Για να τελειώνουμε με το παραμύθι…

Δημοσιεύτηκε στις 26 Ιουνίου 2007

Αφορμή γι’ αυτά που θα γράψω σήμερα είναι τα όσα ακούγονται τις τελευταίες μέρες για τον Σοφοκλή Σχορτσιανίτη και το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός σκοπεύει (;) τον συμβουλεύσει να μην πάει στην προεπιλογή της εθνικής. Θεωρητικά οι «ερυθρόλευκοι» θέλουν ο Σχορτσιανίτης να μείνει όλο το καλοκαίρι στο ΣΕΦ και να κάνει ατομικές προπονήσεις, ώστε να αδυνατίσει και να είναι έτοιμος για του χρόνου. Μέσα σε αυτή τη λογική, δεν θέλουν να χάσει καιρό στην εθνική ή σε καμπ των Κλίπερς, ενώ η «εικόνα» του Γκέρσον που έμεινε συγκινημένος, πεισμωμένος μα και… μαγεμένος από μία φωτογραφία του αδύνατου Σχορτσιανίτη που είδε στο Καρπενήσι, έκανε τον γύρο των μέσων.

Δεν νομίζω ότι ο Ολυμπιακός υπάρχει περίπτωση να πει επισήμως στον Σοφοκλή «μην πας στην εθνική», ούτε νομίζω ότι είναι ζήτημα προπονήσεων τριών μηνών το να έρθει ο BigSofo στην κατάσταση που ήταν πέρσι.

Να σας θυμίσω λίγο τι έχει προηγηθεί; Ο Σχορτσιανίτης πήγε στον Ολυμπιακό πριν δύο χρόνια ως μία περίπτωση που κανείς στον Άρη δεν πίστευε ότι θα παίξει μπάσκετ. Τελειωμένος στα 21 του δηλαδή. Ο Καζλάουσκας βοήθησε στο να «βγάλει μάτια», ο Γιαννάκης το συνέχισε, κι έτσι φτάσαμε στον περασμένο Σεπτέμβριο όταν ο Σχορτσιανίτης έκανε πλάκα με τους Ντουάιτ Χάουαρντ, Κρις Μπος και Έλτον Μπραντ. Τον πρώτο από τους τρεις οι Αμερικάνοι έχουν αρχίσει να τον βάζουν στην ίδια πρόταση με τον Τσάμπερλεν, τον δεύτερο τον θεωρούν παίκτη–φαινόμενο και τον τρίτο φοβερά ολοκληρωμένο πακέτο…

Τι έγινε λοιπόν; Η πιο συχνή ατάκα που ακούγεται είναι «ο Σοφοκλής είναι παίκτης που χρειάζεται ειδική μεταχείριση» και ο Γκέρσον δεν του την παρείχε προφανώς, γι’ αυτό και πάχυνε. Κι αυτή η άποψη εκφράζεται από εκείνους που υπερασπίζουν τον BigSofo. Ουσιαστικά, δηλαδή, τον δικαιολογούν λέγοντας ότι είναι προβληματικός!

Μπούρδες!

