Age Of Basketball AGE OF BASKETBALL. Η μοναδική Αθλητιατρική Μπασκετική Πύλη στο ελληνικό διαδίκτυο ξεχωρίζει μέσα από το περιεχόμενο, τα άρθρα …
Επειδή κάποιες ώρες της ημέρας δεν γίνεται να είμαστε στο γήπεδο παίζοντας μπάσκετ, επειδή μπορεί η σχέση σας να θέλει να δείτε… ταινιούλα, το Age of Basketball είναι εδώ για να σας προτείνει 10 ταινίες και 10 ντοκιμαντέρ, μπασκετικά για βραδιές… βιντεοθεραπείας! Η λίστα δεν είναι εξαντλητική, αλλά σίγουρα μιλάμε για 20 από τις καλύτερες τηλεοπτικές μπασκετικές στιγμές για να περάσετε το χρόνο σας. Πάμε, λοιπόν, αρχίζοντας με τα ντοκιμαντέρ:
ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ
To The Max
Στόρι: Το ντοκιμαντέρ ακολουθεί τα τελευταία πλέι-οφς του Τζόρνταν με τους Μπουλς, με σχετικές συνεντεύξεις διαφόρων μπασκετάνθρωπων. Δίνει ιδιαίτερη έμφαση στο πώς προετοιμαζόταν ψυχολογικά οΤζόρνταν για κάθε αγώνα και πώς επανερχόταν από κάθε λογής άσχημες στιγμές.
Θα πατήσεις Pause; Ξέρεις τι θα συμβεί και δε σου δίνει παρά ελάχιστες προσωπικές στιγμές. Είναι, όμως, ο Τζόρνταν.
Μπασκετικό highlight: Είναι ένα ντοκιμαντέρ για τον Τζόρνταν, μπορείς αλήθεια να ξεχωρίσεις ένα highlight;
Πρέπει να ξέρεις ότι: Όπως κάθε ιστορία για κάτι… τελευταίο για τον Τζόρνταν, ο σκηνοθέτης έπεσε έξω για όταν νόμιζε ότι γύριζε ντοκιμαντέρ για τους τελευταίους αγώνες του Μάικλ.
Θα θυμάμαι τη σκηνή… που ο Μπιλ Μάρεϊ προσπαθεί να εξηγήσει γιατί ο Τζόρνταν ανήκει στους καλύτερους των… τελευταίων 25,000 χρόνων.
Ατάκα (ή λόγος για να το δεις): «–Θα ξεκινήσει βασικός σήμερα ο Μάικλ; Έχει χάσει τα πρώτα 65 παιχνίδια της σεζόν! –Ως κανόνας, όταν έχεις άγαλμα έξω από το γήπεδο, συνήθως δεν ξεκινάς απ’τον πάγκο.»
Και για κριτική: Όχι ό,τι πληρέστερο περιμένεις σε ένα ντοκιμαντέρ για τον Τζόρνταν.
Κατάλληλο για… τους φαν του Τζόρνταν.
Without Bias
Στόρι: Ο θάνατος του Λεν Μπάιας και η κληρονομιά που άφησε στο μπάσκετ και το νομικό σύστημα. Μεγάλο διάστημα του ντοκιμαντέρ εστιάζει στο χρονικό των 2-3 ημερών γύρω από το θάνατό του με δηλώσεις από φίλους και οικογένεια.
Θα πατήσεις Pause; Όχι τόσο μπάσκετ όσο θα θέλαμε για να καταλάβουμε το μέγεθος του ταλέντου του, αλλά είναι δοσμένο σχεδόν αστυνομικά για να κρατήσει το ενδιαφέρον.
Μπασκετικό highlight: Όταν τον βλέπεις στα κολλεγιακά βίντεο να πατάει και να σηκώνεται με τόση δύναμη καταλαβαίνεις ότι κάτι καλό υπήρχε εκεί…
Πρέπει να ξέρεις ότι: Ο θάνατος του Μπάιας οδήγησε σε αναθεωρήσεις του νομικού συστήματος σχετικά με καταδίκες για κατοχή κοκαΐνης.
