Age Of Basketball AGE OF BASKETBALL. Η μοναδική Αθλητιατρική Μπασκετική Πύλη στο ελληνικό διαδίκτυο ξεχωρίζει μέσα από το περιεχόμενο, τα άρθρα …
Όταν γράφαμε για την ιστορία του ABA είχαμε πει ότι θα επανέλθουμε με ιστορίες από τη λίγκα, που χάθηκε στο χρόνο αλλά αξίζει της προσοχής μας.
Οι Μέμφις Προς αποτελούν ένα ιδιαίτερο κεφάλαιο στην ιστορία του ABA. Μια ομάδα που σχεδόν από την αρχή της δημιουργίας της αντιμετώπιζε προβλήματα που συνεχώς απειλούσαν να την οδηγήσουν σε διάλυση, αλλά, παρόλα αυτά, συνέχιζε να υπάρχει.
Η ομάδα ξεκίνησε την ιστορία της από τη Νέα Ορλεάνη, με το όνομα «Buccaneers» (σ.σ. «Πειρατές»). Στα πρώτα χρόνια ζωής της, η ομάδα έπαιξε και κάποια ματς στο Μέμφις (οι ομάδες του ABA έπαιζαν συχνά σε άλλες πόλεις για διαφημιστικούς λόγους) και ο κόσμος είχε εκδηλώσει αρκετό ενδιαφέρον. Έτσι, μετά το 1969-70, που η προσέλευση του κόσμου στη Νέα Ορλεάνη ήταν πολύ κακή, η διοίκηση σκέφτηκε να μεταφέρει την ομάδα στο Μέμφις.
Τελικά, αποφάσισε για τη σεζόν 1970-71 η ομάδα παίξει… παντού, να αλλάξει όνομα και να γίνει «Louisiana Buccaneers» με εντός έδρας αγώνες σε Νέα Ορλεάνη, Σρέβεπορτ, Λαφαγιέτ, Μονρό και Μπάτον Ρουζ. Τελικά, η ιδέα εγκαταλείφθηκε και η ομάδα έφτασε πολύ κοντά στη διάλυσή της. Στις 21 Αυγούστου του 1970, όμως, αγοράστηκε από τον Π. Γ. Μπλέικ, που 10 ημέρες αργότερα αποφάσισε τη μεταφορά της στο Μέμφις.
Εκεί υπήρχε μια μοντέρνα αρένα, το Mid-South Coliseum, που θα φιλοξενούσε τους εντός έδρας αγώνες. Τα νέα ήταν εξαιρετικά για την πόλη του Μέμφις, καθώς οι «Buccaneers» γίνονταν η πρώτη επαγγελματική ομάδα της πόλης σε οποιοδήποτε μεγάλο πρωτάθλημα οποιουδήποτε αθλήματος. Αλλά… δεν ήταν όλα ρόδινα.
Μέχρι να αποφασιστεί η μετακίνηση (1η Σεπτέμβρη) η αρένα είχε ελάχιστες διαθέσιμες ημερομηνίες για όλο το χειμώνα. Συνολικά υπήρχαν 31 ελεύθερες ημέρες. Οι υπεύθυνοι της ομάδας συνεργάστηκαν με τη διοίκηση του ABA και άλλαξαν ολόκληρο το πρόγραμμα του πρωταθλήματος (!) για να μπορέσουν οι «Buccaneers» να βρουν ημερομηνίες για τους εντός έδρας αγώνες. Τελικά, στο γήπεδο η ομάδα θα έπαιζε 9 ματς Δευτέρα, 10 Τετάρτη και μόλις 3 συνολικά Παρασκευή και Κυριακή. Επίσης, θα έπρεπε να παίξει και αγώνες εκτός Μέμφις (για να συμπληρώσει το πρόγραμμά της) στο Τζάκσον και το Μισισίπι!
Όλα αυτά έκαναν την πώληση εισιτηρίων διαρκείας… πολύ δύσκολη υπόθεση. Μέχρι την αρχή της σεζόν, η νέα ομάδα του Μέμφις είχε πουλήσει… 180 εισιτήρια διαρκείας, ενώ ταυτόχρονα δεχόταν συντονισμένο πόλεμο από το πανεπιστήμιο του Μέμφις Στέιτ, όπου υπήρχαν οι Tigers (με ματς στο ίδιο γήπεδο) και δεν ήθελαν να χάσουν κόσμο από μια επαγγελματική ομάδα. Τελικά, στο πρώτο ματς της σεζόν, το γήπεδο γέμισε από 3.200 οπαδούς, αλλά πολλοί από αυτούς μπήκαν… δωρεάν. Λίγες ημέρες αργότερα, στο δεύτερο ματς της σεζόν (1η εντός έδρας νίκη της ομάδας) στις εξέδρες βρέθηκαν 1.228 φίλαθλοι, με την προσέλευση να πέφτει ακόμη περισσότερο τους επόμενους μήνες.
