Θεαματικό «φιλικό» τριήμερο

Η εθνική παίζει πολύ πιο πιεστική άμυνα σε σχέση με πέρσι και μεγάλο ρόλο σε αυτό παίζει η επιστροφή του Διαμαντίδη και του Τσαρτσαρή. Επίσης, η βελτίωση του Περπέρογλου (που μέχρι φέτος στην άμυνα είχε αρκετά προβλήματα να διοχετεύσει σωστά την ενέργεια που είχε), αλλά και τα πιο «στρωτά» σχήματα της εθνικής, τουλάχιστον όπως τα έχει ο Καζλάουσκας στο μυαλό του. Η άμυνα είναι ιδιαιτέρως επιθετική και επιδιώκει το κλέψιμο μέσω ασφυκτικής πίεσης στα γκαρντ.

Γενικά, το παιχνίδι της εθνικής μοιάζει πιο λογικό φέτος και φαίνεται σαφέστατα αυτό που είχαμε πει ότι ο Λιθουανός νιώθει πιο άνετα με το ρόστερ του αυτή τη χρονιά και μπορεί πιο εύκολα να κάνει πράξη τα όσα έχει στο μυαλό του. Η ομάδα τρέχει όποτε μπορεί, κάτι που το ρόστερ της της επιτρέπει να κάνει και θυμίζει σε πολλά στοιχεία την ομάδα του προολυμπιακού του 2008 του Γιαννάκη (τότε ήταν επίσημοι αγώνες και η ομάδα έπαιζε καλύτερο μπάσκετ, αλλά η σύγκριση γίνεται στα επιμέρους στοιχεία του παιχνιδιού). Ιδιαίτερα θετικό είναι το γεγονός ότι το παιχνίδι της εθνικής δεν είναι μονοδιάστατο. Οι πάσες αλλάζουν με μεγάλη ταχύτητα χέρια και όλοι οι διεθνείς απειλούν ανά πάσα στιγμή, ενώ τις περισσότερες φορές υπάρχει και διαρκής κίνηση. Αυτό διευκολύνει την ομάδα, που έχει εύκολη την ασίστ, αλλά και το καλάθι χωρίς μεγάλο κόπο απέναντι και σε στημένες άμυνες.

Ένα άλλο θετικό είναι ότι οι παίκτες φαίνεται να βάζουν τις βολές. Ας περιμένουμε γιατί άλλο τα φιλικά, άλλο τα επίσημα, όμως φέτος οι βολές μπαίνουν και αυτό είναι πολύ σημαντικό για τα ντέρμπι.

Ο Πρίντεζης αναμένεται να παίζει πολύ χρόνο στο «3», καθώς έχει βαφτιστεί αντικαταστάτης του Βασιλόπουλου στο σχήμα της ομάδας, παρότι δεν έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά ως παίκτες. Όμως, ο Πρίντεζης είναι γρήγορος και μπορεί να παίξει κατ’ ανάγκη εκεί, παρότι δεν είναι το καλύτερό του, ενώ αν δεν βγουν συστήματα να ποστάρει η ομάδα χάνει και μια σημαντική δύναμη στο «4». Βέβαια, ο παίκτης όσο κι αν προσπαθεί ξεκάθαρα είναι τεσσάρι και εκεί αποδίδει σαφώς πιο καλά. Το θετικό είναι ότι με τον Πρίντεζη στο «3» η Ελλάδα επικρατεί πιο εύκολα στα ριμπάουντ, το αρνητικό είναι ότι είναι χειρότερη στο σουτ από την περιφέρεια.

Ο Καλάθης πηγαίνει αρκετά καλά στα φιλικά και είναι σημαντικό αυτό, γιατί άθελά του έγινε η «πέτρα του σκανδάλου». Το παιδί δεν φταίει σε τίποτα, αλλά αυτός θα έχει στη δωδεκάδα τη θέση του Παπαλουκά, μετά από την απαράδεκτη ανάμειξη της ομοσπονδίας στα αγωνιστικά της εθνικής (η οποία, συνεχίζεται από τους γνωστούς δημοσιογράφους που έχουν “εντολή” άνωθεν σχετική με τον Καλάθη στα παιχνίδια, κουράζοντας δυστυχώς χωρίς λόγο), παρά την αντίθετη συμφωνία προπονητή και Παπαλουκά. Η σύγκριση, λοιπόν, θα βαρύνει τον Καλάθη, έστω κι αν έπρεπε να τη χρεωθεί ο Βασιλακόπουλος. Δεν είναι δίκαιο για το νεαρό παίκτη, καθώς καλείται να αντικαταστήσει τον διεθνώς πιο αναγνωρισμένο και σημαντικό Έλληνα παίκτη των τελευταίων 10 χρόνων, αλλά το να παίζει καλά στα φιλικά θα τον βοηθήσει να αντεπεξέλθει ψυχολογικά στη διοργάνωση που ακολουθεί. Είναι, πάντως, καλό που ο Καζλάουσκας τον βάζει αρκετά για να του δώσει χρόνο συμμετοχής για να βρει τα πατήματά του (το χρειάζεται εξάλλου περισσότερο από παίκτες πολύ πιο έμπειρους).

