“Κιτρινόμαυρο” τρένο, “πράσινη” υποχώρηση

Το πρόβλημα πια είναι ορατό για τους πρωταθλητές Ευρώπης, καθώς ακόμη κι αν κάνουν 3 νίκες στον δεύτερο γύρο είναι πιθανό να αποκλειστούν. Βέβαια, αυτό που επείγει είναι να αρχίσει ο Παναθηναϊκός να παίζει το μπάσκετ που έχει δείξει τα περασμένα χρόνια ότι μπορεί.

Φτάσαμε στην 3η αγωνιστική του Top-16 (δηλαδή στην 13η της σεζόν) για να ακούσουμε ορισμένους από το γυαλί να θεωρούν το Μαρούσι ελληνική ομάδα στις αναμεταδόσεις τους και όχι τον φτωχό συγγενή της Ευρωλίγκας. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, αν και δεν είναι απόλυτο αυτό, αφού δεν ήταν γενική η διαπίστωση ότι το Μαρούσι είναι… ελληνική ομάδα.

Στο ΟΑΚΑ το Μαρούσι και η Παρτιζάν έπαιξαν το χειρότερο παιχνίδι στην Ευρωλίγκα της φετινής χρονιάς και ένα από τα χειρότερα στην ιστορία της διοργάνωσης. Το 22-18 του πρώτου ημιχρόνου τα λέει όλα (22-19 το σκορ στην 3η περίοδο μόνο!), με το σκορ στη δεύτερη περίοδο να είναι 2-11 για τους Σέρβους και το Μαρούσι να μένει χωρίς πόντο για 8 ολόκληρα λεπτά. Σε ένα ματς που αμφότεροι ματώνουν να περάσουν τους 50 πόντους, διαφορές της τάξης των 5-7 πόντων μοιάζουν βουνό, παρότι στην πραγματικότητα δεν είναι. Έτσι, το Μαρούσι μπόρεσε στο τέλος να ελέγξει απόλυτα το παιχνίδι, αν και η διαφορά μόνο για λίγες στιγμές έφτασε σε διψήφιο νούμερο. Το +8 μπορεί να φανεί πολύ χρήσιμο στην υπόθεση πρόκριση, αν και θα πρέπει πρώτα οι «κιτρινόμαυροι» να δείξουν ότι μπορούν να σταθούν όρθιοι στην «Χάλα Πιονίρ», μια έδρα όπου φέτος έχουν χάσει Ολυμπιακός, Μπαρτσελόνα, Ρόμα, Λιέτουβος και η μόνη ομάδα που μπόρεσε να φύγει νικήτρια (η Μάλαγα) έχασε μετά στην έδρα της.

Τα ποσοστά των δύο ομάδων ήταν τραγικά από το ξεκίνημα του αγώνα, όταν το σκορ έμενε κολλημένο για 2-3 λεπτά κάθε φορά μέχρι κάποιος να πετύχει καλάθι. Στο διάστημα αυτό η Παρτιζάν κυριαρχούσε απόλυτα στις εναέριες μονομαχίες παίρνοντας παράλογα πολλά ριμπάουντ κάθε φορά, τελειώνοντας την περίοδο με 11 ριμπάουντ (6 επιθετικά). Η κατάσταση συνεχίστηκε απαράλλαχτη σχεδόν ως το τέλος, με τα ριμπάουντ να είναι 32-47 για τους Σέρβους που είχαν 22 επιθετικά (όσα και τα αμυντικά του Αμαρουσίου, που σημαίνει ότι ανανέωναν τις μισές χαμένες επιθέσεις τους). Παρόλα αυτά, η Παρτιζάν δεν μπορούσε να βρει σκορ με τίποτα. Με 3/22 τρίποντα και 15/39 δίποντα, ήτοι με 29,5% εντός παιδιάς, πρέπει να κάνεις κάτι πολύ ιδιαίτερο σε όλες τις άλλες κατηγορίες για να κερδίσεις. Η Παρτιζάν δεν το έκανε, έχοντας περισσότερα λάθη, λιγότερα κλεψίματα και λιγότερες ασίστ και μοιραία έχασε.