Ένα άλλο πρόβλημα που αντιμετώπισε η ομάδα ήταν το… όνομά της και οι φανέλες. Αφού άλλαζε πόλη έπρεπε να αλλάξει και όνομα, οπότε με ελάχιστο χρόνο στη διάθεσή τους, οι υπεύθυνοι διάλεξαν το όνομα «Memphis Pros». Το όνομα αυτό… θεωρήθηκε από όλους στο πρωτάθλημα ένα από τα χειρότερα ονόματα στην ιστορία του αμερικάνικου αθλητισμού ανεξαρτήτως σπορ, καθώς του έλειπε οποιαδήποτε έννοια… φαντασίας! Όμως, έχει… παρασκήνιο από πίσω του.
Η νέα διοίκηση της ομάδας είχε αποφασίσει να κρατήσει τις παλιές εμφανίσεις των Προς, αυτές που φορούσαν στη Νέα Ορλεάνη. Οι εμφανίσεις έγραφαν μπροστά «Bucs». Όταν το ξήλωσαν υπήρχε χώρος για μια λέξη με τέσσερα γράμματα, ώστε να ραφτεί στη θέση του και να μην φαίνεται άσχημο. Η μόνη που σκέφτηκαν οι άνθρωποι της ομάδας ήταν το «Pros». Μετά, όταν είδαν την αντίδραση από όλους, το μετάνιωσαν, αλλά θεωρήθηκε πολύ δαπανηρό να γίνει η όποια αλλαγή.
Παρότι θεωρούνταν αουτσάιντερ, οι Προς είχαν πολύ καλή ομάδα. Στη Δύση τερμάτισαν 3οι πίσω από τις δύο καλύτερες ομάδες της λίγκας εκείνη τη χρονιά και αποκλείστηκαν από τη μία από αυτές (Πέισερς) στον πρώτο γύρο των πλέι οφς, χάνοντας τη σειρά 4-0, αλλά τα τρία από τα τέσσερα ματς με 2, 1 και 1 πόντο διαφορά.
Εκτός παρκέ… ήταν τσίρκο. Ο πρόεδρος Μπλέικ, μετά από δύο μήνες στη σεζόν αποφάσισε να αφήσει την ομάδα στα κρύα του λουτρού λέγοντας ότι είχε ήδη χάσει 200.000 δολάρια. Έτσι, οι Προς μπήκαν σε κεντρική διαχείριση από τη λίγκα, που όρισε νέο πρόεδρο, ο οποίος έπρεπε να μειώσει τα έξοδα της ομάδας. Ο Τσάρλι Καβανιάρο, που ήταν… αθλητικός δημοσιογράφος μέχρι να οριστεί πρόεδρος, προσπάθησε να κόψει από παντού. Όμως, νέα διοίκηση δεν βρισκόταν στον ορίζοντα.
Κανείς πλούσιος επιχειρηματίας του Μέμφις δεν ενδιαφερόταν και η ομάδα πήγαινε για διάλυση. Όμως, τότε, οι κάτοικοι του Μέμφις αποφάσισαν να σώσουν την ομάδα τους. Η κίνηση «Save our Pros» (σ.σ. «Σώστε τους Προς μας») ξεκίνησε στις 12 Φλεβάρη του 1971 και θεωρείται ως και σήμερα θαύμα στις Η.Π.Α., γνωστό ως το «Memphis Miracle», πρωτόγνωρο για να δεδομένα της χώρας. Απλοί πολίτες αγόραζαν μετοχές ξεκινώντας από 5 δολάρια. Περισσότεροι από 4.000 αγόρασαν μετοχές της ομάδας, ανάμεσά τους κι ένας… σκύλος. Τελικά, μαζεύτηκαν 700.000 δολάρια, 100.000 λιγότερα από τα απαιτούμενα, με το ABA να ζητάει από την ομάδα να βρει εκ των έσω τα υπόλοιπα. Νέα διοίκηση με 24 μέλη ορίστηκε και η ομάδα σώθηκε.