Θα θυμάμαι τη σκηνή… που σε φάση από κολλεγιακό αγώνα ο Μπάιας πηδάει για τάπα και το κεφάλι του αγγίζει το στεφάνι.
Ατάκα (ή λόγος για να το δεις): «Μα δεν καταλαβαίνετε. Είναι ο Λεν Μπάιας. Δεν μπορεί να πεθάνει. Πρέπει να έρθετε γρήγορα.»
Και για κριτική: Λιγότερα μπασκετικά ντοκουμέντα από όσα θα θέλαμε.
Κατάλληλο για… φαν του Αμερικάνικου μπάσκετ αλλά και αστυνομικών ντοκιμαντέρ γενικότερα.
The Year of the Yao
Στόρι: Αφηγείται την ιστορία της πρώτης σεζόν του Γιάο στο NBA, από τη βραδιά του ντραφτ μέχρι τη μάχη για τα πλέι-οφ. Το ντοκιμαντέρ εστιάζει ιδιαίτερα στη σχέση του Γιάο με τον μεταφραστή του και στην προσπάθειά του να ενταχθεί στην αμερικανική κουλτούρα.
Θα πατήσεις Pause; Το βλέπεις όλο με τη μία. Όχι τόσο για την μπασκετική ιστορία, αλλά για το πώς με έναν άνθρωπο δύο κόσμοι έρχονται πιο κοντά. Είναι κατά βάση το πώς ο Γιάο βάζει το NBA στα σπίτια των Κινέζων και πώς ο αθλητισμός ρίχνει πολιτισμικές γέφυρες.
Μπασκετικό highlight: Χαρακτηριστική έμφαση δίνεται στον πρώτο αγώνα του Γιάο εναντίον του Σακίλ και πώς οι δύο κυρίαρχοι κόσμοι συγκρούονται.
Πρέπει να ξέρεις ότι: Ο Γιάο έγινε η αιτία για τον πρώτο αγώνα μπάσκετ που διεξήχθη στην Κίνα και για ένα τεράστιο άνοιγμα μπασκετικού μάρκετινγκ σε μία αγορά πάνω από 1 δισεκατομμυρίου ανθρώπων. Το ντοκιμαντέρ τελειώνει πριν καν ο Γιάο αρχίσει τις πολύ καλές χρονιές στο NBA.
Θα θυμάμαι τη σκηνή… που οι συμπαίκτες του στο Χιούστον συζητούν για το ότι στην κουλτούρα του 22χρονου Γιάο δεν είναι επιτρεπτό να κυριαρχείς πάνω στους αντιπάλους σου, οπότε βάζουν στόχο να τον μεταπείσουν!
Ατάκα (ή λόγος για να το δεις): «Δέχεστε επιταγές;».
Και για κριτική: Θα μπορούσε να είχε περισσότερα ντοκουμέντα από τα προ-NBA χρόνια του Γιάο.
Κατάλληλο για… κάθε μπασκετόφιλο.
Once Brothers
Στόρι: Η ιστορία της συγκλονιστικής ομάδας της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας και πώς ο πόλεμος και η διάσπαση επηρέασε τους παίκτες εκείνης της γενιάς, σε αφήγηση από τον Βλάντε Ντίβατς. Η έμφαση δίνεται στη σχέση του Ντίβατς με τον Πέτροβιτς και πώς αυτή άλλαξε με τον πόλεμο.
Θα πατήσεις Pause; Ενώ παρελαύνει από την οθόνη όλη εκείνη η χρυσή γενιά που τόσο στενά συνδέθηκε και με την άνοιξη του Ελληνικού μπάσκετ; Ούτε καν.
Μπασκετικό highlight: Διάλεξε ποιο κρεσέντο του Ντράζεν θέλεις να θυμάσαι καλύτερα.
Πρέπει να ξέρεις ότι: Το να παίζεις για τη Γιουγκοσλαβία ή για την Κροατία στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ήταν πολύ διαφορετικό για διαφορετικούς ανθρώπους.
Θα θυμάμαι τη σκηνή… που ο Ντίβατς περπατάει στους δρόμους του Ζάγκρεμπ και πολλοί τον κοιτούν περιφρονητικά.
