Αποκαθήλωση και σκυμμένα κεφάλια…

Το Μαρούσι πάλεψε μέχρι εσχάτων στο Βελιγράδι, αλλά στις λεπτομέρειες έχασε το ματς με την Παρτιζάν και, μαζί με αυτό, χρυσή ευκαιρία να βρεθεί από τώρα ένα βήμα πριν τα πλέι οφς (υπολογίζοντας και το αποτέλεσμα στο ΟΑΚΑ). Ο όμιλος παραμένει ακόμη τελείως ανοικτός, καθώς το Μαρούσι κράτησε τη διαφορά από την Παρτιζάν και πια κυνηγά μια νίκη παραπάνω από τους Σέρβους για να προκριθεί αυτό. Κλειδί το παιχνίδι με την Μπαρτσελόνα στο ΟΑΚΑ την επόμενη εβδομάδα, που θα δείξει πόσο πιστεύει το Μαρούσι στην πρόκριση.

Στο ΟΑΚΑ, ο Παναθηναϊκός δεν παρουσίασε τίποτα διαφορετικό από το γνωστό φετινό του πρόσωπο. Τελείως ασταθής, αφερέγγυος, χωρίς να μπορεί να κρατήσει το τέμπο του ψηλά, χωρίς να μπορεί να ελέγξει το ρυθμό, δεχόμενος για ακόμη μία φορά διψήφιο σερί με μηδέν ενεργητικό (το 0-10 της Μπαρτσελόνα στην 4η περίοδο), έπαθε δύο μπλακ άουτ στο ματς (είχε και το 1-15 στο πρώτο ημίχρονο) και, γενικώς, έδειξε πως δικαιολογημένα (με βάση την εικόνα του) βρίσκεται τόσο γρήγορα εκτός Ευρώπης.

Ο Ομπράντοβιτς έχει τεράστιες ευθύνες για την ήττα και τον αποκλεισμό, καθώς δεν διαχειρίστηκε καθόλου καλά το παιχνίδι. Παρότι μπορεί να ακούγεται περίεργο (καθώς η Μπαρτσελόνα αρέσκεται να τρέχει) ο Παναθηναϊκός επιβαλλόταν να πάει το παιχνίδι σε πολύ γρήγορο ρυθμό, λέει ο BEN, και θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί του. Οι Καταλανοί προέρχονταν από τρία ματς σε τρεις ημέρες για το Κύπελλο και ήταν εμφανώς κουρασμένοι. Όμως, ο Παναθηναϊκός, παρότι ξεκίνησε καλά, μετά δεν μπόρεσε να τρέξει και να τελειώσει οριστικά τον αγώνα.

Χαρακτηριστικό της κούρασης των παικτών της Μπαρτσελόνα είναι το γεγονός ότι ο Μάικλ από το τέλος της πρώτης περιόδου, σχεδόν, είχε φτάσει τους 11 πόντους, αλλά δεν ξανασκόραρε σε όλο το παιχνίδι, ο Πασκουάλ χρησιμοποίησε τον Λόρμπεκ για 37 λεπτά και κανέναν άλλο περισσότερα από 24, με τις αλλαγές του πολλές φορές μέσα στον αγώνα να είναι κόντρα στη ροή του ματς και να δικαιολογούνται μόνο από την κούραση των παικτών του. Παρόλα αυτά ο Παναθηναϊκός εγκλωβίστηκε σε ένα αργό τέμπο, δεν θέλησε να τρέξει κι έτσι ακόμη και οι διψήφιες διαφορές εξανεμίζονταν όποτε κολλούσε σε απόδοση.

Η Μπαρτσελόνα είναι ομάδα με προσωπικότητες και τα μεγάλα σουτ μπήκαν: ο αλάνθαστος Λάκοβιτς έβαλε δύο τρίποντα που «γύρισαν» όλο τον αγώνα ανάποδα (σε πείσμα ορισμένων που προσπαθούν ακόμη να βγάλουν όλο το κόμπλεξ τους γι’ αυτόν από μικροφώνου), η Μπαρτσελόνα όταν πλησίασε στο 64-60 έβγαλε δύο καταπληκτικά συστήματα, έτρεξε ένα 0-8, πήρε ένα μεγάλο καλάθι από τον Ναβάρο και ανάγκασε τον Παναθηναϊκό να κυνηγά χίμαιρες.

