Βραδιά αντιθέσεων

Δεν μπορούν να εξηγηθούν με άλλο τρόπο (τον πειράζουν τα μελομακάρονα) οι δηλώσεις του εδώ και 3 μέρες, πρώτα για τον Πανιώνιο όπου μιλούσε για ομάδα (τον Παναθηναϊκό) που κυριαρχούσε στο γήπεδο, για τον Παναθηναϊκό που αδικήθηκε από τη διαιτησία με τον Πανιώνιο, αλλά και για πόλεμο που κάνουν οι δημοσιογράφοι στην ομάδα του (ας μην είμαστε υπερβολικοί, όλοι στην Ελλάδα ζούμε). Πρώτα σκεφτήκαμε απλώς ότι… την άκουσε και είχε μια άσχημη μέρα, αλλά τελικά μετά την προτροπή για… πιπέρι στο στόμα αν αναφερθούμε στον Παναθηναϊκό, ακούσαμε και ότι έδωσε συγχαρητήρια στους παίκτες του που κέρδισαν την Προκόμ, που πάλεψαν το ματς και που κέρδισαν παρά τις απουσίες (Διαμαντίδης) και τους ανέτοιμους (Τσαρτσαρής, Τέπιτς, Πέκοβιτς).

Δεν θέλω να υποτιμήσω την Προκόμ, αλλά η Ρεάλ έχασε στην Πολωνία πριν από λίγες εβδομάδες και όλη η Ευρώπη μίλαγε για ξευτίλα, σούργελο, ντροπή και απαράδεκτη εμφάνιση. Δηλαδή, το ότι ο Παναθηναϊκός κέρδισε στο τελευταίο δίλεπτο είναι κατόρθωμα; Αν έχανε θα έπειθε κανέναν ο Ομπράντοβιτς ότι η Προκόμ… την παλεύει;

Πέραν τούτου, ο Παναθηναϊκός στο τέταρτο δεκάλεπτο είχε τον έλεγχο και δεν απειλήθηκε στο τέλος ουσιαστικά. Από τη στιγμή που ανέλαβε δράση ο Κιντέλ Γουντς (ακούσαμε ότι σε πτυχές του παιχνιδιού του είναι καλύτερος και από τον Άντονι Πάρκερ, για να αποδειχτεί ξανά πόσο εύκολα ξεχνάει ο Έλληνας), το ματς κρίθηκε. Εντάξει, είμαι λίγο προκατειλημμένος με τον Γουντς που παίζει μπάσκετ για την πάρτη του, αλλά ο Γουντς είχε ένα λέι απ, 3 χαμένα σουτ και 2 λάθη τη στιγμή που η Προκόμ προσπαθούσε να πάρει το ματς. Δηλαδή έχασε 5 επιθέσεις στο πιο κρίσιμο σημείο του ματς (5 από τις 6 που πήρε). Και να τις έβαζε δεν πιστεύω ότι η Προκόμ θα έπαιρνε τον αγώνα (εδώ και η διαφωνία μου με τον Ομπράντοβιτς που προσπάθησε να μας πείσει ότι το φοβόταν), αλλά εν τέλει ντύθηκε μοιραίος.

Ο Παναθηναϊκός δεν ήταν καλός, έκανε δύο άσχημα δεκάλεπτα (το 2ο και το 3ο) και πήρε το ματς με την κλάση του. Χαρακτηριστικό είναι ότι πρώτος σε ranking ήταν ο Πέκοβιτς με 13 που ήταν ουσιαστικά κάτω του μετρίου σε απόδοση στο ματς (4/10 σουτ για τις επιλογές που έχει είναι κακό ποσοστό).

Είναι φανερό ότι ο Παναθηναϊκός ψάχνεται ακόμα και οι απουσίες, που μάλιστα είναι και… κυλιόμενες (γυρνάει ο ένας, τραυματίζεται άλλος) δεν τον βοηθούν να βρει ρυθμό. Πάντως, σε αυτή τη φάση και με τα ματς με τη Ρεάλ πίσω του, δεν χρειάζεται ρυθμό. Έχει χρόνο για να… ψάξει να τον βρει.

Στη Βιτόρια το Μαρούσι έψαχνε τη μία νίκη που λογικά χρειάζεται για να προκριθεί στην επόμενη φάση (αν δεν μας την κάνει την Πέμπτη η Μακάμπι με τη Ρόμα). Οι «κιτρινόμαυροι» ήταν στην ψυχολογία του αγώνα, μπήκαν πολύ δυνατά και αποφασισμένα μέσα και άντεξαν 20 λεπτά. Θα ήταν άδικο να ψέξουμε το Μαρούσι επειδή έχασε σε μία από τις δυσκολότερες έδρες της Ευρώπης, ακόμη κι αν η Ταού δεν είναι σε τόσο μεγάλη φόρμα όσα ακούγεται (ο Χέρμαν τώρα επιστρέφει, ο Ελιάχου δεν έχει βρει ρυθμό, ο Χουέρτας τώρα γύρισε). Το 2-14 της αρχής μας γέμισε με ελπίδες, αλλά οι Ισπανοί είναι αλήθεια ότι έλεγξαν όλον τον υπόλοιπο αγώνα. Το 18-2 του δευτέρου μέρους έκρινε το ματς, αφού το 31-32 έγινε 49-34 και μετά το ματς ήταν τυπική διαδικασία.

