Η μέρα που πέθανε το μπάσκετ…

Μιλάμε για ένα ματς στην κατάντια του οποίου όλοι είναι συνυπεύθυνοι: οι διοικήσεις που δυναμίτισαν το κλίμα με τις ανακοινώσεις της Παρασκευής (με κύριο υπεύθυνο τον Ολυμπιακό και την ανακοίνωση-αηδία της Παρασκευής), οι φυλλάδες που καλούσαν τον κόσμο σε πόλεμο, οι διαιτητές που άφησαν το ματς να διασυρθεί αντί να μην το αφήσουν καν να ξεκινήσει και, τέλος, όλοι εμείς, από τους παίκτες και τους προπονητές, ως τους υπόλοιπους, αμήχανους δημοσιογράφους και υγιείς φιλάθλους, που το ανεχτήκαμε ως τις 1:45. Τέσσερις ώρες από την προκαθορισμένη ώρα έναρξης και το παιχνίδι διακόπηκε για να έχουμε το πρώτο πρωτάθλημα της σύγχρονης εποχής που θα κριθεί με νίκη από διακοπή αγώνα λόγω επεισοδίων.

Πιο χαμηλά από το να τελειώσουν οι κάφροι το πρωτάθλημα δεν γίνεται, πιο κάτω από το να κρίνουν οι ανεγκέφαλοι τον τίτλο δεν πάει, πιο πάτο από το να αφήνονται να διασύρουν το ελληνικό μπάσκετ δεν έχει, οπότε μόνη μας ελπίδα να είναι αυτό το έσχατο σημείο ένα έναυσμα για να αλλάξει κάτι. Μια νέα αρχή, ένας θάνατος που θα σημάνει μια αναγέννηση. Γιατί ο ασθενής πέθανε, όπως όλοι είχαμε προβλέψει. Και η εγχείρηση… δεν πέτυχε.

Μέχρι να παρθεί η απόφαση να διακοπεί το ματς είχαμε ξύλο και επεισόδια ανάμεσα σε οπαδούς και αστυνομία, που καθυστέρησαν την έναρξη για 40 λεπτά. Το ματς δεν θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει, αντ’ αυτού τα μεγάφωνα ενημέρωναν ότι θα αρχίσει το ζέσταμα… όταν ηρεμήσουν οι κάφροι.

Στο 25ο λεπτό ένα βαρελότο «σκάει» στον πάγκο του Παναθηναϊκού και μετά από λίγο άπαντες φεύγουν για τα αποδυτήρια. Οι διαιτητές θα έπρεπε να αποφασίσουν διακοπή, αντ’ αυτού καθυστερούν πολύ να ζητήσουν εκκένωση, ο κόσμος αρχίζει… να φεύγει μόνος του (επειδή προφανώς… βαρέθηκε ή αηδίασε τελείως), η αστυνομία απέχει χαρακτηριστικά και έχουμε σε παγκόσμια πρωτοτυπία την «εκκένωση του φιλότιμου»: όποιος φιλοτιμηθεί φεύγει μόνος του και συνδράμει στην εκκένωση του γηπέδου! Αυτά τα πράγματα ξεφεύγουν από τα στενά όρια του τραγελαφικού και ανεβάζουν το ελληνικό πρωτάθλημα σε νέα ύψη αστειότητας.

Ο Π. Αγγελόπουλος ζητά σχεδόν από… έναν έναν οπαδό να φύγει, αλλά όταν αυτό δεν γίνεται εφικτό (γιατί απλώς δεν θέλουν!) αποφασίζεται να πάνε οι οπαδοί στα… πέταλα για να μην φτάνουν στον πάγκο του Παναθηναϊκού τα αντικείμενα! Καθαρά θέμα φυσικής δηλαδή. Η κάμερα πιάνει έναν οπαδό να μιλάει κατά σειρά με Παπαλουκά, Μπουντούρη, Αγγελόπουλο και Μπουρούση για να πειστεί να φύγει από τις καρέκλες δίπλα στο παρκέ! Το πράγμα έχει ξεφύγει από τα όρια του γελοίου και δεν ξέρεις αν πρέπει να κλάψεις ή να γελάσεις με τα όσα γίνονται. Το ελληνικό μπάσκετ δέσμιο του τραμπουκισμού και οι συνυπεύθυνοι της τραγωδίας να το κρατάνε ζωντανό σε μηχανική υποστήριξη, απλώς διασύροντάς το.

Όταν νομίζαμε ότι η απόλυτη ξευτίλα του ελληνικού μπάσκετ με την οικειοθελή εκκένωση τελειώνει και οι ομάδες ξαναμπαίνουν στο παρκέ μετά από 50 ακόμη λεπτά διακοπής, μάλλον βιαστήκαμε. Στο 39ο λεπτό αρχίζουν να πέφτουν ξανά αντικείμενα στο παρκέ από τους λίγους που είχαν μείνει στο ΣΕΦ και ο Βορεάδης φωνάζει στους καθαριστές του γηπέδου που σκουπίζουν τη βροχή από μπουκάλια και δεν αφήνουν το ματς να συνεχιστεί! Μετά από ένα δίλεπτο «βροχής» μέχρι κι εκείνος το παίρνει απόφαση ότι δεν θα γλιτώσει την έκθεση για τη διακοπή του αγώνα (μάλλον αυτό προσπαθούσε μανιωδώς να αποφύγει, αφού θυμόταν τι είχε γίνει το 2001-02 σε ματς κανονικής περιόδου) και στέλνει τις ομάδες στα αποδυτήρια ανακοινώνοντας τη διακοπή του αγώνα εις βάρος του γηπεδούχου.

Το πρωτάθλημα τελειώνει για πρώτη φορά στις μέρες μας από διακοπή λόγω επεισοδίων, δηλαδή δεν τελειώνει ποτέ, και ο Παναθηναϊκός στέφεται πρωταθλητής με καλύτερο παίκτη στον 4ο τελικό τον Μάικ Μπατίστ.

Περαστικά, και αυτοί που το πήραν να το χαίρονται, ενώ οι άλλοι που το έχασαν να κάνουν μετεγγραφές ώστε να είναι πιο θεαματικά τα ρόστερ στα καφριλίκια της επόμενης περιόδου. Οι αστείοι ας πανηγυρίσουν με τον τίτλο και οι γελοίοι ας νευριάσουν με την ήττα. Το ελληνικό μπάσκετ κι επισήμως δεν έχει νόημα ύπαρξης. Όσοι αγαπούν το μπάσκετ, απλά ξέγραψαν το ελληνικό πρωτάθλημα την Κυριακή. Το ελληνικό μπάσκετ πέθανε. Για να δανειστώ από τον BEN: καληνύχτα, και καλή τύχη.

Νίκος Κουσούλης

Υ.Γ.: Υπήρχε άνθρωπος που μετά από αυτά ρώτησε στη συνέντευξη τύπου τον Πεν αν στον Ολυμπιακό νιώθουν αδικημένοι από τη διαιτησία! Η ελπίδα ότι κάτι θα αλλάξει στο άθλημα μάλλον πέθανε πέντε λεπτά μετά το ίδιο το μπάσκετ.