Τριάδες που άφησαν το στίγμα τους! – Μέρος II

Ξεκινήσαμε χτες το αφιέρωμα στις τριάδες παικτών που έπαιξαν στην ίδια ομάδα και έγραψαν ιστορία, με αφορμή την ατυχή (τουλάχιστον) δήλωση του Ντουέιν Ουέιντ. Μετά τα «εύκολα», δηλαδή τις τριάδες παικτών του 21ου αιώνα που ξεχώρισαν, πάμε και στα πιο «δύσκολα», να ξεχωρίσουμε τις κατά τεκμήριο καλύτερες τριάδες των παλιότερων δεκαετιών στο NBA.

Ξεκαθαρίζω ξανά ότι αναφέρομαι σε τριάδες παικτών και όχι σε δύο αστέρες και… έναν ακόμη από την ομάδα, ενώ όλα τα στατιστικά αφορούν μόνο την περίοδο που έπαιξαν μαζί και μόνο τους τρεις παίκτες (όχι τυχόν άλλους που βραβεύτηκαν εκείνη την περίοδο κι έπαιζαν στην ίδια ομάδα).

Η λίστα προσπαθεί να είναι όσο πιο πλήρης γίνεται, αλλά χωρίς υπερβολές και… αμφισβητήσιμες τριάδες, ενώ προσπαθεί να ταξιδέψει και πίσω στο χρόνο «κοιτάζοντας» τριάδες πριν τη δεκαετία του 1980. Σήμερα θα δούμε τις τριάδες από το 1980 ως και το 2000, ενώ στο τρίτο και τελευταίο μέρος του αφιερώματος θα μιλήσουμε για τις τριάδες των παλιότερων δεκαετιών του NBA.

Η αναφορά γίνεται χρονολογικά. Προσδεθείτε, γιατί η καταμέτρηση αστέρων και τίτλων αρχίζει:

Ίσως το ιστορικότερο, ένα από τα τρία πιο διάσημα και επιτυχημένα τρίο όλων των εποχών. Οι τρεις τους έμειναν για 12 σεζόν στην ίδια ομάδα και έγραψαν ιστορία, παρότι αυτές οι 12 σεζόν ήταν στις ηλικίες 27-38 του Πάρις! Οι οπαδοί των Σέλτικς έλεγαν τότε το περίφημο «πώς μπορεί να μας έχουν δοθεί, ο ήλιος, το φεγγάρι και τα αστέρια, όλα μαζί ταυτόχρονα» για να περιγράψουν τη συγκεκριμένη τριάδα. Πάρτε ανάσα και πάμε: μαζί είχαν 3 τίτλους NBA (1981, 1984, 1986), άλλες 2 παρουσίες σε τελικούς (1985, 1987), 2 MVP τελικών (1984, 1986 Μπερντ), 3 MVP κανονικής περιόδου (1984, 1985, 1986 Μπερντ), 3 παρουσίες στην καλύτερη αμυντική πεντάδα (1986, 1987, 1988 ΜακΧέιλ), 9 παρουσίες σε καλύτερη πεντάδα (1981-88 Μπερντ, 1987 ΜακΧέιλ) και 2 φορές τον καλύτερο 6ο παίκτη (1984, 1985 ΜακΧέιλ). Χρειάζεται να ειπωθούν κι άλλα;

Η καλύτερή τους στατιστικά σεζόν ήταν το 1986-87, όταν και είχαν μαζί τα απίστευτα: 71.7 πόντους, 29.7 ριμπάουντ και 12.4 ασίστ στην κανονική περίοδο. Τη χρονιά του καλύτερού τους τίτλου (1986) είχαν 63.2 πόντους, 27.4 ριμπάουντ, 11.3 ασίστ στην κανονική περίοδο και 65.8 πόντους, 26.7 ριμπάουντ, 12.3 ασίστ στα πλέι οφς.

