Πρόεδρε, συρρίκνωσα τους παίκτες μας!

Δημοσιεύτηκε στις 16 Ιουλίου 2007

Είχα πει ότι μέσα στο καλοκαίρι θα επιστρέψω με άλλους άγνωστους, περίεργους ή απίστευτους κανονισμούς των ανά τον κόσμο ομοσπονδιών μπάσκετ. Εδώ είμαστε λοιπόν, σήμερα, για να σας παρουσιάσω τον μάλλον πιο άγνωστο και περίεργο.

Θα μεταφερθούμε στο πρωτάθλημα των Φιλιππίνων το λεγόμενο PBA (Philippine Basketball Association). Τι είναι αυτό που ξεχωρίζει το μπάσκετ της χώρας, από αυτό των υπόλοιπων χωρών; Το ύψος, ή μάλλον η έλλειψη αυτού.

Ο μέσος όρος ύψους των γηγενών φόργουορντ και σέντερ που παίζουν στο PBA στις Φιλιππίνες είναι 1.88! Όσο δηλαδή είναι οι πλέι μέικερ στις υπόλοιπες χώρες. Από αυτό και μόνο καταλαβαίνετε ότι όποια ομάδα κατάφερνε να υπογράψει έναν 7-footer (που λένε κι οι Αμερικάνοι), δηλαδή έναν παίκτη πάνω από 2.10μ, θα έκανε την πλάκα της στο πρωτάθλημα. Οπότε, εδώ έρχεται η ομοσπονδία της χώρας, η οποία έχει εισάγει κανονισμό που απαγορεύει την απόκτηση μη γηγενών αθλητών (κάθε ομάδα έχει δικαίωμα να έχει έναν) με ύψος μεγαλύτερο από 1.95! Πάνω από 1.95 μπορούν να είναι μόνο παίκτες από τις Φιλιππίνες, στη θεωρία βέβαια, ενώ όσοι Αμερικανοί (κυρίως) αθλητές θέλουν να παίξουν στο πρωτάθλημα θα πρέπει να είναι κάτω από 1.95. Στην ουσία δηλαδή να έχουν μεγαλώσει με παιδεία περιφερειακού, αφού με τέτοιο ύψος μόνο στις θέσεις «1» με «3» μπορούν να παίζουν στον υπόλοιπο κόσμο.

Τι έχει προκαλέσει αυτός ο απίστευτος κανονισμός; Αρχικά, οι ξένοι μεν λογικά να κυριαρχούν στο πρωτάθλημα, αλλά όντας περιφερειακοί να μην δημιουργούν προβλήματα κοντά στο καλάθι (με απλά λόγια… τάπες) στους κοντύτερους γηγενείς αθλητές.

Όμως, τα ευτράπελα ξεκινούν εδώ. Ενώ όλοι οι αθλητές και όσοι παίζουν μπάσκετ, μια ζωή παρακαλούν να ψηλώσουν λίγο παραπάνω, όσοι έχουν ως στόχο να παίξουν στις Φιλιππίνες θέλουν… να κοντύνουν! Πολλές είναι οι τεχνικές που έχουν βρει ομάδες και παίκτες για να «κονταίνουν» πριν περάσουν από την εξέταση ώστε να εγκριθεί η συμμετοχή τους.

Ας δούμε τις πλέον ευφάνταστες από αυτές: Τις δεκαετίες του 1970 και 1980 οι παίκτες απλώς πήγαιναν… για κούρεμα. Τότε τα άφρο κουρέματα και τα «καπελάκια» κυριαρχούσαν, οπότε ένα ξύρισμα του κεφαλιού έκοβε περίπου 2-4 πόντους από τον παίκτη! Βέβαια, υπήρχαν πολλοί που είχαν… εξογκώματα στο κρανίο και αποκλείονταν από το πρωτάθλημα.

