Όταν στο “χτίσιμο” τα “υλικά” κλέβουν την παράσταση!

Ο πρώτος που έκανε αίσθηση ήταν ο Ολυμπιακός, που απέκτησε τον Βασίλη Σπανούλη από τον Παναθηναϊκό. Η αλλαγή στρατοπέδου για τον Σπανούλη συζητήθηκε πολύ και θα συζητηθεί ακόμη περισσότερο στα μπασκετικά πηγαδάκια, αλλά σίγουρα μπορεί δυνητικά να σημάνει μετατόπιση της υπεροχής στην περιφέρεια από τον Παναθηναϊκό (που την είχε τόσα χρόνια) στον Ολυμπιακό.

Μπορεί ο Ολυμπιακός να έκανε την πρώτη κίνηση, αλλά είναι κι αυτός που έχει τις πιο σημαντικές απώλειες. Τζος Τσίλντρες και Λίνας Κλέιζα άλλαξαν άρδην λογική και κατεύθυνση μετά τους τελικούς και αμφότεροι έδωσαν εντολή στον ατζέντη τους να τους βρει… σχέδιο εξόδου. Χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία τα κατάφεραν κι οι δύο να επιστρέψουν στο NBA με πολύ καλά συμβόλαια κιόλας. Το πόσο πολύ πρέπει να προσπαθήσει ο Ολυμπιακός για να τους αντικαταστήσει φαίνεται πολύ απλά (και ξεκάθαρα) από το στατιστικό γεγονός ότι έχασε τους δύο πρώτους σκόρερ του, τους δύο πρώτους ριμπάουντέρ του και τους δύο παίκτες με το μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής πέρσι.

Μαζί τους έφυγαν από το «λιμάνι» οι Νικόλα Βούισιτς, Γιοτάμ Χαλπερίν και Σκούνι Πεν, ενώ το πιθανότερο είναι να αποτελέσει παρελθόν και ο Σοφοκλής Σχορτσανίτης, με το μέλλον του Πάτρικ Μπέβερλι να είναι αβέβαιο. Όλα αυτά δείχνουν ότι ο Ολυμπιακός έχασε (αν δεν επιστρέψει και ο Μπέβερλι, που ούτως ή άλλως ήταν ο λιγότερο σημαντικός) 6 από τους 7 ξένους που είχε πέρσι, κάτι που σημαίνει πως η ομάδα θα χτιστεί και φέτος σε νέα, άλλη λογική με πολλές προσθήκες (μοναδική χρονιά που δεν έγινε αυτό ήταν η περσινή, που ήταν και η πιο επιτυχημένη του Ολυμπιακού τα τελευταία 10 χρόνια).

Ήδη έχει έρθει ο Σπανούλης, αλλά και ο Ματ Νίλσεν, που όσο κι αν πολλά μέσα προσπάθησαν να τον πλασάρουν ως αντικαταστάτη του Κλέιζα, περισσότερο παίρνει τη θέση του Βούισιτς (ή του Σχορτσανίτη). Ο Μιχάλης Πελεκάνος έχει πιθανότητες να παραμείνει στο ρόστερ για να «κλείσει» το «3» μαζί με τον Κώστα Παπανικολάου και τον Νεμάνια Μπιέλιτσα, τον οποίο ο νέος προπονητής, Ντούσαν Ίβκοβιτς, έχει ζητήσει με μεγαλύτερη θέρμη από κάθε άλλον. Παράγοντας «Χ» στο «3» ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος που φτάνει πλέον στον 1,5 χρόνο χαμένο από την καριέρα του και κανείς δεν μπορεί αυτή τη στιγμή να τον υπολογίζει σοβαρά στο ρόστερ.

Η περιφέρεια «μετράει» Τεόντοσιτς, Παπαλουκά, Σλούκα και Σπανούλη, ενώ μπορεί να επιστρέψει και ο Μπέβερλι. Ο Ολυμπιακός ξεκάθαρα χρειάζεται έναν σουτέρ ολκής, ιδίως φέτος που η χρονιά θα έχει τεράστιες ιδιομορφίες με τους νέους κανονισμούς. Θεωρώ ότι ο Μπέβερλι δεν πρέπει να επανέλθει και αν ο Ολυμπιακός θέλει να τον κρατήσει θα πρέπει να τον δώσει δανεικό. Δεν γίνεται σε τέτοιο επίπεδο να πιάνεις θέση Αμερικανού με τέτοιο (άγουρο ακόμα) παίκτη, ενώ η παρουσία ενός κλασσικού σουτέρ από το… «πάνω ράφι» είναι αναγκαία.

