Ακόμα δεν τον είδαμε…

Έλληνες δημοσιογράφοι που βρέθηκαν εκεί (ή ακόμη και πολλοί που δεν βρέθηκαν εκεί) άρχισαν από τώρα τα γνωστά, τετριμμένα, καλοκαιρινά κομπλεξαρισμένα σχόλια. Αχτύπητοι, άπαιχτοί, έκαναν, έδειξαν, σάρωσαν, θα μας λιώσουν, θα μας πατήσουν, θα δούμε αστράκια, υπερηχητικοί και άπιαστοι, γρήγοροι και καλοί σουτέρ, υπερπαίκτες, υπερομάδα.

Όλα αυτά από ένα φιλικό στο οποίο έπαιζαν… μεταξύ τους και αναγκαστικά όποιος και να κέρδιζε θα έδειχναν «καλοί» μόνο… Αμερικάνοι παίκτες. Τα παραπάνω προφανώς και δεν αποτελούν εμπεριστατωμένη μπασκετική άποψη, αλλά τις γνωστές ελληνικές φανφάρες στη λογική πολλών Ελλήνων δημοσιογράφων ότι είμαστε κατώτεροι και ό,τι έρχεται από τις Η.Π.Α. είναι ανώτερο και μπορεί να μας… κατακτήσει αν το θέλει (κάτι σαν τις ταινίες με τους εξωγήινους). Τα ακούμε κάθε καλοκαίρι, εκεί που η δημοσιογραφική άποψη χάνει και τη λίγη αξιοπιστία που έχει (στην Ελλάδα), όταν καταφεύγει σε προσκυνήματα χωρίς επιχειρήματα εν μέρει επειδή στον Έλληνα αρέσει να ακούει ότι… κάπου εκεί έξω υπάρχει κάτι άπιαστο και ανίκητο από το οποίο δικαιολογείσαι να χάσεις χωρίς να χρειαστείς δικαιολογίες και να σου πουν ότι έχεις ευθύνη. Δυστυχώς (για τέτοιους δημοσιογράφους), έχει ανακαλυφθεί η… τηλεόραση και έχουν εικόνα και οι υπόλοιποι.

Πάμε πίσω στο ματς του Βέγκας και ας το δούμε από άλλη οπτική γωνία, πολύ πιο σοβαρή. Μετά το «διπλό» ο Σιζέφσκι θα αποφάσιζε να κόψει 4 από τους 19 παίκτες που έχει ακόμα μαζί του στην προετοιμασία. Η απόφαση πήρε παράταση για 2-3 ημέρες, καθώς (όπως αναμεταδίδουν δημοσιογράφοι που ακολουθούν την εθνική) υπάρχει μεγάλη συζήτηση για το ποιοι θα κοπούν, αφού η τεχνική ηγεσία θεωρεί ότι πολλοί παίκτες «βράζουν στο ίδιο καζάνι». Έτσι είναι πιθανό (λένε) ο Σιζέφσκι να κόψει 3 αντί για 4 που είχε ανακοινωθεί.

Οι Αμερικάνοι δημοσιογράφοι κάλυψαν το «διπλό» με τις γνωστές υπερβολές, οι οποίες προφανώς και δεν είναι κακές όταν πρόκειται για την ομάδα της χώρας σου (εδώ οι Έλληνες… γκρεμίζουν τα τσιμέντα όταν καινούργιος παίκτης ελληνικής ομάδας πάει καλά στην προπόνηση). Μέσα στην όλη ποικιλία σχολίων, αναλύσεων και υπερβολών ότι επειδή παίζοντας μεταξύ τους δεν είχαν τα προβλήματα που όλοι φοβόντουσαν οι Η.Π.Α. θα σαρώσουν, υπάρχει και μια άποψη που θέτει το θέμα στη βάση του. Τη σωστή του βάση.

Θα μου πείτε, ποιος ενδιαφέρεται για έναν τύπο; Πάντα υπάρχει ένας που διαφωνεί με τους πολλούς, δεν είναι απαραίτητα σωστός, ούτε είναι και πιο σημαντική η γνώμη του. Συμφωνώ απόλυτα, αλλά το… κρυφό μου χαρτί στο επιχείρημά μου είναι ότι ο δημοσιογράφος αυτός είναι ο Κρις Σέρινταν. Και στις Η.Π.Α. υπάρχει αξιοκρατία, ο πιο γνωστός δημοσιογράφος είναι για κάποιους λόγους πιο γνωστός, όχι επειδή τον έβαλε ο μπαμπάς του εκεί ή επειδή είναι άξιο τέκνο της «κλίκας» του, παίρνοντας έτσι περισσότερες δουλειές και ευκαιρίες, Ελλάδα-style.