Ατάκα (ή λόγος για να το δεις): «Εσείς τον γεννήσατε, αλλά ανήκει σε όλους μας».
Και για κριτική: Από το ντοκιμαντέρ λείπει ο Βράνκοβιτς, κολλητός φίλος του Ντράζεν και συνοδοιπόρος των δύο σε NBA και Εθνικές.
Κατάλληλο για… κάθε φαν του μπάσκετ σε Ευρώπη και NBA. Κάθε Έλληνα μπασκετόφιλο που θέλει να καταλάβει λίγο καλύτερα τι συνέβαινε στο μυαλό όλων των φοβερών «μωρών» της Γιουγκοσλαβίας που έπαιζαν στα 90s στη χώρα μας.
The Other Dream Team
Στόρι: Η συγχρονή πολιτική ιστορία της Λιθουανίας μέσα από τα μάτια του μπάσκετ, με πρωταγωνιστές τον Μαρτσουλιόνις και τον Σαμπόνις. Από τη Σοβιετική καταπίεση στην ανεξαρτησία και από τις πολιτικές μεταγραφές στον τεράστιο μικρό τελικό του 1992 στη Βαρκελώνη. Σε μια μικρή παράλληλη ιστορία βλέπουμε τον Γιόνας Βαλανσιούνας να τα καταφέρνει στο ντραφτ πατώντας στην παρακαταθήκη των προηγούμενων.
Θα πατήσεις Pause; Ούτε για αστείο. Τα εντυπωσιακά ντοκουμέντα κυμαίνονται από τον Χομίτσιους να κάνει λαθρεμπόριο αγοράζοντας ηλεκτρονικά στα ταξίδια του με την ΕΣΣΔ, μέχρι την ιστορία του σκελετού των Grateful Dead να καρφώνει στις μπλούζες των Λιθουανών το 1992 και τις εκτυπωμένες φωτογραφίες του Καρνισόβας από τη Βαρκελώνη!
Μπασκετικό highlight: Τι να πρωτοδιαλέξεις; Την μπασκέτα που έφτιαξε με τα χέρια του ο Μαρτσουλιόνις έξω από το σπίτι του ώστε να μπορεί να παίζει μπάσκετ εντός οπτικής απόστασης από τη μάνα του; Αρχειακό υλικό από το Ευρωπαϊκό του 1939 που κέρδισε η Λιθουανία; Τον Ρεντ Άουερμπαχ να δηλώνει το 1986 ότι ο Σαμπόνις είναι στους 3-4 καλύτερους σέντερ του κόσμου και η ΕΣΣΔ πρέπει να τον αφήσει να ταξιδέψει στις ΗΠΑ;
Πρέπει να ξέρεις ότι: Τα ενδεχόμενα και μόνο μεταγραφής του Μαρτσουλιόνις και του Σαμπόνις στο NBA απαιτούσαν ουσιαστικά πολιτικές και διπλωματικές διαπραγματεύσεις.
Θα θυμάμαι τη σκηνή… που ο Σάσα Βολκόφ (4ος το 1992 με την ομάδα της Πρώην ΕΣΣΔ) δηλώνει «δε θα ήταν σωστό ιστορικά αν είχαμε κερδίσει εμείς…».
Ατάκα (ή λόγος για να το δεις): «Σαρούνας, σήμερα το βράδυ ή θα γίνεις ο πιο πλούσιος Λιθουανός αθλητής ή θα βρεθείς σε φυλακή της Σιβηρίας».
Και για κριτική: Τα πολιτικά ιστορικά στοιχεία, όπως συχνά συμβαίνει στα ντοκιμαντέρ, είναι δοσμένα κάπως μονοδιάστατα.
Κατάλληλο για… μπασκετικούς και ιστορικούς junkies. Μόνο για ενηλίκους όμως, αφού περιλαμβάνει αρκετές βίαιες και σκληρές σκηνές.
