Πήραν τις… “σκούπες”!

Βέβαια, δεν ήταν το σχεδόν σίγουρο MVP του ΛεΜπρον το σημαντικότερο θέμα των ημερών. Πρώτα ήρθε ο σκληρός αποκλεισμός των Μάβερικς με τον Καρλάιλ να τα θαλασσώνει όσο δεν πήγαινε άλλο στη σειρά, τον Νοβίτσκι να παίζει για ακόμη μία χρονιά μόνος του στα πλέι οφς και τους Μαβς να αρχίσουν να… τυπώνουν μπλουζάκια με τη στάμπα του «loser».

Ο Νοβίτσκι στη συνέντευξη τύπου μετά τον αποκλεισμό δεν μιλιόταν. Άφησε ξεκάθαρο μήνυμα ότι εκείνος θέλει να παλέψει για έναν τίτλο πρωταθλητή. Και οι Μάβερικς φέτος δεν θα τον κρατήσουν με την αγάπη του Κιούμπαν μόνο. Βέβαια, οι Μάβερικς ήταν νέα ομάδα φτιαγμένη τον Φλεβάρη, άρα του χρόνου θα φανεί (λογικά) η πραγματική τους δύναμη. Όμως, ο Ντιρκ έχει απηυδήσει και για πρώτη φορά μοιάζει να έχει απαιτήσεις για να μείνει: «Θα μου άρεσε να παίζω με ΛεΜπρον ή Ουέιντ». Και σε αυτούς θα άρεσε ο συνδυασμός Ντιρκ (και σε όλους εμάς τους υπόλοιπους), αρκεί να βρείτε την ομάδα που θα γίνει. Και μετά, ο Καρλάιλ επιβεβαίωσε ότι στα πλέι οφς ήταν… αλλού: «Θέλω να επιστρέψει με την ομάδα ο Νταμπίερ του χρόνου».

Πάντως, ως τώρα τα φετινά πλέι οφς δεν μας έχουν προσφέρει τις συγκινήσεις που θα θέλαμε. Εκτός από το… αντιεμπορικό Μπακς-Χοκς καμία άλλη σειρά δεν έφτασε σε 7 αγώνες, με εκείνες στην Ανατολή στον πρώτο γύρο να τελειώνουν πολύ εύκολα, αλλά και στη Δύση καμία να μην περνάει το 4-2. Η κατάσταση έγινε χειρότερη στα ημιτελικά περιφερειών, όπου οι τρεις από τις τέσσερις σειρές έχουν ήδη τελειώσει και μάλιστα με «sweep». Απολύτως… ξενέρωτα δηλαδή, επιβεβαιώθηκε αυτό που υπάρχει ήδη ως πρόβλημα στο NBA εδώ και μερικά χρόνια: ότι όλοι οι καλοί παίκτες παίζουν σε λίγες ομάδες και δεν υπάρχει ο ανταγωνισμός που υποτίθεται ότι προστατεύει το σάλαρι καπ.

Μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα βρίσκουμε… παρηγοριά στα μικρά. Όπως στο γεγονός ότι ο Σακίλ παίρνει λιγότερες επιθέσεις από τον Τζέιμσον, τελειώνοντας όμως εσχάτως πολύ καλύτερα τις φάσεις (όταν συνήλθε από τον τραυματισμό). Ή στο εξωφρενικό triple-double του Ρέιτζον Ρόντο. Ο Ρόντο πέτυχε το 3ο μεγαλύτερο triple-double στην ιστορία των πλέι οφς του NBA, σε ένα ματς που κυριάρχησε σε κάθε επίπεδο με 29 πόντους, 18 ριμπάουντ και 13 ασίστ. Πάνω από τον Ρόντο στην ιστορία των πλέι οφς του NBA βρίσκονται πια μόνο οι δύο πιο προφανείς επιλογές: ο Όσκαρ Ρόμπερτσον με 32 πόντους, 19 ριμπάουντ και 13 ασίστ το 1963 και ο Ουίλτ Τσάμπερλεν με 29 πόντους, 36 ριμπάουντ και 13 ασίστ το 1967. Ο Ρόντο έφτασε έτσι τα 4 triple-double στην καριέρα του στα πλέι οφς, απέχοντας 6 από τα 10 του Λάρι Μπερντ με τη φανέλα των Σέλτικς.

Ο Τζέιμς… ζήτησε τον Ρόντο για συμπαίκτη, ο κόσμος είχε τρελαθεί και ο Ρόντο… το έπαιζε ψύχραιμος, μιλώντας για τη σημασία των συμπαικτών του στο ρεκόρ. Δικαιολογημένες οι αντιδράσεις, πάντως, το παιδί έκανε ένα εξωφρενικό παιχνίδι.

Λίγες ημέρες νωρίτερα, ο Κολάντζελο έκανε… πρόσθετη κλήση παικτών στην εθνική Η.Π.Α., ουσιαστικά για να καλέσει και τον Ρόντο, προσπαθώντας να διορθώσει έτσι την αρχική γκάφα. Μπορεί να συμφωνώ απόλυτα με όσους λένε ότι το να αγωνίζεσαι στην εθνική ομάδα της χώρας σου είναι η σημαντικότερη διάκριση και η μεγαλύτερη τιμή που μπορείς να έχεις ως αθλητής, αλλά απολαυστική ήταν και η… χυλόπιτα του Ρόντο στον Κολάντζελο: «Έχω οικογενειακές υποχρεώσεις και δεν θα μπορέσω», ή σε απλά ελληνικά: «Δεν θα με καλείς όποτε θες εσύ και θα κάθομαι σούζα».

Ο Κολάντζελο πήγε την κόντρα ένα βήμα πιο μακριά λέγοντας: «Θα τον είχα καλέσει εξαρχής, αλλά τότε είχα μάθει ότι δεν ενδιαφερόταν. Μετά που έμαθα ότι ήταν θιγμένος και ότι ήταν στη διάθεση της εθνικής, αποφάσισα να τον καλέσω». Προσπαθεί να συνέλθει από τη… σφαλιάρα, αλλά δεν πείθει, αφού η απόφασή του στην πρώτη κλήση να αφήσει τον Ρόντο απ’ έξω προκάλεσε πολλές αντιδράσεις, ενώ τώρα ό,τι κι αν πει δεν τα μπαλώνει.

Τα πλέι οφς συνεχίζονται με ενδιαφέρον, αν και όχι τόσο δράμα όσο θα θέλαμε ως τώρα. Η σειρά Καβς-Σέλτικς είναι στο 2-2 (και υπάρχει αγώνας τα ξημερώματα της Τετάρτης που δεν θα προλάβει αυτό το άρθρο) και σίγουρα αποτελεί τη μεγαλύτερη κόντρα στα ως τώρα πλέι οφς.

Και μην νομίζετε ότι το ξέχασα. Είμαστε μάρτυρες ενός σπάνιου φαινομένου, που συμβαίνει κάθε… ένα εκατομμύριο χρόνια (κάτι σαν τη βροχή ηλιακών ακτινών): οι Σανς δεν απογοήτευσαν στα φετινά πλέι οφς, αλλά έκαναν ήδη την υπέρβαση. Για να δούμε και τι μπορούν να κάνουν απέναντι στους Λέικερς.