Τρία ερωτηματικά… μεγατόνων

Αν οι ίδιοι τρεις παίκτες ήταν free agents πριν από 4 χρόνια, τότε θα ήταν αυτομάτως τα τρία μεγαλύτερα ονόματα στο παζάρι και όλες οι ομάδες θα προσπαθούσαν να τους υπογράψουν. Όμως, τις τελευταίες σεζόν έχει κυλήσει πολύ νερό στ’ αυλάκι και φτάσαμε στο καλοκαίρι του 2010 όπου «κανείς» δεν ασχολείται με αυτούς.

Είναι, όμως, λάθος αυτό; Μπορούν να αλλάξουν τη μοίρα μιας ομάδας; Μπορούν να κάνουν τη διαφορά πια; Αξίζει κάποια ομάδα να επενδύσει σε αυτούς πλέον; Μιλάμε για τρεις παίκτες που τα τελευταία χρόνια έπαιρναν περί τα 60 εκατομμύρια αθροιστικά. Ο ΜακΓκρέιντι είναι με διαφορά ο… μικρότερος, 31 ετών (σίγουρα η ηλικία του δεν τον κατατάσσει στους «τελειωμένους»), ενώ ο Άιβερσον είναι 35 και ο Σακίλ 38.

Ο ΜακΓκρέιντι έχει περάσει τα τελευταία χρόνια πάρα πολλούς τραυματισμούς, που ένας ένας τον «κατέβαζαν» σκαλιά στο χρηματιστήριο του NBA, ενώ ως τώρα στην καριέρα του δεν έχει καταφέρει να προχωρήσει στα πλέι οφς, κάτι που κάνει ιδιαίτερα επιφυλακτικές πολλές ομάδες. Η χρονιά του στους Νικς ήταν μέτρια, η πρώτη μετά από 10 σεζόν που δεν είχε διψήφιο αριθμό πόντων.

Ο ίδιος ξεκαθάρισε νωρίς ότι παλεύει με τον εαυτό του για το αν θα πρέπει να θυσιάσει την προσωπική προβολή, χρήματα και χρόνο συμμετοχής για μια ομάδα πρωταθλητισμού. Όπως και από νωρίς ξεκαθάρισε ότι… δεν έχει αποφασίσει. Βρίσκεται στη λίστα αρκετών ομάδων, αλλά καμία δεν «τρελαίνεται». Οι περισσότερες τον θέλουν για εναλλακτική λύση, κι αν τους… κάτσει αλλάζουν πλάνα μέσα στη σεζόν. Έχει να παίξει ολόκληρη σεζόν ουσιαστικά από το 2004-05 που έπαιξε 78 αγώνες, κάτι που επίσης προβληματίζει πολλούς.

Το Μαϊάμι ψάχνει για παγκίτες και ο ΜακΓκρέιντι θα ήταν τεράστια πολυτέλεια, αλλά θα ρίξει τόσο κάτω τον εγωισμό του; Να πάει σε μια ομάδα από τα φαβορί, αλλά να ξέρει ότι δεν θα είναι καν ο δεύτερος ή ο τρίτος αστέρας; Να παίζει μόνο για να δίνει ανάσες σε ΛεΜπρον και Ουέιντ; Βέβαια, ο ίδιος έχει πει ότι θέλει να παίξει συμπαίκτης με τον Τζέιμς. Κλίπερς, Χοκς, Μπουλς, Καβαλίερς, Πέισερς, Μάτζικ, αλλά και διάφοροι άλλοι το σκέφτονται για τον ΜακΓκρέιντι, που όμως ανάλογα με το πού θα πάει, θα πρέπει να μεταβάλει και το κασέ του.