The Doctor
Στόρι: Η βιογραφία του Τζούλιους Dr.J Έρβινγκ από το σχολείο μέχρι το τέλος της καριέρας του, διανθισμένη με πολλές προσωπικές ιστορίες και πάμπολλες συνεντεύξεις με θρύλους των playgrounds, του ABA και του NBA. Κατά βάθος είναι η ιστορία του πώς ένας θρύλος μπορούσε να γεννηθεί πριν την εποχή της επικοινωνίας.
Θα πατήσεις Pause; Όχι, γιατί μόλις έχεις αρχίσει να συνειδητοποιείς πόσο μεγάλος ήταν…
Μπασκετικό highlight: Όλες οι αγαπημένες σκηνές με τον Dr.J να περπατάει στον αέρα.
Πρέπει να ξέρεις ότι: Ο Έρβινγκ είναι από τους άθλητες που δικαιολογημένα μπορούν να υποστηρίζουν ότι άλλαξαν το άθλημα του μπάσκετ.
Θα θυμάμαι τη σκηνή… που ο Dr.J μετράει τα βήματά του από τη γραμμή του φάουλ και ξεκινάει για το κάρφωμα που έγινε το σήμα κατατεθέν 50άρι σε κάθε μεταγενέστερο διαγωνισμό καρφωμάτων.
Ατάκα (ή λόγος για να το δεις): «Αν έψαχνες τον ορισμό του ‘cool’ σε λεξικό της δεκαετίας του 1970, θα έλεγε ‘βλέπε Τζούλιους Έρβινγκ’».
Και για κριτική: Τίποτα, η τέλεια βιογραφία για τον Dr.J.
Κατάλληλο για… κάθε μπασκετόφιλο.
Iverson
Στόρι: Η καριέρα του Άλεν Άιβερσον από το σχολείο μέχρι την αποχώρησή του από το μπάσκετ. Διανθισμένο με πλούσιο αρχειακό υλικό και ιδιαίτερη έμφαση στην προσωπικότητα, την κοινωνική του επιρροή, τη σχέση του με τον Λάρι Μπράουν και τα μπλεξίματα του με το νόμο.
Θα πατήσεις Pause; Θα το δεις όλο, τόσο για το μπάσκετ όσο και για να καταλάβεις το τι σήμαινε ο Άιβερσον για χιλιάδες παιδιά.
Μπασκετικό highlight: Οι στιγμές του από τη σεζόν 2000-01 παραμένουν ντοκουμέντο για μία από τις καλύτερες χρονιές που είδε ποτέ το NBA από έναν παίχτη.
Πρέπει να ξέρεις ότι: ο Άιβερσον καταδικάστηκε και φυλακίστηκε άδικα όταν ήταν 18 χρονών, με ένα βίντεο που θα τον αθώωνε να αποκρύπτεται από τα στοιχεία.
Θα θυμάμαι τη σκηνή… που ο Άιβερσον αντιδράει στην ανακοίνωση του Στερν ότι οι αθλητές πρέπει να ντύνονται με κουστούμια έξω από τα γήπεδα. Μια απελπισμένη προσπάθεια να ανακόψει την «κακή επιρροή» της χιπ χοπ κουλτούρας από το μπάσκετ.
Ατάκα (ή λόγος για να το δεις): «Μα δε θα βρούμε κι άλλο παιδί σαν αυτόν στα επόμενα 5-10 χρόνια;». «Όχι.»
Και για κριτική: Ακόμα και τα αμφιλεγόμενα στοιχεία της προσωπικότητάς του περνούν υπό ένα θετικό πρίσμα.
Κατάλληλο για… τους φαν του NBA.
One in a Billion
Στόρι: Η ιστορία του Σατνάμ Σινγκ Μπαμάρα, του πρώτου Ινδού που επιλέχθηκε ποτέ στο draft του NBA το 2015. Το ντοκιμαντέρ καταγράφει τα πρώτα χρόνια της ζωής του από ένα μικρό χωριό της επαρχιακής Ινδίας και έπειτα παρακολουθεί όλη την εξέλιξή του στις ακαδημίες των ΗΠΑ μέχρι την ημέρα του ντραφτ.
