Τριάδες που άφησαν το στίγμα τους! – Μέρος III

Στο πρώτο μέρος του αφιερώματος είδαμε τις τριάδες του 21ου αιώνα, στο δεύτερο μέρος ασχοληθήκαμε με τις καλύτερες τριάδες της εικοσαετίας 1980-2000, τώρα ήρθε η στιγμή να πάμε ακόμη πιο πίσω και να μιλήσουμε για τις σημαντικότερες τριάδες από τη δεκαετία του 1950 έως εκείνη του 1980.

Παίκτες που άφησαν ιστορία, τριάδες που κατέκτησαν τα πάντα, ένα ταξίδι στην ιστορία του NBA και ο Ουέιντ… ας πρόσεχε με τη χιονοστιβάδα που προκάλεσε.

Μακράν πιο επιτυχημένη τριάδα όλων των εποχών. Ο Χάβλιτσεκ με τον Κούζι συναντήθηκαν για μία σεζόν (1962-63 δείτε παρακάτω), οπότε μοιράστηκαν στις δύο περιόδους πριν το 1962 και μετά το 1963 με συνδετικό κρίκο τους Τζόουνς και Ράσελ. Οι Τζόουνς και Ράσελ πήραν μαζί με τον τρίτο της παρέας κάθε φορά στις 12 σεζόν που έμειναν μαζί 10 τίτλους (δεν πήραν το 1958 και το 1967), ενώ έπαιξαν άλλη μια φορά σε τελικό (1958). Πήραν 5 MVP κανονικής περιόδου (1958, 1961, 1962, 1963, 1965 Ράσελ), είχαν 1 παρουσία σε καλύτερη αμυντική πεντάδα (1969 Ράσελ, ο θεσμός ξεκίνησε εκείνη τη σεζόν), 7 παρουσίες σε καλύτερη πεντάδα (1958, 1959, 1960, 1961 Κούζι, 1959, 1963, 1965 Ράσελ), 16 παρουσίες στην δεύτερη καλύτερη πεντάδα και 4 φορές τον 1ο ριμπάουντερ (1958, 1959, 1964, 1965 Ράσελ).

Στην καλύτερή τους στατιστικά χρονιά (1964-65 με τον Χάβλιτσεκ) είχαν 58.3 πόντους, 34.1 ριμπάουντ και 10.8 ασίστ στην κανονική περίοδο και 63.6 πόντους, 37.1 ριμπάουντ και 11.2 ασίστ στα πλέι οφς. Θα μπορούσε η τριάδα αυτή να συνδυαστεί και με τον Σάρμαν ή τον Χάινσον.

«Υπήρξαν» για μία και μόνη σεζόν. Η ρούκι σεζόν του Χάβλιτσεκ, η τελευταία του Κούζι (επέστρεψε 7 χρόνια αργότερα για 7 ματς με τους Σινσινάτι Ρόγιαλς). Τριάδα απίστευτη έστω κι έτσι, το 1963 πήραν τον τίτλο (δεν υπήρχε ακόμη MVP) ενώ ο Μπιλ Ράσελ ήταν και στην καλύτερη πεντάδα της σεζόν. Εκείνη τη σεζόν είχαν 44.3 πόντους, 32.8 ριμπάουντ και 13.5 ασίστ στην κανονική περίοδο, ενώ στα πλέι οφς είχαν 46.2 πόντους, 32.4 ριμπάουντ και 15.5 ασίστ.

Όταν ο Τσάμπερλεν μετεγγράφηκε στα μισά της σεζόν στη Φιλαντέλφια, βρήκε εκεί τους Γκριρ και Ουόκερ και μαζί μπόρεσαν να αμφισβητήσουν την απόλυτη κυριαρχία των Σέλτικς. Στα 4 χρόνια που έπαιξαν μαζί έγιναν η μόνη ομάδα που πήρε πρωτάθλημα από τους Σέλτικς από το 1959 μέχρι το 1969, το 1967. Εκτός από τον τίτλο η τριάδα είχε 3 MVP κανονικής περιόδου (1966-68 Τσάμπερλεν), 3 παρουσίες σε καλύτερη πεντάδα (1966-68 Τσάμπερλεν), 3 τίτλους πρώτου ριμπάουντερ (1966-68 Τσάμπερλεν), 2 τίτλους 1ου σκόρερ (1965, 1966 Τσάμπερλεν) και 1 τίτλο πρώτου πασέρ (1968 Τσάμπερλεν).

Είναι ίσως η καλύτερη τριάδα παικτών όσον αφορά τα νούμερά τους στα πλέι οφς. Τη χρονιά του τίτλου οι τρεις μαζί είχαν 65.5 πόντους, 37.6 ριμπάουντ και 13.9 ασίστ στην κανονική περίοδο, ενώ στα πλέι οφς είχαν 71.1 πόντους, 42.6 ριμπάουντ και 16.4 ασίστ.

Ίσως το καλύτερο «τρίο» στην ιστορία του μπάσκετ από πλευράς ονομάτων αν μπορεί κανείς να τολμήσει τέτοια κίνηση. Ο ένας είναι… το σήμα του NBA, ο άλλος ο απόλυτος παίκτης της λίγκας και ο τρίτος απλά ένας από τους καλύτερους ποτέ. Όμως, το timing ήταν άθλιο, καθώς από τις τέσσερις χρονιές που υποτίθεται ότι έπαιζαν μαζί, ουσιαστικά έπαιξαν τη μία. Το 1969-70 ο Τσάμπερλεν έπαιξε μόνο 12 ματς, το 1970-71 ο Μπέιλορ έπαιξε μόνο 2 ματς και το 1971-72 ο Μπέιλορ έπαιξε μόλις 9 ματς και αποσύρθηκε. Οπότε μας μένει μόνο η πρώτη σεζόν (ως τριάδα) που ήταν μαζί.

