Αρμάδα για το Παρίσι

Η εμφάνιση του Ολυμπιακού στη Βιτόρια ήταν καταπληκτική και έφερε στο μυαλό μας εκείνη στη Μάλαγα πριν από λίγους μήνες. Εκείνες τις ημέρες είχα γράψει ότι ο Γιαννάκης θέλει ο φετινός Ολυμπιακός να μάθει να κερδίζει τρέχοντας και είναι διατεθειμένος να θυσιάσει αγώνες, χωρίς να κάνει εκπτώσεις, μέχρι η ομάδα του να μάθει να παίζει όπως εκείνος θέλει και να κερδίζει με γρήγορο μπάσκετ. Βέβαια, τότε, ειδήμονες και μη είδαν ξεγύμνωμα του Ολυμπιακού από ισπανική ομάδα και χίλια μύρια προβλήματα.

Τελικά, ο Ολυμπιακός πήγε στη Βιτόρια και έδειξε στη Λαμποράλ ποιος είναι το αφεντικό του ομίλου. Με μπάσκετ πολύ υψηλού επιπέδου, με αντιδράσεις ταχύτατες και εκπληκτικές, με τρομερό διάβασμα του παιχνιδιού των Βάσκων και με την αυτοπεποίθηση που δίνει η σιγουριά της καλύτερης ομάδας, ο Ολυμπιακός ουσιαστικά «τελείωσε» τον όμιλο με το «καλημέρα». Γιατί αν χάσει τώρα την πρωτιά θα είναι απαράδεκτος.

Ο Γιαννάκης (πολύ καλό κοουτσάρισμα) εμφανώς είχε στήσει αμυντικά τον Ολυμπιακό γύρω από τον Σπλίτερ, ο οποίος δεινοπάθησε όποτε πήρε την μπάλα (πράγμα όχι εύκολο στο ματς), ενώ από τους περιφερειακούς της Λαμποράλ αποφάσισε να παίξει ασφυκτικά και με νταμπλ-τιμ τον Ντιν και τον Ίνγκλις, δηλαδή τους δύο καλύτερους σουτέρ. Από αυτή του την έμπνευση πήρε 5 άστοχα τρίποντα και τους έβγαλε και τους δύο τελείως εκτός αγώνα. Πολύ σωστή σκέψη, καθώς ο Σαν Εμετέριο και ο Χουέρτας είναι πιο πλήρεις παίκτες και πολύ πιο δύσκολο να τους αποκόψεις από το παιχνίδι της ομάδας (καθώς έχουν και πάσα και σουτ και ντράιβ). Ο Σπλίτερ εμφανώς κουραζόταν πάρα πολύ για να πάρει την μπάλα, ενώ εκείνος που προκάλεσε τα περισσότερα προβλήματα ήταν ο Τελέτοβιτς, που βέβαια στη μέρα του δεν μαρκάρεται, καθώς μιλάμε για παίκτη 2.07μ., τον 1ο σε τρίποντα στη διοργάνωση, που σουτάρει συνεχώς εκτός συστημάτων, ενώ με άνεση σκοράρει εκτός ισορροπίας από τα 6,5 μέτρα. Τέτοιο ψηλό δεν μπορείς εκ των πραγμάτων να τον παίξεις νταμπλ-τιμ.

Ο Ολυμπιακός πήρε πολύ καλύτερες προσπάθειες στη ρακέτα και έβγαλε καλύτερα συστήματα, στο πιο μυαλωμένο παιχνίδι του φέτος. Αυτό το αποδεικνύουν απόλυτα το 65% στα δίποντα, οι 20 ασίστ (16 οι Λαμποράλ) και τα μόλις 8 λάθη (10 η Λαμποράλ). Επίσης, ήταν καλύτερος στα ριμπάουντ (36-31), στα κλεψίματα (6-4) και στις τάπες (1-0), δηλαδή σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες. Στο ματς ήταν ένα σκαλί πιο πάνω από τους Ισπανούς και ουσιαστικά δεν κινδύνευσε.

