Δημοσιεύτηκε στις 22 Μαρτίου 2010
Η «αχίλλειος πτέρνα»: Για την Μπαρτσελόνα, η μεγάλη δυσκολία να κερδίσει παιχνίδια που «δεν της βγαίνουν». Φέτος, έχει ρεκόρ 42-3 συνολικά, αλλά μόλις 3-3 όταν δεν περνά τους 70 πόντους. Άρα, αν μπορέσει η Ρεάλ να τη βγάλει εκτός παιχνιδιού τα πράγματα θα είναι πολύ ρευστά. Για τη Ρεάλ, η έλλειψη «χημείας». Είναι γνωστό δεδομένο ότι μία ομάδα με τόσες πολλές μετεγγραφές είναι πάρα πολύ δύσκολο να κατακτήσει τίτλους, αφού θα έχει πολλές μεταπτώσεις και πρόβλημα διάρκειας στην απόδοσή της.
Ισορροπία σε τεντωμένο σκοινί: Ρούμπιο vs. Πριτζιόνι: Ο ένας νεαρός και ενθουσιώδης με όλο τον κόσμο μπροστά του, ο άλλος έμπειρος και μετρημένος με τα χρόνια να περνούν χωρίς ευρωπαϊκό τίτλο. Η στατιστική και η απόδοση τους είναι αξιοσημείωτα παρόμοια μέχρι τώρα, οπότε αν κάποιος από τους δύο ανεβάσει την απόδοσή του μπορεί να αλλάξει τη ροή των αγώνων.
Τα βαρόμετρα: Ο Πιτ Μάικλ κάνει τα πάντα στο παρκέ για τον Πασκουάλ. Αν βγει έξω από τα νερά του, η Μπαρτσελόνα πιθανώς να έχει πρόβλημα. Ο Ρίμας Καουκένας είναι αυτός που μπορεί να παρασύρει τη Ρεάλ σε έναν αγώνα σε υψηλό σκορ.
Τα αστέρια: Ο Χουάν Κάρλος Ναβάρο είναι ο βασιλιάς της Βαρκελώνης, Πρώτος σε πόντους, ranking και εύστοχα τρίποντα και δεύτερος σε ασίστ, ο «λα μπόμπα» ζει και αναπνέει για να πάρει επιτέλους έναν τίτλο όντας το πρώτο βιολί. Ο Ντάριους Λαβρίνοβιτς κάνει την καλύτερη χρονιά της καριέρας του. Φέτος ξεχωρίζει στην Ευρωλίγκα με εκπληκτικά ποσοστά (61.2% στα δίποντα, 42.9% στα τρίποντα).
Ο παράγοντας Χ: Ο Γιάκα Λάκοβιτς, ταλαιπωρημένος από τραυματισμούς, δεν έχει καταφέρει να αποδώσει στα συνηθισμένα του στάνταρ φέτος. Αν ανεβάσει τώρα την απόδοσή του, θα αποτελέσει «καταλύτη» για τη σειρά. Μόνο από έναν παίκτη δεν έχει καταφέρει ακόμη ο Μεσίνα να πάρει έστω και λίγες καλές εμφανίσεις φέτος: τον Τράβις Χάνσεν. Ο Αμερικανός παραμένει ένας σπουδαίος σκόρερ και είναι η καταλληλότερη στιγμή για να «εκραγεί».
Το σύστημα: Για την Μπαρτσελόνα, η γρήγορη επίθεση και το μακρινό σουτ κάνουν τη διαφορά. Πρώτες προτεραιότητες σε κάθε επίθεση η άμεση πάσα για αιφνιδιασμό και αν δε βγει οι πρώτες πάσες της επίθεσης αποσκοπούν σε τρίποντο του Ναβάρο που δοκιμάζει 6 ανά αγώνα. Για τη Ρεάλ, το χάι-λόου με τον Γκαρμπαχόσα ή τον Ρέγιες στην κορυφή. Το καλό μακρινό σουτ ιδίως του πρώτου βγάζει έξω τον προσωπικό του αμυντικό και ανοίγει τα ρακέτα για τον δεύτερο ψηλό ή για ένα εξωτερικό σκριν στον Καουκένας.
Το στατιστικό: Στη μοναδική φετινή ήττα της Μπαρτσελόνα έκαναν το χειρότερό τους παιχνίδι της σεζόν τόσο ο Ναβάρο (-1 ranking), όσο και η αλλαγή του, ο Γκριμάου (-4). Ο Νόβιτσα Βελίτσκοβιτς μοιάζει να κάνει αθόρυβη δουλειά, αλλά στην ACB είναι πρώτος σκόρερ και πρώτος ριμπάουντερ της Ρεάλ.
Με μια ματιά: Ένα “el clasico”, ακόμη και αν φαίνεται να έχει ξεκάθαρο φαβορί, δεν παύει να είναι ένα ματς ανάμεσα σε «αιώνιους» αντιπάλους με ξεχωριστό πάθος και κίνητρο.
