Άρης στο καναβάτσο…

Το πιο σημαντικό αποτέλεσμα ήταν πιθανότατα η ήττα του Άρη στη Ρόδο από τον Κολοσσό, υπό την έννοια ότι σχεδόν καταδικάζει τους «κιτρίνους» ακόμη και εκτός Ευρώπης τη νέα σεζόν. Πλέον, ο Άρης είναι 2 νίκες πίσω από τον ΠΑΟΚ και 4 νίκες πίσω από τον Κολοσσό. Οι βαθμοί που τον χωρίζουν από τις δύο αυτές ομάδες είναι 1 και 3 αντίστοιχα, αλλά έχει μειονέκτημα στην ισοβαθμία και με τους δύο. Στις 4 αγωνιστικές που απομένουν, ο Άρης έχει να παίξει με Μαρούσι και Πανελλήνιο κι ενώ το Μαρούσι θα παραταχθεί πιθανότατα ουσιαστικά αδιάφορο (του φτάνει νίκη με Πανελλήνιο και Ολύμπια για την 3η θέση), δεν συμβαίνει και το ίδιο με τον Πανελλήνιο, ενώ ούτε το ματς με την Καβάλα μπορεί να θεωρηθεί εύκολο αν οι Καβαλιώτες δεν έχουν εξασφαλίσει την παραμονή.

Την ίδια ώρα ο ΠΑΟΚ παίζει με το Περιστέρι και τον Κολοσσό εντός και την Ολύμπια (την έχει και ο Άρης) και την ΑΕΚ εκτός. Πολύ δύσκολα θα κάνει δύο ήττες περισσότερες από τον Άρη, ώστε να τον προσπεράσουν οι «κίτρινοι». Όπως και είναι πάρα πολύ δύσκολο ο Άρης να έχει 4/4 και ο Κολοσσός 0/4, που είναι και ο μόνος τρόπος να περάσει ο Άρης τους Ροδίτες. Δεν έχω λάβει υπόψη ακόμη το Περιστέρι, που έχει ίδιους βαθμούς με τον ΠΑΟΚ, ούτε, βεβαίως, και πιθανές τριπλές ισοβαθμίες, καθώς είναι πολύ νωρίς και θα μιλάμε εντελώς υποθετικά.

Πάντως, ο Άρης έχασε σχεδόν τα πάντα στη Ρόδο, αφού 7η ή 8η θέση, σημαίνει Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός και (αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές) αποκλεισμός από τον πρώτο γύρο των πλέι οφς. Οπότε, είναι πολύ πιθανό ο Άρης να μην αγωνίζεται στην Ευρώπη του χρόνου (εκτός αν κατακτήσει το Eurocup ή πάρει wild card) κάτι που θα είναι ιδιαίτερα επιζήμιο για το σύλλογο.

Στη Ρόδο, ο Σφαιρόπουλος ήξερε ότι το παιχνίδι με τον Άρη ήταν το πιο «εύκολο» απ’ όσα έγραφε το πρόγραμμά του στη συνέχεια, αλλά και το πιο κρίσιμο, αφού η νίκη τον έφερε αγκαλιά με την εξάδα. Το παιχνίδι ήταν ντέρμπι, με τον Άρη να έχει τον πρώτο λόγο ως το 31-39 και το προβάδισμα ως το τέλος της 3ης περιόδου. Τα καθοριστικά καλάθια του Ντόζιερ και του Παππά ήταν εκείνα που έκριναν το νικητή, με τον Άρη να χάνει για πρώτη φορά τη διαφορά του πρώτου αγώνα στο 1:39 και να μην καταφέρνει σε καμία στιγμή να επανέλθει ως το τέλος. Οι «κίτρινοι» έχασαν τα ριμπάουντ, έκαναν περισσότερα λάθη και ήταν ξανά μέτριοι στην επιθετική τους ανάπτυξη με πάρα πολλά τρίποντα, την ώρα που ο Κολοσσός έβρισκε πιο εύκολα σωστές προσπάθειες.

Ο Κολοσσός είναι σχεδόν όλη τη χρονιά 5ος, ο Σφαιρόπουλος παραδίδει μαθήματα, ενώ την ίδια ώρα, ο Μιχάλης Κακιούζης μετά από ένα ιδιαίτερα μέτριο και δικό του παιχνίδι είπε μεγάλες αλήθειες στη συνέντευξη Τύπου. Το βασικό, πάντως, είναι να μείνει ο Μπλατ ελεύθερος του χρόνου να φτιάξει την ομάδα όπως θέλει εκείνος.