Ο Σέρινταν θεωρείται η κορυφή του παγόβουνου από μπασκετικούς δημοσιογράφους στις Η.Π.Α. και όχι άδικα. Μιλώντας για τον αγώνα εξέφρασε τις αμφιβολίες του για την ομάδα των Η.Π.Α. φέτος. Κυρίαρχη άποψη στο κείμενό του ότι η «αντισυμβατικότητα» της φετινής εθνικής, όπως Κολάντζελο και Σιζέφσκι επιμένουν να τονίζουν, δεν είναι απαραίτητα κάτι καλό.

Εύκολα απέρριψε σχεδόν κάθε συμπέρασμα από το φιλικό, αναφερόμενος σε ένα κοινό που γιούχαρε τους παίκτες μόνο όταν ανακοινώθηκε… όταν ένας φίλαθλος κερδίζει μια μπάλα υπογεγραμμένη από τον ΛεΜπρον, αλλά και τρεις διαιτητές που προστάτευαν τους παίκτες, αφήνοντας «εξόφθαλμα βήματα και κινητά σκριν να περάσουν».

Επίσης, επισήμανε το αυτονόητο: η ομάδα στο φιλικό έπαιζε στον τρόπο παιχνιδιού της, απέναντι στον εαυτό της, που δεν υπήρχε περίπτωση να την βγάλει από το ρυθμό της ή το μπάσκετ που της αρέσει και μέσα στο οποίο νιώθει άνετα.

Όμως τι θα γίνει όταν απέναντί της βρεθούν ομάδες που θα θέλουν να επιβάλλουν το δικό τους ρυθμό; Ο Σέρινταν λέει: «Οι Έλληνες είναι εξαιρετικοί στο να επιβάλλουν το δικό τους αργό ρυθμό σε ένα ματς, παρότι το 2006 κέρδισαν τους Αμερικανούς στο δικό τους παιχνίδι, παίζοντας γρήγορα». Σε αντίθεση με τη νεανική ομάδα των Η.Π.Α. ο Σέρινταν λέει ότι πολλές ομάδες με έμπειρους παίκτες θα καταφέρουν να αλλάξουν το τέμπο του αγώνα. Και επισημαίνει: «στο ρυθμό που είδατε τις Η.Π.Α. στο φιλικό θα τις ξαναδείτε στο φιλικό με τη Γαλλία, και στα δύο παιχνίδια της πρώτης φάσης του Μουντομπάσκετ με Τυνησία και Ιράν. Αλλά σε όλα τα άλλα υπάρχει το ερωτηματικό αν οι Αμερικανοί μπορούν να επιβάλλουν το ρυθμό τους και πώς θα αντιδράσουν όταν δεν θα καταφέρουν να το κάνουν».

Αναφέρει ότι φέτος οι αντίπαλοι θα παίζουν τους Αμερικάνους λιγότερη ώρα ζώνη, αλλά τονίζει ότι η φροντλάιν της ομάδας δεν θα μπορεί να σηκώσει το επιθετικό βάρος όταν τα τρίποντα δεν θα «πέφτουν». Συνεχίζει αναλύοντας το παιχνίδι κάθε παίκτη και κάνοντας ξεκάθαρο ότι έλειπαν πολλά από την εμφάνιση ακόμη και αυτών που ξεχώρισαν.

Ο Αμερικανός δημοσιογράφος κλείνει λέγοντας ότι το «αντισυμβατικό δεν είναι απαραίτητα κακό, αλλά θα χρειαστεί να μπορεί να αντιμετωπίζει το συμβατικό στην πορεία. Και δεν έχει φανεί ακόμα αν η ομάδα αυτή μπορεί να το κάνει. Αν δεν μπορεί, τότε ο δρόμος θα είναι γεμάτος εμπόδια και οι Αμερικάνοι θα επιθυμήσουν αυτή τη νύχτα στο Βέγκας που έμοιαζε περισσότερο με NBA All-star game παρά με αγώνα σε διοργάνωση της FIBA» (σ.σ. έδωσαν μέχρι και… βραβείο στον καλύτερο του αγώνα μετά το φινάλε).

Το αν θα επιβεβαιωθεί ο Σέρινταν, που ήδη… κηρύχτηκε «εχθρός της εθνικής Η.Π.Α.» θα το ξέρουμε σε 1,5 μήνα περίπου. Ως τότε ας περιμένουμε πριν βγάλουμε συμπεράσματα για το πιο «ανοιχτό», ίσως, Μουντομπάσκετ των τελευταίων 20 χρόνων.