ΤΣΣΚΑ ΜΟΣΧΑΣ–ΚΑΧΑ ΛΑΜΠΟΡΑΛ
Το δυνατό «χαρτί»: Για την ΤΣΣΚΑ, το πνεύμα του νικητή. Όσο μη χειροπιαστό και αν ακούγεται αυτό, υπάρχουν ματς που οι Μοσχοβίτες τα κερδίζουν απλώς από κεκτημένη ταχύτητα και εμπειρία. Για την Λαμποράλ, το ότι για πρώτη φορά φέτος θα παραταχθεί με πλήρες ρόστερ. Και Σπλίτερ, και Όλεσον, και Χέρμαν, και Ελιάχου. Έστω και με λίγο χρόνο για δουλειά, ο Ιβάνοβιτς θα προσπαθήσει να βγάλει στο παρκέ αυτά που είχε φανταστεί στην αρχή της σεζόν.
Η «αχίλλειος πτέρνα»: Για την ΤΣΣΚΑ, ο Πασούτιν. Αργεί πολύ να «διαβάσει» έναν αγώνα, κάνει συχνά λανθασμένες αλλαγές και φαίνεται αν επαφίεται στο ότι το παιχνίδι να ελεγχθεί από τους έμπειρους παίκτες του αφήνοντας χωρίς στήριγμα τους νεότερους. Για τη Λαμποράλ, οι τραυματισμοί που δεν την έχουν αφήσει να βρει «χημεία» και διάρκεια.
Ισορροπία σε τεντωμένο σκοινί: Χριάπα vs. Τελέτοβιτς. Ο ένας πληθωρικός για όλες τις δουλειές, ο άλλος φύσει επιθετικός. Εάν ο Χριάπα αναλώσει την ενέργειά του στο μαρκάρισμα του Τελέτοβιτς, μπορεί οι ισορροπίες στα φόργουορντ να αλλοιώσουν τα αναμενόμενα στοιχεία των αγώνων.
Τα βαρόμετρα: Ο Τράγιαν Λάνγκτον είναι ο καλύτερος κλασικός σουτέρ στην Ευρώπη και το «κρύο αίμα» του αναδεικνύεται καθοριστικό στις κρίσιμες στιγμές των ντέρμπι. Ο Καρλ Ίνγκλις έχει βάλει σε 6 φετινά ευρωπαϊκά παιχνίδια διψήφιο αριθμό πόντων. Μέσα σε αυτά είναι όλες οι μεγαλύτερες εκτός έδρας νίκες της Λαμποράλ: στην Τσιμπόνα, στη Μακάμπι, στη Χίμκι, στο Μαρούσι. Να δούμε αν έχει φυλάξει κάτι και για τη Μόσχα.
Τα αστέρια: Ο Ραμούνας Σισκάουσκας είναι το καλύτερο τριάρι στην Ευρώπη. Η ανυπέρβλητη κλάση του έχει φανεί επανειλημμένα ότι μπορεί να κρίνει και ολόκληρα παιχνίδια. Ο Μίρσα Τελέτοβιτς είναι σε δαιμονιώδη φόρμα. Ένα γνήσιο «πυρηνικό» επιθετικό όπλο που μπορεί να παρασύρει τον αντίπαλο.
Ο παράγοντας Χ: Ο Ποπς Μένσα-Μπόνσου μπορεί να κάνει τη διαφορά στους ψηλούς εάν έχει «δέσει» με την ομάδα και έχει βρει ρόλο. Ο Τιάγκο Σπλίτερ είναι παίκτης που μπορεί να αλλάξει τις ισορροπίες, αρκεί να είναι υγιής.
Το σύστημα: Για την ΤΣΣΚΑ, το διπλό σκριν απ’ το οποίο βγαίνει ο Λάνγκτον για τρίποντο στη διαγώνια θέση. Η αποτελεσματικότητά του ανοίγει την άμυνα της ρακέτας και αφήνει χώρο για τις διεισδύσεις του Σισκάουσκας ή τις πλάτες του Καούν. Για την Λαμποράλ, το πικ-εν-ρολ οποιουδήποτε γκαρντ με τον Σπλίτερ είναι το σύστημα κατατεθέν του Ιβάνοβιτς για τον Βραζιλιάνο. Αν μπορέσει να τα βγάλει επιτυχημένα θα υπάρχει και πιο πολύς χώρος για τα τρίποντα.
Το στατιστικό: Στις 4 πρώτες αγωνιστικές ο Καούν είχε 0.6 πόντους και αρνητικό ranking σε 6.5 λεπτά και η ΤΣΣΚΑ 2 ήττες. Στις υπόλοιπες 12 έχει 11.1 πόντους και 14 ranking και η ΤΣΣΚΑ μόλις 1 ήττα. Ο Μίρσα Τελέτοβιτς έχει σουτάρει και έχει βάλει τα περισσότερα τρίποντα από κάθε άλλον στη φετινή Ευρωλίγκα.
Με μια ματιά: Για πολλούς το πλέον αμφίρροπο ζευγάρι των προημιτελικών. Σίγουρα, πάντως, μία λεπτή ισορροπία που πιθανότατα θα κριθεί στις μεγάλες στιγμές των μεγάλων παικτών.