It’s ShowTime! Μια από τις πιο ιστορικές και επιτυχημένες τριάδες του NBA, οι τρεις παίκτες που σημάδεψαν μια ολόκληρη σχολή του μπάσκετ και έφεραν το Λος Άντζελες στην κορυφή. Συστάσεις δεν χρειάζονται, ιδίως μάλιστα όταν οι δύο από τους τρεις διεκδικούν ως και σήμερα τον τίτλο του καλύτερου παίκτη όλων των εποχών (τον οποίο βεβαίως ο καθένας μας απονέμει κατά βούληση). Έπαιξαν μαζί 7 χρονιές με τον ασύγκριτο Μάτζικ Τζόνσον να τους οδηγεί και κατέκτησαν 3 τίτλους (1985, 1987, 1988), έπαιξαν σε άλλους τρεις τελικούς (1983, 1984, 1989), πήραν 3 MVP τελικών (1985 Αμπντούλ-Τζαμπάρ, 1987 Μάτζικ, 1988 Ουόρθι), 2 MVP κανονικής περιόδου (1987, 1989 Μάτζικ), είχαν 8 παρουσίες σε καλύτερη πεντάδα (όλες τις σεζόν ο Μάτζικ, 1986 Αμπντούλ-Τζαμπάρ) και 4 φορές τον πρώτο πασέρ της λίγκας (Μάτζικ). Απλά μοναδικοί…

Το 1987 είχαν 60.8 πόντους, 18.7 ριμπάουντ και 17.6 ασίστ στην κανονική περίοδο, ενώ στα πλέι οφς είχαν 64.6 πόντους, 20.1 ριμπάουντ και 17.7 ασίστ στα πλέι οφς.

Σπάω το κουαρτέτο, όπως θα δείτε παρακάτω, γιατί όταν μπήκε ο Μπάρκλεϊ στο πρωτάθλημα ο Έρβινγκ ήταν ήδη 34 ετών στις τελευταίες δύο χρονιές του στη λίγκα, ενώ με αυτή τη μορφή η τριάδα πήρε πρωτάθλημα. Αυτή η τριάδα ήταν απίστευτη και κατάφερε να πάρει έναν τίτλο το 1983. Μαζί πήραν 1 MVP κανονικής περιόδου (1983 Μαλόουν), 1 MVP τελικών (1983 Μαλόουν), είχαν 5 παρουσίες στην καλύτερη αμυντική πεντάδα (1983, 1984, 1985, 1986 Τσικς, 1983 Μαλόουν), 3 παρουσίες στην καλύτερη πεντάδα (1983, 1985 Μαλόουν, 1983 Έρβινγκ) και είχαν 3 φορές τον 1ο ριμπάουντερ της λίγκας (1983, 1984, 1985 Μαλόουν). Τη χρονιά του τίτλου είχαν μαζί 58.4 πόντους, 24.7 ριμπάουντ και 11.9 ασίστ στην κανονική περίοδο, έχοντας 60.3 πόντους, 26.4 ριμπάουντ και 11.9 ασιστ στα πλέι οφς.

Παιχταράδες απίστευτοι, μια συνάντηση για δύο σεζόν, τις δύο πρώτες του Μπάρκλεϊ στο NBA και τις δύο τελευταίες του Dr. J. Πιθανότατα με τον Μπάρκλεϊ σε λίγο μεγαλύτερη ηλικία και τον Έρβινγκ σε μικρότερη η τριάδα να είχε άλλη τύχη αλλά το τάιμινγκ είναι τα πάντα στον αθλητισμό. Στις δύο σεζόν δεν πήραν τίτλο NBA, είχαν 1 παρουσία στην καλύτερη πεντάδα (1985 Μαλόουν) και 1 τίτλο 1ου ριμπάουντερ (1985 Μαλόουν). Στην καλύτερή τους στατιστικά σεζόν (1985-86) είχαν μαζί 61.9 πόντους, 29.6 ριμπάουντ και 8.5 ασίστ στην κανονική περίοδο.

Η «πιο κακή» τριάδα απ’ όλες. Τα «χειρότερα παιδιά» του NBA, ποιοι άλλοι από τα «Κακά Παιδιά» του Ντιτρόιτ. Μαζί για 9 σεζόν, έγραψαν τη δική τους ιστορία (με τη βοήθεια του… ακόμα «χειρότερου» Ρόντμαν) κατακτώντας δύο τίτλους (1989, 1990) και παίζοντας σε άλλον έναν τελικό (1988). Είχαν 2 MVP τελικών (1989 Ντούμαρς, 199 Τόμας), είχαν 4 παρουσίες σε καλύτερη αμυντική πεντάδα (1989, 1990, 1992, 1993 Ντούμαρς), 1 παρουσία σε καλύτερη πεντάδα (1986 Τόμας) και 1 φορά τον 1ο ριμπάουντερ (1986 Λεϊμπίρ). Στην καλύτερη από τις δύο χρονιές των τίτλων τους είχαν 48.3 πόντους, 16.2 ριμπάουντ και 16.4 ασίστ στην κανονική περίοδο.