Πείτε μου έναν παίκτη που δεν χρειάζεται ειδική μεταχείριση. Πείτε μου έναν άνθρωπο που δεν χρειάζεται ειδική μεταχείριση. Αλλά ας μείνουμε στους παίκτες προς το παρόν. Δεν ήθελε ειδική μεταχείριση ο Ράτζα που δεν κατέβαινε σε πρωινές προπονήσεις; Δεν ήθελε ειδική μεταχείριση ο Σακίλ όταν όλοι στο Λος Άντζελες έκαναν τα στραβά μάτια που έτρωγε χάμπουργκερ στα ημίχρονα (!) των αγώνων; Δεν ήθελε ειδική μεταχείριση ο Άκερ όταν επί ένα μήνα έστελνε e–mail ότι θα αργήσει; Δεν ήθελε ειδική μεταχείριση ο Ραντμάνοβιτς όταν είπε ότι θα παίξει εθνική μόνο αν είναι η πρώτη επιλογή στην επίθεση; Δεν ήθελε ειδική μεταχείριση ο Γιούιν όταν μόνο γι’ αυτόν έκανε τα στραβά μάτια στο θέμα των κιλών ο Ράιλι; Και ας μην πάμε τόσο μακριά… Πόσοι παίκτες έχουν απαιτήσει να μην ξεκινούν πεντάδα και να μπαίνουν ως πρώτη αλλαγή (ας μην αρχίσουμε με ονόματα); Δεν είναι ειδική μεταχείριση αυτό; Πόσοι Αμερικανοί στην Ελλάδα απαιτούν μίνιμουμ σουτ και λεπτών σε κάθε δεκάλεπτο, αλλιώς στο επόμενο είναι προκλητικά αδιάφοροι (ελάτε… σίγουρα θα σας έρχονται ένα-δυο παραδείγματα από το φετινό πρωτάθλημα); Αυτά δεν είναι ειδική μεταχείριση; Όταν σταματάς το μπάσκετ επειδή δεν ξεκίνησες πεντάδα σε ένα ματς; Δεν ζητάς ειδική μεταχείριση; Τα παραδείγματα είναι χιλιάδες, όσα και οι παίκτες σε όλες τις κατηγορίες και σε όλες τις ηλικίες. Και μιλάω για τι ζητάει ο καθένας, όχι τι παίρνει.

Ο Σοφοκλής, όπως και κάθε άνθρωπος, έχει έναν συγκεκριμένο τρόπο για να τον πλησιάσεις. Έλα; Αλήθεια; Απίστευτο… Ο Γκέρσον έκανε σα να ανακάλυψε την Αμερική όταν είδε ότι ο Σχορτσιανίτης δεν είναι ρομπότ. Μα ποιος είναι ο ρόλος του στον Ολυμπιακο; Να γυμνάζει και να προπονεί; Αυτό το αναλαμβάνουν βασικά οι βοηθοί. Να βγάζει τα συστήματα; Ίσως, αν και απέτυχε παταγωδώς. Αλλά πώς θα έχει τα ηνία μιας σύγχρονης ομάδας όταν δεν μπορεί να μπει στην ψυχολογία του κάθε παίκτη του.

Ο Σχορτσιανίτης, λέει, είναι παιδί και πρέπει να του φέρεσαι ως τέτοιο. Εγώ λέω, εντάξει… Ας πάρουμε για παράδειγμα εσάς κι εμάς που δεν είμαστε παιδιά. Πας στη δουλειά σου. Είσαι ο τύπος στο γραφείο με τις μεγαλύτερες δυνατότητες. Το αφεντικό σου σε αγνοεί επιδεικτικά. Προσπαθεί να σε μειώσει για να μην νιώθεις ξεχωριστός, ώστε να σε κάνει να δουλέψεις περισσότερο. Δεν λειτουργεί αυτό και τότε τι κάνει; Βλέπει 5 αναλφάβητους (θεωρητικά) να περνούν έξω στο δρόμο και λέει πως απορεί γιατί δεν είσαι μαζί τους. Μετά, χάνει την ευκαιρία να κλείσει μια σημαντική δουλειά (δεν δουλεύεις μόνο εσύ εκεί, έχει αποκτήσει και την αφρόκρεμα του ευρωπαϊκού… επιχειρηματικού κόσμου) και όπου σταθεί και βρεθεί λέει ότι έφταιγες εσύ γι’ αυτό. Θα δούλευες μετά για την πάρτη του; Ποιος θα δούλευε; Για τον Γκέρσον θα τα πούμε μία άλλη φορά. Όμως, από τη στιγμή που έχεις κάποτε πατήσει πόδι σε παρκέ, μπορείς να καταλάβεις πόσο ευσταθεί η δικαιολογία «χρειάζεται ειδική μεταχείριση». Για να τελειώνουμε με αυτό το παραμύθι, που μειώνει τον Σοφοκλή, αλλά και τις ευθύνες του Γκέρσον.