Από το Μαρούσι ο Χόμαν ήταν ο μόνος που στάθηκε απέναντι σε Βράνιες, Ρόμπερτς στις μάχες της ρακέτας, αλλά μετρίασε τόσο τα χτυπήματα που στο τέλος δεν στοίχισαν στο Μαρούσι. Ο Λούκας επιβεβαίωσε την πολύ καλή του φόρμα, ενώ ο Πελεκάνος ήταν ίσως ο καλύτερος του γηπέδου. Για τους Σέρβους, τα 0/10 τρίποντα των Ράσιτς και Κέτσμαν, ουσιαστικά τους στέρησαν τη δυνατότητα να διεκδικήσουν το ματς.

Στη Βαρκελώνη, ο Παναθηναϊκός μπήκε στο ματς μέτρια, αλλά το ίδιο έκανε και η Μπαρτσελόνα. Αν και στο ξεκίνημα φαίνονταν οι δύο ομάδες να εξουδετερώνουν η μία την άλλη και οι «πράσινοι» να μπορούν σχετικά εύκολα να παρακολουθούν το σκορ, αυτό άλλαξε άρδην στο 7ο λεπτό. Το 15-11 έγινε μέσα σε 2 λεπτά 24-12 (σερί 9-1) και ο Παναθηναϊκός δεν μπόρεσε ποτέ να επιστρέψει.

Οι «πράσινοι» έπαιζαν κακή άμυνα, δέχτηκαν δυσανάλογα πολλούς πόντους μέσα από τη ρακέτα τους από κακές αλληλοκαλύψεις, δεν είχαν κίνηση στην επίθεση, δεν έδειχναν να μπορούν να βρουν διαδρόμους, δεν μπορούσαν να παίξουν το γνωστό τους παιχνίδι με τη γρήγορη και σωστή κυκλοφορία της μπάλας και, εν ολίγοις, δεν απείλησαν σε κανένα σημείο την Μπαρτσελόνα με ενδεχόμενη ανατροπή. Χαρακτηριστικό είναι ότι δεν μείωσαν σε καμία στιγμή κάτω από τους 9 μετά το 20-11 (δηλαδή για 32 ολόκληρα λεπτά!), με τους Καταλανούς να ελέγχουν πλήρως τον αγώνα, με χαρακτηριστική ευκολία μάλιστα.

Αυτό που γίνεται με τον Γιασικεβίτσιους το θεωρώ παράλογο και ανεπίτρεπτο για μεγάλη ομάδα και το προκρίνω ως πρώτο λόγο ήττας και στη Βαρκελώνη, αλλά και βασικό λόγο που η επίθεση του Παναθηναϊκού δεν έχει καμία φαντασία. Πλέον, ο Ομπράντοβιτς έχει μείνει με 2 πλέι μέικερ, εκ των οποίων ο Καλάθης μία παίζει και τρεις απλά δεν πατάει παρκέ.

Το παιχνίδι στη Βαρκελώνη θύμισε πάρα πολλές φορές το αντίστοιχο της Ελλάδας με την Ισπανία για το Ευρωμπάσκετ, καθώς ο Σπανούλης βλέποντας ότι δεν υπήρχε κίνηση και σωστή ανάπτυξη από την περιφέρεια αναλωνόταν σε ατομικές ενέργειες, πελαγοδρομώντας με τον Καλάθη στην οργάνωση του παιχνιδιού (αντί για τον Καλάθη βάλτε και τον Διαμαντίδη που ήταν εξίσου κακός).