Μαζί έφτασαν σε δύο τελικούς (1969, 1970), είχαν 1 MVP τελικών (1969 Ουέστ παρότι έχασαν), 4 παρουσίες σε καλύτερη αμυντική πεντάδα (1970-72 Ουέστ, 1972 Τσάμπερλεν), 4 παρουσίες σε καλύτερη πεντάδα (1970-72 Ουέστ, 1969 Μπέιλορ), 3 τίτλους πρώτου ριμπάουντερ (1969, 1971, 1972 Τσάμπερλεν), 1 τίτλο πρώτου σκόρερ (1970 Ουέστ) και 1 τίτλο πρώτου πασέρ (1972 Ουέστ).

Το 1972 οι Λέικερς κατέκτησαν το πρωτάθλημα με MVP τον Τσάμπερλεν, αλλά δεν μπορούμε να το μετρήσουμε στα κατορθώματα της τριάδας, αφού ο Μπέιλορ είχε αποσυρθεί από την ενεργό δράση στην αρχή της χρονιάς, χτυπημένος από προβλήματα στα γόνατα.

Το 1968-69 είχαν μαζί 71.2 πόντους, 36.0 ριμπάουντ και 16.8 ασίστ στην κανονική περίοδο, ενώ στα πλέι οφς είχαν 60.2 πόντους, 37.8 ριμπάουντ και 14.2 ασίστ.

Οι τρεις τους συναντήθηκαν στους Νικς για 5,5 σεζόν (όταν ο ΝτεΜπούσερ μετεγγράφηκε στους Νικς στα μισά της σεζόν) και κατάφεραν να πάρουν 2 πρωταθλήματα NBA (1970, 1973) και να παίξουν σε άλλον 1 τελικό (1972). Σε ατομικό επίπεδο είχαν 2 MVP τελικών (Ριντ), 1 MVP κανονικής περιόδου (1970 Ριντ), 13 (!) παρουσίες σε καλύτερη αμυντική πεντάδα (ΝτεΜπούσερ και Φρέιζερ όλες τις σεζόν, 1970 Ριντ) και 3 παρουσίες σε καλύτερη πεντάδα (1970 Ριντ, 1972, 1974 Φρέιζερ). Αν δεν το προσέξατε, το 1969-70 ο Ριντ σάρωσε κάθε πιθανή ατομική διάκριση στο πρωτάθλημα (πήρε και το MVP του all-star game κι έγινε ο πρώτος που το έχει καταφέρει στην ιστορία). Η παρουσία του στην αρχική πεντάδα (ήταν τραυματίας στον τετρακέφαλο και αμφίβολος να παίξει, αλλά όταν τον είδε ο κόσμος σείστηκε το γήπεδο) στο 7ο παιχνίδι των τελικών και οι 4 πόντοι που πέτυχε στις πρώτες δύο επιθέσεις, που λέγεται ότι έδωσαν την έμπνευση στους Νικς να κερδίσουν (με 36 πόντους τους Φρέιζερ) έχει ψηφιστεί ως η μεγαλύτερη στιγμή στην ιστορία του Μάντισον.

Η τριάδα τη χρονιά του πρώτου τίτλου είχε 57.2 πόντους, 29.9 ριμπάουντ και 12.5 ασίστ μέσο όρο στην κανονική περίοδο, ενώ στα πλέι οφς είχε 55.8 πόντους, 33.2 ριμπάουντ και 13.4 ασίστ.

Τριάδα για «φίλημα», συνάντηση «γιγάντων», έστω και στις τελευταίες 4 χρονιές του Όσκαρ στο NBA. Αυτό δεν τους σταμάτησε, καθώς σε 4 σεζόν πήραν 1 τίτλο NBA (1971), έπαιξαν σε έναν ακόμα τελικό (1974), πήραν 1 MVP τελικών (1971 Αμπντούλ-Τζαμπάρ), 3 MVP κανονικής περιόδου (1971, 1972, 1974 Αμπντούλ-Τζαμπάρ), ενώ είχαν 1 παρουσία σε καλύτερη αμυντική πεντάδα (1974 Αμπντούλ-Τζαμπάρ), 4 παρουσίες σε καλύτερη πεντάδα (Αμπντούλ-Τζαμπάρ) και 2 τίτλους 1ου σκόρερ (1971, 1972 Αμπντούλ-Τζαμπάρ).

Τη χρονιά του τίτλου είχαν 69.5 πόντους, 29.7 ριμπάουντ, 15.0 ασίστ στην κανονική περίοδο και 64.1 πόντους, 31.6 ριμπάουντ, 14.8 ασίστ ασίστ στα πλέι οφς.

Οι τρεις πρώτες χρονιές του Μάτζικ στο NBA, οι τρεις καλύτερες στην καριέρα του Ουίλκς (οι μόνες που είχε πάνω από 20 πόντους μέσο όρο), οι τελευταίες που ο Αμπντούλ-Τζαμπάρ είχε διψήφιο αριθμό ριμπάουντ. Το σωστό timing που λέγαμε…

Τι έκαναν; Πήραν 2 τίτλους NBA (1980, 1982), 2 MVP τελικών (Μάτζικ), 1 MVP κανονικής περιόδου (1980 Αμπντουλ-Τζαμπάρ), ενώ είχαν 2 παρουσίες στην καλύτερη αμυντική πεντάδα (1980, 1981 Αμπντούλ-Τζαμπάρ) και 2 παρουσίες στην καλύτερη πεντάδα (1980, 1981 Αμπντούλ-Τζαμπάρ). Μετά ο Ουίλκς έδωσε τη σκυτάλη στον Ουόρθι και η αυτοκρατορία συνεχίστηκε.