Ψήλωσε για τα καλά!

Οι «ερυθρόλευκοι» ήταν κακοί στο ματς του Αγίου Θωμά και απέναντί τους είχαν μια ομάδα που φέτος έχει δείξει ότι μπορεί να κερδίσει οποιαδήποτε ευρωπαϊκή υπερδύναμη. Το αποτέλεσμα, με βάση αυτό, κρίνεται φυσιολογικό. Ο Γιαννάκης μετά το ματς μίλησε για εύκολα λάθη, κυρίως αβίαστα, τα οποία στοίχισαν στην ομάδα του. Ξεκάθαρα έχει απόλυτο δίκιο, αφού αυτό ήταν ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα του Ολυμπιακού.

Οι πλέι μέικερ έκαναν όλοι κακό αγώνα, ο Κλέιζα ήταν εκτός κλίματος και μέσα στα νεύρα, ενώ από την περιφέρεια απειλούσε μόνο ο Τσίλντρες (και ο Τεόντοσιτς, αλλά έκανε πολλά λάθη στην οργάνωση), με τον Χαλπερίν να είναι μέτριος. Ο Μπουρούσης ήταν φανερά ανέτοιμος, ο Βούισιτς έκανε ένα από τα χειρότερα παιχνίδια της καριέρας του επιθετικά, ο Κλέιζα… αυτοκαταστράφηκε σαν μήνυμα σε κατάσκοπο κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, ο Βασιλόπουλος μόλις περνάει το κέντρο μοιάζει να φοβάται ακόμη και να περπατήσει, ενώ ο Σχορτσανίτης ξεκίνησε καλά, αλλά, όπως πάντα, δεν αντέχει πάνω από 14-16 λεπτά συνολικά (χτύπησε κιόλας). Ο Μαυροκεφαλίδης δεν ήταν κακός, αλλά δεν έφτανε, ενώ με τον Μπουρούση ανέτοιμο θα έπρεπε ο Γλυνιαδάκης να είναι δωδεκάδα και να χρησιμοποιηθεί.

Ο Γιαννάκης μπορεί να έχει δίκιο για τα λάθη, αλλά σίγουρα δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Αν και διαχειρίστηκε σωστά το ροτέισον (ο Ολυμπιακός δεν κόλλησε εκεί), ξεκάθαρα δεν μπόρεσε να διαβάσει έτσι το ματς ώστε να αλλάξει τη ροή του, ενώ φάνηκε θύμα της εμφάνισης του Παπαλουκά και δέσμιος της επιμονής του σε αυτόν. Σε πολύ κακή βραδιά ο «Δράκος» σίγουρα, ενώ αυτό που παρατήρησα ήταν ότι οι παίκτες του Ολυμπιακού μετά από ένα σημείο φοβόντουσαν να σουτάρουν, μοιάζοντας να έχουν όλο το άγχος του κόσμου. Ακόμη και όταν με αντεπίθεση του επιπέδου του ο Ολυμπιακός μπόρεσε σε 6 λεπτά να μετατρέψει το -10 σε +1, έδειξε ότι δεν είχε ψυχολογία και γρήγορα το ματς πήγε στην προηγούμενη κατάσταση.

Ακόμη έχουμε Φεβρουάριο, αλλά αυτό πρέπει να διορθωθεί, καθώς αν συνεχιστεί ο Ολυμπιακός θα πάει όπως πέρσι στα νοκ άουτ του ελληνικού πρωταθλήματος. Μέσα στο μήνα ο Ολυμπιακός έχει δύο ευκαιρίες για να αλλάξει την ψυχολογία του (στις 20 και στις 27/2) και αυτή τη στιγμή πρέπει να κερδίσει και στις δύο (βέβαια έχει καιρό ακόμη το πρωτάθλημα, αλλά μιλάμε με βάση τις τωρινές συνθήκες). Όταν μιλάω για ψυχολογία Ολυμπιακού, εννοώ κάτι τελείως διαφορετικό από κάθε άλλη ομάδα. Αναφέρομαι μόνο στην ψυχολογία της πρώτης θέσης σε σχέση με τον Παναθηναϊκό, στην ψυχολογία του δεύτερου.

Απ’ την άλλη, το Μαρούσι μοιάζει ολοένα και περισσότερο να πιστεύει στις δυνάμεις του και δεν μπορώ παρά να ανατρέξω στην εκτός έδρας νίκη επί της Ρόμα στις 16 Δεκεμβρίου που για μένα έδειξε στο Μαρούσι ότι μπορεί να ανέβει επίπεδο και το έκανε να πιστέψει στις δυνάμεις του. Πλέον, καμία ομάδα στην Ευρώπη δεν το υποτιμά και αυτό το «καμία» είναι κυριολεκτικό, γιατί αυτή τη στιγμή το Μαρούσι βρίσκεται στην ελίτ, έχοντας κερδίσει μέσα σε 4 ημέρες Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, κάτι που είναι περισσότερο από… σπάνιο.

