Ελλάδα-Η.Π.Α. 101-95. Η Ελλάδα κατάφερε κάτι που πολλοί θεωρούσαν ακατόρθωτο. Απέναντι σε μια «υποψιασμένη» ομάδα αστέρων που είχε ως οδηγό τον Μάικ Σιζέφσκι πήρε μια τεράστια νίκη στα ημιτελικά του Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας.
Η μεγαλύτερη στιγμή του ελληνικού μπάσκετ; Πολλοί θα σπεύσουν να πουν ναι, όμως η αντίθετη γνώμη προτάσσει τα δύο χρυσά σε Ευρωμπάσκετ, τη νίκη επί των Ρώσων το 1987 ή εκείνη επί των Γάλλων των 2005. Σε κάθε περίπτωση, μιλάμε για μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του ελληνικού μπάσκετ.
Το 2004 η Ελλάδα είχε στείλει… προειδοποιητική βολή, αλλά μάλλον φαινόταν ότι ακόμη δεν ήταν έτοιμη. Δύο χρόνια αργότερα, με τον Παναγιώτη Γιαννάκη να έχει ανανεώσει πλήρως την ομάδα από τη στιγμή που ανέλαβε και την Ελλάδα να έχει στεφθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης το 2005, η ώρα για την πρώτη επίσημη νίκη επί των Αμερικανών είχε έρθει.
Μετά από 6 ήττες από τις Η.Π.Α. (αν δεν μετρήσουμε τα φιλικά, όπου έχουμε 1-1) η Ελλάδα έφυγε για πρώτη φορά με το ροζ φύλλο από αγώνα με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Δώδεκα χρόνια μετά την ήττα στο Τορόντο με 58-97 τα πράγματα είχαν αλλάξει πολύ. Το 1994 οι Έλληνες «χαίρονταν» που έγιναν η πρώτη ομάδα μετά το 1992 που κράτησε τους επαγγελματίες του NBA κάτω από τους 100 πόντους. Το 2006 οι Έλληνες χαίρονταν ξανά. Αλλά αυτή τη φορά ήταν στο κέντρο του γηπέδου, όλοι μια αγκαλιά, στήνοντας τρελό χορό με φόντο τα σκυμμένα κεφάλια των Αμερικανών.
Και όχι όποιων κι όποιων: Λεμπρόν Τζέιμς, Ντουέιν Ουέιντ, Καρμέλο Άντονι, Ντουάιτ Χάουαρντ, Κρις Μπος, Έλτον Μπραντ, Κρις Πολ, Μπραντ Μίλερ, Κιρκ Χάινριχ, Τζο Τζόνσον, Σέιν Μπατίερ και Άντον Τζέιμσον αποτελούσαν την ομάδα του Σιζέφσκι στην Ιαπωνία.
Η ελληνική εθνική ομάδα μπάσκετ έγινε η πρώτη εθνική ομάδα της χώρας που προκρίθηκε σε τελικό Παγκοσμίου Πρωταθλήματος ομαδικού σπορ στην ιστορία. Όμως δεν ήταν από την αρχή έτσι τα πράγματα. Στο 14ο λεπτό το σκορ ήταν 21-33 για τους Αμερικανούς.
Οι διεθνείς, όμως, έπαιζαν σωστό μπάσκετ, έχοντας διαβάσει τον αντίπαλο πάρα πολύ καλά. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης έκανε ματ στον Μάικ Σιζέφσκι και οι Ιάπωνες στις κερκίδες δεν πίστευαν στα μάτια τους. Ο Παπαλουκάς «σέρβιρε» όλο το βράδυ, ο Σχορτσανίτης «τελείωνε» και το 21-33 έγινε 39-38 (με σερί 18-5) και 65-51 για τη μεγαλύτερη διαφορά της Ελλάδας που έτρεξε ένα επιμέρους σκορ 44-18 μέχρι εκείνο το σημείο!
