Αρχή με υποσχέσεις!

Ο Άρης στην πρεμιέρα πέρασε από την Κροατία και την έδρα της Ζαντάρ, που κάθε άλλο παρά εύκολη είναι. Η εκτός έδρας νίκη αυτή θα σβηνόταν τελείως αν οι «κίτρινοι» δεν κέρδιζαν την Τρίτη στο Αλεξάνδρειο τη Χαποέλ. Ο Άρης είχε τον έλεγχο του ματς, η διαφορά που κρατούσε ήταν διψήφια, αλλά στο τέλος πήγε να… αυτοκτονήσει. Λίγο η χαλάρωση, λίγο ένα νεκρό διάστημα, λίγο η πίεση από τους Ισραηλινούς, το 0-8 έφερε τη Χαποέλ σε απόσταση αναπνοής, για να ισοφαρίσει λίγο μετά σε 74-74 και 77-77. Ο Ντίξον έκλεισε ένα πάρα πολύ καλό παιχνίδι με το σουτ της αναμέτρησης και ο Άρης έμεινε αλώβητος.

Αν κρατήσει την έδρα του θα μπορέσει να περάσει και ίσως να του φτάσουν ακόμη και 4 νίκες. Πάντως, η αρχή είναι καλή, αλλά στο μυαλό όλων έρχονται τα περσινά όταν ο Άρης πραγματικά… κατάφερε να αποκλειστεί. Η ομάδα μοιάζει όλο και καλύτερη με τον Κατσικάρη, ενώ οι παίκτες δείχνουν να βρίσκουν σταδιακά τους ρόλους τους. Στα αρνητικά πρέπει ίσως να αναφέρουμε ότι ο Κατσικάρης δεν έχει βρει ακόμη ισορροπία στην περιφέρεια, υπό την έννοια να μπορεί να εκμεταλλευτεί όλα του τα όπλα στο ίδιο ματς. Συνήθως, κάποιος νιώθει εγκλωβισμένος όταν κάποιος άλλος παίζει καλά, και, μοιραία, (αυτο)περιορίζεται σε δεύτερο ρόλο. Πάντως, αυτό είναι κάτι που διορθώνεται με το χρόνο.

Ο Πανελλήνιος είχε πολύ πιο εντυπωσιακό ξεκίνημα, καθώς διέσυρε την Γκραν Κανάρια με 30 πόντους διαφορά. Οι «Ολυμπιονίκες» δείχνουν από νωρίς ότι φέτος θέλουν να θεωρούνται ένα από τα φαβορί για το final-four και παίζουν πολύ καλό μπάσκετ. Το να κερδίσεις με 29 πόντους μια ισπανική ομάδα (έστω κι αν αυτή έχει… 10 ξένους) είναι πάντα μεγάλη υπόθεση. Μάλιστα, η εκτός έδρας νίκη επί της Νανσί τη δεύτερη αγωνιστική εδραιώνει τον Πανελλήνιο στην κορυφή και δείχνει ότι πλέον μόνο από δικά του λάθη μπορεί να χάσει την πρόκριση.

Στη Γαλλία, ο Πανελλήνιος ήλεγχε την κατάσταση στο πρώτο ημίχρονο, ενώ οι δύο ομάδες είχαν ένα πραγματικά απαράδεκτο τρίτο δεκάλεπτο (σκορ 9-8) στο οποίο, βέβαια, ο Πανελλήνιος έκανε τη δουλειά του κρατώντας το προβάδισμα. Στην τέταρτη περίοδο οι Γάλλοι προσπάθησαν να πάρουν το ματς και θα το είχαν καταφέρει αν ο Σμιθ δεν έδειχνε την κλάση του. Πάντως, στην παράταση ο Πανελλήνιος απέδειξε ότι φέτος είναι πολύ ισχυρός καθαρίζοντας το ματς εύκολα.

Ο Βουγιούκας παίρνει χρόνο και δείχνει το πλούσιο ταλέντο του, Χαραλαμπίδης, Παπαμακάριος και Μπλάκνεϊ καθοδηγούν από την περιφέρεια με μαεστρία, ενώ προσφέρουν και καλό σκορ, την ώρα που Σμιθ και Τζόνσεν αναλαμβάνουν τα υπόλοιπα.

Σημαντικό επίσης και για τις δύο ελληνικές ομάδες ότι οι αντίπαλοι που κέρδισαν την 1η αγωνιστική (Γκραν Κανάρια και Ζαντάρ) αμφότεροι πήραν νίκες στη 2η εβδομάδα. Έτσι, και ο Άρης και ο Πανελλήνιος είναι μόνοι πρώτοι στο γκρουπ τους και έχουν από την αρχή προβάδισμα. Μπορεί αυτό να δείχνει το πόσο δύσκολοι είναι οι όμιλοι, αλλά αυτομάτως καθιστά πολύ σημαντική την κάθε εκτός έδρας νίκη και οι ελληνικές ομάδες έχουν ήδη από μία. Η λογική λέει ότι αμφότεροι θα προκριθούν αν προστατεύσουν την έδρα τους, ενώ αμφότεροι δείχνουν ότι έχουν τα φόντα για να προχωρήσουν στη διοργάνωση.

Στους άλλους ομίλους, μόνο σε έναν υπάρχουν δύο ομάδες αήττητες (δύο με 2-0 και δύο με 0-2), κάτι που δείχνει πόσο ισορροπημένη είναι η κατάσταση στη διοργάνωση. Βέβαια και σε αυτόν τον όμιλο (ο 2ος με Βαλένθια, Τριούμφ, ΛεΜαν και Χέμοφαρμ), τα τρία από τα τέσσερα ματς κρίθηκαν με έναν, έναν και τρεις πόντους αντίστοιχα, ενώ το τέταρτο με 7 πόντους διαφορά. Ακόμη υπάρχει πολύς δρόμος μέχρι το final-4, αλλά η αρχή είναι υποσχόμενη για τις ελληνικές ομάδες.