Ο παίκτης που ήταν (και θα εξακολουθήσει βεβαίως να είναι) η μεγαλύτερη μπασκετική προπαγάνδα των Αμερικανών στην απέλπιδα προσπάθειά τους να βρουν έναν νέο σταρ που να μπορεί να σταθεί στα χνάρια των παλιών, απογοήτευσε μέχρι και τους πιο θερμούς υποστηρικτές του (οι δημοσιογράφοι του ESPN είχαν ψηφίσει όλοι – 10 στους 10 – πρόκριση των Καβαλίερς με 4-2 ή 4-1 στη σειρά με τους Σέλτικς) έχοντας μέτρια παρουσία στα φετινά πλέι οφς.
Η εικόνα του 6ου αγώνα (μετά από τους… χαρωπούς τίτλους όπως αυτός του NBA) ήταν αποκαρδιωτική για τον ΛεΜπρον, που έκλεισε αποκλεισμένος μια σειρά στην οποία δεινοπάθησε στην απίστευτη ομαδική άμυνα των Σέλτικς. Ξυπνούν και οι Αμερικάνοι και παίζουν άμυνες με παγίδες και βοήθειες…
Ο Τζέιμς είχε 27 πόντους, 19 ριμπάουντ και 10 ασίστ και αν κάποιος δεν είχε δει το ματς και απλά κοιτούσε αυτά τα νούμερα, θα με περνούσε για τρελό. Όμως, ο Τζέιμς παραλίγο να κάνει… quadruple double, αλλά όχι με τον… καλό τρόπο, αφού είχε 9 λάθη. Επίσης, είχε 8/21 σουτ και ήταν εμφανώς αποστασιοποιημένος και αδιάφορος στα τελευταία λεπτά. Στο πεντάλεπτο που προηγήθηκε της φάσης απ’ όπου προήλθε η φράση του τίτλου, ο Τζέιμς έπαιρνε την μπάλα σε κάθε επίθεση και είτε έκανε λάθος πάσα είτε άστοχο σουτ, ενώ όσες φορές σκόραρε δεν μπόρεσε να μειώσει τη διαφορά που έμενε σταθερά πάνω από τους 7 πόντους. Αμερικανικές εφημερίδες ονόμασαν το triple double του Τζέιμς στο 6ο ματς «misleading stat of the millennium», δηλαδή το πιο παραπλανητικό στατιστικό του αιώνα.
Ήταν αυτό το τελευταίο του παιχνίδι στους Καβαλίερς; Ο ίδιος λέει ότι δεν έχει σκεφτεί ακόμα καθόλου το μέλλον του, αλλά… ποιος τον πιστεύει; Η συμπεριφορά του στο 6ο ματς έδειχνε ότι θέλει να φύγει από τους Καβς, αλλά ο Ιούλιος είναι μακριά.
Οι Σέλτικς τελείωσαν μια σειρά με 4-2 και ξαφνικά… τους ανακάλυψε εκ νέου ο αμερικάνικος φίλαθλος κόσμος. Μια ομάδα που πρόπερσι πήρε το πρωτάθλημα, που φέτος έχει σίγουρα καλύτερο ρόστερ από τότε, που πέρσι απέτυχε χτυπημένη από σοβαρούς τραυματισμούς, κανείς δεν είχε σκεφτεί να την θεωρήσει έστω… ισοδύναμη των Καβαλίερς στα πλέι οφς. Μέσα στην όλη τρέλα είχαν παρασυρθεί και οι μπούκηδες, που επέμεναν να έχουν παράλογες αποδόσεις και χάντικαπ στη σειρά, ενώ όποιος είχε παρακολουθήσει τα πρώτα ματς έβλεπε προς τα πού πήγαινε το θέμα, αφού οι Σέλτικς έδειχναν πιο ομάδα.
Η σειρά κρίθηκε στην πολύ καλή απόδοση του Ρόντο, στην εκπληκτική ομαδική άμυνα των Σέλτικς, στα λάθη του Μάικ Μπράουν, που δεν μπόρεσε ούτε κατά διάνοια να εκμεταλλευτεί τον Σακίλ, αλλά και στην κυριαρχία του Κέβιν Γκαρνέτ στις ρακέτες, ανεξαρτήτως του ποιος… ταλαίπωρος τον μάρκαρε κάθε φορά (Βαρεζάο, Σακίλ ή Τζέιμσον). Όπως έγραψε το ESPN (σε έναν ακόμη τίτλο που… τη λέει στον ΛεΜπρον) «You can’t spell King without KG» («Δεν μπορείς να γράψεις τη λέξη King χωρίς τα γράμματα KG»). Όμως, πέθανε ο βασιλιάς όπως είδα κάπου γραμμένο;
Ο Τζέιμς σαφέστατα δεν ήταν έτοιμος για να… τον ενθρονίσουν βασιλιά εξαρχής. Έχουμε πει, έχει το καλύτερο κορμί που έχει πατήσει ποτέ σε παρκέ μπάσκετ, φυσικά χαρίσματα που θα τα ζήλευαν όλοι οι παίκτες στην ιστορία του αθλήματος, αλλά έχει χτυπητές αδυναμίες όσον αφορά την τεχνική του και τον τρόπο που κινείται στο παρκέ και αγωνίζεται. Το NBA χρειαζόταν έναν νέο βασιλιά όταν δεχόταν το ένα χτύπημα μετά το άλλο ύστερα από την αποχώρηση και του Τζόρνταν (του τελευταίου που έφυγε από τους «μεγάλους») και ο ΛεΜπρον είχε τις καλύτερες προδιαγραφές.
Δεν έχει φτάσει ακόμα εκεί που θα έπρεπε, δεν έχει ωριμάσει μπασκετικά, και φέτος δέχεται για πρώτη φορά και αμφισβήτηση από τα μεγαλύτερα μέσα. Ίσως πιο πολύ για να μπορούν του χρόνου να τον εκθειάσουν περισσότερο αν έχει φύγει από τους «φτωχούς» Καβς για τους πάντα «λαμπρούς» Νικς και φτάσει με εκείνους στον τίτλο. Ο Βασιλιάς, πάντως, δεν πέθανε, απλά γιατί ποτέ δεν είχε αγγίξει το στέμμα του. Τουλάχιστον μέχρι φέτος. Έχει όλο το μέλλον μπροστά του. Όμως, φέτος… long live the Celtics!