Το «τριφύλλι» δεν μπόρεσε να παίξει καλά ούτε στο τέλος με τους παίκτες να τελούν σε σύγχυση: στο 64-66 ο Ομπράντοβιτς πήρε τάιμ άουτ με την μπάλα δική του και μετά την επαναφορά ο Διαμαντίδης έκανε τρίποντο πέρα από κάθε λογική (και σύστημα). Έτσι, περίπου, γράφτηκε ο ευρωπαϊκός επίλογος σε μια χρονιά που ξεκίνησε πολύ άσχημα για τον Παναθηναϊκό, που έχασε δύο από τους τρεις του στόχους πριν καν βγει ο Φλεβάρης.

Πέραν του Πέκοβιτς κανείς άλλος παίκτης του Παναθηναϊκού δεν διασώθηκε, με τον Γιασικεβίτσιους να φαίνεται ότι απλά κάνει υπομονή μέχρι να τελειώσει η χρονιά, με τον Ομπράντοβιτς να έχει χάσει το παιχνίδι μαζί του, ενώ εσχάτως φαίνεται να μένει εκτός ομάδας όλο και περισσότερο και ο Τέπιτς. Απ’ την άλλη, ο Πασκουάλ διαχειρίστηκε αριστοτεχνικά το ρόστερ του, προσπάθησε να μη φανεί η μεγάλη κούραση των παικτών του, πήρε ένα καταπληκτικό οργανωτικά παιχνίδι από τον Λάκοβιτς και μαζί με τη νίκη έφτασε κοντά στην πρωτιά.

Στο Βελιγράδι, το Μαρούσι έβγαλε ένα πολύ καλό πρώτο ημίχρονο, στηριζόμενο εν πολλοίς στην απίστευτη ευστοχία του στα τρίποντα (ξεκίνησε με 7/9) και πίστεψε στη νίκη σε μια «κολασμένη» έδρα. Σε όλο το πρώτο μέρος κρατούσε το προβάδισμα και είχε τον έλεγχο του αγώνα, με το παιχνίδι να είναι πολύ σκληρό, με μαρκαρίσματα στα όρια του νόμιμου και μάχες μέχρις εσχάτων σε κάθε φάση.

Στο δεύτερο μέρος η Παρτιζάν μπήκε καλύτερα και ισορρόπησε τον αγώνα, περνώντας μάλιστα και μπροστά σε κάποιες στιγμές. Ακόμη κι έτσι, με τον Πελεκάνο να παίζει πολύ καλά και τον Κις να οργανώνει σχεδόν άψογα, το Μαρούσι δεν έχασε ποτέ την επαφή του με το σκορ. Μάλιστα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κράτησε το κεφάλι στο σκορ μέχρι το 35ο λεπτό και το 65-66. Το παιχνίδι στο τέλος ήταν οριακό και ουσιαστικά κρίθηκε στο ένα σουτ (το άστοχο τρίποντο του Κις στο 77-74), αλλά το τρίποντο του Ρόμπερτς για το 73-68 στην εκπνοή της επίθεσης της ομάδας του ήταν το σουτ που έκρινε την αναμέτρηση για τους Σέρβους που απέκτησαν σημαντικό πλεονέκτημα για την πρόκριση, αν και δεν πήραν τη διαφορά από το Μαρούσι.

Ένας άλλος λόγος για την ήττα του Αμαρουσίου ήταν το γεγονός ότι δεν μπόρεσε να ελέγξει τα ριμπάουντ, με την Παρτιζάν να κερδίζει τον τομέα αυτό με 30-22. Το Μαρούσι θα πρέπει οπωσδήποτε να κερδίσει το ματς της ερχόμενης εβδομάδας με την Μπαρτσελόνα στο ΟΑΚΑ, ενώ το πιο πιθανό είναι να χρειαστεί δύο νίκες για να προκριθεί (θέλει μια παραπάνω από την Παρτιζάν, που την άλλη εβδομάδα υποδέχεται τον αδιάφορο Παναθηναϊκό). Σε κάθε περίπτωση, με το τέλος της 5ης αγωνιστικής θα ξέρει τι πρέπει να κάνει. Το καλό είναι πως την πρόκριση θα την κυνηγήσει σε ελληνικό έδαφος, καθώς και οι δύο αγώνες του θα γίνουν στο ΟΑΚΑ (εκτός έδρας με Παναθηναϊκό ο δεύτερος).