Ο Καζλάουσκας φαίνεται να έχει καταλήξει στους 10 από τους 12 του τελικού ρόστερ και οι 2 θέσεις που είναι ανοιχτές πιθανότατα θα καλυφθούν από δύο εκ των Καϊμακόγλου, Βουγιούκα, Βασιλειάδη, Παππά και Παπανικολάου. Αυτή η διαπίστωση μας δίνει πάσα για να συζητήσουμε και για τα όχι και τόσο καλά που είδαμε στο τριήμερο.

Δεν μου άρεσε ο τρόπος χρησιμοποίησης των Βουγιούκα, Καϊμακόγλου και Βασιλειάδη στο φιλικό με Γερμανούς, αλλά και των Βουγιούκα, Παππά, Παπανικολάου με τους Ρώσους. Ο Καζλάουσκας ουσιαστικά τους είχε διαχωρίσει από την υπόλοιπη ομάδα, ιδίως τους πλην Βουγιούκα, αφού ο Ίαν έπαιρνε χρόνο και από εκείνον που θα ανήκει στον Σχορτσανίτη όταν επιστρέψει. Για μένα δεν νοείται μια από τις καλύτερες εθνικές ομάδες του κόσμου και να μην μπορεί να βρει 12 παίκτες που να χρησιμοποιούνται στο ροτέισον των αγώνων. Προφανώς και υπάρχουν (και πολλοί περισσότεροι), θα έπρεπε να χρησιμοποιούνται και αναλόγως. Ιδίως για τον Βασιλειάδη, τον καλύτερο Έλληνα σουτέρ θα έπρεπε ξεκάθαρα να τον «κρατάς χαρούμενο και ζεστό» ενόψει των κρίσιμων, με σκριν και συστήματα για σουτ δικά του (και όχι να του κάνεις παρατήρηση… επειδή σκόραρε εκτός συστήματος).

Ένα άλλο πρόβλημα είναι ότι ακόμη και όταν τους δοκιμάζει (και μιλάμε για φιλικά που και από την εξέλιξη επιβαλλόταν να παίξουν νωρίτερα) τους βάζει όλους μαζί στο τελευταίο 7λεπτο και όχι έναν έναν μέσα στα σχήματα της εθνικής με τους υπόλοιπους βασικούς στο παρκέ. Σε έναν αγώνα του Μουντομπάσκετ που θα χρειαστείς κάποιον παίκτη από την άκρη του πάγκου (όσο αστεία κι αν είναι αυτή η φράση σε επίπεδο εθνικών ομάδων) θα τον βάλεις με 4 βασικούς μέσα για να προσφέρει κάτι που οι άλλοι δεν μπορούν: είτε λόγω προβλήματος με φάουλ, είτε για να δώσει ενέργεια, είτε για να σε ξεκολλήσει στην επίθεση. Δεν θα τον βάλεις με τους υπόλοιπους «αναπληρωματικούς» για να γυρίσει ένα ματς που πήγε στραβά. Δυστυχώς, ως τώρα, αυτό είναι και το μεγαλύτερο φάουλ του Καζλάουσκας ως τώρα.

Σε αυτό πρέπει να προσθέσουμε ότι οι 4 παίκτες (πλην του Βουγιούκα, που δουλεύεται στα συστήματα του Σχορτσανίτη) ξεκάθαρα δεν έχουν κανένα ρόλο στην ομάδα. Στον αγώνα με τους Κροάτες, ο Καζλάουσκας έκανε ροτέισον 7 παικτών στο πρώτο ημίχρονο και από τα 100 διαθέσιμα λεπτά (20×5) είδαμε τους 5 μόνο για 9,5 (και Βουγιούκας, Βασιλειάδης δεν έπαιξαν καν). Συστήματα πάνω τους δεν έχουν και μοιάζουν να περιφέρονται εκτός πλάνων χωρίς σκοπό στην επίθεση. Λάθος και άσχημο να γίνεται σε μια ομάδα τόσο υψηλού επιπέδου. Δυστυχώς δεν πιστεύω ότι ο Λιθουανός θα το διορθώσει αυτό.