιωνίου, κερδίζοντάς τον με 14 πόντους, σε ένα παιχνίδι που οι «Ολυμπιονίκες» εμφάνισαν δύο πρόσωπα, αλλά η διαφορά δυναμικότητας ανάμεσα στις δύο ομάδες ήταν εμφανής.

Ο Πανιώνιος ήταν καλύτερος στο πρώτο ημίχρονο, μάλιστα κράτησε μικρό προβάδισμα μέχρι το 22ο λεπτό, όταν και το σκορ ήταν 39-42. Ο Πανελλήνιος έκανε πολλά λάθη στο διάστημα αυτό, φαινόταν να έχει υποτιμήσει τον Πανιώνιο και να μην έχει υπομονή και καθαρό μυαλό στην επίθεση.

Η εικόνα άλλαξε άρδην πολύ εύκολα στο επόμενο πεντάλεπτο, γεγονός που θύμισε το περσινό ματς των δύο ομάδων (όταν ο Πανελλήνιος έκανε 21-2 σερί στην τρίτη περίοδο). Αυτή τη φορά το σερί ήταν 15-0 και εκτάθηκε σε διάστημα ενός πενταλέπτου (23-28) με το σκορ να πηγαίνει στο 54-42 και το ματς να κρίνεται οριστικά, καθώς ο Πανιώνιος στα υπόλοιπα 12 λεπτά δεν μπόρεσε ποτέ να πλησιάσει πιο κοντά από τους 9 πόντους τον καλύτερο αντίπαλό του. Βέβαια, ένας λόγος που ο Πανιώνιος δεν άντεξε ήταν και οι απουσίες παικτών που είχε, αλλά ο αντίλογος λέει ότι ο Πανελλήνιος ήταν εμφανώς χαλαρός και μέτριος στο πρώτο ημίχρονο, αλλά οι «κυανέρυθροι» δεν μπορούσαν να πάρουν τον έλεγχο του ματς.