Νίκες επιβίωσης και επιβεβαίωσης

Στην Πυλαία, ο ΠΑΟΚ πέτυχε μια πολύ μεγάλη νίκη απέναντι στον Πανελλήνιο. Θεωρώ ότι η νίκη αυτή δεν τον φέρνει τόσο πιο κοντά στην τετράδα, όσο τον κάνει να πιστέψει ότι μπορεί και από την πέμπτη ή την έκτη θέση να παλέψει στα πλέι οφς για την Ευρωλίγκα.

Το ματς ήταν ντέρμπι ουσιαστικά σε όλη τη διάρκειά του, αλλά κάποια στιγμή φάνηκε να γέρνει προς του φιλοξενούμενους. Ο Πανελλήνιος μπόρεσε να εκμεταλλευτεί το νεκρό σημείο του ΠΑΟΚ και με καλές άμυνες, αιφνιδιασμούς και εύστοχα σουτ σε σετ παιχνίδι έκανε σερί 4-13 για να μετατρέψει στο 47-47 σε 51-60. Η αλήθεια είναι ότι πολλοί θεώρησαν πως εκεί το ματς θα τελείωνε, όχι γιατί οι ομάδες έχουν διαφορά δυναμικότητας, αλλά γιατί ο φετινός Πανελλήνιος είναι πολύ δεμένος και σοβαρός, χάνοντας σπάνια διαφορές απέναντι σε ομάδες του βεληνεκούς του.

Όμως, το τελευταίο δεκάλεπτο ανήκε στον ΠΑΟΚ, που πέτυχε 20 πόντους και δέχτηκε μόλις 8! Ο Πανελλήνιος έμοιαζε χωρίς φρεσκάδα, χωρίς προσανατολισμό στην επίθεση, έχασε αίφνης το καθαρό μυαλό του, ενώ μετά από ένα σημείο πολλοί από τους παίκτες του παράλογα φοβούνταν να σουτάρουν! Ακόμη κι έτσι, οι 9 πόντοι δεν ανατρέπονται εύκολα σε αργούς ρυθμούς, κι έτσι, ενώ ο ΠΑΟΚ ήταν πια το φαβορί, φτάσαμε στο σημείο το παιχνίδι να κριθεί στο σουτ. Ο Πανελλήνιος έβγαλε ένα απίστευτο σύστημα από επαναφορά από το κέντρο και σκόραρε με τον Χαραλαμπίδη, ενώ μετά από εξίσου καλή κίνηση στην τελευταία φάση, ο Παπαμακάριος δεν μπόρεσε να στείλει το ματς στην παράταση. Ο ΠΑΟΚ κερδίζει “πόντους” και πια είναι στην 5η θέση μαζί με άλλες δύο ομάδες (ο Άρης βέβαια έχει ένα ματς λιγότερο).

Ο αγώνας του Περιστερίου με τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη δεν ήταν τόσο κρίσιμος επειδή οι δύο ομάδες ισοβαθμούσαν στην 5η θέση. Ήταν κρίσιμος γιατί ήταν αγώνας… του «παλιού» με τον «νέο». Ήταν ματς το οποίο επιβαλλόταν να πάρει ο Πανιώνιος στην έδρα του, ματς που έκρινε ψυχολογικές ισορροπίες και αν το κέρδιζε το Περιστέρι αμέσως… ψήλωνε.

Όμως, ο Πανιώνιος όχι μόνο κέρδισε, αλλά ανέτρεψε θεαματικά και τη διψήφια (11 πόντοι) διαφορά του πρώτου γύρου, ξεκαθαρίζοντας ότι μπορεί να σταθεί φέτος. Το Περιστέρι πάλεψε το ματς μέχρι το 16-15 δηλαδή για 7 λεπτά. Μετά, οι παίκτες του έμοιαζαν περισσότερο με… μυγιάγγιχτους που προσπαθούσαν να αποφύγουν τις προσωπικές επαφές με κάθε κόστος.