Ο T-Mac έχει ουσιαστικά δύο λύσεις. Ή την πολύ καλή ομάδα πρωταθλητισμού (δεδομένου ότι κάποια τέτοια θα τον θέλει) όπου θα συμβιβαστεί στα 31 του σε ρόλο ρολίστα και παγκίτη για το υπόλοιπο της καριέρας του, ή την πιο μέτρια ομάδα, το μεγαλύτερο συμβόλαιο και την τελευταία προσπάθεια να γίνει κάπου ο ηγέτης που θα μπορέσει να καθοδηγήσει προς τα πλέι οφς, αλλά και μέσα σε αυτά. Όσο κι αν φαντάζει… μονόδρομος, είναι δύσκολη απόφαση. Απόφαση που ίσως κρίνει την υστεροφημία του ως παίκτη. Δεν την παίρνεις εύκολα. Άλλωστε, αυτό δείχνει και η ως τώρα συμπεριφορά του το καλοκαίρι: δεν μπορεί να κατασταλάξει. Τη μία λέει ότι θέλει ομάδα πρωταθλητισμού και είναι έτοιμος να κάνει θυσίες και σε χρήμα και σε χρόνο συμμετοχής, την άλλη ότι σκέφτεται τους Νικς (ή άλλη ομάδα) που θα έχτιζαν γύρω του, να πάει να προσπαθήσει για κάτι καλό με κέντρο τον εαυτό του.

Θα μπορούσε μια ομάδα να τα συνδυάζει; Και να έχει άλλα αστέρια, αλλά και να του δίνει χρόνο αστέρα και προσπάθειες αντίστοιχες; Πολύ δύσκολα και μάλλον για να γινόταν αυτό θα έπρεπε να πάει σε μέτρια ομάδα και να ακολουθήσουν οι άλλοι… δύο με τους οποίους ασχολείται το άρθρο. Σχεδόν αδύνατο δηλαδή. Είναι εκείνος που αντιμετωπίζει το μεγαλύτερο δίλημμα κι εκείνος του οποίου η απόφαση είναι η πιο δύσκολη.

Όσο δύσκολη κι αν είναι η απόφαση του ΜακΓκρέιντι, όσο δύσκολο κι αν είναι για μια ομάδα να εμπιστευτεί για αστέρα έναν παίκτη που τα τελευταία 3 χρόνια έχει παίξει 131 παιχνίδια (από τα 246 πιθανά), η θέση του δεν είναι τόσο δύσκολη όσο του Άλεν Άιβερσον.

Ο AI σταμάτησε να είναι «big news» όταν φάνηκε να τον ξεπερνάει το ίδιο το άθλημα. Μην με παρεξηγήσετε, εννοώ τον χαρακτήρα του και όχι το ταλέντο του ή το αν μπορεί να σκοράρει. Πολλοί είπαν ότι σε τέτοια ηλικία θα πρέπει να συμβιβαστεί σε ρόλο παγκίτη που θα δίνει ανάσες εύκολου σκοραρίσματος με το ταλέντο και την εμπειρία του. Όμως, εκείνος επέμενε να είναι το πρώτο βιολί.

Η σεζόν 2009-10 ήταν καταστροφική για τον Άιβερσον. Δεν άντεξε στον πάγκο των Μέμφις, τους οποίους και παράτησε για «προσωπικούς λόγους», ενώ στη συνέχεια, παρότι υπέγραψε στους Σίξερς έφυγε από την ομάδα δηλώνοντας ως αιτία την κακή υγεία της 4χρονης κόρης του και ότι έπρεπε να βρίσκεται κοντά της.

Εν ολίγοις παράτησε στα κρύα του λουτρού δύο ομάδες NBA σε μία σεζόν. Σίγουρα, όταν μπαίνουν στη μέση λόγοι υγείας δεν πρέπει να είμαστε ούτε επικριτικοί, ούτε αυστηροί (αυτό αποτελεί εξάλλου πάγια πολιτική του AoB), όμως το θέμα είναι πώς προσλαμβάνουν στο NBA τις κινήσεις του Άιβερσον.