Η παρουσία του Νίλσεν στη ρακέτα, που αυτή τη στιγμή πλαισιώνει τον Μπουρούση, τον Μαυροκεφαλίδη και τον Γλυνιαδάκη (αν μείνει) είναι μια αρχή, αλλά ακόμη κι αν υπολογίσουμε τον Βασιλόπουλο στο «4», ή ακόμα και τον Μπιέλιτσα σε ορισμένα σχήματα, ο Ολυμπιακός θέλει δύο (τουλάχιστον) ψηλούς ακόμα (δεν νομίζω ότι κανείς προπονητής αυτή τη στιγμή μπορεί να σχηματίσει το ρόστερ του βάζοντας σε θέση στη δωδεκάδα τον Βασιλόπουλο). Ο ένας θα πρέπει να είναι σέντερ… δυναμίτης (όπως αρέσκονται οι αθλητικές εφημερίδες να λένε) και ο άλλος τεσσάρι. Πολλά ακούγονται για τον Πρίντεζη, που σαφώς θα ήταν καλή επιστροφή, αλλά ο Ολυμπιακός δεν κινήθηκε δυναμικά όταν έπρεπε (Λαβρίνοβιτς, Μάριτς, Πέροβιτς) και κινδυνεύει να «ψωνίσει» από το «καλάθι» (αν επιβεβαιωθούν τα όσα ακούγονται για παίκτες όπως ο Ντέρικ Κάρακτερ). Βέβαια, στη ρακέτα υπάρχει και το ερωτηματικό του Ζόραν Έρτσεγκ ακόμα, που όμως δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορεί να συνεργαστεί με τον Ίβκοβιτς, όταν είναι προφανές ότι ο δεύτερος δεν τον… προτιμά.

Κι αν ο Ολυμπιακός «ξεσήκωσε» με την πρώτη του κίνηση, δημιουργώντας σημαντικό πρόβλημα στον αντίπαλό του, ο Παναθηναϊκός είναι αυτός που τελικά έχει κλέψει τις εντυπώσεις, καθώς μετά… πήρε όποιον ήθελε και όλους από το… «πάνω ράφι», ενώ πλέον θέλει πολύ λίγες κινήσεις για να κλείσει ένα παντοδύναμο ρόστερ.

Το «3» ήταν η θέση που «πονούσε» περισσότερο την περασμένη χρονιά. Όμως, τώρα υπάρχει ο Ρομέν Σάτο, που πήρε ένα ηγεμονικό συμβόλαιο για να καλύψει το μεγαλύτερο κενό στην ομάδα. Μαζί με τους Νίκολας, Περπέρογλου και Τέπιτς, το «2»-«3» έχει καλυφθεί παραπάνω από επαρκώς.

Όμως, ο Σάτο, όσο καλός κι αν είναι κι όσο κι αν ταιριάζει στο στιλ του Ομπράντοβιτς, μόνος του δεν θα έφτανε για να έκλεβε την παράσταση ο Παναθηναϊκός, ιδίως από τη στιγμή που είχε χάσει Σπανούλη από τον «αιώνιο» αντίπαλο, αλλά και τον Πέκοβιτς. Εκεί που ο Παναθηναϊκός έγινε πραγματικά παντοδύναμος είναι η ρακέτα.

Με αστραπιαία κίνηση πήρε τον καλύτερο σέντερ του περασμένου πρωταθλήματος της Α1, τον Ίαν Βουγιούκα, αλλά και τον Κώστα Καϊμακόγλου. Σαν να μην έφτανε αυτό συμφώνησε και με τον Άλεκς Μάριτς, που πέρσι σμπαράλιασε κάθε αντίπαλο στην Ευρώλιγκα. Μάλιστα, η μετεγγραφή αυτή ήταν και «νίκη» επί του Ολυμπιακού, που επίσης προσπάθησε να αποκτήσει τον παίκτη.