Θα πατήσεις Pause; Ίσως αλλά θα γυρίσεις να το δεις για να παρακολουθήσεις πρακτικά το πώς οι Αμερικάνοι αγκάλιασαν τον Σατνάμ για να το κάνουν πρακτικά το απόλυτο project 10-15 ετών που αν πετύχει θα αλλάξει τον κόσμο τους τόσο όσο και ο Γιάο.
Μπασκετικό highlight: Πολύ λίγα αλλά το ύψος του και το σώμα του κυριαρχούν σε όλα τα πλάνα.
Πρέπει να ξέρεις ότι: 635 εκατομμύρια άτομα στην Ινδία παρακολούθησαν τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου κρίκετ του 2015. Είναι η τελευταία τόσο μεγάλη αγορά που δεν έχει ανοίξει ακόμα για το μπάσκετ.
Θα θυμάμαι τη σκηνή… με το πρώτο κλειστό γήπεδο στην Ινδία που προπονήθηκε ο Σατνάμ. Είναι από τα καλύτερα γήπεδα στη χώρα, αλλά το ταβάνι έχει τρύπες, μέσα πετούν πουλιά, δεν έχει θέρμανση ή κλιματισμό, και από έξω φαίνεται ερείπιο.
Ατάκα (ή λόγος για να το δεις): «Μου είπαν: ‘Τώρα έχεις ευθύνη για την οικογένειά σου, για τους προπονητές σου, για τη χώρα σου’, και σκέφτηκα: ‘Μα είναι πάρα πολλά’.
Και για κριτική: Λίγο μπάσκετ, αναμενόμενο βέβαια αφού ο Σατνάμ δεν έχει παίξει επαγγελματικά ακόμα.
Κατάλληλο για… όσους ψάχνουν μια inside ματιά στο διεθνές σκάουτινγκ και τις μπασκετικές ακαδημίες των ΗΠΑ, αλλά και στην ανθρώπινη ιστορία ενός παιδιού που δυσκολεύεται να καταλάβει πόσο ψηλά στοχεύουν οι άλλοι για αυτόν.
#Rucker50
Στόρι: Η 50η επέτειος του Rucker Park, του πιο διάσημου μπασκετικού playground της Νέας Υόρκης. Στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό σε δηλώσεις ανθρώπων που έζησαν το διάσημο καλοκαιρινό του τουρνουά.
Θα πατήσεις Pause; Δεν έχει την ατμόσφαιρα που θα ήθελες αλλά σου δείχνει τη σημασία του ανοιχτού γηπέδου για την εξέλιξη του επαγγελματικού μπάσκετ.
Μπασκετικό highlight: Το ESPN να μεταδίδει αγώνες live από το Rucker Playground στις δεκαετίες του ’70-80 επειδή «εκεί ήταν οι καλύτεροι παίκτες του κόσμου» .
Πρέπει να ξέρεις ότι: Επαγγελματίες από το ΝΒΑ πήγαιναν τα καλοκαίρια για να παίξουν στο τουρνουά του Rucker Park.
Θα θυμάμαι τη σκηνή… που αγώνες στο καλοκαιρινό τουρνουά του Rucker μαζεύονταν θεατές από όλη την Ανατολική ακτή των ΗΠΑ για να παρακολουθήσουν από κοντά, σκαρφαλωμένοι σε δέντρα, κρεμασμένοι από μπαλκόνια, ανεβασμένοι σε ξυλοπόδαρα.
Ατάκα (ή λόγος για να το δεις): «Θα ήταν ίδιο το μπάσκετ αν δεν ήταν στο Rucker ο Τζούλιους για να πει ‘καλύτερα να με λέτε Doctor’;».
Και για κριτική: Του λείπει σκηνοθετικά η μυστηριακή ατμόσφαιρα που θα ήθελες να έχει ένα ντοκιμαντέρ για ένα σχεδόν μυθικό playground.
Κατάλληλο για… κάθε φίλο του σύγχρονου NBA που θέλει να καταλάβει από πού προέρχεται μέρος της σημερινής κουλτούρας.