Στο Ελληνικό, το Μαρούσι είχε τον έλεγχο του αγώνα σε όλη τη διάρκειά του και κέρδισε την ΑΕΚ πλησιάζοντας ακόμη περισσότερο την 3η θέση. Η παγκόσμια πρωτοτυπία του αγώνα ήταν το γεγονός ότι ο Λάζαρος Βορεάδης ζήτησε… εκκένωση του γηπέδου σε αγώνα που γινόταν κεκλεισμένων των θυρών! Κάθε βδομάδα η Α1 γράφει ιστορία. Ο Βορεάδης ζήτησε στο ημίχρονο να αποχωρήσουν οι υπεράριθμοι (όσοι δηλαδή δεν είχαν προσκλήσεις), δείχνοντας για ακόμη μία φορά πόσο επιλεκτικά ευαίσθητοι είναι οι διαιτητές στην Ελλάδα και πόσο αστεία γίνεται η εφαρμογή των κανονισμών. Δεν υπήρχε πρόβλημα με τους υπεράριθμους μέχρι που άρχισαν να βρίζουν τον Βορεάδη, ενώ προφανώς όταν τον βρίζουν σε γήπεδο που έχει περισσότερο κόσμο δεν έχει το ανάστημα να ζητήσει εκκένωση. Προφανώς και δεν επικροτώ το βρίσιμο των διαιτητών, αλλά θα ήθελα να υπάρχουν ίδια μέτρα και σταθμά για όλους και σε όλες τις περιπτώσεις.

Στο ματς, το Μαρούσι ήταν καλύτερο σε έναν αγώνα που ενδιέφερε και τις δύο ομάδες, αλλά από τον οποίο δεν έλειψε και η «χαλάρωση» όπως συμβαίνει σε ματς χωρίς κόσμο. Περίεργα σερί, ανατροπές και επιστροφές τέτοιου τύπου είναι συνήθη σε αγώνες χωρίς κόσμο στις εξέδρες, αλλά η αλήθεια είναι ότι στο τέλος κέρδισε αυτός που είχε τον έλεγχο του αγώνα σε όλη τη διάρκειά του. Χαρακτηριστικό είναι ότι η ΑΕΚ έμεινε κατά βάση κοντά (βρέθηκε για λίγο πίσω με 14 πόντους), αλλά δεν προηγήθηκε ποτέ, δεν είχαμε καμία ισοπαλία μετά το 14-14 και δεν πλησίασε ποτέ περισσότερο από τους 3 πόντους μετά το 17-21. Επίσης, είχε χειρότερα ποσοστά στα δίποντα και πολλά παραπάνω λάθη (17 έναντι 8) από τον αντίπαλό της. Με 4 αγωνιστικές να απομένουν η ΑΕΚ έχει λογικά ξεμπερδέψει με την παραμονή, αλλά ακόμη κι αυτό να μην έχει γίνει, έχει το ματς με τον Ηλυσιακό στην έδρα της την 26η αγωνιστική για να τελειώσει την υπόθεση Α1.

Ο ΠΑΟΚ προσπαθεί να ανέβει σκαλί φέτος και το παιχνίδι στη Νέα Σμύρνη ήταν κριτήριο. Αν το σταματήσουμε στο πρώτο ημίχρονο, τότε σαφώς δεν τα κατάφερε, αφού μπήκε μέσα μέτριος, χωρίς καλές επιλογές, χωρίς να παίζει άμυνα, χωρίς την ψυχολογία ενός τόσο σημαντικού αγώνα (ενός αγώνα που ήξερε ότι με νίκη έφερνε τον Άρη στο χείλος της «καταστροφής», αφού οι «κίτρινοι» είχαν ήδη χάσει στη Ρόδο). Ο Πανιώνιος έπαιξε σχεδόν ιδανικά για 18 λεπτά και άφησε ελπίδες στον κόσμο του ότι θα μπορέσει να ανατρέψει το σκηνικό της βαθμολογίας και να βρεθεί ξανά 1 βαθμό από την 6η θέση.

Με αιχμή του δόρατος τον σεληνιασμένο Έρτσεγκ ο Πανιώνιος έφτασε στο +16 (37-21), αλλά ως εκεί. Από το 19:35 μέχρι το 23:11 δέχτηκε ένα σερί 0-15, το οποίο και του κόστισε τον αγώνα. Ο Μάρκοβιτς δεν μπορούσε να κάνει τίποτα, οι παίκτες του πέταγαν την μπάλα από το τρίποντο, ο ΠΑΟΚ έβγαζε συνεχείς αιφνιδιασμούς, ενώ με τον Παπαδόπουλο σκόραρε σίγουρα μέσα από τη ρακέτα για την πλήρη ανατροπή του σκηνικού. Ο «δικέφαλος» έδειξε χαρακτήρα στο δεύτερο ημίχρονο και πήρε μια νίκη που με βάση τη συνολική εικόνα του αγώνα την άξιζε. Πλέον, στο χέρι του είναι να μείνει στην 6η θέση και να παλέψει για την 5η με τον Κολοσσό, 5η θέση που ξεκάθαρα μπορεί να προλάβει. Ο Πανιώνιος θα προσπαθήσει για την οκτάδα, αλλά πια είναι σχεδόν αδύνατο να προλάβει την 6η θέση, που… σημαίνει κάτι για όλους. Στο παιχνίδι ατύχησε να μην έχει τον Καλαμπόκη και κανείς δεν είχε το ειδικό βάρος να πάρει πάνω του το ματς όταν η μπάλα «έκαιγε».