Το τι ακριβώς έχει γίνει με τον Γιασικεβίτσιους το ξέρουν μόνο μέσα στον Παναθηναϊκό, αλλά πλέον για μένα οι ήττες χρεώνονται στον Ομπράντοβιτς και στην απαράδεκτη εμμονή του να αφήνει εκτός τον καλύτερο παίκτη της ομάδας του και τον μοναδικό άνθρωπο που θα μπορούσε να δώσει λίγη φαντασία στο παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Πέραν αυτού, τελείως λανθασμένα χρησιμοποιείται ο Πέκοβιτς, που όσο παίζει σκοράρει, αλλά δεν προστατεύεται στην άμυνα (δεν γίνεται να μην μπορεί ο Παναθηναϊκός να παίξει με βαρύ σέντερ), με αποτέλεσμα να μην μπορεί το «τριφύλλι» να κερδίσει από την ξεκάθαρη επιθετική ανωτερότητα του Μαυροβούνιου σέντερ. Ο Ομπράντοβιτς χρησιμοποιεί λάθος και τον Τέπιτς, του οποίου ο χρόνος ολοένα και μειώνεται, ενώ Βεργίνης, Σερμαντίνι παίζουν διακοσμητικό ρόλο στη δωδεκάδα (αλλά ο Γιασικεβίτσιους έμεινε στην Αθήνα για να… προπονηθεί). Ο Περπέρογλου ξεκάθαρα δεν έχει το επίπεδο και τη σταθερότητα για να σταθεί ως βασικό τριάρι σε τέτοια ομάδα (τουλάχιστον ακόμη) και με τον Σάρας εκτός οι λύσεις στην περιφέρεια μειώνονται.

Μια ματιά στα στατιστικά δείχνει πόσο κοντά ήταν οι δύο ομάδες (48%-45% εντός παιδιάς, 8-8 κλεψίματα, 14-15 λάθη, 30-27 ριμπάουντ, 16-13 ασίστ, 24-24 φάουλ), γεγονός που δεν δικαιολογεί την εικόνα του αγώνα και το γεγονός ότι το ματς κρίθηκε στην πρώτη περίοδο. Δυστυχώς, και αυτό δείχνει το πόσο λάθος προσέγγισε το παιχνίδι ο Παναθηναϊκός και πόσα λάθη έκανε ο Ομπράντοβιτς που άφησε να του ξεφύγει τελείως ένα ματς που (στατιστικά) ήταν μοιρασμένο. Αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός απέχει 2.5 νίκες από κάθε άλλη ομάδα του ομίλου, καθώς οι τρεις ισοβαθμούν στο 2-1 και εκείνος έχει 0-3 έχοντας χάσει απ’ όλες.

Το Μαρούσι ξέρει ότι θέλει σίγουρα την εντός έδρας νίκη επί της Μπαρτσελόνα και μετά, λογικά, θα του χρειαστεί ακόμη μία για να προκριθεί (και υπό προϋποθέσεις και η διαφορά στο άλλο ματς). Αν οι «κιτρινόμαυροι», πάντως, πάρουν την Παρτιζάν και ένα ακόμη παιχνίδι (με Παναθηναϊκό ή Μπαρτσελόνα) τότε σίγουρα θα είναι εκείνοι στα πλέι οφς.

Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται στην πιο δεινή θέση απ’ όλους και θέλει οπωσδήποτε και τις τρεις νίκες (δύο εντός και εκτός με Παρτιζάν), επιβάλλεται να πάρει τις διαφορές από Μαρούσι και Παρτιζάν, ενώ θεωρητικά πρέπει να πάρει τη διαφορά και από την Μπαρτσελόνα, αφού παίζουν την 4η αγωνιστική και υπάρχει ενδεχόμενο ισοβαθμίας στο τέλος (αν η Μπαρτσελόνα χάσει από Παναθηναϊκό και Μαρούσι ή Παρτιζάν). Δηλαδή, στο μυαλό του πρέπει να έχει τις 3 νίκες και τις 3 διαφορές, καθώς μόνο έτσι μπορεί να είναι σίγουρος ότι θα περάσει. Αν όλα τα ματς των άλλων πάνε όπως και στον πρώτο γύρο (τρεις νίκες των γηπεδούχων δηλαδή), τότε ο Παναθηναϊκός θέλει 3 νίκες και 3 διαφορές (ίσως και 3 νίκες με 2 διαφορές αρκεί να κερδίσει ένα ματς με μεγάλη διαφορά), ενώ αν ένας από τους 3 κάνει 2 νίκες με τους άλλους, ο Παναθηναϊκός θέλει οπωσδήποτε 3 νίκες και τις διαφορές με τους άλλους δύο (η μία θα του χρειαστεί, αλλά αυτό δεν μπορεί να το ξέρει νωρίτερα).

