ABA: Memphis Tams – η πιο παράξενη ομάδα ποτέ; Μέρος II

Στο πρώτο μέρος της ιστορίας των Ταμς, είδαμε τη αγορά και μετονομασία της ομάδας από τον Τσαρλς Φίνλεϊ και τα πρώτα βήματά της στο ABA. Στο σημερινό άρθρο, θα πάμε σε καταστάσεις… τρέλας, που εκτυλίχθηκαν τις δύο χρονιές ζωής των Ταμς, αλλά και στο οριστικό τέλος της ομάδας.

Η ομάδα ήταν εξωφρενική κι εντός κι εκτός παρκέ. Μέσα στο γήπεδο είχε 14 ήττες στη σειρά μέχρι τα μέσα Δεκέμβρη, ενώ εκτός παρκέ τα πράγματα ήταν χειρότερα: όταν η γυναίκα του Ντέντον ζήτησε από τη διοίκηση μερικές φωτογραφίες του άντρα της για να στείλει υπογεγραμμένες στους θαυμαστές του, από τα γραφεία της ομάδας της απάντησαν ότι… πρέπει να πληρώσει η ίδια για την εκτύπωση.

Σε μια ακόμη πιο ντροπιαστική προσπάθεια μείωσης των εξόδων, όταν η ομάδα έκοψε τον βετεράνο Ρον Φραντς ακριβώς πριν τα Χριστούγεννα από το ρόστερ της και ο παίκτης πήγε στα γραφεία για να πάρει τον τελευταίο του μισθό, του απάντησαν ότι για να έχει δικαίωμα να πληρωθεί, θα έπρεπε να τους παραδώσει τη φόρμα της ομάδας, τον σάκο του, αλλά και τη βαλίτσα που χρησιμοποιούσε στα ταξίδια!

Οι Ταμς και ο Φίνλεϊ πρέπει να έσπασαν κάθε ρεκόρ στο πρώτο μισό της σεζόν 1972-73, με 19 διαφορετικούς παίκτες να παίζουν με τη φανέλα τους (στο πρώτο μισό της χρονιάς). Οι Ταμς ενεπλάκησαν σε 24 διαφορετικές μετεγγραφικές κινήσεις μέσα σε δύο μήνες (28 Οκτωβρίου με 28 Δεκεμβρίου)!

Το ρόστερ σταθεροποιήθηκε μετά τα Χριστούγεννα, αλλά οι Ταμς… δεν την πάλευαν. Έκαναν 8-29, κι ενώ στις πρώτες 10 ήττες έχασαν με συνολική διαφορά 42 πόντων, η συνέχεια ήταν καταστροφική.

Μακράν το πιο παράξενο μέτρο που πήρε ο Φίνλεϊ μέσα στη χρονιά ήταν το γεγονός ότι πρότεινε 300 δολάρια μπόνους στους παίκτες, τους προπονητές και το προσωπικό της ομάδας για να… αφήσουν μουστάκι! Σχεδόν όλη η ομάδα το έκανε για να πάρει το μπόνους!

Η χρονιά τελείωσε με 24-60 για τους Ταμς και μόλις τελείωσε, τα γραφεία της ομάδας ξαφνικά έκλεισαν και όλα τα τηλέφωνα αποσυνδέθηκαν. Ο προπονητής παραιτήθηκε με τον Φίνλεϊ να προσπαθεί να πουλήσει την ομάδα, αλλά ανεπιτυχώς. Στη συνέχεια έπαθε έμφραγμα και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος του καλοκαιριού στο νοσοκομείο αναρρώνοντας.

Μπαίνοντας στον Αύγουστο του 1973 κανείς δεν ήξερε αν οι Ταμς υπήρχαν ακόμη. Ούτε καν οι παίκτες! Έκαναν δηλώσεις-εκκλήσεις στα μέσα ζητώντας να μάθουν αν τα παιδιά τους θα πάνε στο Μέμφις σχολείο ή αν θα έπρεπε να κοιτάξουν για άλλη ομάδα και πόλη. Τελικά, την τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου ο γενικός διευθυντής του ABA μπόρεσε να βρει στο τηλέφωνο τον Φίνλεϊ και έμαθε: «οι Ταμς θα παίξουν». Το πρόγραμμα του πρωταθλήματος 1973-74 βγήκε στις 25 Αυγούστου (πιο αργά από κάθε άλλη χρονιά στην ιστορία) με τους Ταμς να καθυστερούν με αυτόν τον τρόπο τα ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά συμβόλαια όλων των ομάδων της λίγκας!