Επειδή προφανώς θα απορείτε ποιος ήταν ο… σκύλος που πήρε μετοχές, ορίστε η απάντηση. Δύο πεζοναύτες, που υπηρετούσαν στη Ναυτική-Αεροπορική Βάση της περιοχής θέλησαν να πάρουν μετοχές, αλλά τους απαγορεύτηκε γιατί δεν ήταν μόνιμοι κάτοικοι του Τενεσί. Έτσι… αγόρασαν μετοχές στο όνομα της “μασκότ” της Βάσης, που ήταν ένα μπουλντόγκ, προφανώς… μόνιμος κάτοικος της περιοχής!
Το καλοκαίρι του 1971 η ομάδα έχασε δύο από τους καλύτερούς της παίκτες, τον Στιβ Τζόουνς, που απλά δεν ανανέωσε και τον Τζίμι Τζόουνς, την οψιόν στο συμβόλαιο του οποίου… ξέχασε η ομάδα να ενεργοποιήσει όταν έπρεπε! Η ομάδα την νέα σεζόν άλλαξε στιλ, έγινε πιο αθλητική, με τους δύο βασικούς ψηλούς της να μαζεύουν περισσότερα από 30 ριμπάουντ μαζί ανά αγώνα!
Στις αρχές του 1972, οι Προς άλλαξαν πρόεδρο, με τον Α. Γ. Χαρτ να παίρνει την ομάδα επειδή πλήρωσε 25.000 δολάρια σε μετοχές. Λίγες ημέρες μετά, ο νέος πρόεδρος έκανε μια από τις μεγαλύτερες ανταλλαγές στην ιστορία του ABA, πουλώντας τους δύο πρώτους σκόρερ της ομάδας (Ουέντελ Λάντνερ και Μπόμπι Ουόρεν) και τον ρούκι σέντερ Τομ Όουενς στους Καρολίνα Κούγκαρς για τους Ράντι Ντέντον, Ουόρεν Ντέιβις και Τζορτζ Λεμαν, σε μια μετεγγραφή για την οποία όλοι είπαν ότι οι Κούγκαρς έπιασαν τον Χαρτ… κότσο.
Ο νέος πρόεδρος δεν είχε κανένα παρελθόν στο μπάσκετ, ενώ αποφάσισε τη μετεγγραφή μετά που είδε μόλις ένα ματς των Προς ως πρόεδρος, θεωρώντας ότι η ομάδα είχε πρόβλημα στο σκοράρισμα μέσα από τη ρακέτα! Έτσι, χωρίς να ρωτήσει τον προπονητή έκανε μόνος του όλες τις κινήσεις και απλά ανακοίνωσε τη μετεγγραφή στην ομάδα για να γνωρίσει τεράστιες αντιδράσεις, με τους φιλάθλους να αναρτούν πανό που έλεγαν «Κρατήστε τους παίκτες και δώστε με μετεγγραφή τη διοίκηση». Ο κόουτς ΜακΚάρθι ένιωσε προσβεβλημένος και αυτή ήταν η αρχή του τέλους για την παρουσία του στην ομάδα.
Οι επόμενοι μήνες ήταν γεμάτοι ένταση, με τον ΜακΚάρθι να είναι σε συνεχή κόντρα με το αστέρι της ομάδας (ρούκι) Τζόνι Νόιμαν, κόντρα που ξεκίνησε από καυγά μέσα στη διάρκεια αγώνα και συνεχίστηκε με παραγκωνισμό του παίκτη και δηλώσεις εκατέρωθεν στα μέσα. Ο Νόιμαν, που κατηγορούταν για αδιαφορία στην άμυνα, φάνηκε να… κερδίζει όταν είχε σε 4 συνεχόμενα ματς 38, 24, 35 και 40 πόντους, αλλά ως εκεί. Στις 18 Μαρτίου του 1972 παίζοντας εναντίον των Κούγκαρς, ο ΜακΚάρθι τον έβαλε να μαρκάρει τον Λάρι Μίλερ, που πέτυχε 67 πόντους, ρεκόρ ABA τότε, εκθέτοντας πλήρως την αμυντική του ανεπάρκεια. Ένα μήνα αργότερα ο ΜακΚάρθι παραιτήθηκε, ενώ τον Ιούνιο του 1972 η ομάδα είχε ως μόνη διέξοδο επιβίωσης τη μετακίνηση σε άλλη πόλη. Τότε, την αγόρασε ο Τσάρλς Φίνλεϊ και ανακοίνωσε ότι θα την κρατήσει στο Μέμφις, αλλά αυτή είναι η αρχή μιας ακόμη πιο παράξενης ιστορίας αυτής των Μέμφις Ταμς.
Νίκος Κουσούλης