Τις φορές που η Λαμποράλ κατάφερε να αντιδράσει και να κάνει σερί για να μειώσει, ο Ολυμπιακός διατήρησε τον έλεγχο, ενώ όταν οι Ισπανοί πέρασαν μπροστά (λογικό όταν παίζεις με τόσο καλή ομάδα στην κατ’ εξοχήν δυσκολότερη έδρα της Ευρώπης την τελευταία δεκαετία) ο Ολυμπιακός έδειξε χαρακτήρα και απάντησε γρήγορα, μην αφήνοντας του Ισπανούς να παγιώσουν κατάσταση υπέρ του. Όλη η εμφάνιση των «ερυθρολεύκων» έδειχνε ομάδα φάιναλ φορ και ουσιαστικά η νίκη αυτή είναι το πρώτο βήμα για το Παρίσι, αφού ακόμη και μόνο με 3 εντός έδρας νίκες πια, ο Ολυμπιακός λογικά θα είναι πρώτος, ενώ το πιο πιθανό είναι να πάει στο 5-1 ή στο 6-0, αφού έβγαλε το πιο δύσκολο ματς αλώβητος.

Σε ατομικό επίπεδο, ο Μπουρούσης έκανε το καλύτερο παιχνίδι του φέτος, αντάξιο των περσινών του εμφανίσεων, και θέλει να το χρησιμοποιήσει ως απαρχή αντεπίθεσης, καθώς ως τώρα είχε κινηθεί στη μετριότητα, ο Τσίλντρες ήταν καταπληκτικός, ο Κλέιζα έδινε λύσεις όποτε χρειάζονταν, ο Τεόντοσιτς έπαιξε πολύ σωστά και ώριμα (εκτός από κάποιες υπερβολές από το τρίποντο), ο Μαυροκεφαλίδης βοήθησε, ενώ και ο Βούισιτς ήταν πολύ καλός όσο έπαιξε με τον Γιαννάκη να επιλέγει να τον βάλει στο τέλος για να εκμεταλλευτεί το καθαρό μυαλό του απέναντι στους κουρασμένους Ισπανούς. Κακοί ο Χαλπερίν με τον Σχορτσανίτη, με σωστές αμυντικές βοήθειες ο Πεν που έπαιζε πασπαρτού. Ο Παπαλουκάς, μετά από ένα κακό πρώτο ημίχρονο, έκανε καλύτερα αυτό που κάνει φέτος: ήταν ο εγκέφαλος της ομάδας, κάνοντας για 7η φορά (σε 8 αγώνες) στη φετινή Ευρωλίγκα διψήφιο ranking με μονοψήφιο αριθμό πόντων!

Στη Βαρκελώνη το Μαρούσι φαινόταν από… την Ελλάδα (και τις δηλώσεις των παικτών του) ότι δεν έχει ψυχολογία νίκης και αυτό βγήκε στο πρώτο δεκάλεπτο, που ήταν εξωφρενικά κακό για τους «κιτρινόμαυρους». Μακράν το χειρότερο δεκάλεπτο του Αμαρουσίου φέτος και κύριος υπεύθυνος δεν ήταν η Μπαρτσελόνα. Το Μαρούσι μπήκε για τουρισμό στο πρώτο δεκάλεπτο, φοβήθηκε πάρα πολύ την Μπαρτσελόνα και είχε 2/15 σουτ εντός παιδιάς και 3 λάθη (τα οποία είναι πολλά αν αναλογιστεί κανείς ότι σε όλο το ματς έκανε 6).

Μετά, το φάντασμα έφυγε από το γήπεδο και τη θέση του πήρε το πραγματικό φετινό Μαρούσι με αποτέλεσμα το 19-5 του πρώτου δεκαλέπτου να γίνει 22-22 στο δεύτερο και το τέταρτο και 16-20 υπέρ του Αμαρουσίου στο τρίτο. Δεν λέω ότι το Μαρούσι θα κέρδισε μέσα στη Βαρκελώνη αν το είχε πιστέψει, αλλά είμαι πεπεισμένος ότι η Μπαρτσελόνα θα περνούσε ένα πολύ δύσκολο βράδυ. Το Μαρούσι έπαιξε εκπληκτικά στα 30 υπόλοιπα λεπτά, είχε υποδειγματικές επιθέσεις, σκόραρε όπως σχεδόν ήθελε, περιόρισε την κυκλοφορία των Μπλαουγκράνα αποκόπτοντας από το παιχνίδι τον Ρούμπιο (δείχνοντάς του πόσο πρέπει να ωριμάσει αγωνιστικά αν θέλει να μην είναι αρνητικός όταν τον στοχοθετεί η αντίπαλη άμυνα), έπαιξε πολύ καλύτερη άμυνα από την Μπαρτσελόνα, εκμεταλλεύτηκε πλήρως τον οίστρο του Λούκας, με τον Μπαρτζώκα να αποδεικνύει πόσο εύκολα μπορεί να διαμορφώσει το παιχνίδι της ομάδας του διαφορετικά μέσα στο ματς ανάλογα με το ποιος παίκτης παίζει καλύτερα, και μπορεί κανείς να πει ότι κοίταξε ως ίσος προς ίσο την Μπαρτσελόνα. Αν έλειπε και το πρώτο δεκάλεπτο, θα μιλούσαμε μόνο με καλά λόγια για την εμφάνιση.

