Αυτό το «Κυπελλάκι» όλοι το θέλουν

Ο, κάτοχος, Παναθηναϊκός βρίσκεται σε δεινή θέση στην Ευρωλίγκα, έχει προβληματίσει με τις φετινές του εμφανίσεις απέναντι στις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης και ψάχνει μία νίκη που θα ρεφάρει και την ψυχολογία και τις αξιώσεις ανατροπής που προβάλλει ο αντίπαλός του, αλλά και θα σβήσει τις παράξενες μουρμούρες που ακούστηκαν φέτος. Ωστόσο, είναι μόνος πρώτος στην Α1 και αυτό του δίνει το θάρρος της εμπιστοσύνης ότι ξέρει να αξιοποιεί την έδρα του. Ο, διεκδικητής, Ολυμπιακός, βρίσκεται πίσω στην Α1 και βλέπει το πλεονέκτημα έδρας των πλέι-οφ να απομακρύνεται, έχει κερδίσει στην προηγούμενη συνάντηση των «αιωνίων» και ψάχνει τη νίκη που θα του δώσει έναν τίτλο μετά από πολλά χρόνια, αλλά και θα κάνει την ομάδα να βλέπει με μεγαλύτερη αισιοδοξία τις μελλοντικές αναμετρήσεις και τον κόσμο να δείξει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη και ρεαλισμό. Ωστόσο, είναι συνεπής στην Ευρωλίγκα και βαδίζει για το δεύτερο συνεχόμενο φάιναλ-φορ.

Ας δούμε τη σημασία αυτού του αγώνα και τι διακυβεύεται στα 40 λεπτά του:

Τι διακυβέυεται στην ψυχολογία: Το αν ο Παναθηναϊκός μπορεί να ανέβει ξανά πάνω από τον «αιώνιο» αντίπαλό του. Το αν έχει και φέτος τον τρόπο να κάνει τα πλέον κατάλληλα ματς την πλέον κατάλληλη στιγμή. Το αν ο Ολυμπιακός μπορεί να κερδίσει πλέον τον Παναθηναϊκό σε παιχνίδι χωρίς αύριο, σε ματς τίτλου. Το αν έχει διαμορφώσει πλέον τον απαιτούμενο χαρακτήρα για να παίρνει αυτά τα ματς. Κυρίως, οι ψυχολογικές ισορροπίες ενόψει του αγώνα της επόμενης εβδομάδας που ίσως κρίνει το πλεονέκτημα έδρας, αλλά και ενόψει των, ίσως ακόμη σημαντικότερων, ντέρμπι στη συνέχεια της σεζόν.

Τι διακυβεύεται στο παρκέ: Το αν ο Κλέιζα μπορεί να είναι ο ηγέτης τελικών που έλειπε από τον Ολυμπιακό ώστε να δώσει το κάτι παραπάνω και να οδηγήσει την ομάδα του σε τίτλους. Το αν ο Τσίλντρες μπορεί να πιστοποιήσει τη θεωρητικά ξεκάθαρη ανωτερότητα των «ερυθρολεύκων» στη θέση «3». Το αν ο Παπαλουκάς διατηρεί την κλάση νίκης στα κρίσιμα ματς. Το αν οι πολλοί και καλοί ψηλοί του Ολυμπιακού θα «γεμίσουν» πλήρως τη θέση «5». Το αν ο Τεόντοσιτς μπορεί να πείσει ότι ανέβηκε επίπεδο. Το αν οι πλέι-μέικερ του Παναθηναϊκού θα παίξουν όλοι όπως πρέπει ώστε να δικαιολογήσουν τη θεωρητική ανωτερότητα των «πρασίνων» στη θέση «1». Το αν ο Φώτσης μπορεί και φέτος να αρχίσει να ανεβάζει την απόδοσή του στα καθοριστικά ματς. Το αν ο Πέκοβιτς μπορεί να σηκώσει πάνω του το ειδικό βάρος τέτοιων αγώνων. Το αν οι Περπέρογλου και Καλάθης είναι έτοιμοι για αυτά τα ματς. Το αν ο Χάισλιπ μπορεί να προσφέρει φέτος επί της ουσίας.

Τι διακυβεύεται στους πάγκους: Το αν ο Ομπράντοβιτς μπορεί και πάλι να κουνήσει το «μαγικό του ραβδί» και να τα φτιάξει όλα σε μία σεζόν όπου για πρώτη φορά δείχνει να έχει χάσει τον έλεγχο των ισορροπιών. Το αν ο Γιαννάκης είναι πλέον έτοιμος για να αρχίσει να κατακτά τίτλους και σε αυτό το επίπεδο συλλόγων.

Τι διακυβεύεται στην πράξη: Ο πρώτος τίτλος της χρονιάς. Το «Κυπελλάκι» δεν είναι πια μία κούπα ήσσονος σημασίας, αλλά η κατάκτησή του φέρνει πρεστίζ, αίσθηση ανωτερότητας και σημαντικό ψυχολογικό πλεονέκτημα για τους τελικούς της Α1. Και, σε κάθε περίπτωση, δεν παύει να είναι ένας τίτλος.

Υ.Γ.: Δύο ημέρες πριν τον τελικό, η ΕΟΚ προσπάθησε να βγάλει τους πάντες τρελούς και χαζούς, λέγοντας (δια στόματος του γ.γ. της) ότι ουδέποτε είχε συμφωνηθεί να γίνει ο τελικός με μαθητές και ότι ουδέποτε η αστυνομία είπε ότι δεν μπορεί να αναλάβει τη φύλαξη τελικού με μαθητές. Όλα αυτά ήταν στο μυαλό, είπε, των δημοσιογράφων που τα έγραφαν, αλλά ποτέ δεν έγιναν στην πραγματικότητα. Όλο αυτό, βέβαια, έχει λόγο που ειπώθηκε (για να «αθωώσει» την Ομοσπονδία), αλλά είναι ένα ακόμη δείγμα του επιπέδου και της νοοτροπίας της ΕΟΚ.