Ίδια κατάληξη, άλλα συναισθήματα…

9. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ: Πρώτη χρονιά (επανόδου) στην Α1, πλήρως επιτυχημένη. Το Περιστέρι έκανε ζηλευτές κινήσεις σε ξένους το καλοκαίρι και πέτυχε απόλυτα. Όχι μόνο ξεμπέρδεψε νωρίς με το θέμα του υποβιβασμού αλλά μέχρι και το τελευταίο λεπτό της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος πάλευε για την είσοδό του στην οκτάδα. Μεγάλη επιτυχία για μια ομάδα που πέρσι έπαιζε στην Α2.

Το Περιστέρι μπόρεσε κι έφτιαξε μια πολύ σκληρή έδρα, στην οποία τελείωσε με ρεκόρ 10-3, κερδίζοντας μάλιστα όλες τις ομάδες του πρωταθλήματος από την 3η θέση και κάτω (εκτός δηλαδή από αιώνιους και Μαρούσι). Η δυνατή έδρα είναι πάντα ισχυρή βάση για μια καλή χρονιά και τέτοια είχε το Περιστέρι, παρότι εκτός έδρας δεν ήταν στο ύψος των περιστάσεων τις περισσότερες φορές (2-11).

Έφτασε στην 9η θέση, έχοντας το ίδιο ρεκόρ με τον 7ο Άρη και τον 8ο Πανιώνιο. Ο Σκουρτόπουλος τα πήγε πολύ καλά στο στήσιμο της ομάδας και θα πρέπει να συνεχίσει και του χρόνου. Αποκάλυψη ο Μπράμος, ο οποίος ήταν πολύ σημαντικό μέλος στην προσπάθεια, μακράν καλύτερος παίκτης ο Τζέιμι Άρνολντ, που έκανε τη διαφορά στις περισσότερες νίκες του Περιστερίου. Το τέλος του ήταν κακό στην ομάδα και, σαφώς, δεν είναι μόνος υπεύθυνος αυτός, αλλά δεν σβήνει τα όσα πρόσφερε, ούτε ότι ήταν ο MVP του Περιστερίου.

Το Περιστέρι χρησιμοποίησε 18 παίκτες στη χρονιά, ανάμεσά τους 9 ξένοι. Αν έπρεπε να πούμε κάτι που επιδέχεται (σαφώς) βελτίωση για του χρόνου αυτό είναι η συμμετοχή και η επένδυση σε Έλληνες παίκτες, στοιχείο που ήταν σε… έλλειψη στο φετινό Περιστέρι.

Στην αρχή της χρονιάς είχαμε γράψει: «αν ο ιστορικός σύλλογος των δυτικών προαστίων μείνει υγιής και δουλέψει επαγγελματικά (συμπεριλαμβανομένων των προσπαθειών για ένα γεμάτο γήπεδο) έχει τα φόντα για να μας δείξει ότι ήρθε ξανά για να μείνει». Ξεκάθαρα το Περιστέρι αυτό έδειξε. Ήρθε για να μείνει.

10. ΑΕΚ: Μία τραγική χρονιά, συνέπεια και επακόλουθο των εγκλημάτων που γίνονταν σε βάρος της ομάδας τόσα χρόνια από τις διοικήσεις της. Η ΑΕΚ μέχρι λίγες ώρες πριν το τζάμπολ της Α1 δεν ήξερε το ρόστερ της, ήταν η τελευταία ομάδα της Α1 που άρχισε να στελεχώνεται και οφείλει τα όσα έκανε στην επιμονή ορισμένων ανθρώπων και στην… υπομονή ορισμένων παικτών, που την περίμεναν καρτερικά. Όμως, δεν ξέρω κατά πόσο θα κάνουν το ίδιο και τη νέα σεζόν.

