Τον θυμάσαι; – Ρίτσαρντ Ρέλφορντ

Ο Ρίτσαρντ Ρέλφορντ (Richard Rellford, 46, 2.00) δεν είναι κάποιος τυχαίος. Είναι ένας από τους ξένους που άφησαν το στίγμα τους στην ιστορία της Α1. Στην Ελλάδα έχει αγωνιστεί με 4 ομάδες και έχει γράψει τη δική του ιστορία. Ένας παίκτης ιδιαίτερα ταλαντούχος, με τρομερά προσόντα, που όσοι τον πρόλαβαν να παίζει δεν πρόκειται να τον ξεχάσουν. Ένας πληθωρικός φόργουορντ, που μπορούσε να αλλάξει τις ισορροπίες σε κάθε αγώνα. Μάλιστα, το ρεκόρ που έχει γράψει ο Ρέλφορντ στην Α1 δεν πρόκειται να σβηστεί ποτέ, καθώς πρόκειται για μια ιστορική πρωτιά.

Ο Ρέλφορντ από μικρός ξεχώριζε για το πλούσιο ταλέντο του στο μπάσκετ. Τελειώνοντας το Λύκειο Suncoast είχε αναδειχτεί σε All-American το 1981-82 (μαζί εκείνη τη χρονιά με τον Κεν Μπάρλοου, αλλά και παίκτες όπως οι Ουέιμαν Τισντέιλ, Μπενόιτ Μπέντζαμιν, Μπραντ Ντόχερτι).

Στο Μίσιγκαν, όπου πήγε κολέγιο, έπαιξε 4 χρονιές με αρκετά καλούς μέσους όρους. Η καλύτερή του χρονιά ήταν η 4η, το 1985-86, όταν και είχε 11.8 πόντους και 4.7 ριμπάουντ σε 24 λεπτά συμμετοχής ανά αγώνα. Η παρουσία του στο κολέγιο του έδωσε θέση στο νούμερο 95 του καταραμένου ντραφτ του 1986 (2ος πέμπτου γύρου) με επιλογή από τους Ιντιάνα Πέισερς (1ος στο ντραφτ ήταν ο Μπραντ Ντόχερτι).

Από νεαρή ηλικία ο Ρέλφορντ είχε μια αδυναμία… στο φαγητό. Και όταν είσαι 22 χρονών αυτό δεν σε επηρεάζει ιδιαίτερα (συνήθως), αλλά όταν μια ομάδα NBA πρέπει να επενδύσει πάνω σου δεν το τολμάει κι εύκολα. Έτσι, το συμβόλαιο στις Η.Π.Α. δεν ήρθε για τον Ρέλφορντ που αποφάσισε να περάσει τον Ατλαντικό για την Ευρώπη όπου το ταλέντο του έφτανε και περίσσευε για να γράψει ιστορία.

Όχι ότι δεν το πάλεψε πρώτα. Αντίθετα με άλλους παίκτες του ντραφτ εκείνης της χρονιάς (Μπάρλοου) ο Ρέλφορντ δεν ήρθε αμέσως στην Ευρώπη. Έμεινε για δύο χρονιές στις Η.Π.Α. για να παλέψει για μια θέση στο NBA. Έπαιξε στο CBA στους Ράπιντ Σίτι Θρίλερς και στους Ρόκφορντ Λάιτνινγκ ενώ το 1987-88 έπαιξε και 4 αγώνες στους Σαν Αντόνιο Σπερς. Δεν αγωνίστηκε πολύ, περίπου 11 λεπτά ανά αγώνα και είχε 4.0 πόντους και 1.8 ριμπάουντ.

Το καλοκαίρι του 1988 ήρθε η στιγμή για τη μεγάλη απόφαση της καριέρας του. Ήρθε στην Ευρώπη και το Ισραήλ (που τότε ήταν πρώτος προορισμός για πολλούς Αμερικανούς). Έμεινε για δύο χρόνια στη Μακάμπι Ρισόν, πριν έρθει για πρώτη φορά στη χώρα μας, για την ΑΕΚ του Κρέζιμιρ Τσόσιτς.

Ήδη από την αρχή της παρουσίας του στην Ελλάδα άφησε τα διαπιστευτήριά του. Στις 6 Οκτωβρίου του 1990, η ΑΕΚ κέρδιζε εκτός έδρας τον (μέτριο σχετικά τότε) Παναθηναϊκό με 88-89 και τον Ρέλφορντ να έχει 29 πόντους και 4 ριμπάουντ σε 37 λεπτά. Μετά ακολούθησε ο Ολυμπιακός (με 96-75), με τον Ρέλφορντ να σταματάει στους 25 πόντους και 15 ριμπάουντ. Στα 8 παιχνίδια που έπαιξε με την ΑΕΚ ως τον Δεκέμβριο είχε 7 φορές πάνω από 20 πόντους (και στο μόνο που δεν είχε, το ματς διακόπηκε) με τελικό μέσο όρο 23.1 πόντους, 10.1 ριμπάουντ και 1.5 τάπες ανά αγώνα. Από τον Δεκέμβριο και μετά έπαιξε στη Χιρόνα της Ισπανίας.