Η στατιστική το δείχνει εύγλωττα. Από τα 18 φάουλ του Πανιωνίου το Περιστέρι έκανε 10 βολές, εκ των οποίων οι ψηλοί του τις 6. Τα ριμπάουντ ήταν 44-30 για τον Πανιώνιο, που έκανε ό,τι ήθελε στη ρακέτα, παίρνοντας 36 πόντους, 16 ριμπάουντ και 12 κερδισμένα φάουλ μόνο από τους Έρτσεγκ (καταπληκτικός ξανά) και Μπράιαντ, δηλαδή τους δύο παίκτες που άλλαξαν τη φετινή του μοίρα, η οποία δεν φαινόταν ευοίωνη. Ο Πανιώνιος έπαιξε και πολύ καλύτερη άμυνα, αναγκάζοντας το Περιστέρι σε πολλές καταδικασμένες προσπάθειες (ο Χάμοντς είχε 2/9 εντός παιδιάς), ενώ οι παίκτες του Σκουρτόπουλου είχαν μόλις 8 ασίστ, που δείχνει τον μη ομαδικό προσανατολισμό στο παιχνίδι τους.

Σίγουρα, το γεγονός ότι ο Άρνολντ ήταν εμφανώς ανέτοιμος μέτρησε στη δύναμη του Περιστερίου στη ρακέτα και στο γεγονός ότι η ομάδα αλλιώς είχε συνηθίσει να παίζει, αλλά σίγουρα δεν μέτρησε στο θέμα διάθεση και πάθος, από τα οποία ο Πανιώνιος είχε περίσσεμα. Ο Μάρκοβιτς στη συνέντευξη τύπου επεσήμανε το γεγονός ότι ο Πανιώνιος μεταμορφώνεται προς το χειρότερο μακριά από το γήπεδό του. Σίγουρα, μέσα έχει 6-1 και έξω έχει 1-6, αλλά από τις ομάδες εκτός τετράδας μόνο ο Κολοσσός και ο Άρης έχουν περισσότερες από μία νίκες (αμφότεροι έχουν από 2), κάτι που δείχνει πόσο σημαντικό θα είναι αν ο Πανιώνιος καταφέρει να βελτιώσει την εικόνα του και εκτός έδρας.

Στα Τρίκαλα, η ΑΕΚ έπαιζε τη ζωή της. Ξεκάθαρα, καθώς η ήττα θα την έφερνε σε πολύ δύσκολη βαθμολογικά και ακόμη χειρότερη ψυχολογικά θέση. Η πλέον πολύπαθη και αυτοκαταστροφική ομάδα της φετινής Α1 πέρασε ακόμη μία εβδομάδα κατά την οποία όλοι ασχολούνταν μαζί της, αλλά όχι για αγωνιστικούς λόγους και όχι… για καλό.

Ο Πεδουλάκης αποχαιρέτησε γιατί δεν άντεξε άλλο την κατάσταση (ειλικρινά δεν τον αδικώ), ο Γκέκος ήρθε και τα πράγματα ηρέμησαν, αφού οι οργανωμένοι αποφάσισαν να αφήσουν την ομάδα για 3-4 ημέρες να δουλέψει ήρεμη, ίσως και λόγω της παρουσίας του Γκέκου στον πάγκο.

Σίγουρα, η ΑΕΚ στα Τρίκαλα δεν έπαιξε καλό μπάσκετ. Δεν είχε ιδιαίτερους αυτοματισμούς, συστήματα και τρόπο να εκμεταλλευτεί τα όπλα της. Όμως, έπαιξε με απίστευτο πάθος, με θέληση και δύναμη που έλειπαν στα περασμένα παιχνίδια. Και αυτό μέτρησε πολύ, όταν το ματς κρινόταν. Επίσης, προσπάθησε να μην χαραμίζει επιθέσεις χωρίς σουτ, κάτι που με τα 11 λάθη της ουσιαστικά το κατάφερε σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Βέβαια, για να τα λέμε όλα πολλά από τα 2/12 σουτ του Γκριν θα μπορούσαν να λείπουν, ενώ παρά τις 6 ασίστ του, τα 6 λάθη του δυσκόλεψαν πολύ την ομάδα του. Η ΑΕΚ έδειξε μεγάλη διάθεση στην άμυνα, απέναντι σε μια ομάδα για την οποία έχουμε πει ότι αρέσκεται σε υψηλά σκορ στην έδρα της.

