“Κιτρινόμαυρο” όνειρο – “πράσινος” εφιάλτης

Ο Παναθηναϊκός, απ’ την άλλη, πλέον βρίσκεται σε δεινή θέση, καθώς είναι στο 0-2 έχοντας χάσει τα δύο ματς από τους πιο αδύναμους του ομίλου, έχοντας χάσει στην έδρα του, αλλά έχοντας χάσει και το ματς που στην ουσία ήταν το 4ο εντός έδρας παιχνίδι (πολυτέλεια που καμία άλλη ομάδα στο Top-16 δεν είχε) και έχει μπροστά του δύο αγώνες με την Μπαρτσελόνα, αρχής γενομένης από το ματς στην Ισπανία. Με ήττα εκεί πάει στο 0-3 και πλέον ελπίζει σε «χάρες» από τους άλλους για να περάσει, αφού μόνο με συνδυασμό θα μπορεί να ελπίζει σε πρόκριση (να μείνουν τουλάχιστον δύο άλλες ομάδες κάτω από τις 4 νίκες). Δεινή θέση, για την οποία δεν του φταίει κανείς άλλος παρά η εικόνα του.

Το παιχνίδι στο ΟΑΚΑ ήταν περίεργο για το Μαρούσι που έπαιζε θεωρητικά εντός έδρας, αλλά ο περισσότερος κόσμος ήταν με τον Παναθηναϊκό (ακούγονταν και πιο πολύ), ενώ στην ουσία έπαιζε στο γήπεδο του Παναθηναϊκό, όπου εκείνο ουσιαστικά δεν κάνει καν προπόνηση μέσα στην εβδομάδα. Παρόλα αυτά, το Μαρούσι όχι μόνο στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, αλλά πέτυχε και μία από τις μεγαλύτερες νίκες στην ευρωπαϊκή του ιστορία («ρούκι» ομάδα κέρδισε τον πρωταθλητή Ευρώπης στο Top-16 της Ευρωλίγκας).

Το παιχνίδι ήταν κλειστό από την αρχή ως το τέλος. Ακόμη και στο (μοναδικό) σημείο που ο Παναθηναϊκός εκμεταλλεύτηκε τα συνεχή λάθη του Αμαρουσίου (πολλά από αυτά αβίαστα) και την καλή του άμυνα, για να μπορέσει να πάρει διαφορά 10 πόντων δέχτηκε άμεσα σερί 12-2 και το ματς πήγε στην ισοπαλία. Στα τελευταία λεπτά το Μαρούσι στηρίχτηκε στις πλάτες του παικταρά που λέγεται Μπίλι Κις, ο οποίος έδειξε την κλάση του πετυχαίνοντας τρία συνεχόμενα τεράστια τρίποντα πάνω σε άμυνα. Αυτά ήταν που έγειραν το ματς, κόβοντας τα πόδια των παικτών του Παναθηναϊκού.

Ο Παναθηναϊκός ήταν πολύ κακός, δεν μπορούσε να ελέγξει το ρυθμό, δεν μπορούσε να εκμεταλλευτεί το πολύ κακό πρώτο ημίχρονο του Αμαρουσίου, αλλά ούτε και τα συνολικά 23 λάθη των παικτών του Μπαρτζώκα, που με μακράν χειρότερο και πιο απρόσεκτο στην επίθεση τον Μπατή (που στο τέλος πήγε να… χάσει το ματς με 2 κακές επιθέσεις), είχαν βαλθεί να βγάλουν τα μάτια τους μόνοι τους. Στα ριμπάουντ ο Μαρούσι είχε υπεροχή, όπως και στις ασίστ, ενώ ο Παναθηναϊκός ήταν καλύτερος στα κλεψίματα. Το Μαρούσι ήταν πιο εύστοχο σουτάροντας με το εκπληκτικό 61% στα τρίποντα και έχοντας 64% στα δίποντα, που σε κύρια βάση δείχνει ότι είχε καλές επιλογές.

Ατομικά, ο Καϊμακόγλου ήταν πολύ καλός, κυρίως σε όσα δεν φαίνονται με αριθμούς, δείχνοντας ότι είναι στην κατάσταση που ήταν οι υπόλοιποι Έλληνες διεθνείς μετά το Ευρωμπάσκετ του 2005, ο Κις ήταν ο καλύτερος του γηπέδου και ο Χόμαν με ανάγκασε άλλη μια φορά να φάω τα λόγια που είχα προλάβει να ξεστομίσω το καλοκαίρι. Ο σέντερ του Αμαρουσίου διανύει την καλύτερη σεζόν της καριέρας του και οι περισσότερες από τις εμφανίσεις του είναι ζηλευτές. Ο Μπαρτζώκας πήγε το ματς ακριβώς εκεί που ήθελε και είχε δώσει στην ομάδα του τέτοια ψυχολογία, που στο τέλος μπόρεσε και άντεξε την πίεση του Παναθηναϊκού και κέρδισε.

