Όνειρο έμεινε… από δικά του λάθη

Ο Ζούρος είπε ότι ρίσκαρε με χαλαρή περιφερειακή άμυνα στον Νίλσεν για να πιέσει στη ρακέτα, αλλά η αλήθεια είναι ότι όλη η αντιμετώπιση στην περιφέρεια ήταν πιο χαλαρή. Έτσι, η Βαλένθια βρήκε ρυθμό από το τρίποντο, σκόραρε εύκολους πόντους, είχε χώρο να τρέξει και αφέθηκε να ελέγξει αυτή το ρυθμό. Έτσι δεν κερδίζεις μια ισπανική ομάδα που βασίζεται στο τρίποντο.

Γενικά, θα έπρεπε ο Ζούρος να έχει ελέγξει το ρυθμό, να έχει πιέσει το τρίποντο, ρισκάροντας να αφήσει σουτ από μέση απόσταση στους περιφερειακούς των Ισπανών, ενώ κατά τη διάρκεια του ματς θα έπρεπε να έχει δει πολύ πιο γρήγορα το mismatch ανάμεσα σε Παπαμακάριο και Μαρτίνεζ, αλλά και να έχει προφυλάξει καλύτερα την ομάδα του όταν κατάφερε να επιστρέψει στο ματς (και στο πρώτο και στο δεύτερο ημίχρονο). Δυστυχώς, το παιχνίδι χάθηκε με βασική ευθύνη του Ζούρου, καθώς επιθετικά ο Πανελλήνιος έπαιζε πιο στρωτά από τη Βαλένθια κι αν είχε αποτρέψει κάποια βασικά πράγματα θα μπορούσε να έφτανε στο φινάλε με προβάδισμα.

Όταν ο Πανελλήνιος σταμάτησε τα τρίποντα και μπλόκαρε την επίθεση της Βαλένθια, κατάφερε να μετατρέψει το -16 του 71-55 σε 75-69 με σερί 4-14. Παρότι η Βαλένθια είχε πρόβλημα στη συνέχεια, βρήκε λύσεις από τα δύο τρίποντα του Νίλσεν, που σούταρε ανενόχλητος (μετά από εντολή του Ζούρου, όπως ο ίδιος είπε), κάτι που δεν θα έπρεπε να γίνει, αφού το ματς είχε γυρίσει και το αμυντικό πλάνο έπρεπε να επανακαθοριστεί.

Ήρθε και το επιεικώς γελοίο αντιαθλητικό φάουλ που σφυρίχτηκε στον Ντέιβις, για να μην έχει ο Πανελλήνιος πλέον κουράγιο να κυνηγήσει, ένα ματς στο οποίο οι διαιτητές ήταν ιδιαίτερα ευαίσθητοι στα σφυρίγματά τους προς την ισπανική ομάδα. Όμως, δυστυχώς, ο Πανελλήνιος έχασε τον αγώνα καθαρά από δικά του λάθη.

Κανείς δεν ακολούθησε τον οίστρο του Σμιθ και του Μπλάκνεϊ, που έκαναν το χρέος τους ως πιο έμπειροι (και μεγαλύτερης αξίας) παίκτες και πρόσφεραν τα μέγιστα. Οι δυο τους είχαν 44 πόντους, 8 ριμπάουντ, 8 ασίστ, 3 κλεψίματα και 9 κερδισμένα φάουλ με τον Μπλάκνεϊ να κάνει απίστευτο αγώνα τελειώνοντας αλάνθαστος σε 38 λεπτά συμμετοχής! Είχαν δηλαδή οι δύο το 55% των πόντων, το 33% των ριμπάουντ, το 44% των ασίστ και το 43% των κερδισμένων φάουλ.

Δυστυχώς κανείς άλλος δεν μπόρεσε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων αλλά ούτε και ο Ζούρος μπόρεσε να βοηθήσει τους δύο καλύτερούς του παίκτες ώστε να οδηγήσουν την ομάδα στον τελικό. Οι ψηλοί έχασαν πολλές μονομαχίες (ιδίως ο Όουενς σε κρίσιμα σημεία), ο Παπαμακάριος ήταν ανύπαρκτος, ενώ και ο Χαραλαμπίδης δεν μπόρεσε να πάρει την ομάδα πάνω του όταν έπρεπε. Το κυρότερο πρόβλημα ήταν η περιφερειακή άμυνα της ομάδας (πάνω σε παίκτες που το σκάουτινγκ “κραύγαζε” ότι έπρεπε να τους κλείσεις το τρίποντο) και δυστυχώς αυτό πιστώνεται στα κατεξοχήν όπλα του Ζούρου, Παπαμακάριο, Ξανθόπουλο, Καλαϊτζή, Χαραλαμπίδη και Όουενς.

Ο Πανελλήνιος θα ολοκληρώσει την Κυριακή μια πλήρως επιτυχημένη χρονιά στο Eurocup, στην οποία, όμως, δεν μπόρεσε να βάλει το κερασάκι και να την κάνει τέλεια.

Στον άλλο ημιτελικό, ο Λούκα Παβίσεβιτς παρέδωσε μαθήματα στον Κατσικάρη, στήνοντας έτσι την ομάδα του, ώστε να μπορέσει να κάνει όσο το δυνατόν πιο ανεπαίσθητα τα προβλήματα που αναφέραμε ότι η Άλμπα είχε. Οι Γερμανοί είναι στον τελικό απολύτως δίκαια, έχοντας το προβάδισμα σε όλο τον αγώνα με την Μπιλμπάο να επιβεβαιώνει πλήρως τα όσα λέγαμε χτες για πρόβλημα στα ευρωπαϊκά ματς.

Το σερί των κακών αγώνων συνεχίστηκε για 5ο ματς (ουσιαστικά η χρονιά έφτασε στο τέλος της, καθώς ο μικρός τελικός δεν έχει σκοπό ύπαρξης), η Μπιλμπάο είχε 22% στα τρίποντα με 5/23 και συνεπώς δεν μπόρεσε να είναι ανταγωνιστική, όντας επιεικώς απαράδεκτη κατά διαστήματα. Η Άλμπα έδειξε ότι ξέρει ακριβώς τον τρόπο για να κερδίσει μια ισπανική ομάδα (αντίθετα με τον Πανελλήνιο) και θα έχει την ευκαιρία να το ξανακάνει την Κυριακή, έχοντας φτάσει ήδη από τα προκριματικά της Ευρωλίγκας στο τελευταίο ματς της σεζόν στο Eurocup.

Ο Τσαμπ ήταν καταπληκτικός, εκμεταλλευόμενος πλήρως κάθε αδυναμία της ισπανικής άμυνας, ο ΜακΙλρόι ήταν μεστός, ενώ από τους τραυματίες, η κατάσταση μοιράστηκε: οι δύο περιφερειακοί στάθηκαν αξιοπρεπώς, την ώρα που η πρόσφατη απουσία των ψηλών φάνηκε περισσότερο (όπως άλλωστε είναι και λογικό, αφού πάντα οι ψηλοί δυσκολεύονται περισσότερο να επανέλθουν). Όμως, ο Τσαμπ κάλυψε κάθε ατέλεια του Σέκουλιτς και του Γκόλεματς και η Άλμπα την Κυριακή θα διεκδικήσει το τρόπαιο, έχοντας ήδη πάρει ένα ισπανικό σκαλπ.