(Και αυτή η τριάδα μπορεί πολύ εύκολα να θεωρηθεί τετράδα, αφού ο Ρόντμαν το 1986-93 που ήταν στους Πίστονς μαζί με τους άλλους τρεις είχε 5 παρουσίες σε καλύτερη αμυντική πεντάδα, 2 βραβεία καλύτερου αμυντικού και 2 φορές αναδείχτηκε 1ος ριμπάουντερ).

Αρχικά σκέφτηκα να αφήσω τους Μπουλς απ’ έξω, γιατί προσωπικά δεν τους θεωρώ τριάδα, καθότι πέραν των τριών πιο πάνω υπήρχε και ο Τόνι Κούκοτς που ξεκάθαρα τους έκανε τετράδα (κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό). Τελικά, αποφάσισα να τους συμπεριλάβω (σε δυο τριάδες, που ουσιαστικά μιλάνε για την ίδια περίοδο αλλά με άλλο τρόπο), καθώς ήταν η καλύτερη ομάδα όλων των εποχών (το 72-10 είναι ακόμα το καλύτερο ποτέ), αλλά και γιατί δεν έχει σημασία τι είδους συζήτηση κάνεις, όταν μιλάς για τους καλύτερους πρέπει να βάλεις με κάποιον τρόπο και τον Τζόρνταν μέσα, ακόμη κι αν πρόκειται για τους… καλύτερους προορισμούς διακοπών.

Ο Ντένις Ρόντμαν κατέφτασε στο Σικάγο το 1995 από τους Σπερς και οι Μπουλς έγιναν αχτύπητοι. Στον απαράμιλλο Τζόρνταν, τον απίστευτο Πίπεν και το μυαλό του τρομερού Κούκοτς προστέθηκε ο «καλύτερος αθλητής που έχω προπονήσει ποτέ» (Φιλ Τζάκσον) Ντένις Ρόντμαν. Και πια, και… τα έτρωγες εύκολα και δεν τους τα έβαζες με τίποτα.

Μαζί πήραν 3 πρωταθλήματα NBA (1996, 1997, 1998), 3 MVP τελικών (Τζόρνταν), 2 MVP κανονικής περιόδου (1996, 1998 Τζόρνταν), είχαν 7 παρουσίες στην καλύτερη αμυντική πεντάδα (1996, 1997, 1998 Τζόρνταν, 1996, 1997, 1998 Πίπεν, 1996 Ρόντμαν), είχαν 4 παρουσίες στην καλύτερη πεντάδα της χρονιάς (1996, 1997, 1998 Τζόρνταν, 1996 Πίπεν), ενώ είχαν και τις τρεις χρονιές τον 1ο σκόρερ (Τζόρνταν) και τον 1ο ριμπάουντερ (Ρόντμαν) της λίγκας. Είναι η ομάδα με το καλύτερο ρεκόρ στην ιστορία (72-10), η ομάδα η οποία στα τρία χρόνια κέρδιζε με ποσοστό 82%! Και για τους λάτρεις των… ονείρων, και οι τρεις ήταν πάνω από 30 όταν τα έκαναν αυτά! Μυθική ομάδα.

Στις 3 χρονιές μαζί:
– Το 1996 είχαν 55.3 πόντους, 27.9 ριμπάουντ και 12.7 ασίστ στην κανονική περίοδο, ενώ είχαν 55.1 πόντους, 27.1 ριμπάουντ και 12.1 ασίστ στα πλέι οφς.
– Το 1997 είχαν 55.5 πόντους, 28.5 ριμπάουντ και 13.1 ασίστ στην κανονική περίοδο, ενώ είχαν 54.5 πόντους, 23.1 ριμπάουντ και 10.0 ασίστ στα πλέι οφς.
– Το 1998 είχαν 52.5 πόντους, 26.0 ριμπάουντ και 12.2 ασίστ στην κανονική περίοδο, ενώ είχαν 54.1 πόντους, 24.0 ριμπάουντ και 10.7 ασίστ στα πλέι οφς.