Απ’ την άλλη, τις περισσότερες ευθύνες για την ήττα έχει ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, που ξεκάθαρα δείχνει να έχει πρόβλημα αυτόν τον καιρό και να μην μπορεί να διαχειριστεί το ρόστερ του Παναθηναϊκού. Ο (καλύτερος παίκτης του Παναθηναϊκού) Πέκοβιτς ξεχάστηκε χωρίς λόγο στον πάγκο στο μεγαλύτερο μέρος του δευτέρου ημιχρόνου, ο Χάισλιπ το ίδιο ενώ θα μπορούσε να βοηθήσει, αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν άλλο: η περιβόητη περιφέρεια του Παναθηναϊκού μετατράπηκε σε περιφέρεια ενός καθαρού πλέι μέικερ, με όλες τις αξιόλογες ασίστ σε στημένη άμυνα να έρχονται από τον Νίκολας. Ο Ομπράντοβιτς δεν δείχνει να εμπιστεύεται τον Καλάθη, που πάτησε παρκέ για 24 δευτερόλεπτα, ενώ αυτό που γίνεται με τον Γιασικεβίτσιους δεν βγάζει κανένα απολύτως νόημα και είναι αυτό που εκθέτει περισσότερο τον προπονητή του «τριφυλλιού». Είχα πει την περασμένη εβδομάδα ότι το ρίσκο είναι τεράστιο (που τον άφησε εκτός Α1) αυτό το μήνα, αλλά ο Ομπράντοβιτς δοκίμασε το πείραμα και στην Ευρωλίγκα, όπου θεωρώ ότι του κόστισε τη νίκη. Ο Γιασικεβίτσιους τα τελευταία δύο χρόνια είναι ο βασικότερος λόγος κατάκτησης κάθε τίτλου του Παναθηναϊκού και με το να κάθεται στην άκρη του πάγκου κακό παθαίνει μόνο το «τριφύλλι», με τον Ομπράντοβιτς να «εγκληματεί».

Ο Παναθηναϊκός έχει όντως βρεθεί σε εξίσου δύσκολη περίπτωση παλιότερα, όταν ξεκίνησε με 0-3 και κατάφερε να προκριθεί ως πρώτος με 3-3, αλλά δεν γίνονται κάθε χρόνο τα ίδια, οπότε δεν αποτελεί κριτήριο αυτό… Πάντως, παρ’ όλη τη μετριότητα της ομάδας και παρ’ όλες τις ευθύνες του Ομπράντοβιτς, αυτό που έγινε στα αποδυτήρια είναι τουλάχιστον γελοίο και σίγουρα κατακριτέο. Το να μην έχει ο γιος του προέδρου της ομάδας υπομονή, σεβασμό και συναίσθηση του τι έχουν προσφέρει προπονητής και παίκτες τόσα χρόνια, αλλά να τα ισοπεδώνει όλα μετά από 2 άσχημα αποτελέσματα, δείχνει σίγουρα άνθρωπο που δεν έχει καν σχέση με τον αθλητισμό και το μπάσκετ. Δυστυχώς.

Στα άλλα ματς της ημέρας, η Κάχα Λαμποράλ πέρασε από την Κροατία και γλίτωσε το έμφραγμα, με την τύχη να της χαμογελάει διάπλατα, όταν η Τσιμπόνα στην τελευταία επίθεση (με το σκορ στο 75-76) έχασε δύο λέι απ που θα της έδιναν κατά πάσα πιθανότητα τη νίκη. Αν η Λαμποράλ έχανε, τότε η πρόκριση θα απομακρυνόταν πολύ, τώρα παίζει ματς-φωτιά με τη Χίμκι, που… έχει γλυκαθεί.

Τέλος, η Μακάμπι κέρδισε τη Ρεάλ με σχετική ευκολία, αν θεωρήσουμε ότι ουσιαστικά προηγήθηκε στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα και στο φινάλε η Ρεάλ δεν έφτασε σε κανένα σημείο σε απόσταση βολής. Έτσι, και οι τέσσερις ομάδες του ομίλου έχουν 1-1 και όλες ξέρουν ότι όποια πάρει εκτός έδρας νίκη θα πρέπει να νιώθει… βασίλισσα. Κρατήστε τις διαφορές στο μυαλό σας, αναμένεται να καθορίσουν τα πάντα.

Υ.Γ.: Το γεγονός ότι παρότι αγωνίζονταν δύο ελληνικές ομάδες μεταξύ τους, τα περισσότερα μέσα έγραφαν τίτλους και εισαγωγές μόνο για το χαμένο, λες και έπαιζε με ξένη ομάδα ή με ομάδα χωρίς στόχους στη διοργάνωση, πείραξε πολλούς φίλους του Αμαρουσίου και συμφωνώ απόλυτα μαζί τους. Εμείς προσπαθήσαμε να μην το κάνουμε.

Υ.Υ.Γ.: Παρότι οι γνωστοί φωστήρες της ελληνικής (και μόνο) δημοσιογραφίας «είδαν» αλλιώς την τελευταία φάση του Παρτιζάν-Μπαρτσελόνα, ξεκαθαρίζω σε όσους ίσως μπλέχτηκαν ότι η φάση είναι καθαρή και ότι η Παρτιζάν δίκαια κέρδισε. Όταν ο Ρόμπερτς ακουμπά την μπάλα, αυτή έχει φύγει από τη νοητή ευθεία της μπασκετας, άρα δεν είναι παράνομο. Μετά από 15 λεπτά instant replay στο γήπεδο, μετά από αμέτρητες εξηγήσεις του (ξεκάθαρα και πασίγνωστα φιλοϊσπανού) διαιτητή ΛαΜόνικα (που φαινόταν και στην κάμερα να δείχνει αυτό ακριβώς στον Πασκουάλ) το θέμα έπρεπε να έχει λήξει. Αν η Μπαρτσελόνα καταθέσει ένσταση (το νομικό τμήμα της ομάδας παρότι συνεδρίαζε 4 ώρες την Πέμπτη, δεν κατέληξε αν θα το κάνει) τότε είναι τουλάχιστον αστεία, ενώ θα έχει ενδιαφέρον να φανεί κατά πόσο η Ευρωλίγκα θα προστατεύσει το προϊόν της, κάτι που μπορεί να κάνει μόνο αν απορρίψει πάραυτα την ένσταση ή αν θα γίνει έρμαιο στις ορέξεις του «αγαπημένου της παιδιού».