Οι Ιάπωνες έβλεπαν τους Αμερικανούς να τα έχουν χαμένα και άρχισαν… να σφυρίζουν στις βολές των Ελλήνων, αλλά και να φωνάζουν «U-S-A-». Μάταια. Το ποτάμι δεν γύριζε πίσω. Όταν οι Αμερικανοί πλησίασαν στους 5 ο Σπανούλης ήταν εκεί. Στο τέλος το ταμπλό έγραψε 101-95 και όλος ο πλανήτης είχε μείνει αποσβολωμένος.
Γιατί; Οι Η.Π.Α. ως τότε είχαν 7-0 στο τουρνουά κερδίζοντας με 25 πόντους μέσο όρο τα παιχνίδια τους! Μέχρι εκείνο το πρωινό (ώρα Ελλάδας) όμως.
Οι παίκτες του Σιζέφσκι είχαν πάρει πολύ ψηλά τον αμανέ πριν τη διοργάνωση και έγιναν ακόμη πιο αλαζόνες μετά τις πρώτες νίκες. Τα αμερικανικά μέσα δεν το ξέχασαν… Πώς υποδέχτηκαν την ήττα; «Η Team-USA αποδεικνύει ότι είναι καλύτερη αλλά ακόμα όχι αρκετά καλή» (CBS), «Η ξηρασία συνεχίζεται: οι Η.Π.Α. θα παίξουν για το χάλκινο» (Ohio.com), «Τώρα ξέρουν ότι δεν θα είναι εύκολο» (Boston.com), «Η Team-USA προσγειώθηκε απότομα» (Yahoo), «Η Ελλάδα παίρνει τον αέρα των Η.Π.Α.» (LA times), «Η ομαδικότητα συγχύζει τις Η.Π.Α. και το σταριλίκι τους» (Chron.com) και το μακράν πιο ευρηματικό από την Washington Post «Foreign Hoops is all Greek to U.S.» (σ.σ. Το διεθνές μπάσκετ μοιάζει ακαταλαβίστικο για τις Η.Π.Α.).
Η ομάδα των Η.Π.Α. χτυπήθηκε πολύ από τα μέσα που έλεγαν ότι οι κακομαθημένοι αστέρες τους θα «πρέπει να σταματήσουν πια να είναι αλαζόνες όταν μιλάμε για διεθνές μπάσκετ» ότι αυτή η ομάδα πάντα θα ήταν εκείνη «που θα έπρεπε να θυμίσει στον κόσμο ότι το μπάσκετ είναι αμερικάνικο άθλημα, αλλά δεν το έκανε». Η ήττα δεν ήταν όπως το 2002 ή το 2004. Το 2006 οι Αμερικάνοι είχαν πάει υποψιασμένοι και με μόνο στόχο το χρυσό μετά από δύο «σφαλιάρες». Κι έφυγαν ξανά ταπεινωμένοι.
Οι 12 ασίστ του Παπαλουκά, τα 39 λεπτά του αλάνθαστου Διαμαντίδη, οι 22 πόντοι του Σπανούλη, οι 15 πόντοι με τα 6 ριμπάουντ του Κακιούζη και οι 14 πόντοι σε 17 λεπτά του Σχορτσανίτη, που έκανε τον Ντουάιτ Χάουαρντ να βλέπει εφιάλτες δεν «χωνεύονταν εύκολα».
Μπος και Άντονι δεν μπορούσαν να το πιστέψουν: «Δεν κάναμε τις σωστές προσαρμογές στο ματς. Μας έπαιζαν συνεχώς με το ίδιο σύστημα. Το κάναμε πάρα πολύ εύκολο γι’ αυτούς», Κρις Μπος. «Το να χάσουμε οποιοδήποτε παιχνίδι είναι σοκ για μας. Μπήκαμε στο ματς με στόχο να κερδίσουμε τον αγώνα και μετά το χρυσό μετάλλιο», Καρμέλο Άντονι. Μπορεί αυτή να μην ήταν η πρώτη ήττα των Αμερικανών, αλλά είναι αυτή που κάθε Έλληνας πάντα θα θυμάται περισσότερο απ’ όλες…
Νίκος Κουσούλης