Στις 10 Σεπτεμβρίου του 1973 ξεκίνησε η προετοιμασία των Ταμς… με λίγα προβλήματα. Η ομάδα δεν είχε προπονητή, δεν είχε διοικητικά γραφεία και δεν είχε πουλήσει ούτε ένα εισιτήριο διαρκείας. Οι παίκτες ήταν όλοι εκεί, αλλά… κάθονταν προσπαθώντας να βρουν πώς θα κάνουν προετοιμασία μόνοι τους. Τελικά, ο Ντον Σπαρκς, μόνος γυμναστής της ομάδας που είχε απομείνει στο ρόστερ, άρχισε την προετοιμασία. Μόλις δύο ημέρες πριν το πρώτο τους φιλικό παιχνίδι ο Φίνλεϊ προσέλαβε τον Μπιλ βαν Μπρίντα Κολφ (πρώην κόουτς των Λέικερς, Πίστονς και Σανς) για προπονητή.

Εκείνος, μπαίνοντας σε μια απίστευτη ομάδα είπε το αμίμητο: «Όταν έφτασα, οι παίκτες έτοιμοι για κάποιο πολύ σοβαρό κοουτσάρισμα»! Η ομάδα δεν έκανε μετεγγραφές και συνέχισε… να διασύρεται. Ξεκίνησε με 5-9, μετά ήρθε σερί 13 ηττών, μετά νέο σερί 12 συνεχόμενων ηττών, ενώ το μεγαλύτερο σερί νικών μέσα στη χρονιά ήταν… δύο.

Η ομάδα τη χρονιά εκείνη είχε τη χειρότερη προσέλευση φιλάθλων στην ιστορία του ABA (μαζί με τους Χιούστον Μάβερικς του 1968-69). Ο βαν Μπρίντα Κολφ προσπάθησε να έρθει σε επαφή με τον… Έλβις Πρίσλεϊ, που ήταν από το Μέμφις, για να αγοράσει την ομάδα, αλλά απέτυχε.

Τελικά, οι Ταμς κέρδισαν μόλις 21 παιχνίδια με τον Φίνλεϊ να τα παρατάει για να αναλάβει η λίγκα την κεντρική διοίκηση της ομάδας. Τελείωσε έτσι η ιστορία του Μέμφις στο ABA; Όχι!

Ο Μάικ Στόρεν, κομισάριος του ABA, θεώρησε ότι η ομάδα μπορούσε να επιβιώσει και σε μια απίστευτη κίνηση… παραιτήθηκε από τη θέση του στη λίγκα και έγινε πρόεδρος των Ταμς, βρίσκοντας πολύ γρήγορα επενδυτές από το Μέμφις και λέγοντας: «Πιστεύω στο Μέμφις».

Άλλαξε πλήρως την ομάδα, από το όνομα (Μέμφις Sounds πλέον) μέχρι τον κορμό, φέρνοντας 8 πολύ καλούς βετεράνους. Η χρονιά 1974-75 ξεκίνησε με ελπίδες, η ομάδα πάλευε για τα πλέι οφς, ενώ σε ένα ματς της είχε 8.417 φιλάθλους, αριθμός που ήταν ένας από τους μεγαλύτερους ποτέ για την ομάδα του Μέμφις (ανεξαρτήτως… ονόματος). Τελείωσε με 27 νίκες, αριθμός όχι θεαματικός, αλλά της έδωσε πρόκριση στα πλέι οφς και ήταν ο δεύτερος μεγαλύτερος στα 5 χρόνια ιστορίας της ομάδας στο Μέμφις.

Οι Σάουντς έχασαν με 4-1, κάνοντας την πρώτη νίκη στα πλέι οφς της ιστορίας της ομάδας στο Μέμφις. Κάπου εκεί τελείωσε η ιστορία της πρώτης επαγγελματικής ομάδας του Μέμφις. Ο νέος κομισάριος του ABA έβαλε σκληρές προθεσμίες στους Σάουντς, η ομάδα δεν βρήκε 4.000 διαρκείας (τόσα όρισε η λίγκα), ούτε νέους επενδυτές. Η λίγκα πήρε τον έλεγχο της ομάδας τον Αύγουστο του 1975 και τη μετέφερε στη Βαλτιμόρη. Η νέα ομάδα ήταν οι Baltimore Claws, οι οποίοι… διαλύθηκαν οριστικά πριν καν παίξουν έστω κι ένα παιχνίδι στο πρωτάθλημα του ABA.