Στο παρκέ οι παίκτες του έχουν ξεκάθαρους ρόλους, παίζουν πάρα πολύ σκληρή άμυνα, που αποδιοργανώνει κάθε αντίπαλο, τα σουτ μπαίνουν γιατί η ομάδα παίζει με πίστη στις δυνάμεις της και χωρίς άγχος, ενώ κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι το Μαρούσι έχει και παίκτες πρώτης κλάσης. Όπως είναι ο Καϊμακόγλου, που στο ντέρμπι είχε 19 πόντους και 8 ριμπάουντ, βρισκόταν παντού και ήταν ο αρχηγός που κάθε συμπαίκτης θέλει. Ή όπως είναι ο Λούκας που με 14 πόντους, 9 ασίστ και 5 κλεψίματα σίγουρα έφερε στο μυαλό κάποιων φίλων του Ολυμπιακού (απολύτως δικαιολογημένα θεωρώ) το «δυάρι» που η δική τους ομάδα είχε διαλέξει το καλοκαίρι, το ποσό που έδωσε για να το αποκτήσει και το αν… συνδυαζόταν με πολλά ρούχα για να το φοράνε το χειμώνα.

Ο Μπαρτζώκας διαχειρίστηκε σχεδόν τέλεια και δεύτερο παιχνίδι απέναντι σε ομάδα-υπερδύναμη, ενώ αυτό που έχει καταφέρει είναι να ανεβάσει επίπεδο τον Καλάθη με τον νεαρό να βγάζει στο παρκέ αυτά που ξέραμε ότι έχει, βλέποντας ότι τον υπολογίζει ο προπονητής του.

Το Μαρούσι έτρεξε, πήρε πολλούς πόντους που βάρυναν στη ζυγαριά από τον αιφνιδιασμό, ενώ ήταν πιο ομαδικό, πιο σκληρό στην άμυνα και πήρε και 15 επιθετικά ριμπάουντ απέναντι σε μια καλύτερη ομάδα, που όμως ήταν μέτρια στο παρκέ και στην οποία έδειξε ότι δεν… συγχωρεί. Η διαιτησία ήταν χείριστη, με τα περισσότερα λάθη να γίνονται κατά του Ολυμπιακού.

Στην Κυψέλη, ο Παναθηναϊκός ήταν σίγουρο ότι θα στηθεί στην… πυρά. Όχι από τον κόσμο του, που έδειξε απίστευτη ωριμότητα και λογική, αλλά από τους δημοσιογράφους και τους παράγοντες της ομάδας, που τις τελευταίες ημέρες είχαν δημιουργήσει κλίμα «τρομοκρατίας». Βέβαια, εννοείται ότι ο Παναθηναϊκός παραμένει μια από τις καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη και, επίσης, εννοείται ότι δεν θα… χάνει σε κάθε ματς.

Όποιος ήθελε απαντήσεις… τις πήρε, με τον Παναθηναϊκό να παίζει σαφώς καλύτερα από τον Πανελλήνιο και να κερδίζει το ματς χωρίς να απειληθεί. Ο Παναθηναϊκός «τα έσπασε» από το τρίποντο, αλλά σε όλα τα άλλα ήταν όπως θα έπρεπε να είναι. Καταπληκτικός στις επιλογές του κοντά στο καλάθι (67% στα δίποντα), με 7 ριμπάουντ περισσότερα (27-34), με λιγότερα λάθη, περισσότερες ασίστ, πιο σκληρή άμυνα και πιο ορθολογικό μπάσκετ. Δηλαδή, ό,τι ακριβώς έπρεπε να κάνει για να κερδίσει εύκολα.

Σε ατομικό επίπεδο, απλά να επισημάνω ότι ο Καλάθης μοιάζει πλήρως αποδιοργανωμένος από τον τρόπο που χρησιμοποιείται εδώ και λίγο καιρό και αυτό φαίνεται στο γήπεδο.

Ο Πανελλήνιος έμοιαζε να αποδιοργανώθηκε από την απουσία του Σμιθ, που σίγουρα κόστισε, ιδίως απέναντι σε καλύτερη ομάδα, ενώ ο μοναδικός που στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων τέτοιου αγώνα ήταν ο Μπλάκνεϊ, που είναι βέβαια και ο παίκτης με τη μεγαλύτερη κλάση στην ομάδα. Κανείς άλλος δεν ακολούθησε, ενώ πάρα πολλές επιθέσεις πετάχτηκαν στα σκουπίδια με επιλογές που δεν είχαν νόημα ούτε ουσιαστική τύχη για να καταλήξουν στο καλάθι (6 λάθη ο Χαραλαμπίδης, 2/13 τρίποντα οι Παπαμακάριος-Καλαϊτζής-Γεωργαλής). Σε αντίθεση με τα πολλά άστοχα ελεύθερα τρίποντα του Παναθηναϊκού, ο Πανελλήνιος αναγκάστηκε πολλές φορές να σουτάρει από το τρίποντο βλέποντας τη διάβαση προς τη ρακέτα κλειστή, με τους παίκτες του Παναθηναϊκού να έχουν μεγάλη διάθεση και να βρίσκονται πλέον στην πρώτη θέση του πρωταθλήματος.

