Όσα έφερε… ο Άγιος Βασίλης

Ο Άρης, ο οποίος έχει μεγάλο πρόβλημα στο στήσιμό του από το καλοκαίρι, αποδέσμευσε τον Ντίξον και στη θέση του πήρε τον Ιβάν Πάουνιτς. Η κίνηση δεν είναι από αυτές που θεωρούνται εκ των προτέρων σωστές όσον αφορά τον παίκτη που φεύγει (όπως η αντίστοιχη της επόμενης ομάδας που θα μελετήσουμε), καθώς ο Ντίξον ως τώρα ήταν ο πρώτος σκόρερ της ομάδας σε μέσο όρο και ο πιο εύστοχος παίκτης της στα τρίποντα (δεν μετράω προφανώς τον Ντικούδη που κάνει 1 ανά αγώνα, μιλάω για σουτέρ). Η επίσημη δικαιολογία, κυρίως λόγω αυτών των στατιστικών, ήταν ότι ο Ντίξον έφυγε για εξωαγωνιστικούς λόγους και συγκεκριμένα γιατί μετά το ματς με τον Κολοσσό είπε «fuck you» στον Κατσικάρη όταν πήγε να του δώσει οδηγίες. Θεωρώ ότι δεν είναι αυτός ο μόνος λόγος (αρκεί να δει κανείς το Μαρούσι-Πανιώνιος και να προσέξει λίγο πριν τη λήξη τι λέει ο Καλαμπόκης στον Μάρκοβιτς, στην ένταση οι περισσότεροι παίκτες βρίζουν), καθώς αν αυτό συνέβαινε, ο Κατσικάρης είναι μυγιάγγιχτος και δεν μπορεί να σταθεί σε ομάδα. Ο λόγος αυτός προκρίθηκε ώστε να μείνουν ήρεμοι οι υπόλοιποι, να δουν ότι όποιος δημιουργήσει πρόβλημα θα φύγει, αλλά ο Ντίξον ουσιαστικά ήταν ο μόνος που μπορούσε να φύγει, γι’ αυτό έφυγε.

Μπετς και Κλαρκ είναι κοινοτικοί και είναι εντελώς χαζό να έφευγαν αυτοί, ο Μάιλς είναι η μόνη επιλογή του Κατσικάρη, οπότε θα στηριχτεί ως το τέλος, ενώ ο Ρίτσαρντσον έχει και πιο «δεμένο» συμβόλαιο από τον Ντίξον, ενώ παίζει και καθαρά στο «3» (ακόμη και στο «4» τον έχουμε δει), δηλαδή σε θέση με πρόβλημα για τον Άρη. Με Μάιλς, Κλαρκ, Αργυρόπουλο, Ντίξον στο ασόδυο, Χατζηβρέττα στο «2-3» και Ρίτσαρντσον στο «3-4», ήταν σαφές ποιος έπρεπε να μείνει. Αν σε αυτή την εξίσωση προσθέσουμε και το γεγονός ότι οι 3 Αμερικανοί στο ασόδυο τα έχουν κάνει… κουλουβάχατα στην οργάνωση του παιχνιδιού, τότε φαινόταν ότι εκεί κάτι έπρεπε να αλλάξει. Έφυγε ο Ντίξον, λοιπόν, ήρθε ο Πάουνιτς, που έχει 3 μεγάλα πλεονεκτήματα και ο Κατσικάρης ελπίζει έτσι να άλλαξε τη ρότα της ομάδας.

Ο Χατζηβρέττας θα έχει πιο μεστό επιθετικό ρόλο, όμως θα πρέπει να δείξει και πιο ώριμος και να μην παρασύρεται, ενώ η έλευση Πάουνιτς αλλάζει και τον «άσο». Ο Πάουνιτς είναι Σέρβος (1ο καλό), είναι νεαρός και με κίνητρο και φιλοδοξίες (2ο καλό) και, βεβαίως, είναι κλασικός άσος, που οργανώνει και μαρκάρει πολύ σκληρά, χωρίς να τον νοιάζει αν θα κάνει 2, 5 ή 10 σουτ. Η κίνηση έχει λογική, δεδομένου ότι ο Κλαρκ (περισσότερο) και ο Μάιλς, θα απελευθερωθούν επιθετικά παίζοντας πιο πολύ στο «2» όσον αφορά την οργάνωση, άρα θα κουράζονται λιγότερο και θα σκοράρουν περισσότερο. Ο Πάουνιτς είναι ψηλός, οπότε το πιο πιθανό είναι να μαρκάρεται αυτός από το «δυάρι» των αντιπάλων, ενώ είναι και πολύ γρήγορος, κάτι που ο Άρης θα πρέπει να εκμεταλλευτεί. Πάντως, 22 χρονών και διεθνής, Σέρβος, είναι σίγουρα σημαντική μετεγγραφή για οποιαδήποτε ομάδα.