Πάντως, ξανά προς τιμήν του, το Μαρούσι πάλεψε και έριξε τη διαφορά σε μονοψήφια επίπεδα, ενώ το ματς φάνηκε να ξεφεύγει. Για τον Μπαρτζώκα μπορώ μόνο να πω ότι δεν πήρε δεύτερο τάιμ άουτ στην 3η περίοδο μετά το 40-34 (εκεί πήρε το πρώτο). Η ομάδα του δεν σκόραρε με τίποτα, δέχτηκε μετά το τάιμ άουτ ένα ακόμη 9-0 κι εκείνος έμοιαζε να έχει αφήσει το ματς στη μοίρα του. Θα μπορούσε, ίσως, να βοηθήσει τους παίκτες του που εμφανώς δεινοπαθούσαν στο παρκέ. Το σημαντικό για το Μαρούσι (καλώς εχόντων των πραγμάτων) έρχεται την ερχόμενη εβδομάδα, όταν και επιβάλλεται να κερδίσει τη Μακάμπι στο ΟΑΚΑ. Η Μακάμπι, πάντως, δεν θα είναι εντελώς αδιάφορη, αφού στη διπλή ισοβαθμία υπερέχει της ΤΣΣΚΑ, οπότε έχει ελπίδες για τη δεύτερη θέση.

Στη Σερβία, η Παρτιζάν ήξερε ότι με νίκη κατά 95% έμπαινε στο Top-16. Επίσης, ήξερε ότι με +23 κατά 90% θα εξασφάλιζε την 3η θέση στον όμιλο. Βέβαια, αυτά δεν τα ήξερε μόνο η Παρτιζάν, τα ήξερε όλη η Ευρώπη, άρα και η Λιέτουβος. Η διαφορά μπαίνοντας στην 4η περίοδο ήταν στους 11 πόντους και η Λιέτουβος έδειχνε να χάνει τον αγώνα, αλλά να ελέγχει τη διαφορά αν μη τι άλλο. Τελικά… όχι. Το 25-6 της τελευταίας περιόδου έγραψε το τελικό +30 για την Παρτιζάν, που πήρε και τη διαφορά για την ισοβαθμία. Ο Βουγιόσεβιτς, αφού πρώτα είδε την καρδιά του να επιστρέφει στη θέση της, καθώς η πρώτη εκτίμηση έλεγε ότι ο Μάριτς είχε κόψει τους χιαστούς του (οπότε ουσιαστικά αντίο χρονιά), αλλά τελικά θα λείψει μόνο 1-2 εβδομάδες, μετά φρόντισε η ομάδα του να έχει ελπίδες ακόμη και για την πρώτη θέση. Ακραίο σενάριο, αλλά υπαρκτό για την Παρτιζάν που έχει 4 νίκες στους τελευταίους 5 αγώνες της στη διοργάνωση, ενώ ξεκίνησε με 1-4. Η Λιέτουβος, που παραλίγο να γράψει ιστορία στην τέταρτη περίοδο, είχε 5 λάθη και 2/19 εντός παιδιάς στο εν λόγω διάστημα…

Στη Μαδρίτη, η Ρεάλ έδειξε ξανά ότι ψάχνεται (και αυτή) και ήταν μετρίως μέτρια με την Όλντενμουργκ. Βέβαια, η διαφορά δυναμικότητας ήταν τέτοια που δεν μπορούσε να χάσει στη Μαδρίτη, ενώ οι φίλοι των Μαδριλένων είδαν και τον Γιάριτς για πρώτη φορά σε αγώνα Ευρωλίγκας με την ομάδα τους να έχει 6 πόντους, 8 ριμπάουντ, 4 κλεψίματα και 2 ασίστ σε 26 λεπτά.

Τέλος, η Σιένα κανονικά θα έπαιζε με τη Φενέρ, αλλά προφανώς έπαιξε φιλικό με το εφηβικό των Τούρκων, αλλιώς δεν εξηγείται το 101-58, +43 για τους Ιταλούς. Εντάξει, οι Τούρκοι είχαν αποδείξει από τον πρώτο γύρο ότι δεν έχουν τη Σιένα, χάνοντας εντός έδρας, αλλά τέτοιο σκορ δεν χωνεύεται εύκολα για μια ομάδα που έχει τόσους παίκτες υψηλού επιπέδου. Τότε το είχαν παλέψει το παιχνίδι, τώρα μετά την πρώτη περίοδο ακολούθησε το 31-11 της δεύτερης και το 28-14 της τρίτης. Οι Ιταλοί έκαναν 18-0 στην αρχή της δεύτερης περιόδου (το 19-16 έγινε 37-16), ένα 11-0 στην 3η περίοδο (το 58-30 έγινε 69-30) και η Φενέρ έμοιαζε με ομάδα… χαμηλότερης κατηγορίας (και μπαίνει και σε περιπέτειες).