Και τώρα… Βιτόρια με ελληνικό χρώμα!

Αντιθέτως, τα πράγματα δεν ήταν ευχάριστα για τον Άρη, που παραδόθηκε αμαχητί στη Βαλένθια στο δεύτερο αγώνα, έχοντας, όμως, χάσει την πρόκριση ουσιαστικά ήδη από το πρώτο ματς στο Αλεξάνδρειο. Οι «κίτρινοι» δεν ήταν ανταγωνιστικοί, πρόσθεσαν μια ακόμη κακή εμφάνιση στη φετινή χρονιά και έδειξαν ότι δεν πίστευαν καθόλου ότι μπορούν να αποκλείσουν τη Βαλένθια, που έδειξε σαφώς ανώτερη στους δύο αγώνες.

Κάθε άλλο παρά εύκολη ήταν η βραδιά για τον Πανελλήνιο στην Ισπανία. Οι παίκτες του Ηλία Ζούρου μπήκαν χαλαρά στο παιχνίδι και μέχρι να βρουν ρυθμό κατάλαβαν ότι θα έπρεπε να ιδρώσουν ιδιαίτερα για την πρόκριση. Η Γκραν Κανάρια σε 8 λεπτά έφτασε στη διαφορά του πρώτου αγώνα κάνοντας το 16-5. Ο Πανελλήνιος, πάντως, είχε απάντηση κάθε φορά που οι Ισπανοί ξέφευγαν. Μετά το 16-5 ακολούθησε ένα 4-16 μέχρι το 20-21 για να ισορροπήσει το ματς. Μεγάλος πρωταγωνιστής ο Κώστας Χαραλαμπίδης, που άλλαξε πλήρως την εικόνα του Πανελληνίου, όταν μπήκε μέσα στη θέση του κακού Παπαμακάριου. Από κοντά και ο Κρις Όουενς που έδειξε στο ματς πόσο πολύ μπορεί να βοηθήσει την ομάδα.

Με τον κόσμο να δημιουργεί καταπληκτική ατμόσφαιρα και τον ενθουσιασμό του ξεκινήματος (που τους έδειξε ότι μπορούν να προκριθούν) οι Ισπανοί επέβαλλαν το ρυθμό τους στο ματς, με τον Πανελλήνιο να φαίνεται ικανοποιημένος απλώς ελέγχοντας τη διαφορά. Κάπως έτσι πήγαινε το ματς μέχρι το 24ο λεπτό (31-28, 35-30, 39-32, 43-37), αλλά δύο τρίποντα από Νόρις και Κάρολ έγιναν η αιτία να αλλάξει η μορφή του αγώνα. Η διαφορά από τους 5-8 πόντους σταθεροποιήθηκε στους 9-11 και ο Πανελλήνιος δεν έβρισκε τρόπο να αντιστρέψει την εικόνα.

Μάλιστα, τα πράγματα έγιναν πολύ χειρότερα στα μισά της τελευταίας περιόδου, όταν ο Μπέλας έγραψε το +17 για την Γκραν Κανάρια. Το γήπεδο είχε σηκωθεί στο πόδι, ο Πανελλήνιος φαινόταν παντελώς μπλοκαρισμένος και εγκλωβισμένος από τα λάθη του Παπαμακάριου και του Βουγιούκα (στο διάστημα αυτό) και 5 λεπτά πριν το τέλος η πρόκριση έμοιαζε να ξεφεύγει.

Αν από την αρχή της χρονιάς έχουμε ξεχωρίσει έναν παίκτη από το ρόστερ του Πανελληνίου, αυτός είναι ο Ρόντερικ Μπλάκνεϊ, για τον οποίο έχουμε γράψει ότι ανεβάζει επίπεδο όλη την ομάδα. Καθόλου τυχαία όλος ο Πανελλήνιος στράφηκε σε αυτόν για τη λύση. Ο Μπλάκνεϊ έκανε μόνος του σερί 2-7 αμέσως μετά το τάιμ άουτ του Ζούρου, ενώ από τους 21 πόντους που πέτυχε ο Πανελλήνιος στο τελευταίο πεντάλεπτο έβαλε τους 12, χωρίς να χαραμίσει ούτε ένα σουτ, όντας αλάνθαστος και κάνοντας κι ένα κλέψιμο. Η Γκραν Κανάρια δεν είχε καμία απάντηση στον Μου-Μου και ο Πανελλήνιος πήρε την πρόκριση δια χειρός του πιο έμπειρου παίκτη του. Ο Πανελλήνιος είχε 2 πόντους στο πρώτο πεντάλεπτο της τέταρτης περιόδου και πέτυχε 21 στο δεύτερο μισό της αρνούμενος να αποκλειστεί. Την πρόκριση σε ομαδικό επίπεδο την οφείλει στην πάρα πολύ σκληρή άμυνά του στη ρακέτα (οι Ισπανοί είχαν 17/44 δίποντα, ήτοι 38%) που κάλυψε τα πολλά χαμένα ριμπάουντ, στην ευστοχία του στις βολές στο τέλος (9/11 στο τελευταίο τετράλεπτο) και στο γεγονός ότι δεν έκανε ούτε ένα λάθος στα τελευταία 14 λεπτά του αγώνα!