Ο Έντι Τζόνσον πρόσφατα έγραψε στο Hoopshype ότι ο Άιβερσον παράτησε δύο ομάδες, φεύγοντας από τη Φιλαντέλφια για λόγους υγείας και ότι «δεν είναι ο πρώτος που είχε άρρωστο στην οικογένειά του. Κι άλλοι παίκτες είχαν προβλήματα υγείας στις οικογένειές τους, αλλά δεν έγιναν κακοί επαγγελματίες ούτε παρατούσαν τις ομάδες». Όσο σκληρή κι αν ακούγεται αυτή η πρόταση, δείχνει πώς αντιλαμβάνονται στο πρωτάθλημα τον Άιβερσον, που προσφάτως δήλωσε έτοιμος να επιστρέψει.

Ο Άιβερσον δεν έχει πια επιλογή υψηλού ή χαμηλού συμβολαίου. Πρέπει πρώτα να περιμένει να δει αν κάποια ομάδα θα πειστεί να ρισκάρει μαζί του, απλώς και μόνο έχοντάς τον στο ρόστερ της. Αρκετά ακούγονται για το Μαϊάμι (όπου θα ερχόταν από τον πάγκο για το εύκολο σκοράρισμα όταν οι αστέρες θα ήταν εκτός παρκέ), αλλά ακόμα κίνηση δεν έχει γίνει. Το καλοκαίρι, ίσως, αποδειχτεί μακρύ για τον «Answer», καθώς η απάντηση που ψάχνει ίσως αργήσει να έρθει.

Η περίπτωση του Σακίλ Ο’ Νιλ είναι η πιο απλή από τις τρεις. Ο Σακ είναι 38 χρονών, θρύλος για τη λίγκα, με κανέναν να τον αμφισβητεί. Ο ίδιος έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι θα παίζει μέχρι τα 40 του και ότι παρότι δεν θα είναι όσο καλός ήταν στα 25 του «θα είμαι ο πιο ‘κακός’ 40άρης ποτέ».

Η περίπτωσή του είναι τελείως διαφορετική από τις άλλες, η επιλογή είναι ουσιαστικά δική του. Ο Σακίλ θα επιλέξει που θα παίζει του χρόνου, καθώς στην… ποδιά του «σφάζονται» πολλά παλικάρια.

Δεν είναι ο σέντερ δυναμίτης που ήταν πριν από κάποια χρόνια, αλλά τέτοιο κορμί στη λίγκα δεν υπάρχει. Μπορεί ακόμη και τώρα με σωστή διαχείριση να «διαλύσει» κάθε αντίπαλο. Εξάλλου, όποια ομάδα από τις καλές ονειρεύεται τον Σακίλ, δεν θα τον πάρει για την κανονική περίοδο, τον θέλει ξεκάθαρα για τα πιο κρίσιμα σημεία της σεζόν, στα πλέι οφς. Εκεί που θα ψάνχει το κάτι παραπάνω για να της γείρει την πλάστιγγα με το μέρος της.

Το μόνο το οποίο προβληματίζει λίγο τις ομάδες είναι ο περσινός τραυματισμός του, όταν ήταν στο Κλίβελαντ, αλλά και το γεγονός ότι δεν άλλαξε τη μοίρα του ΛεΜπρον στο πρωτάθλημα. Όμως, αν προσπαθήσετε να πιάσετε τον παλμό των ομάδων, αυτό βαρύνει περισσότερο τον Τζέιμς, παρά τον Σακ των 4 τίτλων. Σίγουρα δεν του κόστισε την υστεροφημία του αλλά ούτε και το πόσο περιζήτητος είναι φέτος.

