Πιστοί στο ραντεβού!

Επίσης, με αυτό το μετάλλιο, οι περισσότεροι κλείνουν τον κύκλο τους στις «μικρές» εθνικές και ετοιμάζονται για τη μεγάλη. Όσοι δουλέψουν σκληρά και ανέβουν το πιο δύσκολο επίπεδο.

Το Ευρωμπάσκετ έδειχνε από την αρχή ότι η Ελλάδα θα είναι στα μετάλλια. Καλή άμυνα, ένας Παππάς που έπαιζε κάθε αντίπαλο μόνος του και ήταν ασταμάτητος, ο Παπανικολάου με ρόλο κλειδί και ο Σλούκας να κρατάει με επιτυχία και άνεση τα γκέμια της ομάδας μαζί με τον Μάντζαρη.

Με τον απίστευτο οίστρο του Παππά η Ελλάδα έφτασε ως το ασημένιο μετάλλιο ή, αν προτιμάτε, περίπου 2 λεπτά μακριά από το χρυσό. Γιατί στο 38ο λεπτό του τελικού το σκορ ήταν 58-63 για τη γαλλική ομάδα μετά από ελληνική αντεπίθεση διαρκείας.

Πάντως, ο τελικός δεν ήταν το παιχνίδι που θα θέλαμε. Οι Γάλλοι ήταν πιο παθιασμένοι, έπαιζαν καλύτερη άμυνα (με τον πάγκο τους σε όλο το τουρνουά να φωνάζει σε κάθε άμυνα “defense-defense”) και χρησιμοποίησαν τα αθλητικά κορμιά τους για να βγάλουν την εθνική μας εκτός ρυθμού και αγώνα. Ο Παππάς δεν είχε τις βοήθειες που είχε σε άλλα ματς, καθώς Παπανικολάου, Σλούκας και Β. Μάντζαρης έπαιξαν 103 λεπτά (όλοι πάνω από 30) και είχαν 15 από τα 18 λάθη της εθνικής.

Έτσι, οι Γάλλοι έφτασαν τη διαφορά στους 22 πόντους, τρέχοντας μάλιστα ένα 20-0 κατά τη διάρκεια του ματς, 20-0 που ουσιαστικά κόστισε το χρυσό στην εθνική μας. Το 6-4 έγινε 6-24 για τους Γάλλους, μέσα σε κάτι περισσότερο από 6 λεπτά. Η Ελλάδα δεν ξεπέρασε εύκολα το σοκ, καθώς χρειάστηκε να φτάσουμε στα μισά της τρίτης περιόδου και το 24-45 για να αρχίσει να μειώνεται η διαφορά.

Από αυτά και μόνο φαίνεται πόσο δύσκολο ήταν το έργο των Ελλήνων παικτών στα τελευταία 15 λεπτά, όπου μπόρεσαν να μειώσουν από το -22 στο -5 αλλά όχι περισσότερο. Σίγουρα, όλοι θα προτιμούσαμε ένα καλύτερο φινάλε στη διοργάνωση, αλλά το σημαντικό είναι ότι τα παιδιά «φώναξαν» «παρών» ακόμη μία χρονιά.

Η Ελλάδα φάνηκε να μην έχει την ενέργεια που χρειαζόταν στον τελικό, λάθος πιθανότατα του Μίσσα, που σε μια τόσο απαιτητική διοργάνωση δεν εμπιστευόταν και τους 12 παίκτες του και δεν μοίραζε το χρόνο συμμετοχής σωστά (για το ροτέισον τα λέγαμε και στη μεγάλη εθνική, όπου το ίδιο έκανε ο Καζλάουσκας και κόστισε στον ημιτελικό).

Η Ελλάδα είχε 8-0 μέχρι τον τελικό με πιο θεαματικές της νίκες (όχι πιο ευρείες) τον προημιτελικό με τους Ρώσους και το 74-55 και τον ημιτελικό με τους Κροάτες (71-56), παιχνίδια δύσκολα όπου ουσιαστικά δεν κινδύνευσε καν.

Από το τουρνουά αυτό αναδείχτηκαν αρκετά συμπεράσματα, για αρκετά από τα οποία θα συζητήσουμε τις επόμενες ημέρες. Φάνηκε ότι ο Νίκος Παππάς έχει κάνει άλματα και ξεχωρίζει από τους παίκτες της ηλικίας του, όντας πια έτοιμος για το υψηλότερο επίπεδο. Ο Παππάς έδειξε ότι υπάρχουν Έλληνες παίκτες που αν προσεχτούν από τον προπονητή τους μπορούν να σκοράρουν με ευχέρεια και καλά ποσοστά. Τελείωσε τη διοργάνωση 1ος σκόρερ με 22.1 πόντους, σουτάροντας με απίστευτα ποσοστά 56% στα δίποντα 40% στα τρίποντα και 91% στις βολές.

Σημαντικό ρόλο έπαιξαν και άλλοι παίκτες, ενώ άλλοι φάνηκε ότι τη χρονιά που πέρασε έκαναν βήματα προς τα πίσω (ή έμειναν στάσιμοι), δυστυχώς με την ευθύνη να βαραίνει κυρίως άλλους. Γι’ αυτό θα συζητήσουμε στο επόμενο άρθρο.

Υ.Γ.: Η ΕΡΤ, αφού πρώτα μας… «ανάγκασε» να δούμε κάθε αγώνα του χειρότερου Μουντιάλ στην ιστορία, εκ των οποίων το 80% των αγώνων με αναμετάδοση από το στούντιο (και «μαργαριτάρια» τύπου: «κάπου τρέχει ο διαιτητής, αλλά πού άραγε;», «όπως βλέπετε πρέπει ο τάδε να μπήκε αλλαγή νωρίτερα, αλλά δεν μας το έδειξαν», και άλλα πολλά) δεν θεώρησε αρκετά σημαντικά τα ματς της εθνικής Νέων Αντρών για να κάνει το ίδιο, ούτε καν τα νοκ άουτ παιχνίδια, αφήνοντας ένα συνδρομητικό κανάλι με ελάχιστους συνδρομητές να πάρει τη διοργάνωση. Σημεία των καιρών…