Νικολαΐδης, Καλλινικίδης, Δορκοφίκης ήταν οι τρεις Έλληνες που ξεχώρισαν, Μακ, Γκριν και Φράνσις οι τρεις ξένοι. Αυτοί ήταν και οι 6 παίκτες της ομάδας που έφτασαν σε τριψήφιο αριθμό πόντων τη χρονιά (ο μέσος όρος άλλων ήταν μεγαλύτερος από ορισμένους βέβαια). Η ΑΕΚ είχε ρόστερ 17 παικτών, αλλά Αντωνάκης, Τζόλος, Σταμάτης, Γιέρεμιτς έπαιξαν συνολικά 11 αγώνες και σκόραραν (όλοι μαζί) 1 πόντο στα 31 λεπτά που αγωνίστηκαν (όλοι μαζί συνολικά). Αυτό σημαίνει ότι το ουσιαστικό ρόστερ της ομάδας ήταν 13 άτομα (όχι ταυτόχρονα, αφού έγιναν αλλαγές ξένων). Ο Φλεβαράκης ξεκίνησε τη χρονιά, ο Γκέκος την τελείωσε, αμφότεροι βοήθησαν την ομάδα να μείνει στην κατηγορία, σε μια χρονιά που η ΑΕΚ για πρώτη φορά στη σύγχρονη εποχή πάλεψε για τη σωτηρία της μέχρι την τελευταία αγωνιστική.

Σε όλους αξίζουν συγχαρητήρια, καθώς ήταν πολύ δύσκολο να μείνουν αγωνιστικά συγκεντρωμένοι με τα όσα γίνονταν. Είχαμε γράψει στην αρχή ότι η ΑΕΚ θα μπορούσε να είναι η αγωνιστική έκπληξη του πρωταθλήματος αρκεί… «βασικό είναι να μείνει η ομάδα ήρεμη, πληρωμένη και αποκομμένη όσο γίνεται από εξωαγωνιστικά προβλήματα». Κάπου η ομάδα δεν άντεξε τα τόσα προβλήματα και οι παίκτες δεν μπόρεσαν να τα ξεπεράσουν, ενώ και το ξεκίνημα με τις τόσες ελλείψεις σίγουρα κόστισε βαθμολογικά. Πάντως, η ΑΕΚ δεν θα έπρεπε να ήταν στο πρωτάθλημα φέτος, αν η Α1 ήταν οργανωμένη σωστά όπως όλα τα ξένα πρωταθλήματα. Ας ελπίσουμε ότι του χρόνου θα είναι διαφορετική η κατάσταση, καθώς αυτή η εικόνα δεν αξίζει στην «Ένωση». Βέβαια, η «επόμενη μέρα» φέρνει παίκτες απογοητευμένους, κουρασμένους ψυχολογικά και χωρίς να έχουν κάποια σταθερή βάση για το πώς θα επιβιώσει και πόσο καλά θα στηθεί η ομάδα του χρόνου.

11. ΚΑΒΑΛΑ: Ο βασικός στόχος επετεύχθη. Η Καβάλα παρέμεινε στην κατηγορία, ξεμπερδεύοντας, βέβαια, ουσιαστικά την τελευταία αγωνιστική. Δεν μπόρεσε να κάνει την υπέρβαση, δεν μπόρεσε να δείξει ότι θα ανέβει ένα ακόμη σκαλί για να εδραιωθεί στην κατηγορία.

Η Καβάλα χρησιμοποίησε 18 παίκτες, εκ των οποίων οι 12 ήταν ξένοι (μόλις 6 Έλληνες στο ρόστερ), με τον κόσμο να στέκεται δίπλα της δημιουργώντας καλή ατμόσφαιρα στο γήπεδό της. Ατραξιόν ο Παλάσιο, αλλά και οι Κόλινς-Ντιν, που… άλλαξαν θέσεις, όντας και οι τρεις σαφώς ανώτερου επιπέδου από εκείνο της ομάδας.