Όμως, η περίπτωσή του είναι ιδιάζουσα γιατί ο Σακίλ έπαιρνε 21 εκατομμύρια δολάρια πέρσι και γιατί δικαίως νομίζει ότι θα βρεθεί ομάδα που μπορεί να του τα ξαναδώσει (ή περίπου τόσα). Όμως, αυτή η ομάδα δεν θα πηγαίνει για πρωτάθλημα. Δεδομένου ότι αυτό θα είναι το τελευταίο του πιθανότατα συμβόλαιο, η τελευταία του ευκαιρία να παίξει για έναν ακόμη τίτλο κάνοντας παράλληλα τη διαφορά στο παρκέ (πέρσι είχε 12.0 πόντους σε λιγότερο από 24 λεπτά ανά αγώνα), ο Σακ βρίσκεται μπροστά σε ένα μεγάλο δίλημμα.

Οι Χιτ όχι απλά τον θέλουν, αλλά θα έκαναν και τούμπες αν τον έπαιρναν. Προσωπικά τον θεωρώ τον παίκτη που θα άλλαζε τις ισορροπίες για την ομάδα, μαρκάροντας παίκτες που ο Μπος δεν μπορεί, κάνοντας δουλειές που ο Μπος δεν μπορεί, αλλά και απελευθερώνοντας απίστευτα την περιφέρεια μόνο με την παρουσία του στο παρκέ. Όποιος διαφωνεί, ας τον αφήσει ελεύθερο ή με έναν αμυντικό μέσα στη ρακέτα για να κάνει νταμπλ-τιμ στον ΛεΜπρον ή τον Ουέιντ στο τρίποντο. Ο Σακ θα ήταν το πιο μεγάλο κόλπο που θα μπορούσε να πετύχει ο Ράιλι για να κάνει τους Χιτ να ξεχωρίζουν.

Όμως, ποιος ξεχνάει τι είπε ο Σακίλ φεύγοντας από το Μαϊάμι πριν από 2 χρόνια. Βέβαια, τα λόγια είναι για να… ξεχνιούνται, αλλά ο Ο’ Νιλ δεν έχει δείξει να έχει ασθενή μνήμη τόσα χρόνια (αν θυμηθούμε τις υπόλοιπες κόντρες του).

Οι Μάβερικς φαντάζουν ως η ιδανική επιλογή αγωνιστικά, αν θέλει τίτλο, αφού ένας παίκτης σαν τον Ο’ Νιλ είναι ακριβώς ό,τι μοιάζει να τους λείπει. Επίσης, η παρουσία του Νοβίτσκι στο «4», ενός παίκτη που μπορεί να σκοράρει με μεγάλη άνεση και μακριά από το καλάθι, αδειάζει σε βαθμό… γελοίου τη ρακέτα για τον Ο’ Νιλ. Ενώ στον άσο υπάρχει και ο Κιντ, παίκτης που δεν θα αφήσει ασίστ να πάει χαμένη. Όμως, στο Ντάλας θα είναι αναπληρωματικός, καθώς ο Χέιγουντ ανανέωσε και θα προορίζεται για βασικός, ενώ ήρθε και ο Τσάντλερ (που δείχνει ότι οι Μαβς δεν το πολυπιστεύουν ότι θα πείσουν τον Σακ). Μήπως η Βοστόνη μοιάζει ως πιο ιδανικός προορισμός; Ίσως…

Μπουλς, Νικς, Κλίπερς, Καβαλίερς, αλλά και διάφορες άλλες ομάδες τον θέλουν, με αρκετές να του προτείνουν θεωρητικά αρκετά υψηλό συμβόλαιο. Το ερώτημα είναι ένα: τι θέλει ο Σακ; Αντέχει ρόλο αναπληρωματικού στα τελειώματα για να παλέψει για ένα ακόμα δαχτυλίδι ή θέλει να νιώθει ότι αυτός θα είναι το κέντρο σε όποια ομάδα πάει; Η επιλογή του έχει επίσης πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, ενώ ενδεχομένως μπορεί να κρίνει και πάρα πολλά για το ποιος θα πάρει το επόμενο πρωτάθλημα.