Στα άλλα ματς είχαμε την κλασική νίκη γηπεδούχου για τον όμιλο F, με τις 4 ομάδες να φτάνουν πια το 2-2. Η Ρεάλ κέρδισε τη Σιένα, που είχε τον έλεγχο του ματς για τρία δεκάλεπτα, αλλά όταν οι Ισπανοί έπαιξαν σκληρή άμυνα και έτρεξαν στην τέταρτη περίοδο, βγήκε όλη η κούραση στους Ιταλούς που δεν άντεξαν, δέχτηκαν ένα 16-4 κι έχασαν. Μάλιστα, οι παίκτες της Ρεάλ πανηγύρισαν τη νίκη σαν να πήραν… την Ευρωλίγκα, καθώς στην εκπνοή ο Γιουλ πέτυχε το τρίποντο που τους έδωσε τη διαφορά στην ισοβαθμία με τη Σιένα. Και αυτή η διαφορά είναι πολύ πιθανό να σημάνει πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφς και αποφυγή της Μπαρτσελόνα.

Στη Ρωσία, η Λαμποράλ πήγε με την πλάτη στον τοίχο και τα πάντα να είναι εναντίον της, χωρίς τον καλύτερό της παίκτη, και με ήττα 11 πόντων στο πρώτο ματς με τη Χίμκι. Έχασε με το αστρονομικό 34-18 τα ριμπάουντ, αλλά αντί να χάσει το ματς, το κέρδισε με χαρακτηριστική ευκολία. Ο λόγος; Είχε μόλις 7 λάθη (15 η Χίμκι) και είχε (κρατηθείτε) 100% στις βολές (8/8 μέχρι το 38ο λεπτό, 72% τελικά με 8/11), 60% στα δίποντα και 60% στα τρίποντα (12/20). Τελέτοβιτς και Ίνγκλις πυροβολούσαν χωρίς οίκτο από την περιφέρεια και οι Ισπανοί έμειναν ζωντανοί. Πια περιμένουν… «δώρο» από τον Ολυμπιακό, είτε την 5η αγωνιστική (να τον κερδίσουν στο ΣΕΦ) είτε την 6η (να κερδίσει τη Χίμκι) για να περάσουν. Δεν πήραν τη διαφορά από τη Χίμκι, οπότε είναι πιθανό τα πάντα να κριθούν στην παραγωγικότητα των ομάδων. Αυτή τη στιγμή οι Ισπανοί έχουν καλύτερη επίθεση κατά 11 πόντους από τους Ρώσους.

Τέλος, η Ζαλγκίρις ήταν κατά πολλούς αδιάφορη, αλλά στην ουσία έπαιζε το τελευταίο της χαρτί. Κέρδισε τη Μάλαγα, έμεινε ζωντανή στο κυνήγι της πρόκρισης και θεωρώ ότι ήδη έκανε υπέρβαση στον όμιλο. Για τους Ισπανούς το πράγμα δυσκολεύει πολύ πλέον, καθώς εξαρτώνται απόλυτα από τα αποτελέσματα των άλλων δύο και ελπίζουν σε τετραπλή ισοβαθμία (όλοι στο 3-3) για να περάσουν. Δηλαδή, θέλουν δύο νίκες με διαφορές στα δικά τους ματς και τη Ζαλγκίρις να κερδίσει ΤΣΣΚΑ και Προκόμ. Το άλλο σενάριο λέει δύο νίκες με διαφορές και η Ζαλγκίρις να πάρει τον έναν από τους άλλους δύο, ώστε να ισοβαθμήσουν μαζί του και να τον περάσουν, αφού θα έχουν τη διαφορά. Αυτό εν ολίγοις σημαίνει ότι αν η Προκόμ χάσει με λιγότερους από 20 πόντους στην έδρα της από τη Μάλαγα, θα περάσει ακόμη κι αν χάσει και τα δύο επόμενα παιχνίδια της.

Το τέλος στο Top-16 προμηνύεται «καυτό», καθώς οι περισσότερες ομάδες έχουν ανεβάσει πολύ την απόδοσή τους σε σχέση με τον πρώτο γύρο.