Πετάει για Παρίσι!

Οι «ερυθρόλευκοι» έκαναν ακριβώς όλα όσα χρειάζονταν για να φύγουν νικητές και με μεγάλη διαφορά. Πίεσαν καταπληκτικά στην άμυνα δεχόμενοι λιγότερους από 70 πόντους από μια ομάδα που έκανε 52 σουτ εντός παιδιάς και 24 βολές, υποχρεώνοντας τους Ρώσους σε 23 λάθη, αλλά και σε αμέτρητες κακές επιθετικές προσπάθειες. Έκλεισαν τον πιο φορμαρισμένο παίκτη της Χίμκι, τον Γιαφτόκας, με τον Γιαννάκη να έχει δώσει σαφή εντολή να τον στέλνουν συνεχώς στις βολές όποτε έπαιρνε την μπάλα στη ρακέτα (ο Ολυμπιακός γλίτωσε έτσι 4 πόντους, αφού αντί για 3 καρφώματα ο Λιθουανός είχε 2/6 βολές). Στην επίθεση, βλέποντας τις γρήγορες επιστροφές της Χίμκι που απέτρεπαν τους αιφνιδιασμούς, ο Ολυμπιακός εκτελούσε γρήγορες και σωστές επιθέσεις, αναγκάζοντας την άμυνα των Ρώσων να «τρέχει» συνεχώς και τους παίκτες τους να κουράζονται απίστευτα ακολουθώντας το ρυθμό που έθετε ο γηπεδούχος. Ο Ολυμπιακός είχε πολύ ωραία κυκλοφορία της μπάλας, σωστή, γρήγορη και εξοντωτική για την άμυνα.

Αν κοιτάξουμε τα ποσοστά του δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στο απίστευτο 71% στα δίποντα, που δείχνει τις επιλογές στην επίθεση. Σχεδόν όλα τα σουτ του Ολυμπιακού ήταν με πολλές περισσότερες πιθανότητες για να μπουν παρά για να χαθούν και φαίνεται ότι ο Γιαννάκης κοντεύει να φτάσει την ομάδα εκεί που θέλει.

Η άμυνα είναι πολύ σκληρή κατά διαστήματα, η επίθεση είναι με διαφορά η καλύτερη στην Ευρώπη και η πιο πλήρης αυτή τη στιγμή σε ομαδικά συστήματα και κυκλοφορία, ενώ οι ρόλοι των παικτών είναι διακριτοί και κανείς δεν φαίνεται να υπερβαίνει τον δικό του.

Το βάθος του ρόστερ και το ιδανικό ροτέισον που κάνει από την αρχή του αγώνα ο Γιαννάκης επιτρέπουν μέσα σε ελάχιστο διάστημα να έχει διαφανεί ποιος παίκτης είναι σε καλή βραδιά, με αποτέλεσμα να μη «χαθεί» μέσα στο ματς αλλά να τον εκμεταλλευτεί η ομάδα στο έπακρο. Όπως έγινε με τον Μπουρούση στη Βιτόρια, ή με τους Χαλπερίν – Σχορτσανίτη στο ματς με τη Χίμκι.

Μοναδικό θέμα τα ριμπάουντ, αφού στους ψηλούς μόνο ο Μπουρούσης έχει έφεση (σε αντίθεση με τον Σχορτσανίτη, κυρίως, και τον Βούισιτς) και ο Κλέιζα δεν μπορεί να καθαρίζει όλες τις φάσεις στη ρακέτα. Ο Γιαννάκης το λύνει σε πολλά ματς αυτό βάζοντας τον Τσίλντρες σε ρόλο… «τερματοφύλακα», με τον Αμερικανό να παίζει ξεκάθαρα στο κέντρο της ρακέτας στην άμυνα, αλλά την Τετάρτη που φορτώθηκε νωρίς με φάουλ φάνηκε ένα πρόβλημα των υπολοίπων να ελέγξουν αυτόν τον τομέα.

Τέλος, θεωρώ την έμπνευση του Σκαριόλο να παίξει το φετινό Ολυμπιακό για 40 σχεδόν λεπτά με άμυνα ζώνης, σχετικά ατυχή. Απ’ τη μία μπόρεσε να αποτρέψει σχεδόν όλους τους αιφνιδιασμούς (1ος στόχος τέτοιας άμυνας), αλλά απ’ την άλλη δεν μπόρεσε να ρίξει το ρυθμό (2ος στόχος τέτοιας άμυνας) του Ολυμπιακού, ούτε να προστατεύσει καλύτερα τη ρακέτα του (3ος στόχος). Ο Ολυμπιακός χωρίς να εκβιάζει αιφνιδιασμούς έβαλε σχεδόν 90 πόντους, που δείχνει πόσο γρήγορο, ολοκληρωμένο και ελκυστικό μπάσκετ παίζει. Βέβαια, δρόμος υπάρχει πολύς, ακόμη και στον όμιλο, αλλά αν οι «ερυθρόλευκοι» δεν βγουν πρώτοι θα μιλάμε για «αυτοχειρία» πλέον.

Στα υπόλοιπα παιχνίδια της ημέρας είχαμε τρία αποτελέσματα που μπορούν να χαρακτηριστούν ως πολύ σημαντικά. Την ώρα που η ΤΣΣΚΑ εκμεταλλευόταν ένα μεγάλο δεύτερο ημίχρονο για να ανατρέψει την κατάσταση και να μην κάνει άνω κάτω τον όμιλό της, κερδίζοντας τελικά την ελλιπή Ζαλγκίρις, τα άλλα τρία ματς πήγαιναν «αντίθετα» από τα φαβορί.