Ο Θανάσης Γιαπλές ανέλαβε την ευθύνη για τη μη συμμετοχή του Τζιγκάνοβιτς στην τέταρτη περίοδο λέγοντας παράλληλα ότι δεν μπορεί να παίξει πάνω από 20 λεπτά. Ακόμη και αυτό να ισχύει, εφόσον ήταν γνωστό, η ευθύνη ήταν ξεκάθαρα δική του όταν άφησε την ομάδα του χωρίς τον καλύτερό της παίκτη στο κρισιμότερο σημείο. Βέβαια, δεν έφταιξε μόνο ο Γιαπλές. Μετά τον τραυματισμό του Ντίκελ, η περιφέρεια των Τρικάλων σταμάτησε να βγάζει νόημα. Ο καθένας έκανε ό,τι ήθελε, ο Αποστολίδης ουσιαστικά «πέταξε» τον αγώνα και έχει τεράστιο μερίδιο ευθύνης, καθώς από ένα σημείο και πέρα πετούσε την μπάλα χωρίς λόγο και νόημα στην μπασκέτα (2/10) αντί να προτιμήσει καλύτερες και σωστότερες επιλογές.

Η ΑΕΚ βρήκε ευκαιρία από αυτό, πέρασε την μπάλα στον Φράνσις, ο οποίος με τον Ζούπαν να παλεύει μόνος του, να δίνει βοήθειες στον εαυτό του και να… μαρκάρει και όποιον έμπαινε στη ρακέτα, έκανε πάρτι. Η ΑΕΚ είπε «ευχαριστώ» και πήρε τον αγώνα. Μάλιστα, θα είχε πάρει και τη διαφορά αν πρόσεχε λίγο παραπάνω. Για την τελευταία φάση πολλά μπορούν να ειπωθούν κατόπιν εορτής, απλά θεωρώ προτιμότερη την επιλογή με τρίποντο (και δη του Νικολαΐδη), παρά τον Γκριν των 2/12 και των 6 λαθών να κάνει ντράιβ πάνω σε όλους.

Ο Ηλυσιακός πάλεψε πάρα πολύ το ματς με τον Κολοσσό και έφτασε κοντά σε μια πολύ μεγάλη νίκη, κυρίως βαθμολογικά. Απ’ την άλλη, ο Κολοσσός, για όσους δεν το έχουν καταλάβει, έχει 7-7 και είναι 5ος στο πρωτάθλημα, με τον Σφαιρόπουλο να κάνει θαύματα.

Το παιχνίδι ήταν πολύ καλό και σκληρό, ο Ηλυσιακός προηγήθηκε σε μεγάλο διάστημα (από το 13΄ως το 35΄ ουσιαστικά), αλλά στο τελευταίο πεντάλεπτο οι δύο ομάδες μπήκαν ισόπαλες και ο Κολοσσός πέρασε μπροστά για να μην χάσει ξανά τον έλεγχο του ματς. Εκμεταλλευόμενος τις βολές του στο τέλος (7/8) και την καταπληκτική εμφάνιση του Χαρίση, ο Κολοσσός πήρε το διπλό.

Ο Ηλυσιακός έκανε ελάχιστα λάθη (μόλις 8), αλλά θεωρώ ότι ο Κολοσσός έπαιξε πιο λελογισμένα, κάτι που δείχνουν και οι επιλογές του (39 δίποντα και 11 τρίποντα), ενώ επικράτησε και πλήρως στα ριμπάουντ (κυρίως λόγω Χαρίση), με τον Ηλυσιακό να μην “γραφεί” πολλά λάθη, αλλά να κάνει πολλές λάθος επιθέσεις.

Ο Ηλυσιακός είχε τον Κάρτερ σε τρομερή μέρα, ο Καρύδας πρόσθεσε άλλη μια εμφάνιση πρώτης γραμμής, αλλά από εκεί και πέρα, έγιναν αρκετές ατομικές προσπάθειες και λάθος επιλογές. Όσο για τη φάση που διαμαρτύρονται οι γηπεδούχοι, δεν θεωρώ ότι έχει νόημα η ένσταση για μη-σφύριγμα. Οι διαιτητές είναι μέρος του παιχνιδιού και το να μη δώσουν κάτι δεν χρίζει ένστασης. Άλλο η διαμαρτυρία, άλλο η ένσταση. Το να μην τρέξει το χρονόμετρο, να έχει εκπνεύσει το ματς σε καλάθι ή να παίξει κάποιος με 7 ξένους ή με 6 παίκτες στην πεντάδα αυτό είναι για ένσταση. Το άλλο όχι. Ένσταση θα μπορούσε να κάνει ο Ηλυσιακός αν πραγματικά πίστευε ότι ένα φάουλ χρεώθηκε σε άλλο παίκτη του από λάθος (αν και δεν νομίζω ότι ήταν από λάθος, αλλά από λανθασμένη εκτίμηση, δηλαδή διαιτητική ανεπάρκεια). Το άλλο δεν βρίσκω ότι έχει βάσεις για να στηριχτεί ένσταση (να δούμε αν κάνω λάθος). Ο Ηλυσιακός μίλησε σχεδόν για οριακό ματς για τον υποβιβασμό, αλλά δεν πιστεύω ότι είναι τόσο τραγικά τα πράγματα. Πάντως, συμφωνώ ότι ο αγώνας στη Λάρισα κρίνει πολλά (και ψυχολογικά, αφού παίζουν οι δύο τελευταίες ομάδες).