Το μόνο καλό για τον Παναθηναϊκό είναι ότι ακόμη εξαρτάται πλήρως από αυτόν, αφού, αν κάνει 3 νίκες, μαθηματικά μόνο μία ομάδα μπορεί να φτάσει τις 4, άρα θα ισοβαθμήσει στη 2η θέση (ή και στην 1η σε περίπτωση τετραπλής ισοβαθμίας) και θα μετρήσουν οι διαφορές.

Στα άλλα παιχνίδια στον όμιλο F συνεχίστηκε η ίδια κατάσταση με τις γηπεδούχους να παίρνουν τις νίκες, αλλά οι διαφορές αυτή τη φορά ήταν λίγο μεγαλύτερες. Η Σιένα ήλεγξε απόλυτα το παιχνίδι με τη Ρεάλ, ο Μαρκονάτο χρησιμοποίησε την εμπειρία του και βοήθησε στο ματς που έλειπε ο Λαβρίνοβιτς, ο ΜακΙντάιρ έσπασε τα κοντέρ και οι Ιταλοί κέρδισαν χωρίς ουσιαστικά να απειληθούν, με τη διαφορά να μειώνεται στην 3η περίοδο αλλά να ανεβαίνει και πάλι στην τέταρτη.

Η Μακάμπι στο τέλος εκμεταλλεύτηκε τον οίστρο του Άντερσον και τα τραγικά λάθη του Αταμάν, που έχει βαλθεί να πλακωθεί με όλες του τις βεντέτες και κέρδισε με διψήφια διαφορά την Εφές. Η κόντρα Αταμάν-Ρακόσεβιτς υφίσταται εδώ και μερικές εβδομάδες (όπως και με τον Νάχμπαρ), αλλά μετά τα όσα έγιναν την Πέμπτη, το πιο πιθανό είναι ο ένας από τους δύο να… μείνει μέχρι να φύγει (και ο Ρακόσεβιτς έχει συμβόλαιο 2 εκατομμυρίων ευρώ). Πολλά θα κριθούν την 4η αγωνιστική, αλλά και στο πώς θα αντιμετωπίσει ο Τούρκος προπονητής το θέμα στην προπόνηση της Παρασκευής. Κασούν, Νάχμπαρ και Ρακόσεβιτς «βράζουν» με τον προπονητή τους και θεωρώ απολύτως δικαιολογημένα με βάση το πώς χρησιμοποιούνται. Όπως είχαμε πει, προσέξτε τις διαφορές στον όμιλο, καθώς ως τώρα κερδίζουν μόνο οι γηπεδούχοι.

Το σημαντικότερο αποτέλεσμα της ημέρας ήταν εκείνο στη Βιτόρια, που αναστάτωσε τον όμιλο του Ολυμπιακού. Ο Σκαριόλο πήρε το σκαλπ του Ιβάνοβιτς και μαζί με αυτό και τις περισσότερες ελπίδες της Λαμποράλ για πρόκριση. Αν η Χίμκι την κερδίσει και στη Ρωσία, τότε αυτή με τον Ολυμπιακό περνούν στην επόμενη φάση (αν ο Ολυμπιακός κάνει μια οποιαδήποτε νίκη στα επόμενα τρία ματς, που προφανώς θα κάνει), αλλά δυσκολεύει το έργο του Ολυμπιακού για την πρώτη θέση, καθώς αν η Χίμκι κερδίσει Λαμποράλ και Τσιμπόνα ο Ολυμπιακός θα θέλει είτε νίκη επί των Ρώσων (μόνο) είτε να κρατήσει τη διαφορά με τη Χίμκι και να κερδίσει Τσιμπόνα και Λαμποράλ. Βέβαια, αν η Λαμποράλ κερδίσει στη Ρωσία και ο Ολυμπιακός στην Κροατία, τότε οι «ερυθρόλευκοι» θέλουν μια νίκη σε ένα από τα δύο ματς (με Χίμκι και Λαμποράλ) για να είναι και μαθηματικά πρώτοι.