Πιο ιστορικοί δεν γίνεται…

Ήδη νιώθουμε ότι αυτοί οι τελικοί ήταν το καλύτερο φινάλε για τη σεζόν, καθώς και μόνο τα ονόματα των δύο ομάδων υπόσχονται συγκινήσεις. Πόσο μάλλον… συνδυαζόμενα. Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι οι Σέλτικς έχουν πάρει τον «αέρα» των Λέικερς, με 9 νίκες σε 11 σειρές τελικών στην ιστορία των δύο ομάδων. Αλλά οι Λέικερς έχουν την έδρα και τον τίτλο του πρωταθλητή να προστατεύσουν.

Οι Σέλτικς κέρδισαν το 6ο παιχνίδι με τους Μάτζικ, όπως άλλωστε ήταν το φυσιολογικό (το είχαμε πει από το προηγούμενο άρθρο ότι έτσι θα γίνει). Όσοι είχαν βιαστεί να μιλήσουν για την απίστευτη ανατροπή από το 3-0, δάγκωσαν τη γλώσσα τους και η παρέα του Χάουαρντ ξεκίνησε διακοπές για φέτος. Οι Σέλτικς έχουν μειονέκτημα στους τελικούς, αλλά μέχρι στιγμής έχουν περάσει δύο σειρές με μειονέκτημα έδρας, απέναντι σε Καβαλίερς και Μάτζικ.

Οι Λέικερς μετά τις δύο ήττες από τους Σανς φαινόταν σαν να είχαν χάσει το μομέντουμ της σειράς. Τότε μίλησε ο Ρον Αρτέστ. Στο 5ο ματς, οι Σανς είχαν φτάσει μια ανάσα από την έκπληξη και το σπάσιμο έδρας. Μέχρι και την τελευταία άμυνα τα είχαν κάνει όλα όπως έπρεπε και σίγουροι ότι θα οδηγούσαν το ματς στην παράταση… έπαιρναν τα πάνω τους. Μάλιστα, έκαναν σωστά και την τελευταία άμυνα. Δύο έπεσαν πάνω στον Κόμπι από την επαναφορά και ο Μπράιαντ δεν είχε τι να κάνει από το να πετάξει την μπάλα (φυσιολογικά, δεν προλάβαινε για κάτι καλύτερο ουσιαστικά όπως ήταν κλεισμένος). Και κάπου εκεί ο Αρτέστ άλλαξε την ιστορία της σειράς.

Όρμησε προς την μπάλα και πήρε ένα απίστευτο ριμπάουντ, ενδεικτικό της κλάσης του, αλλά και του πάθους με το οποίο παίζει. Έκανε τον Τζέισον Ρίτσαρντσον να μοιάζει με παιδάκι, άρπαξε την μπάλα λες και δεν υπήρχε «αύριο», λες και από αυτό εξαρτιόταν όλη του η ζωή, και πρόλαβε να την αφήσει στο καλάθι: 103-101 και οι Σανς δεν μπόρεσαν ποτέ να ανακάμψουν ψυχολογικά.

Μια φάση νωρίτερα οι Σανς έδειχναν ότι το μομέντουμ ήταν δικό τους με συνεχή επιθετικά ριμπάουντ και 3 τρίποντα για την ισοφάριση, μέχρι να σκοράρει ο Ρίτσαρντσον. Ως τότε ο Αρτέστ είχε 2 πόντους με 1/8 σουτ. Όμως, το μόλις 2ο καλάθι του στο ματς ήταν το σημαντικότερο των πλέι οφς μέχρι στιγμής. Δύο μέρες αργότερα οι Λέικερς έμοιαζαν από καιρό έτοιμοι, ενώ οι Σανς έδειχναν ότι δεν άντεχαν άλλο.

Ο Κόμπι ήταν πολύ καλός αν και όχι τρομερός (37 πόντοι, αλλά με 25 σουτ για 27 πόντους και 11 βολές), αλλά ο Ρον Αρτέστ όσο το παιχνίδι ήταν ανοιχτό έδειχνε σε όλους ότι το buzzer beater του δεν θα πήγαινε χαμένο. Κανείς δεν θα του έκλεβε τη δική του στιγμή. Σε 41 λεπτά είχε 25 πόντους με 6/9 δίποντα, 4/7 τρίποντα και 1/2 βολές, αλάνθαστος και με πολύ σκληρή άμυνα. Έτσι, οι Λέικερς κέρδισαν αντέχοντας την πίεση των Σανς στην τελευταία περίοδο.

Τελικοί, λοιπόν, και καμία πρωτοτυπία, αφού λίγο πολύ εκεί θα βρεθούν τα δύο από τα τρία μεγάλα φαβορί της σεζόν και, μεταξύ μας, τα δύο που όλοι οι μπασκετικοί φίλαθλοι προτιμούσαν. Τιτανομαχία με λεπτές ισορροπίες και πολλά ερωτηματικά.

Θα γείρουν την πλάστιγγα οι τριάδες αστέρες των δύο ομάδων; Θα παίξει ρόλο η άμυνα του Πιρς στον Κόμπι; Η μεγάλη διαφορά ηλικίας και φρεσκάδας (αλλά και εμπειρίας) ανάμεσα σε Ρόντο και Φίσερ; Ποια γραμμή των ψηλών θα αντέξει την πίεση; Θα χαμογελάσει ο απόλυτος γκουρού Φιλ Τζάκσον, ή ο Ντοκ Ρίβερς που έχει δηλώσει ότι αποχωρεί, κάνοντας μια απίστευτη διαχείριση του ρόστερ του όλη τη χρονιά φέτος; Παρασκευή ξημερώματα αρχίζουν να δίνονται οι απαντήσεις και θα είμαστε όλοι εκεί. Άλλωστε, Λέικερς-Σέλτικς σημαίνει ιστορία. Και κανείς δεν θέλει να λείπει όταν γράφεται ιστορία.