Η Καβάλα κάπου φάνηκε να χάνει την μπάλα στον τομέα της συγκέντρωσης. Το θέμα που δημιουργήθηκε με τον Κόλινς έφερε αναστάτωση και η ομάδα μετά έγινε τελείως ασταθής και αφερέγγυα ως το τέλος της σεζόν. Δηλώσεις παικτών και προπονητή για το «καλύτερο μπάσκετ» που έπαιζε η ομάδα χωρίς τον Κόλινς, δεν επιβεβαιώθηκαν μέσα στο παρκέ, με την Καβάλα μια βδομάδα να μοιάζει με ομάδα οκτάδας και μια βδομάδα με ομάδα Α2. Τελικά, τα πειράματα δεν τα πλήρωσε η ομάδα με υποβιβασμό και έχει όλο το χρόνο να δει τα λάθη της ώστε να μην τα επαναλάβει του χρόνου και να σκαρφαλώσει πιο ψηλά στη βαθμολογία της Α1.

Είχαμε γράψει ότι «η χρονιά δεν θα είναι εύκολη, όμως υπάρχει το υλικό για να μείνει. Πολύ δύσκολο όμως να κάνει κάποια υπέρβαση». Και δεν έκανε, αφού δεν μπόρεσε να ξεπεράσει τον κακό της εαυτό και να δουλέψει απόλυτα επαγγελματικά ξεφεύγοντας από τη νοοτροπία της ομάδας που παλεύει για να μην βρεθεί στην Α2 ξανά.

12. ΗΛΥΣΙΑΚΟΣ: Ο Ηλυσιακός είναι, ίσως, η πιο χαρούμενη ομάδα της Α1 αυτή τη στιγμή. Μπήκε στο πρωτάθλημα με έναν και μόνο στόχο, την παραμονή του. Τα κατάφερε, παρότι πολλές φορές έδειξε ότι δεν θα γινόταν αυτό. Τα κατάφερε γιατί, παρότι θύμιζε «παιδική χαρά» (λόγια όχι δικά μου, αλλά γενικού διευθυντή άλλης ομάδας της Α1) στα ματς με τους ισχυρούς, είχε «σημαδέψει» παιχνίδια στα οποία τα έδινε όλα. Και κέρδισε ακριβώς όσα του χρειάζονταν για να σωθεί.

Μόνο η νίκη του επί του Αμαρουσίου ήταν με ομάδα που δεν πάλεψε για την παραμονή της φέτος. Είχε ρόστερ 19 παικτών με 6 ξένους, οι οποίοι θα ήταν λιγότεροι αν δεν είχε χτυπηθεί από τραυματισμούς. Δεν απέκτησε κοινοτικούς, είχε μόνο Αμερικανούς και Έλληνες και έμεινε δείχνοντας ότι αν ο ξένος παίκτης δεν είναι ανώτερου επιπέδου, δεν έχει να προσφέρει κάτι παραπάνω από τον Έλληνα απλά και μόνο επειδή έχει διαβατήριο άλλης χώρας.

Κάμινγκς και Κάρτερ έκαναν τη διαφορά, με τον Κάμινγκς να είναι 1ος σε κλεψίματα στο πρωτάθλημα, ενώ ισχυρό ήταν το ελληνικό στοιχείο με τον Σάκη Καρύδα να είναι ο καλύτερος (όντας μάλιστα 1ος Έλληνας πασέρ του πρωταθλήματος και 3ος συνολικά) και να… ξευτιλίζει για ακόμη μία φορά το ανύπαρκτο σκάουτινγκ των ελληνικών ομάδων ακόμη και στην Α2, αφού για να μην έχει ενδιαφερθεί κανείς… κανείς δεν τον ήξερε προφανώς ως τώρα.

Πάντως, η ομάδα έχει περιορισμένες δυνατότητες, ο κόσμος δεν είναι πολύς και σίγουρα αναρωτιέται κανείς πόσο καλύτερα μπορεί να πάει του χρόνου και αν είναι ομάδα που μπορεί να έχει σταθερή θέση στην Α1 με πορεία ανόδου. Ο Ηλυσιακός έχει ένα ολόκληρο καλοκαίρι να απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα και του χρόνου να φανεί καλύτερος και πιο ώριμος, έτοιμος για το κάτι παραπάνω στο πρωτάθλημα.