At All Costs
Στόρι: Μια ματιά εκ των έσω στην AAU, τα καλοκαιρινά all-star τουρνουά για παιδιά 11-17 ετών που ψάχνουν να εντυπωσιάσουν σκάουτερ σε όλη τη χώρα, να προσελκύσουν αθλητικές υποτροφίες σε κολέγια ή να κυνηγήσουν το άλμα στο ΝΒΑ. Εκεί που κυβερνάνε οι σκάουτερ και οι recruiters και οι έφηβοι σπονσοράρονται από φίρμες αθλητικών παπουτσιών.
Θα πατήσεις Pause; Όχι. Γονείς που εξαντλούν τα παιδιά τους, recruiters που φιλοξενούν παιδιά στο σπίτι τους για όλο το καλοκαίρι για να τους πηγαίνουν σε τουρνουά και προπονήσεις, φίρμες παπουτσιών που εξαγοράζουν ανθρώπους και ομάδες σε ένα περιβάλλον που δεν είναι υπό έλεγχο, ατζέντηδες που κλείνουν συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, και έφηβοι που όσο εύκολα τους δίνονται τα πάντα τόσο εύκολα τους ξεχνάνε.
Μπασκετικό highlight: Πολλές φάσεις από τα καλύτερα εφηβικά ταλέντα της Αμερικής.
Πρέπει να ξέρεις ότι: Παιδιά που δεν είναι ούτε 16 χρονών καταλήγουν να παίζουν ως και 100 αγώνες σ’ένα μόνο καλοκαίρι στην AAU.
Θα θυμάμαι τη σκηνή… που ένα από τα χαμένα ταλέντα της AAU, ο Σέι Κόττον, αναπολεί και αναριωτέται: «Πώς μπορείς να προστατευτείς από όλες αυτές τις επιρροές που προσπαθούν να σε ρουφήξουν σαν δίνη;»
Ατάκα (ή λόγος για να το δεις): «Το καλύτερό τους σενάριο είναι να βρουν ένα τρομερό ταλέντο που έχει μόνο ένα γονιό, τη μαμά του, και αυτή δεν ξέρει τίποτα για το άθλημα.»
Και για κριτική: Το ντοκιμαντέρ σου δείχνει όλα τα κακώς κείμενα μέσα από τα μάτια μιας από τις πιο επιτυχημένες – και διαπλεκόμενες – ακαδημίες της AAU και σε αφήνει να βγάλεις τα δικά σου συμπεράσματα χωρίς να βάζει συναίσθημα.
Κατάλληλο για… γονείς, νέους αθλητές, και κάθε έναν από εμάς που έπαιξε κάποτε σε ακαδημίες ελπίζοντας να τα καταφέρει επαγγελματικά. Το πάθος γονιών και recruiters που προσπαθούν να δουν ποιοι είναι οι καλύτεροι προκαλώντας εξάντληση στα παιδιά τους μέχρι να δούνε ποιος θα αντέξει σε αφήνει χωρίς κανέναν κυνισμό για τη διαδικασία.
ΤΑΙΝΙΕΣ
Hoosiers (1986)
Από τις κλασικότερες ταινίες με θέμα το μπάσκετ με τον μεγάλο Τζιν Χάκμαν στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Δίπλα του η Μπάρμπαρα Χέρσεϊ και ο Ντένις Χόπερ. Ταινία εμπνευσμένη από την πορεία των Ίντιανς το 1954 μέχρι τον τελικό της πολιτείας της Ιντιάνα. Ο Νόρμαν Ντέιλ (Χάκμαν) φτάνει σε μια πόλη της Ιντιάνα και προσπαθεί να στρώσει την ομάδα μπάσκετ, μαζί με τον αλκοολικό πατέρα (Χόπερ) ενός από τους παίκτες. Η ταινία είναι ουσιαστικά μια διαδρομή προς την εξιλέωση της ομάδας, του προπονητή, αλλά και ολόκληρης της πόλης μαζί του μέχρι τον τίτλο της πολιτείας. Προτάθηκε για δύο Όσκαρ, δεύτερου αντρικού ρόλου (Ντένις Χόπερ) και καλύτερης μουσικής.