Μία άλλη τεχνική είναι αυτή που λέει ότι συγκεκριμένες ασκήσεις έχουν ως αποτέλεσμα την πρόσκαιρη απώλεια ύψους. Τι ασκήσεις; Αεροβική γυμναστική σε ένταση 100% για μερικές ώρες πριν το μέτρημα (κόβει μέχρι 3 εκατοστά!), πιέσεις ώμων, βυθίσεις, άρσεις θανάτου με βάρη, συμπιέζουν τα κόκαλα, ενώ τρέξιμο σε τροπική ζέστη προκαλεί αφυδάτωση και… απώλεια ύψους. Βέβαια, οι επιστήμονες διαφωνούν, λέγοντας ότι αυτά μπορεί υπό προϋποθέσεις να προκαλέσουν απώλεια ύψους για λίγες ώρες, αλλά της τάξης μερικών χιλιοστών και όχι εκατοστών.

Η πιο διαδεδομένη τεχνική και η πιο σίγουρη μέχρι πέρσι ήταν κι η πιο απλή: ο παίκτης στο επίσημο μέτρημα, απλώς καμπούριαζε, ή χαμήλωνε το κεφάλι ανάμεσα στους ώμους και προς το στήθος, η έγερνε προς τον τοίχο πίσω του, ή φορούσε φαρδιά σορτς και παντελόνια λυγίζοντας ελαφρά τα γόνατα. Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 η ομοσπονδία της χώρας προσέλαβε ανθρώπους, που δουλειά τους ήταν να… πιέζουν τα γόνατα των αθλητών ώστε να μην τα λυγίζουν όταν τους μετρούν. Βέβαια, οι μπασκετμπολίστες είχαν πολύ πιο δυνατά πόδια απ’ ότι είχαν οι προσληφθέντες… χέρια, καταφέρνοντας να κρατούν τα γόνατα λυγισμένα.

Ένα από τα φοβερότερα παραδείγματα είναι αυτό του Ροσέλ Έλις, ο οποίος το 2001 (με το όριο ύψους στο 1.90) είχε μετρηθεί 1.85, ενώ το 2004 με το όριο ύψους στο 1.95 μετρήθηκε 1.92! Στο CBA ο Ροσέλ Έλις ήταν 1.99… Οι μέσοι όροι του το 2004-05 στις Φιλιππίνες ήταν 24 πόντοι και 14 ριμπάουντ με 61% εντός παιδιάς.

Όμως, τα πράγματα άλλαξαν! Από το 2005 μέτρηση γίνεται διαφορετικά. Οι παίκτες αναγκάζονται να ξαπλώσουν για να μετρηθεί το ύψος τους, με αποτέλεσμα μέχρι τώρα κανείς να μην έχει καταφέρει να ξεγελάσει τους υπευθύνους. Πρώτο θύμα της υπόθεσης αυτής ήταν ο Κέλι Ουίτνι, ο οποίος είχε αποφοιτήσει από το Σίτον Χολ με μέσους όρους της τάξης των 14 πόντων και των 6 ριμπάουντ στο NCAA, αλλά αφού μετρήθηκε στο πραγματικό του ύψος (2.00 μέτρα) του απαγορεύτηκε η συμμετοχή στο πρωτάθλημα.

Πιο αστεία υπόθεση ήταν αυτή του Βίκτορ Τόμας, ο οποίος έπαιζε ήδη 2 χρόνια στο πρωτάθλημα πριν ξεκινήσει ο νέος τρόπος μέτρησης, μετρημένος με ύψος 1.95, μέσα στα όρια δηλαδή. Η ομάδα του σκέφτηκε ότι αφού ήδη έπαιζε και ήταν γνωστό το ύψος του δεν χρειαζόταν να δώσει σημασία στη νέα μέτρηση. Ο Τόμας μετρήθηκε και ήταν υψηλότερος από το όριο, με αποτέλεσμα να κοπεί από το πρωτάθλημα της PBA.