Έτσι, έφτασε στη μεγαλύτερη στιγμή της ευρωπαϊκής του ιστορίας, μεγαλύτερη μέχρι την επόμενη, όπως είπε κάποτε ο Νίκος Γκάλης.

Στη Βαλένθια, δυστυχώς, τα πράγματα δεν ήταν ευχάριστα για τα ελληνικά χρώματα και τον Άρη. Η αποστολή των «κιτρίνων» ήταν σχεδόν αδύνατη από το πρώτο ματς, όπου κουβαλούσαν ένα -7, αλλά η απόδοσή τους δεν τους έδωσε περιθώρια να ελπίζουν στο δεύτερο. Στο πρώτο ημίχρονο, όταν και κρίθηκε και τυπικά η πρόκριση, ο Άρης παρουσίαζε τη γνωστή επιθετική δυστοκία, τις ίδιες λανθασμένες επιλογές, μια επίθεση χωρίς κίνηση, παίκτες χωρίς ψυχολογία τέτοιου αγώνα (ακόμη και οι πιο έμπειροι δεν ήταν στην ψυχολογία του αγώνα). Ουόλς και Μάιλς ήταν εντελώς μόνοι τους να προσπαθούν για να σώσουν την περηφάνια της ομάδας (που φάνηκε να χάνεται όταν ο Άρης έμεινε 21 πόντους πίσω στο ημίχρονο), ενώ σίγουρα όλοι περίμεναν πολλά περισσότερα σε τέτοιο αγώνα από τους τέσσερις πιο έμπειρους παίκτες της ομάδας, Κακιούζη, Ντικούδη, Χατζηβρέττα και Μπετς, που ήταν όλοι τους αρνητικοί.

Ιδίως οι τρεις Έλληνες, με άπειρα παιχνίδια υψηλού επιπέδου στις πλάτες τους και με παραστάσεις από δύσκολες ανατροπές και αγώνες τίτλων θα περίμενε κανείς να είναι εκείνοι που θα οδηγήσουν (πνευματικά τουλάχιστον) τους άλλους στην πίστη για την πρόκριση. Προφανώς, οι σκληρές δηλώσεις ανάληψης και καταλογισμού ευθυνών (όπως μετά το ματς με τον Κολοσσό) δεν φτάνουν αν δεν υπάρχουν οι αντίστοιχες πράξεις να τις ακολουθούν και να τις υποστηρίζουν. Δυστυχώς, και οι δηλώσεις Μπλατ μετά τον αγώνα υπονόησαν ότι η ομάδα δεν είχε εξαρχής την ψυχολογία για να χτυπήσει τη συγκεκριμένη σειρά, καθότι είναι αδιανόητο οποιοσδήποτε στον Άρη, με την ιστορία του και το ειδικό βάρος που έχει, να υποστηρίζει ότι η πρόκριση χάθηκε πριν αρχίσει η σειρά, απλά και μόνο επειδή διασταυρώθηκε με μια συγκεκριμένη ομάδα. Τουλάχιστον εγώ έτσι το βλέπω. Αλλά ότι η ομάδα δεν το πίστεψε φάνηκε από το πρώτο ματς, την εμφάνιση και τις δηλώσεις τότε.

Η Βαλένθια προκρίθηκε χωρίς καν να αγχωθεί στο δεύτερο ματς, χωρίς ουσιαστικά να ιδρώσει και ο Άρης πρέπει να επιστρέψει στην Ελλάδα και να προσπαθήσει να ανατρέψει την εις βάρος του οριακή κατάσταση στην Α1 στα 4 ματς που απομένουν.

Το άλλο ζευγάρι του φάιναλ φορ θα αποτελέσουν η Άλμπα Βερολίνου που απέκλεισε τη Χαποέλ και η Μπιλμπάο που προκρίθηκε της Νίμπουργκ, στη… χειρότερη ίσως σειρά στην ιστορία του Eurocup από πλευράς παραγωγικότητας και θεάματος.