Το NBA δεν είχε φύγει από το μυαλό του, οπότε επέστρεψε στις Η.Π.Α. το 1991-92 για μια ακόμη προσπάθεια, την οποία και «έβγαλε» στους Σιου Φολς του CBA μέχρι να το πάρει απόφαση και να έρθει ξανά στην Ευρώπη (μόνιμα) για την Κανάριας.

Το 1992-93 ήταν η πρώτη πλήρης χρονιά του στην Ελλάδα, με τη φανέλα της Δάφνης. Με τη Δάφνη έπαιξε 30 αγώνες στην Α1 και είχε 27.8 πόντους, 9.0 ριμπάουντ και 1.5 κλεψίματα μέσο όρο με 57% στα δίποντα. Μάλιστα, αναδείχτηκε 1ος σκόρερ της Α1 για να γίνει ο πρώτος Αμερικανός παίκτης που κατακτούσε αυτόν τον τίτλο στο πρωτάθλημά μας (από τότε άλλοι 7 παίκτες το έχουν καταφέρει 12 φορές)!

Η σεζόν ξεκίνησε με το καλύτερο ίσως παιχνίδι του Ρέλφορντ στην Ελλάδα, σίγουρα το πιο «διάσημο» και αυτό που θυμούνται όλοι. Ο μετέπειτα πρωταθλητής Ολυμπιακός ξεκίνησε τη σεζόν στη Δάφνη, όπου έχασε μετά από παράταση με 105-103. Ο Ολυμπιακός είχε πρώτο σκόρερ τον Ζάρκο Πάσπαλι που σταμάτησε στους 54 (!) πόντους, ενώ ο Χίγκινς έπαιξε με… δύο προπονήσεις και ήταν σαφώς εκτός κλίματος (με τον Ιωαννίδη να τον αλλάζει λίγο μετά για… αδιευκρίνιστους λόγους). Όμως, την παράσταση έκλεψε ο Ρέλφορντ, που με 30 πόντους (10/16 βολές, 10/16 δίποντα) και 8 ριμπάουντ χάρισε στην ομάδα του τη νίκη.

Το 1993-94 τον βρήκε ξανά στο Ισραήλ και τη Χαποέλ Χολόν για να επιστρέψει την επόμενη σεζόν στην Ελλάδα και το Παγκράτι. Το 1994-95 σε 21 αγώνες στο Παγκράτι είχε 23.7 πόντους, 9.7 ριμπάουντ και 1.2 κλεψίματα με 38% στα τρίποντα, αλλά δεν μπόρεσε να το σώσει, καθώς τερμάτισε 13ο.

Το καλοκαίρι του 1995 μεταπήδησε από το Παγκράτι στο Ηράκλειο και το 1995-96 σε 26 ματς με το Ηράκλειο είχε 24.8 πόντους, 6.4 ριμπάουντ με 58% στα δίποντα. Μάλιστα, τη σεζόν εκείνη τερμάτισε 2ος σκόρερ στην Α1, όμως το Ηράκλειο υποβιβάστηκε, τερματίζοντας 13ο. Τελευταίο του ματς στην Ελλάδα ήταν κατά του Ολυμπιακού στις 3 Απρίλη του 1996, όπου έβαλε 19 πόντους.

Το ρεκόρ πόντων του στην Α1 είναι 45 και το έκανε την 1η Μαρτίου του 1995 με τη φανέλα του Παγκρατίου, απέναντι στον Απόλλωνα Πάτρας σε ματς που το Παγκράτι κέρδισε με 75-64 (είχε 45 από τους 75 πόντους!). Εκείνη την ημέρα είχε 7/8 βολές, 7/11 δίποντα, 8/9 τρίποντα και 9 ριμπάουντ σε 38 λεπτά. Συνολικά στις χρονιές που πέρασε στην Ελλάδα είχε 25.6 πόντους μέσο όρο και 8.6 ριμπάουντ.

Η καριέρα του συνεχίστηκε στην Κύπρο για δύο χρόνια (1997-99) σε ΑΕΛ Λεμεσού και Ομόνοια, ενώ το 1999-2000 ξεκίνησε τη σεζόν στην Πενιαρόλ της Αργεντινής, αλλά μετά από 6 αγώνες (με 11.3 πόντους και 5.3 ριμπάουντ) αποφάσισε σε ηλικία 36 ετών να σταματήσει το μπάσκετ.

Ένας από τους πιο σημαντικούς Αμερικανούς παίκτες που πέρασαν από τα μέρη μας, ένας από εκείνους που στόλισαν τη «γεμάτη» δεκαετία του 1990, που ήταν και η καλύτερη για την Α1.

Νίκος Κουσούλης