White men can’t jump (1992 – Οι λευκοί δεν μπορούν να πηδήξουν)
Από τις γνωστές μπασκετικές ταινίες, με πρωταγωνιστές τουw Γούντι Χάρελσον και Γουέσλι Σνάιπς. Μια ματιά στο streetball, με διασκεδαστική αντιπαράθεση των μπασκετικών ικανοτήτων λευκών και μαύρων αλλά και ειλικρινείς στιγμές για τη σημασία για αυτά τα παιδιά των στοιχημάτων που παίζονται στα μονά στα playgrounds.
Hoop dreams (1994)
Η καλύτερη ίσως ταινία όλων των εποχών για το μπάσκετ. Ουσιαστικά πρόκειται για ντοκιμαντέρ, καθώς η ταινία παρακολουθεί σε πραγματικό χρόνο τη ζωή και την πορεία δύο νεαρών παιδιών από το Σικάγο στην προσπάθειά τους να γίνουν σουπερστάρ του μπάσκετ. Η ταινία δεν έχει ηθοποιούς, αλλά τους αληθινούς πρωταγωνιστές στη ζωή τους (εξ ου και ο χαρακτηρισμός ντοκιμαντέρ), αλλά ξεφεύγει τελείως από τα πλαίσια του ντοκιμαντέρ, ενώ ήταν εντελώς πρωτοποριακή ως σύλληψη για την εποχή της. Οι δύο νεαροί έχουν τον Αϊζάια Τόμας ως είδωλο, αλλά οι πορείες τους είναι τελείως διαφορετικές. Το ταλέντο δεν τους λείπει, όμως μόνο ο ένας φτάνει ψηλά, την ώρα που ο άλλος βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στην φτωχή ζωή του. Δεν είναι συνηθισμένη ταινία, όμως μέσα από το ξετύλιγμα του μίτου της βλέπουμε τα όνειρα, τις φιλοδοξίες, τον πόνο και την αγωνία των δύο παιδιών. Προτάθηκε για Όσκαρ καλύτερου μοντάζ, απαραίτητη στη συλλογή κάθε μπασκετόφιλου.
Blue chips (1994)
Ταινία για την αθέατη πλευρά της προσπάθειας των κολλεγίων να εντάξουν τα καλύτερα ταλέντα στο δυναμικό τους. Εκτός από τον πρωταγωνιστή Νικ Νόλτε, στην ταινία σημαντικό ρόλο έχουν οι Σακίλ Ο’Νιλ και Πένι Χαρνταγουέι, τον καιρό της συνύπαρξής τους στο Ορλάντο. Παίζει ακόμη ο θρυλικός Μπομπ Κούζι και εμφανίζεται μια πληθώρα γνωστών αθλητών.
Rebound: The Legend of Earl ‘The Goat’ Manigault (1996)
Ταινία για τη ζωή του μεγάλου Ερλ Μάνιγκολτ, τον οποίο στην ταινία υποδύεται ο Ντον Τσιντλ. Βασίζεται σε πολλά αληθινά περιστατικά της ζωής του Μάνιγκολτ, δίνοντας βάση στο πώς βγαίνοντας από την φυλακή, καθαρός από ναρκωτικά, αφιερώνει τη ζωή του στο να βοηθήσει τα παιδιά του Χάρλεμ. Το 1996 που γυρίστηκε ήταν η 25η επέτειος του πρώτου τουρνουά που πήρε το όνομά του. Στην ταινία παίζουν ο Καρίμ Αμπντούλ Τζαμπάρ και ο Κέβιν Γκαρνέτ (στο ρόλο του… Ουίλτ Τσάμπερλεν).
Space jam (1996)
Γνωστή και δημοφιλής ταινία κινουμένων σχεδίων με τον Τζόρνταν (και τον Μπιλ Μάρεϊ) να περιβάλλεται από τους ήρωες της Warner Bros οι οποίοι τον καλούν για να τους βοηθήσει σε αγώνα απέναντι σε τερατώδεις εξωγήινους που έχουν κλέψει το ταλέντο των Μάγκσι Μποκς, Τσαρλς Μπάρκλεϊ, Λάρι Τζόνσον, Πατ Γιούιν και Σον Μπράντλεϊ. Πολλές φιλικές συμμετοχές από μπασκετμπολίστες και καρτούν. Διασκεδαστικό, πετυχημένο και μπασκετικό.