Ο Παναθηναϊκός ξέρει ότι αν κερδίσει το ντέρμπι ρίχνει τον Ολυμπιακό δύο ήττες πιο κάτω, ενώ αν του πάρει και τη διαφορά των 11 πόντων, τον στέλνει στις τρεις νίκες απόσταση. Απ’ την άλλη, ο Ολυμπιακός ξέρει ότι θέλει νίκη στο ΟΑΚΑ για να πάρει την πρωτιά (ενώ αν δεν την πάρει, ούτως ή άλλως θέλει νίκη στο ΟΑΚΑ για να πάρει τον τίτλο). Πάντως, στη μέση της εβδομάδας έχει να αντιμετωπίσει μια ομάδα στην ίδια κατάσταση με αυτόν και έχει ευκαιρία να την κερδίσει. Αμφότεροι έχουν δύο ήττες πρόσφατες (Παρτιζάν, Μαρούσι ο ένας, Βαλένθια, Παρτιζάν ο άλλος) που απέδειξαν ότι είναι τρωτοί, αμφότεροι έπαιξαν καλά στο ματς του Σαββατοκύριακου και πήραν πειστικές νίκες (με Πανελλήνιο και Μπανταλόνα).

Το Περιστέρι πέτυχε μεγάλη νίκη επί της Καβάλας, που δεν μπόρεσε να ξεκολλήσει από τη ζώνη του υποβιβασμού (βέβαια δεν είναι μόνη της εκεί). Όλα τα παιχνίδια των τελευταίων 5 αυτή τη στιγμή ομάδων της βαθμολογίας μου δείχνουν πόσο ρευστή είναι ακόμη η κατάσταση και πόσος δρόμος υπάρχει ως το τέλος. Με μεγάλο ενδιαφέρον αναμένω την 16η αγωνιστική, καθώς υπάρχουν τρία παιχνίδια που μπορούν να αλλάξουν τις ισορροπίες στην ουρά, αλλά και να κάνουν ομάδες που ως τώρα είναι αλλού, να αρχίσουν τις… μαύρες σκέψεις.

Στο παιχνίδι, το Περιστέρι ήταν καλύτερο ουσιαστικά μόνο στην τρίτη περίοδο, αλλά αυτό έφτανε. Το 34-35 έγινε 55-40 (σερί 21-5) και η Καβάλα μετά κυνηγούσε στο σκορ με το χρόνο να είναι εναντίον της. Πάντως, για να αποδείξει πόσο μικρές είναι αποστάσεις, με ένα σερί 0-8 από Κόλινς, Παλάσιο και Χαφ πλησίασε στο τρίποντο 2 λεπτά πριν το τέλος. Τελικά, το παιχνίδι (παρότι δεν μένει αυτή η εικόνα στο μυαλό) κρίθηκε στο ένα σουτ, το οποίο ήταν άστοχο τρίποντο από τον Κυρίτση στο 71-68 με 6 δευτερόλεπτα να απομένουν.

Το Περιστέρι έκανε τεράστιο λάθος που δεν έκανε φάουλ, αλλά δεν το πλήρωσε. Απ’ την άλλη η Καβάλα πρέπει, θεωρώ, να ανακατανείμει τις επιθέσεις της, καθώς οι Κόλινς και Παλάσιο ίσως πρέπει να παίρνουν περισσότερα σουτ, για να βοηθούνται και οι λιγότερο έμπειροι συμπαίκτες τους από τις αναπροσαρμογές στην άμυνα. Η Καβάλα παίζει λάθος με βάση το ρόστερ της και πρέπει να το δει αυτό αν θέλει να μην κινδυνεύσει στο τέλος. Ο καταπληκτικός Κόλινς πήρε μόνο 5 σουτ (και είχε και 8/8 βολές με 5 κερδισμένα φάουλ), ενώ είχε 6 ριμπάουντ και 4 ασίστ αλάνθαστος, αλλά έπαιξε 27 μόλις λεπτά, ενώ το ίδιο συνέβη ουσιαστικά και με τον Παλάσιο (1 λάθος, 3/7 σουτ, 27 λεπτά). Απ’ την άλλη, ο Κυρίτσης είχε 5/15 σουτ και ο Ραΐτσεβιτς 1/7.

Το Περιστέρι δεν έχασε την επαφή του με το γκρουπ 5-9 και η κατάσταση (και) εκεί μοιάζει τελείως ρευστή, δεδομένων και των αγώνων της επόμενης αγωνιστικής.