Έβγαλαν την υποχρέωση

Οι «ερυθρόλευκοι» στο ΣΕΦ δεν είχαν κίνητρο, καθώς η πρωτιά ήταν καπαρωμένη, και αυτό φάνηκε στο πρώτο ημίχρονο, όταν και ήταν μέτριοι χωρίς ιδιαίτερη διάθεση για να τρέξουν τον αγώνα. Λογικό βέβαια, καθώς δεν υπήρχε κίνητρο πλην της νίκης. Ευτυχώς για τον κόσμο που πήγε στο ΣΕΦ, όσους είδαν το ματς από την τηλεόραση, αλλά και για την ίδια την ομάδα, οι φωνές του Γιαννάκη στα αποδυτήρια έπιασαν τόπο.

Ο Γιαννάκης από την αρχή του ματς για ένα και μόνο πράγμα ωρυόταν: την άμυνα. Όταν ο Ολυμπιακός αποφάσισε να παίξει άμυνα, η Παρτιζάν παραδόθηκε αμαχητί και δεν μπόρεσε καν να προβάλει αντίσταση. Ήταν στο τρίτο δεκάλεπτο και στο 44-47 με 5 λεπτά να απομένουν όταν οι «ερυθρόλευκοι» πάτησαν το πόδι στο γκάζι στην επίθεση και στην άμυνα άρχισαν να παίζουν πολύ σκληρά και επιθετικά. Η Παρτιζάν έμεινε χωρίς πόντο για 4 λεπτά, ο Ολυμπιακός έκανε 16-0 σερί και το ματς τελείωσε ουσιαστικά εκεί. Η ίδια κατάσταση συνεχίστηκε και στο πρώτο πεντάλεπτο της τέταρτης περιόδου, με το επιμέρους σκορ του δεκαλέπτου 25-35 για τον Ολυμπιακό να είναι 28-5, με πολύ καλή άμυνα, εμπνευσμένη σε μεγάλο ποσοστό από την ενέργεια των Τεόντοσιτς και Μπέβερλι.

Οι «ερυθρόλευκοι», ίσως λόγω έλλειψης διάθεσης, ίσως από… φυσιολογικές αιτίες, είχαν πρόβλημα απέναντι στον Βράνιες, που, αν και δεν έκανε τόσο καλό παιχνίδι όσο την περασμένη εβδομάδα ή το Σαββατοκύριακο, ήταν αρκετά καλός και δημιούργησε πολλά επιθετικά προβλήματα στον Ολυμπιακό, με τους περισσότερους «ερυθρόλευκους» να μην περνάνε ούτε για πλάκα από τη ρακέτα των Σέρβων. Στον Βράνιες η στατιστική μέτρησε 5 τάπες, αλλά το πραγματικό νούμερο ήταν πολύ μεγαλύτερο (ας πούμε η τάπα του στον Κλέιζα, που απέτρεψε το καλάθι και φάουλ, δεν μέτρησε, καθώς δεν μετρούν αμυντικά στατιστικά εκτός χρόνου).

Ο Τεόντοσιτς είχε ένα ακόμη καλό και σωστό παιχνίδι, όπως θα έπρεπε για έναν πλέι μέικερ, με 9 ασίστ και μόλις 1 λάθος, ενώ ο Χαλπερίν ξαναβρήκε τα πατήματά του και σκόραρε όπως το συνήθιζε πριν από λίγο καιρό.

Στη Γερμανία ο Παναθηναϊκός είχε απουσίες, αλλά απέναντί του βρισκόταν η χειρότερη ομάδα της διοργάνωσης, που ήταν και αδιάφορη. Τελικά, οι «πράσινοι» χωρίς να πιάσουν καλή απόδοση, κατάφεραν και κέρδισαν, οφείλοντας μεγάλο μέρος της νίκης στην πολύ καλή εμφάνιση του Μάικ Μπατίστ, που ήταν με διαφορά ο καλύτερος στο γήπεδο.

Ο Παναθηναϊκός ήταν πολύ μέτριος στην τρίτη περίοδο, δίνοντας πολλά δικαιώματα στους Γερμανούς, με αποτέλεσμα το ματς να γίνει ντέρμπι και να μείνει έτσι ως το τέλος, ενώ ο Ομπράντοβιτς δεν τόλμησε να βάλει στο παρκέ Βεργίνη και Μπόγρη, δείχνοντας ότι δεν τους εμπιστεύεται καθόλου, ακόμη και σε ένα αδιάφορο (αλλά κλειστό) παιχνίδι.

