Νίκο Γκάλη, γ***** τους πάλι!

Δημοσιεύτηκε στις 9 Ιουλίου 2007

«Δεν σας κρύβω ότι η στάση του με πονάει. Τόσο εγώ, όσο και τα υπόλοιπα παιδιά το νιώθουμε σαν αγκάθι στην καρδιά. Φυσικά δεν είναι υποχρεωμένος να κάνει κάτι που δεν νιώθει, αλλά με στεναχωρεί ότι ποτέ δεν θέλησε να μας δώσει μια εξήγηση, να μας πει έτσι απλά ‘δεν γουστάρω’. Μου φαίνεται παράδοξο το να δέχεται με περισσότερη ευκολία μια πρόσκληση του κ. Κακλαμάνη, από το να έρθει και να ξαναβρεθεί με τους πρώην συμπαίκτες του». Αυτά ήταν τα λόγια του μάνατζερ της εθνικής Νίκου Φιλίππου, όταν κλήθηκε να σχολιάσει την απουσία του Νίκου Γκάλη από το 1^ο Eurostar (Τι μεικτή Ευρώπης! Τι Χάτζατζ! Να γίνει θεσμός εδώ και τώρα!). Βέβαια, δεν ήταν η πρώτη φορά που κατηγορούν τον Γκάλη και μάλλον δε θα είναι ούτε η τελευταία.

Αλλά για καθίστε ρε παιδιά. Ποιος Φιλίππου; Ή αν θέλετε, “Filippou who?” που θα έλεγε και ο Άλεξ Φέργκιουσον στο ασπρόμαυρο άθλημα. Μεταξύ μας, αν δεν ήταν ο Γκάλης το 1987, ο Φιλίππου θα είχε λόγο να πάει στο Eurostar το προηγούμενο Σάββατο; Ή ακόμα καλύτερα, θα γινόταν Eurostar; Να τιμήσουν τι; Τα 20 χρόνια από τι; Αν ΔΕΝ ήταν ο Γκάλης λέμε…

Κι εμείς, κι εσείς και ο… Φιλίππου ξέρουμε εξαιτίας ποιου ο Ματσιγιάουσκας παίζει στον Ολυμπιακό και ο Παναθηναϊκός είναι πρωταθλητής Ευρώπης. Μπορεί οι 12 της εθνικής που πήραν το Ευρωμπάσκετ του 2005 να έπαιζαν μπάσκετ ακόμα κι αν ο Γκάλης είχε επιλέξει την αφάνα και τους Μπόστον Σέλτικς. Όμως, πόσοι από τους άλλους θα ήταν εδώ να τους δουν να παίζουν; Πόσοι φίλαθλοι, πόσες κάμερες, πόσοι παράγοντες, πόσοι δημοσιογράφοι, πόσα γήπεδα, πόσα ευρώ;

Αλλά ας γυρίσουμε στα… φιλιππικά. Ποιον να πάει να δει ο Γκάλης το προηγούμενο Σάββατο στο ΟΑΚΑ; Δεν είναι μυστικό ότι ο «γκάνγκστερ» δεν είναι κοινωνικός. Είναι κλειστός χαρακτήρας και δύσκολος (για να το θέσω κομψά). Το ξέρουν όλοι, αλλά κυρίως το ξέρει ο ίδιος και το υποστηρίζει με τη στάση του. Ποτέ του δεν προσποιήθηκε κάτι που δεν ήταν. Ποτέ του δεν έγινε «ψεύτικος» για χάρη κανενός. Να δει ποιον στο ΟΑΚΑ λοιπόν; Να κάτσει δίπλα στον άνθρωπο που του έκοψε το μπάσκετ; Να μιλήσει με τον Γιαννάκη, με τον οποίο δεν μιλούσαν ούτε τη δεκαετία του ’90 (άλλο ο αλληλοσεβασμός, άλλο η φιλία); Ή να τα πει με όσους τον θεωρούν «αγκάθι στην καρδιά τους»; Γιατί είπαμε, δεν ήταν η πρώτη φορά που ακούσαμε παρόμοιες δηλώσεις. Ή μήπως να το κάνει για τον άνθρωπο που αν και κεφαλή του μπάσκετ στην Ελλάδα τότε (και τώρα) δεν θέλησε να κάνει τίποτα για να αποτρέψει το μεγαλύτερο έγκλημα στον ελληνικό αθλητισμό; Για τον FIBA Europe λέω.

«Η στάση του με πονάει». Ώπα ρε Φιλίππου… Μήπως ξεχαστήκαμε λιγάκι; Έσβησε το καντήλι κάτω από το εικόνισμα του Γκάλη στο σπίτι και πετάξαμε μπόι; Ακούσαμε πολλές φορές το γεννηθέν στο ΣΕΦ σύνθημα περί ιππασίας, Γκάλη και Σιγάλα και μπερδευτήκαμε; Μπορεί να ακούγομαι σκληρός, αλλά έτσι είναι. Πλύνε το στόμα σου με σαπούνι γι’ αυτά που είπες και σκέψου ένα μόνο πράγμα. Το μπάσκετ σε θυμάται και θα σε θυμάται Νίκο Φιλίππου, επειδή το 1987 έτυχε στην εθνική Ελλάδας να παίζει ο Γκάλης. Όχι το ανάποδο.

Στις 6 Μαΐου ήμουν στο ΟΑΚΑ στον τελικό της Ευρωλίγκας. Πριν την έναρξη του αγώνα στα δημοσιογραφικά βάζαμε στοιχήματα ότι ο Γκάλης δεν πρόκειται να εμφανιστεί. Παρόλο που όλοι διαβεβαίωναν ότι κάτι τέτοιο θα γίνει. Ο Νίκος Γκάλης δεν είναι αχάριστος. Απλώς πρέπει να τον πλησιάσεις όπως αρμόζει και με τον σωστό τρόπο. Και κάτι τελευταίο:

Νίκο Γκάλη γ****** τους πάλι! Και άσ’ τους να λένε ότι θέλουν…