Ο Ηλυσιακός έδωσε άλλο χρώμα στη μάχη της παραμονής με τη νέα νίκη του επί της Καβάλας, νίκη που τον φέρνει στο 2-0 και στο πλεονέκτημα σε κάθε ισοβαθμία με τους Καβαλιώτες, αλλά ακόμη 1 βαθμό πίσω από τις ομάδες που κυνηγά να προλάβει για να σωθεί. Όλη την εβδομάδα κάθε παίκτης του Ηλυσιακού έβλεπε τον αγώνα αυτόν σαν τελικό και αυτό φαινόταν ξεκάθαρα από το πάθος και την ενέργεια που έβγαλαν στο γήπεδο. Απ’ την άλλη η Καβάλα ήταν κακή και το τελικό -7 μάλλον την κολακεύει (έτρεξε ένα αδιάφορο σερί 0-10 στο τελευταίο δίλεπτο) και οφείλεται στο γεγονός ότι ο Ηλυσιακός δεν έχει βάθος και δεν μπορεί να παίξει σταθερά καλά για 40 λεπτά.

Την περασμένη αγωνιστική ο Κυρίτσης και ο Αλεξανδρής έλεγαν ότι η ομάδα παίζει το καλύτερό της μπάσκετ, ότι παίζει καλύτερα χωρίς τον Κόλινς κι εγώ τόνιζα ότι το ματς με την Ολύμπια δεν είναι κριτήριο και ότι θα στοιχίσει η αποπομπή του Κόλινς, την οποία ξεκάθαρα θεωρώ τραγικό λάθος. Τελικά, πλέον η Καβάλα μπήκε σε περιπέτειες και ίσως η μοίρα της ήταν διαφορετική αν είναι τον καλύτερό της παίκτη (και μεγαλύτερο αστέρι της).

Στη Λάρισα η Ολύμπια έμεινε ανταγωνιστική στα πρώτα 17 λεπτά του αγώνα, αλλά μετά υποτάχτηκε στον σαφώς καλύτερο Πανελλήνιο, που δεν ασχολήθηκε και ιδιαίτερα με το ματς, αφού μπροστά του έχει τη μεγαλύτερη πρόκληση της ιστορίας του με την Γκραν Κανάρια. Ο Ζούρος έκανε συντήρηση δυνάμεων στους παίκτες του, κανείς δεν έπαιξε πάνω από 25 λεπτά ενώ σαφώς η Ολύμπια του το επέτρεψε αφού για άλλο ένα αγώνα δεν μπόρεσε να μείνει ανταγωνιστική. Μαθηματικά ελπίδες υπάρχουν, αλλά μόνο εκεί, αφού η Ολύμπια μοιάζει από καιρό να έχει τη νοοτροπία ομάδας που έχει δεχτεί τη μοίρα της ότι πέφτει. Ο Πανελλήνιος έμεινε στο κυνήγι του Αμαρουσίου και κοιτάζει στο Eurocup και το ματς της Τετάρτης.

Το 6ο και τελευταίο παιχνίδι της ημέρας (ο Ολυμπιακός παίζει με το Περιστέρι στις 14 Απρίλη λόγω των υποχρεώσεών του στην Ευρωλίγκα) έγινε στα Τρίκαλα και είχε πρωταγωνιστή και κομπάρσο. Ο Παναθηναϊκός ξεμούδιασε, ξέδωσε, ξεμπούκωσε και όλα αυτά σε βάρος των Τρικάλων, που δεν κατάφεραν ούτε για ένα δεκάλεπτο να μείνουν ανταγωνιστικά. Οι «πράσινοι» κυριάρχησαν σε όλους τους τομείς, είχαν πολύ καλές επιλογές στα δίποντα, «γράφοντας» με εξαιρετική ευκολία και το σκορ θα ήταν ακόμη πιο μεγάλο, αν δεν είχαν χαλαρώσει στο τέλος μετά από ένα εξωπραγματικό πρώτο ημίχρονο. Χρόνο πήραν όλοι και είχαν την ευκαιρία να μείνουν σε αγωνιστικούς ρυθμούς ενόψει της διακοπής του Πάσχα. Τα Τρίκαλα ξέρουν ότι δεν έχουν σωθεί ακόμα και σαφώς είχαν το μυαλό τους στο ματς της ερχόμενης αγωνιστικής με τον Ηλυσιακό.