Αν και στον περιορισμό τριάδας προτιμώ τον Ρόντμαν, καθώς θεωρώ ότι είναι εκείνος που άλλαξε τα περισσότερα στους Μπουλς, δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε την παρουσία του τεράστιου Τόνι Κούκοτς.

Στα ίδια χρόνια, με 3 τίτλους σε τρεις σεζόν (και όλα τα παραπάνω στατιστικά να είναι τα ίδια προφανώς), πρέπει να προσθέσουμε και το βραβείο του 6ου καλύτερου παίκτη του Κούκοτς το 1996.

Στις 3 χρονιές είχαν μαζί:
– Το 1996 είχαν 62.9 πόντους, 17.0 ριμπάουντ και 13.7 ασίστ στην κανονική περίοδο, ενώ είχαν 58.4 πόντους, 17.6 ριμπάουντ και 13.9 ασίστ στα πλέι οφς.
– Το 1997 είχαν 63.0 πόντους, 17.0 ριμπάουντ και 14.5 ασίστ στην κανονική περίοδο, ενώ είχαν 58.2 πόντους, 17.5 ριμπάουντ και 11.4 ασίστ στα πλέι οφς.
– Το 1998 είχαν 61.1 πόντους, 15.4 ριμπάουντ και 13.5 ασίστ στην κανονική περίοδο, ενώ είχαν 62.3 πόντους, 16.1 ριμπάουντ και 11.6 ασίστ στα πλέι οφς.

Απίστευτη τριάδα, αλλά σε προχωρημένη ηλικία. Το 1996 μαζί ήταν… 101 χρονών! Μοιραία δεν μπόρεσαν να κατακτήσουν κάποιον τίτλο ή να αφήσουν ιστορία μαζί, όπως θα έκαναν αν είχαν συναντηθεί 5 χρόνια νωρίτερα.

Είχαν μια παρουσία σε καλύτερη πεντάδα (Ολάζουον 1997). Την καλύτερή τους από τις δύο χρονιές (1996-97) είχαν μαζί 60.4 πόντους, 28.7 ριμπάουντ και 13.4 ασίστ στην κανονική περίοδο και 59.1 πόντους, 28.5 ριμπάουντ και 11.6 ασίστ στα πλέι οφς.

Άλλη μια απίστευτη τριάδα, αλλά πια μιλάμε για… μαθουσάλες, καθώς οι τρεις μαζεύτηκαν στο Χιούστον με άθροισμα ηλικιών τα 104 χρόνια! Πέρασαν και δεν ακούμπησαν (είχαν μια παρουσία στην καλύτερη αμυντική πεντάδα με τον Πίπεν), αλλά από πλευράς ονομάτων ήταν μια μεγάλη συνάντηση. Στην (κουτσουρεμένη λόγω λοκ άουτ) κανονική περίοδο είχαν 49.3 πόντους, 28.4 ριμπάουντ και 12.3 ασίστ.

Για το τέλος, εύφημο μνεία μπορούμε να αποδώσουμε στην τριάδα των Κλίβελαντ Καβαλίερς Λάρι Νανς – Μαρκ Πράις – Μπραντ Ντόχερτι (1987-94, 57.7 πόντους, 22.3 ριμπάουντ, 16.7 ασίστ το 1990-91) που «ατύχησε» πέφτοντας πάνω σε καλύτερους Πίστονς και Μπουλς εκείνη την περίοδο, ενώ δεν συγκρίνεται και με τις άλλες, αλλά και στην τριάδα των Γιούτα Τζαζ Καρλ Μαλόουν – Τζον Στόκτον – Τζεφ Μαλόουν το 1990-94 (64.8 πόντους, 17.7 ριμπάουντ, 19.6 ασίστ το 1990-91) που ίσως εμπίπτει στην κατηγορία «2 αστέρες κι άλλος ένας (πολύ καλός βέβαια)».

Στο επόμενο μέρος του αφιερώματος θα μιλήσουμε για εξίσου τεράστιες τριάδες, πιο βαθιά στο χρόνο, που η αναφορά και μόνο των ονομάτων… εκθέτει τον Ουέιντ (όπως άλλωστε έγινε και στο παρόν άρθρο).