Στο ΟΑΚΑ, η Ολύμπια πέρασε και δεν ακούμπησε, ενώ ο Παναθηναϊκός προσπαθούσε να ξεπεράσει το ματς με την Παρτιζάν. Ως εκ τούτου κανείς δεν ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τον αγώνα, με τον Παναθηναϊκό να βρίσκει τρόπο για να ξεσπάσει και την Ολύμπια να… προπονηθεί για την ερχόμενη εβδομάδα, όπως δήλωσε ο Καλαφατάκης μετά το ματς. Να δούμε πόσο θα βοηθήσει αυτή η προπόνηση, γιατί λίγες ομάδες στον κόσμο έχουν την… πολυτέλεια να έχουν για «βοηθό» στην προπόνηση τον Παναθηναϊκό. Το ρίξαμε στην πλάκα, καθώς δεν θυμάμαι από πότε έχει η Ολύμπια να «χτυπήσει» πραγματικά αγώνα. Πιθανότατα από την 8η αγωνιστική και το ματς με την Καβάλα.

Το παιχνίδι ήταν χαλαρό, αλλά ο Ομπράντοβιτς, δυστυχώς για τους παίκτες του, έχει δίκιο στα όσα επεσήμανε. Τα 15 επιθετικά ριμπάουντ της Ολύμπιας είναι πάρα πολλά (πρόβλημα στα ριμπάουντ υπάρχει γενικά στον Παναθηναϊκό φέτος), με τους «πορτοκαλί» να αστοχούν σε 39 σουτ και να παίρνουν 15 ριμπάουντ στην επίθεση. Επίσης, ο Παναθηναϊκός είναι ίσως ξεκάθαρο (τουλάχιστον για τον Ομπράντοβιτς φαίνεται να είναι) ότι έχει πρόβλημα ψυχολογίας και είναι άστοχος. Εκεί το αποδίδει ο προπονητής των «πρασίνων» και ζητά άμεση βελτίωση. Στα καλά ότι λειτούργησαν πολλοί από τους γνωστούς αυτοματισμούς, κάτι που ίσως βοηθήσει να «βγουν» και στα πιο δύσκολα που ακολουθούν.

Σε ατομικό επίπεδο, ο Χάισλιπ έδειξε πόσο πολύ μπορεί να βοηθήσει και στα ριμπάουντ και στο σκορ, ο Καλάθης έπαιξε σχεδόν ένα ημίχρονο, αλλά δεν ξέρω τι νόημα έχει ο προπονητής του να μην τον βάζει καθόλου στο ντέρμπι, ενώ οι Βεργίνης-Μπόγρης επιβαλλόταν να έχουν πατήσει παρκέ.

Ίσως το πιο σημαντικό στο ματς ήταν το παρασκήνιο της αντικατάστασης του Γιασικεβίτσιους με τον Χάισλιπ στην Α1. Κι ενώ, με τον Μπατίστ και τον Τσαρτσαρή εκτός ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν έναν ψηλό ακόμα, δεν θεωρώ ότι η αγωνιστική εικόνα και ο τρόπος χρησιμοποίησης φέτος του Σερμαντίνι το δικαιολογούν. Επίσης (τελείως προσωπική άποψη αυτή) θεωρώ ότι ο Γιασικεβίτσιους αξίζει μεγαλύτερου σεβασμού ως παίκτης. Σίγουρα υπάρχει παρασκήνιο στην υπόθεση, με τον Σάρας να μην πληρώνει μόνο τις μέτριες εμφανίσεις του στο παρκέ, αλλά και θέματα που ανέκυψαν σε προπονήσεις (και αλλού). Βέβαια, ο Ομπράντοβιτς σωστά δεν ανέφερε τίποτα και μίλησε μόνο για αγωνιστική εικόνα, ενώ έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς θα αντιδράσει ο Σάρας τώρα στα ματς της Ευρωλίγκας και αργότερα στα παιχνίδια της Α1, όταν επιστρέψει.