Βάζοντας στην εξίσωση δίπλα στους Βουγιούκα, Καϊμακόγλου, Μάριτς και τους Μπατίστ, Φώτση, Τσαρτσαρή, εύκολα καταλαβαίνουμε ότι ο Παναθηναϊκός του χρόνου θα έχει μια παντοδύναμη φροντλάιν, ίσως την πιο δυνατή στην Ευρώπη. Μια φροντλάιν υπερπλήρης, που πραγματικά σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό με την πληρότητά της, το ταλέντο της, αλλά και τα «ονόματα» από τα οποία αποτελείται.

Στη φροντλάιν αυτή τη στιγμή υπάρχουν και ο Μπόγρης με τον Σερμαντίνι, αλλά η λογική λέει ότι θα πρέπει και οι δύο να αποχωρήσουν για δανεικοί, καθώς δεν πρόκειται να βρουν χρόνο συμμετοχής μέσα στη χρονιά. Επίσης, ενδεχόμενη απόκτηση του Σχορτσανίτη, που ίσως βοηθήσει στην επικοινωνιακή μάχη, νομίζω ότι δεν έχει να προσφέρει κάτι στον Παναθηναϊκό, ενώ λογικά θα εκτοπίσει τον Βουγιούκα σε 7ο ψηλό, έναν Βουγιούκα που πέρσι έδειξε πόσο καλά μπορεί πια να σταθεί στο υψηλότερο επίπεδο (και έκανε και πολύ καλύτερη σεζόν από τον Σχορτσανίτη).

Άφησα για το τέλος τη μοναδική θέση που αυτή τη στιγμή φαίνεται να «πονάει» ο Παναθηναϊκός, τον «άσο». Αυτή τη στιγμή, στο ασόδυο έχει δύο απώλειες, Σπανούλη και Γιασικεβίτσιους. Ήδη έχει αποδυναμωθεί πολύ εκεί, έχοντας στο ρόστερ Διαμαντίδη, Καλάθη και Βεργίνη. Ο Βεργίνης είναι πιθανό να φύγει (δανεικός ή μη), ενώ ο Λιθουανός δεν έχει υπογράψει ακόμα.

Κοιτώντας το πώς και πόσο χρησιμοποιούσε πέρσι ο Ομπράντοβιτς τον Καλάθη (αλλά και αυτά που έδειξε ο νεαρός παίκτης) δεν ξέρω αν μπορεί να σταθεί ως τρίτος πλέι μέικερ, ιδίως στην περίπτωση που δεύτερο θα είναι ο Γιασικεβίτσιους (του οποίου ο χρόνος συμμετοχής είχε μειωθεί αρκετά πέρσι). Θεωρώ ότι ο Παναθηναϊκός θέλει οπωσδήποτε ένα πάρα πολύ καλό ασόδυο (με ροπή στον άσο) για να κλείσει το ρόστερ του και να μην καταφεύγει σε σχήματα με τον Νίκολας στον «άσο». Πιθανότατα (είναι και θέμα που εξαρτάται απόλυτα από το ρόλο του Καλάθη) να θέλει δύο παίκτες (Γιασικεβίτσιους και άλλον ένα), αλλά θα πρέπει να βγαίνουν και οι θέσεις των ξένων. Το μοναδικό ερωτηματικό (ουσιαστικά) στο ρόστερ, το οποίο μάλιστα αν καλυφθεί θεαματικά (Γιάριτς ας πούμε) θα καταστήσει τον Παναθηναϊκό φόβο και τρόμο για κάθε ευρωπαϊκή ομάδα ήδη από τον Οκτώβρη.

Οι δύο «αιώνιοι» ετοιμάζονται για τη νέα σεζόν, καλύπτοντας σταδιακά τα ερωτηματικά στη συμπλήρωση των ομάδων τους. Αν θεωρήσουμε ότι ο ένας θα «τραβήξει» τον άλλο σε επίπεδο κινήσεων, τότε το καλοκαίρι έχει ακόμη… μπόλικες συγκινήσεις.