Eddie (1996 – Έντι)
Διασκεδαστική ταινία με την απολαυστική Γούπι Γκόλντμπεργκ να υποδύεται τη φανατική οπαδό των Νικς που καταλήγει… προπονητής τους! Ρικ Φοξ, Τζον Σάλεϊ, Μαλίκ Σίλι, Μαρκ Τζάκσον, Γκρεγκ Όστερταγκ και ακόμη ο Φρανκ Λανγκέλα που προτάθηκε φέτος για Όσκαρ Α΄ αντρικού ρόλου αλλά και πολλοί ακόμα… celebrities από το χώρο του μπάσκετ και της Νέας Υόρκης εμφανίζονται.
He got game (1998)
Από τις καλύτερες ταινίες μπάσκετ, σε σκηνοθεσία του «μάστορα» Σπάικ Λι, με τον Ρέι Άλεν να στέκεται αξιοπρεπέστατα, δίπλα στο σπουδαίο Ντένζελ Ουάσιγκτον. Η ταινία παρακολουθεί την πορεία προς την καταξίωση ενός ταλαντούχου νεαρού αποκαλύπτοντας παράλληλα τις «βρωμιές» και τα παιχνίδια που παίζονται στο χώρο. Εκτός από την ερμηνεία – έκπληξη του Άλεν, στο έργο εμφανίζονται οι Τράβις Μπεστ, Ρικ Φοξ, Τζον Ουάλας, Ουόλτερ ΜακΚάρτι και με φιλική συμμετοχή οι Μάικλ Τζόρνταν και Σακιλ Ο’Νίλ. Από τα… must-see.
Coach Carter (2005)
Ο Κεν Κάρτερ (Σάμουελ Τζάκσον) δέχεται τη δουλειά του προπονητή στο παλιό του Λύκειο, με το οποίο είχε κερδίσει το πρωτάθλημα. Πρόκειται για έναν ιδιόρρυθμό και δύστροπο προπονητή, που με απίστευτη αυστηρότητα (ακόμη και με γραπτά συμβόλαια συμπεριφοράς) προσπαθεί να αλλάξει τη συμπεριφορά των παικτών του. Η ομάδα αρχίζει να αποδίδει σταδιακά και να είναι ανίκητη, αλλά όταν ο Κάρτερ αποκαλύπτει ότι οι παίκτες του δεν αποδίδουν στα μαθήματά τους κοντράρεται με το σχολείο και ολόκληρη την πόλη καθώς κλείνει το γυμναστήριο και «κόβει» την ομάδα μέχρι να βελτιωθούν οι ακαδημαϊκές επιδόσεις των παικτών του. Τελικά, μαθαίνει στους παίκτες του ότι η ζωή είναι περισσότερο από το μπάσκετ και τους «αγγίζει» τις ζωές. Στην ταινία παίζει και η Ασάντι.
Glory Road (2006)
Η ταινία αναφέρεται στον Ντον Χάσκινς που το 1965-66 στην προσπάθειά του να βρει τα καλύτερα ταλέντα στις Η.Π.Α. έφτιαξε την πρώτη ουσιαστικά μεικτή ομάδα κολεγίου σε «άσπρη» πόλη. Επτά μαύροι και 5 λευκοί ήταν στους Τέξας Μάινερς εκείνη τη σεζόν, μια ομάδα που άφησε ιστορία, με 5 μαύρους στη βασική πεντάδα της. Παρά τις αντιξοότητες και τον ρατσισμό που αντιμετωπίζουν οι Μάινερς του Χάσκινς (Τζος Λούκας) φτάνουν μέχρι τον τελικό του NCAA όπου αντιμετωπίζουν το παντοδύναμο Κεντάκι του Άντολφ Ρουπ (Γιον Βόιτ). Πέρασμα από την ταινία κάνει και ο Πατ Ράιλι.