Σίγουρα κανείς δεν μπορεί να μειώσει την απόδοση των Ισπανών στην πρώτη περίοδο, όπου επέβαλαν το ρυθμό τους, αλλά κι εκείνοι δεν ήταν ιδιαίτερα καλοί. Ο όμιλος έχει πολύ ζουμί, καθώς και το Μαρούσι και η Παρτιζάν μπορούν να κερδίσουν τους δύο ισχυρούς, με τη δεύτερη να το έχει ήδη καταφέρει.

Στα άλλα ματς, η Προκόμ κέρδισε με χαρακτηριστική άνεση τη Ζαλγκίρις, που όμως ήταν στο ματς αυτό… η πιο δικαιολογημένη ομάδα της διοργάνωσης, αφού έπαιζε χωρίς Ουάτσον, Τσουκίνας, Κλιμαβίτσιους, δηλαδή με μόνο ψηλό από το αρχικό της ρόστερ τον Μπέγκιτς! Χαρακτηριστικό είναι ότι οι Λιθουανοί ξεκίνησαν τον αγώνα με τον Μπέγκιτς και 4 παίκτες κάτω από 1.98 στη βασική πεντάδα. Όταν έμαθαν τη… λυπητερή, απέκτησαν τον Ντέλας, που στα 20 του και στο πρώτο του παιχνίδι στην Ευρωλίγκα στάθηκε πάρα πολύ καλά και έδειξε ότι δικαιολογημένα θεωρείται μεγάλο ταλέντο.

Η Χίμκι έπαιξε πολύ καλά στο τέλος του αγώνα με την Τσιμπόνα και με τον Γιαφτόκας να κυριαρχεί στη ρακέτα και να κάνει τη διαφορά κατάφερε σε διάστημα 3 λεπτών να μετατρέψει το ντέρμπι σε σίγουρη νίκη. Η ρωσική ομάδα δεν πρόκειται να είναι εύκολος αντίπαλος για κανέναν και με τη Λαμποράλ να χάνει εντός έδρας από τον Ολυμπιακό, ξέρει ότι έχει αρκετές ελπίδες πρόκρισης (ίσως μάλιστα έχει περισσότερες μαθηματικά από τη Λαμποράλ), ιδίως αφού αντιμετωπίζει τον Ολυμπιακό στην έδρα της την 6η αγωνιστική όταν οι «ερυθρόλευκοι» μπορεί να είναι ήδη πρώτοι και, άρα, αδιάφοροι. Αυτή τη στιγμή, η Χίμκι θέλει 1-1 με τη Λαμποράλ και ίδιες νίκες με τους Ισπανούς στα ματς με την Τσιμπόνα για να τα παίξει όλα για όλα στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, με το πρόγραμμα να την ευνοεί ως προς το πότε τον αντιμετωπίζει.

Τέλος, στην Ιταλία, η Σιένα έσπασε μια… άγνωστη στους πολλούς και ανεξήγητη σε όλους παράδοση, καθώς ως τώρα είχε 0-9 απέναντι στη Μακάμπι, την οποία δεν είχε κερδίσει ποτέ στην ιστορία της. Οι Ισραηλινοί το πάλεψαν, αλλά στο τέλος υπέκυψαν, κυρίως λόγω του γεγονότος ότι είχαν ελάχιστους παίκτες σε καλή μέρα, σε αντίθεση με τον πλουραλισμό της Σιένα. Α, και παρεμπιπτόντως, ο Ντόμερκαντ είναι αυτή τη στιγμή στις 51 συνεχόμενες εύστοχες βολές με το ρεκόρ να είναι οι 58 του Ρακόσεβιτς. Η επόμενη αγωνιστική στον όμιλο αυτό αναμένεται με απίστευτο ενδιαφέρον, καθώς οι δύο ηττημένοι της πρώτης αγωνιστικής υποδέχονται τους δύο νικητές.