Μένει να δούμε αν ο Άρης θα ξεπεράσει και το επιθετικό πρόβλημα, αν δηλαδή θα αρχίσει να έχει πιο λογικές επιθέσεις μέσα στο παιχνίδι, καθώς λογικά αυτό προσπαθεί να κάνει ο Κατσικάρης με την αλλαγή αυτή, η οποία έπρεπε να γίνει, καθώς ήταν σαφές ότι η ομάδα δεν «τσούλαγε».

Όμως, σε απόκτηση παίκτη προχώρησε και ο Ολυμπιακός, που έφερε στο λιμάνι τον Σκούνι Πεν, σε μια κίνηση που θα έπρεπε να έχει γίνει από το καλοκαίρι, δηλαδή να πλαισιωθεί ο Τεόντοσιτς και ο Παπαλουκάς με έναν πολύ καλό, γρήγορο, έμπειρο πλέι μέικερ. Ο Πεν πολύ γρήγορα, θεωρώ ότι, θα μπει και στο ρόστερ της Α1, βγάζοντας εκτός τον Μπέβερλι. Σίγουρα, δεν τίθεται θέμα ποιος από τους δύο είναι καλύτερος, καθώς ο Πεν έχει μεγάλη καριέρα και είναι από τους πιο σημαντικούς Αμερικανούς πλέι μέικερ στην Ευρώπη τα τελευταία 10 χρόνια.

Ο Πεν είναι ο παίκτης του προπονητή, παίρνει σωστές προσπάθειες, είχε μια πολύ καλή σεζόν στην Ουκρανία πέρσι, ενώ φέτος ήταν μέτριος, αλλά σε μια ομάδα που είναι και η ίδια μέτρια και χωρίς λογική ως τώρα (Λα Φορτέτσα Μπολόνια). Είναι σίγουρα πολύ έμπειρος, μπαίνει σε θέση που ο Ολυμπιακός ήθελε παίκτη στον οποίο μπορεί να στηρίζεται, ενώ ξέρει και την ομάδα και τις απαιτήσεις της, οπότε δεν θα αργήσει να προσαρμοστεί.

Πλέον, με Παπαλουκά, Τεόντοσιτς, Πεν, ο Γιαννάκης έχει τρεις λύσεις στον άσο και δεν θα φοβάται να ξεκουράσει τον Παπαλουκά ή να πετάξει τον Τεόντοσιτς στον πάγκο όποτε τρελαίνεται, όπως φοβόταν ως τώρα. Ο Μπέβερλι θα πάρει εμπειρίες από την Ευρωλίγκα, έχει καλά στοιχεία, αλλά έχουμε πει εδώ και καιρό, δεν ήταν για τον Ολυμπιακό, τουλάχιστον όχι φέτος.

Απ’ την άλλη γεννιέται το ερώτημα, αν ο Πεν μπορέσει να αντικαταστήσει επάξια τον Ουέιφερ (δεν μπόρεσα να αντισταθώ, το είπα). Πλάκα κάνω. Γεννιέται λοιπόν το ερώτημα γιατί έπρεπε να φτάσουμε στον Γενάρη για να διορθώσει ο Ολυμπιακός τα λάθη του σχεδιασμού τα οποία βλέπαμε όλοι από το καλοκαίρι. Γράφαμε ότι ο Ουέιφερ είναι ακατάλληλος αλλά η ομάδα άργησε να το δει, γράφαμε ότι ο Χαλπερίν έπρεπε να είναι στην Α1, πάλι ο Ολυμπιακός άργησε, γράφαμε ότι αντί για τον Μπέβερλι θέλει ο Ολυμπιακός καλό άσο, τον έφερε τελικά ο… Άγιος Βασίλης.

Θεωρώ σίγουρο ότι πολλά θα αλλάξουν προς το καλύτερο στο παιχνίδι του Ολυμπιακού πια, αφού, βέβαια, δώσουμε λίγο χρόνο στον Πεν.

Τέλος, το αν έπρεπε η Καβάλα να αλλάξει προπονητή, θα φανεί… στο τέλος. Ο Πιλαφίδης είναι πολύ καλός προπονητής και ίσως έπρεπε να του δοθεί χρόνος. Απ’ την άλλη, πολύ καλός είναι και ο Αλεξανδρής και ίσως ταιριάξει περισσότερο με την ομάδα και καταφέρει να τη βελτιώσει.