Ο Παναθηναϊκός είχε περισσότερα λάθη, λιγότερες τάπες, λιγότερα κλεψίματα, μία παραπάνω ασίστ, 3 παραπάνω ριμπάουντ και ουσιαστικά κέρδισε λόγω της αδιαμφισβήτητης αξίας του και του οίστρου του Μπατίστ, που όποτε έπαιρνε την μπάλα ήταν εγγύηση. Η νίκη, βεβαίως, ήταν χωρίς αντίκρισμα, αφού την ίδια ώρα στην Ιταλία, η Ρεάλ περνούσε νικηφόρα από το Μιλάνο κρατώντας την πρωτιά στον όμιλο.

Η Ρεάλ δεν μπήκε καλά στο ματς με την Αρμάνι και βρέθηκε από νωρίς να κυνηγά. Οι Ιταλοί, όμως, δεν άντεξαν την πίεση των Ισπανών (που… ζηλεύοντας τον Άρη είχαν 25 δίποντα και 25 τρίποντα) και τελικά παραδόθηκαν και αποκλείστηκαν από τη συνέχεια. Οι Ιταλοί δεν εκμεταλλεύτηκαν το καλύτερο ματς του Βιτζιάνο που ήρθε από το πουθενά, και έμειναν 5οι στον όμιλο. Έτσι καταριούνται τη μοίρα τους για τον αποκλεισμό, αλλά η αλήθεια είναι ότι η Προκόμ έδειξε χαρακτήρα.

Παρότι ξεκίνησε την Ευρωλίγκα με ήττα εντός έδρας από την Όλντενμπουργκ, κέρδισε στην έδρα της και τη Χίμκι και τη Ρεάλ, για να πάρει δίκαια την πρόκριση στην επόμενη φάση, αφού όποτε χρειάστηκε έκανε την υπέρβαση και πήρε ματς που χρειαζόταν για να προκριθεί. Η ανατροπή της Προκόμ, που ουσιαστικά δεν ήρθε στα ματς με την Αρμάνι, αλλά στις νίκες με Χίμκι και Ρεάλ, είναι από τα πιο σημαντικά σημεία της φετινής Ευρωλίγκας. Οι Πολωνοί έκαναν ό,τι έπρεπε με τους Ρώσους την Τετάρτη, κερδίζοντας και περιμένοντας τα νέα από Ιταλία, όπου λίγο νωρίτερα η Ρεάλ δεν είχε αυτοκτονήσει ξανά (όπως… με την Προκόμ) και είχε κερδίσει.

Στον όμιλο του Ολυμπιακού είχαμε κι εκεί ανατροπή, αφού το εισιτήριο για την επόμενη φάση πήρε η Εφές, που πρέπει να δώσει… το μισό τουλάχιστον στη Μάλαγα. Η Εφές κέρδισε εύκολα στη Γαλλία την Ορλεάν, αλλά αυτό δεν θα έφτανε για την πρόκριση, αν η Μάλαγα είχε χάσει στη Λιθουανία από τη Λιέτουβος.

Κι όμως, οι ουσιαστικά αδιάφοροι Ισπανοί (ο Ολυμπιακός θα κέρδιζε την Παρτιζάν και θα έβγαιναν 2οι) έδειξαν ξανά όλα τα στοιχεία που τους κάνουν μεγάλη ομάδα, σε έναν αγώνα από τον οποίο οι ίδιοι δεν κέρδισαν τίποτα, εκτός ίσως του να δυσκολέψουν τη ζωή σε… μία από τις τρεις άλλες ισπανικές ομάδες του Top-16, που θα φορτωθεί τώρα την Εφές.

Η Λιέτουβος δεν μπόρεσε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και, αν και ίσως δεν είναι απόλυτα δίκαιο αυτό, μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρει ο Μπόγιαν Πόποβιτς που έκανε το χειρότερό του παιχνίδι στη χρονιά στο πιο κρίσιμο σημείο. Ο Πόποβιτς ήταν άποντος εντός παιδιάς, είχε 0/5 σουτ και τις 5 ασίστ του «έσβησαν» τα 5 λάθη του, για να στοιχίσει πολύ στην ομάδα του. Βέβαια, η Λιέτουβος ήταν εμφανές ότι λύγισε κάτω από την πίεση του αγώνα, αφού έκανε 25 λάθη, αριθμό που αποτελεί (αρνητικό βεβαίως) ρεκόρ γι’ αυτή φέτος. Έτσι πήγε στράφι η μεγάλη υπεροχή σε ασίστ και ριμπάουντ που είχε στο ματς.

Η Εφές ήταν πολύ τυχερή, τελικά, και πέρασε. Από τη μία, καλύτερα επειδή είναι πιο δυνατή ομάδα από τη Λιέτουβος (ως ρόστερ) και υπόσχεται μεγαλύτερες συγκινήσεις στην επόμενη φάση η παρουσία της, απ’ την άλλη, όταν μια ομάδα με τέτοιο ρόστερ περιμένει αποτέλεσμα άλλων για να προκριθεί, σίγουρα δεν της αξίζει και δεν θα της πει κανείς «μπράβο» που τα κατάφερε.