Στην Τουρκία, η Εφές έπαιξε όπως αξίζει για το ρόστερ της και κέρδισε κατά κράτος τη Σιένα. Οι Ιταλοί κολακεύονται από την τελική διαφορά, καθώς ήταν πολύ κακοί σε όλο το ματς και μόνο με τραβηγμένες ενέργειες στο φινάλε μπόρεσαν να μειώσουν από τους 20 πόντους. Η Εφές έδειξε ότι έχει μέλλον στον όμιλο, ενώ οι νέες ισορροπίες στον σκληρότερο όμιλο θα διαμορφωθούν πλήρως μετά και το ματς της Μακάμπι με τη Ρεάλ. Πάντως, η πρόκριση περιπλέκεται και η Εφές έχει πλέον δύο πολύ καλά ματς (και αντίστοιχα αποτελέσματα) στον όμιλο.

Τη μεγαλύτερη νίκη της ημέρας πέτυχε η Προκόμ μέσα στην Ισπανία επί της Μάλαγα. Οι Πολωνοί ήταν πολύ καλύτεροι, οι Ισπανοί ήταν τραγικοί (έβαλαν 17 πόντους σε όλο το δεύτερο ημίχρονο) και πλέον η Προκόμ είναι το μεγάλο φαβορί για τη δεύτερη θέση του ομίλου. Οι 20 πόντοι της διαφοράς είναι πολύ δύσκολο να ανατραπούν και αν οι Πολωνοί πάρουν τη Μάλαγα εντός έδρας τότε προκρίθηκαν σίγουρα, όπως το ίδιο θα γίνει αν πάρουν ένα άλλο ματς (ΤΣΣΚΑ εντός ή Ζαλγκίρις εκτός) και κρατήσουν τη διαφορά επί της Μάλαγα. Αν κρατήσουν τη διαφορά με μια νίκη περνούν, αν δεν την κρατήσουν θέλουν δύο. Αν κερδίσουν τη Μάλαγα τότε περνούν ό,τι κι αν κάνουν οι Ισπανοί (εκτός αν όλες οι ομάδες πάνε στο 3-3). Πάντως, αυτή η νίκη είναι νίκη πρόκρισης για την Προκόμ και ο Ολυμπιακός χαμογελά ακόμη περισσότερο (αν και δεν νομίζω ότι θα είχε πρόβλημα με πλεονέκτημα έδρας απέναντι σε όποια από τις ομάδες του ομίλου).

Στο Βελιγράδι, η Παρτιζάν πήρε μια νίκη που άξιζε 100%. Ήταν καλύτερη από την Μπαρτσελόνα για 40 λεπτά και μόνο 5 (με την παράταση το ματς κράτησε 45 λεπτά) έχασε τον αντίπαλό της. Η Μπαρτσελόνα έκανε 3-21 σερί στην τρίτη περίοδο, αλλά μέχρι εκεί. Μετά, βυθίστηκε ξανά στην μετριότητα, που της στοίχισε τη νίκη. Ο Πασκουάλ άργησε πάρα πολύ να βγάλει τον Ρούμπιο και να βάλει τον Λάκοβιτς στο τέλος της κανονικής διάρκειας, με τον νεαρό Ισπανό να χάνει επιθέσεις και να κάνει λάθη. Ο Ναβάρο έπαιζε εγωιστικά όσο ήταν μέσα, με την Μπαρτσελόνα να δέχεται 16-2 όταν προηγήθηκε για να υποκλιθεί κι αυτή στην Παρτιζάν σε μια έδρα σκληρή σαν ατσάλι. Ο Βέσελι διέσυρε τους ψηλούς των Ισπανών και κάθε βδομάδα μοιάζει ολοένα και πιο κοντά στο να δικαιώσει όλα όσα λέγονται για το ταλέντο του.

Η τελευταία φάση της παράτασης δυσκόλεψε τους διαιτητές, αλλά το πλαϊνό ριπλέι την ξεκαθάρισε αμέσως και χωρίς αμφισβήτηση. Ο Μάικλ κάνει ντράιβ και αφήνει την μπάλα (έκανε όντως βήματα στην προσπάθειά του), ο αγώνας λήγει όσο η μπάλα είναι στον αέρα και στη συνέχεια ο Ρόμπερτς πηδάει και απομακρύνει από το καλάθι. Ο Ρόμπερτς εμφανώς δεν ακουμπά διχτάκι ή στεφάνι, αλλά αν είχε επαφή με την μπάλα μετά τη λήξη του ματς ενώ αυτή ήταν πάνω από το καλάθι, θα έπρεπε να μετρήσει το σουτ του Μάικλ. Η κάμερα από την baseline δείχνει ξεκάθαρα ότι η μπάλα έχει βγει από το νοητό χώρο που ορίζεται πάνω από το στεφάνι και πια δεν έχει κατεύθυνση προς το να μπει, οπότε δεν έχει καμία σημασία αν, πότε και ποιος θα την ακουμπήσει (όπως δεν θα είχε αν κάποιος την ακουμπούσε στο τρίποντο ή στο κέντρο του γηπέδου). Το καλάθι καλά δεν μέτρησε, αλλά η νίκη της Παρτιζάν (που παίζει χωρίς τον καλύτερό της παίκτη) κάνει πολύ πιο δύσκολο το έργο του Παναθηναϊκού. Περισσότερα μετά και το αυριανό ματς των δύο ελληνικών ομάδων.