Δημοσιεύτηκε στις 15 Ιουνίου 2010
Είναι η πρώτη φορά στα φετινά πλέι οφς που οι Λέικερς μένουν πίσω στις νίκες κατά τη διάρκεια μιας σειράς, ενώ, προφανώς, είναι η πρώτη φορά που οι Σέλτικς παίρνουν το προβάδισμα στη σειρά των τελικών.
Είναι η τρίτη συνεχόμενη σειρά για τους Σέλτικς που παίρνουν προβάδισμα απέναντι σε ομάδες με καλύτερο ρεκόρ. Το έκαναν με την ομάδα που είχε το 1ο ρεκόρ στο NBA (Καβαλίερς), το έκαναν με την ομάδα που είχε το 2ο ρεκόρ (Μάτζικ), το κάνουν τώρα και με αυτή με το 3ο ρεκόρ στο πρωτάθλημα. Πλέον, η σειρά ταξιδεύει ξανά στη Δύση για έναν ή δύο αγώνες. Οι Λέικερς θα έχουν την έδρα, αλλά θα έχουν και την πλάτη στον τοίχο.
Οι Σέλτικς έχουν δύο ευκαιρίες για να πάρουν τον τίτλο (και πραγματικά απορώ με τους Αμερικανούς δημοσιογράφους που έχουν πέσει απ’ τα σύννεφα, καθώς οι Σέλτικς αν δεν είναι καλύτεροι, τουλάχιστον δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τους Λέικερς), δηλαδή βρίσκονται σε ιδανική κατάσταση για ομάδα με μειονέκτημα έδρας στο 6ο παιχνίδι των τελικών. Το 2-3-2 είναι σύστημα που ευνοεί εκείνον με το πλεονέκτημα έδρας, καθώς πολύ δύσκολα μια ομάδα θα πάρει τρία συνεχόμενα παιχνίδια στην έδρα της. Αυτό δεν έγινε ούτε φέτος, όμως οι Σέλτικς είχαν κερδίσει μέσα στο Λ.Α. κι έτσι βρίσκονται στο 3-2 μετά το 5ο παιχνίδι.
Οι Λέικερς θα πρέπει να δείξουν χαρακτήρα όχι μόνο σε ένα, αλλά σε δύο αγώνες. Πιο δύσκολο γι’ αυτούς είναι το 6ο παιχνίδι προφανώς, όπου οι Σέλτικς δεν θα έχουν τίποτα να χάσουν, την ώρα που το Λ.Α. θα παίζει για την επιβίωσή του. Στο ματς αυτό οι Λέικερς θα πρέπει να μπουν παθιασμένοι και έτοιμοι να «καταπιούν» τους αντιπάλους τους, που όσο περνά το ματς δεν θα νιώθουν άγχος και πίεση στα σουτ, οπότε σε κλειστό σκορ θα έχουν ψυχολογικό πλεονέκτημα στην 4η περίοδο.
Και πού ξέρετε; Μπορεί και ο Άλεν να ξαναβάλει τρίποντο. Προφανώς δεν ειρωνεύομαι τον (θεωρώ) καλύτερο σουτέρ του NBA, αλλά μετά το 8/11 του 2ου τελικού ο Άλεν έχει 0/16 σε τρεις αγώνες έξω από το τρίποντο. Εκεί που οι οπαδοί της Βοστόνης έλεγαν… «ξεμπούκωσε» ο Άλεν μοιάζει να… «το τερμάτισε» και μετά να έπαθε black-out. Σίγουρα είναι σουτέρ τέτοιου επιπέδου που δεν θα επηρεαστεί ψυχολογικά, οπότε μικρό το κακό. Για την ψυχολογία του, γιατί αγωνιστικά οι Σέλτικς χρειάζονται τα τρίποντά του.
Ο 5ος τελικός για μένα κύλησε πολύ φυσιολογικά. Μέχρι τότε στη σειρά ο Πολ Πιρς δεν ήταν αυτός που θα ήθελε η Βοστόνη. Οπότε μαθηματικά ένας τέτοιος παίκτης θα έκανε ένα πολύ καλό ματς στη σειρά. Ο Πιρς το έκανε στο 5ο και δικαιολογημένα οι Σέλτικς κέρδισαν.
Θα μου πείτε, ο Μπράιαντ είχε 23 συνεχόμενους πόντους για τους Λέικερς και για ένα διάστημα στο ματς έμοιαζε… σεληνιασμένος. Δεν διαφωνώ, ο Μπράιαντ στο μεγαλύτερο ματς του 5ου τελικού ήταν πολύ καλός. Εκεί που τα θαλάσσωσε ήταν στο τελευταίο λεπτό, όταν στην προσπάθειά του να γυρίσει ένα ματς που δύσκολα θα γύριζε πήρε 3 τρίποντα εκτός ισορροπίας, εκτός λογικής, εκτός οποιασδήποτε σοβαρής πιθανότητας να ευστοχήσει (βέβαια θεωρώ ότι το ματς είχε κριθεί ήδη).
Μέχρι τότε είχε 38 πόντους με 13/24 σουτ και 4/7 τρίποντα, αν μη τι άλλο νούμερα θεαματικά. Όμως, οι 23 συνεχόμενοι πόντοι που έβαλε πήγαν το ματς από το 36-35 των Σέλτικς στο 71-58 των Σέλτικς. Δηλαδή, όταν ξεκίνησε το κρεσέντο του το ματς ήταν ισόπαλο (και οι Λέικερς προσπέρασαν με το πρώτο του καλάθι) και όταν σταμάτησε η ομάδα του έχανε με διψήφια διαφορά.
Στο διάστημα αυτό (13 αγωνιστικά λεπτά) ο Μπράιαντ πήρε 14 σουτ εντός παιδιάς και όλη η υπόλοιπη ομάδα 6. Βλέποντας ότι παρότι σκόραρε κατά βούληση η διαφορά μεγάλωνε, θα έπρεπε να έχει την ωριμότητα να βάλει τους συμπαίκτες του στο παιχνίδι, καθώς στο διάστημα αυτό κρίθηκε κατά των Λέικερς το ματς.
Την ίδια ώρα οι Σέλτικς έκαναν το ακριβώς αντίθετο, μοιράζοντας 10 ασίστ (3 οι Λέικερς, αφού τα περισσότερα ήταν ατομικές προσπάθειες του Κόμπι) και έχοντας 5 διαφορετικούς σκόρερ στο διάστημα αυτό. Μέσω της ομαδικής προσπάθειας βρήκαν καλύτερα σουτ και σκόραραν εμφανώς περισσότερο για να διασφαλίσουν τη νίκη στο ματς.
Ο 6ος τελικός είναι ιδιαίτερος και «δύσκολος» ψυχολογικά και για τις δύο ομάδες, για τελείως διαφορετικούς λόγους. Πάντως, είναι σίγουρο ότι θα είναι ένα ματς που αξίζει να το δούμε, είτε στεφθεί σε αυτόν ο πρωταθλητής είτε οι τελικοί πάρουν παράταση.