Η εθνική πέρασε και το δεύτερο εμπόδιο στο Μουντομπάσκετ, κερδίζοντας το Πουέρτο Ρίκο με 83-80 μετά από ένα σκληρό ντέρμπι. Η εθνική ήταν άθλια στα πρώτα 25 λεπτά και πάλι, αλλά βελτιώθηκε στο τελευταίο μέρος του αγώνα, για να πάρει μια πολύτιμη νίκη, που ουσιαστικά της δίνει την πρόκριση και μάλλον τη βοηθάει να αποφύγει την 4η θέση στον όμιλο (αφού το Πουέρτο Ρίκο έχει χάσει και από τους Ρώσους).
Το ξεκίνημα του αγώνα ήταν με… κεκτημένη ταχύτητα από τον αγώνα με τους Κινέζους, με τους Έλληνες να σουτάρουν συνεχώς από το τρίποντο, χωρίς λόγο, χωρίς σύστημα, χωρίς αυτοσυγκράτηση, πέφτοντας στην παγίδα και του Πουέρτο Ρίκο. Τα 4/18 τρίποντα του πρώτου ημιχρόνου τα λένε όλα εύγλωττα και η Ελλάδα έμοιαζε σε δρόμο ολισθηρό και κακοτράχαλο.
Ο Καζλάουσκας αφού είδε την Κίνα να μας αναγκάζει στο λεγόμενο… «χαζομπάσκετ» με αλλεπάλληλα τρίποντα χωρίς σωστή κίνηση και αντιμετώπιση απέναντι στη ζώνη, άφησε την ομάδα να αντιδράσει με ακριβώς τον ίδιο τρόπο και στο ματς με τους Πορτορικάνους απέναντι και στη δική τους ζώνη.
Κανένας αιφνιδιασμός για να μην προλάβει να επιστρέψει ο Ράμος, κανένα ντράιβ για να σπάσει η ζώνη, ο Βουγιούκας από το δίλεπτο του πρώτου αγώνα… ξεκίνησε βασικός στον δεύτερο, με τον Λιθουανό σε εμφανή σύγχυση.
Η κατάσταση του πρώτου ημιχρόνου προμήνυε ένα πολύ δύσκολο βράδυ για την Ελλάδα, που, εκτός των άλλων, δεν έπαιζε καν ιδιαίτερα καλή άμυνα. Οι Πορτορικάνοι έβρισκαν ιδιαίτερα συχνά ελεύθερα τρίποντα και είχαν 11/22 στο ματς (κατεξοχήν εύστοχη ομάδα με καλούς σουτέρ).
Αυτό που κράτησε την Ελλάδα στο πρώτο ημίχρονο ήταν κυρίως το καθαρό μυαλό των περιφερειακών της στην οργάνωση, με αποτέλεσμα η εθνική να έχει μόλις 1 λάθος στο πρώτο μέρος του ματς. Παρόλα αυτά ήταν πίσω με 5 πόντους, που αυξήθηκαν στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου.
Η διαφορά πήγε στους 9 πόντους, αλλά η μεγάλη πληγή της Ελλάδας στα πρώτα 60 λεπτά του τουρνουά ήταν αυτή που τη βοήθησε να ανέβει, κυρίως ψυχολογικά. Τρία τρίποντα από Σπανούλη, Διαμαντίδη και Ζήση, μαζί με ένα λέι απ του Σπανούλη και μια βολή του Ζήση, έτρεξαν ένα 12-4 για την εθνική για να μειώσει σε 50-51. Από εκεί και πέρα η Ελλάδα έπαιξε πολύ πιο λογικά και στρωτά, μειώνοντας κατά πολύ τα τρίποντα (έκανε άλλα 7 στο υπόλοιπο ματς κι έβαλε τα 4).
Τα τελευταία δεκαπέντε λεπτά η Ελλάδα έδειξε το γνωστό πνεύμα νικητή που έχει εδραιώσει από την περίοδο Γιαννάκη και απέδειξε ότι δεν χάνει εύκολα στα κλειστά παιχνίδια. Τεράστιας σημασίας τα ριμπάουντ του Βουγιούκα στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά τη διαφορά έκανε η τάπα του Μπουρούση στο 77-75, που έδωσε στην Ελλάδα την ευκαιρία να ξεφύγει με 4 πόντους, από την τεχνική ποινή που δέχτηκαν αμέσως μετά οι Πορτορικάνοι.
Βέβαια, ο αγώνας ανήκει στον Βασίλη Σπανούλη, που στο δεύτερο ημίχρονο σε μεγάλα διαστήματα έπαιζε μόνος του επιθετικά τους Πορτορικάνους, βάζοντας 19 από τους 28 του πόντους στο διάστημα αυτό. Ο Σπανούλης είχε 8/9 βολές, αλλά και γενικότερα η Ελλάδα βελτιώθηκε πολύ στις βολές μετά τις 2/7 των Τσαρτσαρή και Περπέρογλου στο ξεκίνημα (και 3/9 συνολικά) στο 71% στο υπόλοιπο ματς.
Το ροτέισον ξανά δεν ήταν καλό, με αποκορύφωμα το γεγονός ότι ο Καζλάουσκας άφησε σε όλο το ματς τον Καϊμακόγλου στον πάγκο και αναγκάστηκε να τον βάλει λόγω των φάουλ (ο Τσαρτσαρής μετά το 4ο φάουλ φοβόταν να παίξει άμυνα) στο τελευταίο δίλεπτο του αγώνα. Πολύ σημαντική η συνεισφορά και του Διαμαντίδη, που μετά το 23ο λεπτό ήταν εκπληκτικός και πήρε πίσω το άμυαλο παιχνίδι των πρώτων 63 λεπτών του τουρνουά.
Η άμυνα της ομάδας ήταν αρκετά βελτιωμένη σε σχέση με το ματς εναντίον των Κινέζων, αλλά και πάλι αφήσαμε τους πιο «επικίνδυνους» παίκτες να κάνουν το παιχνίδι που ήθελαν, με τον Ράμος να έχει 8/8 δίποντα και 8 ριμπάουντ και τον Μπαρέα να τρέχει την Ελλάδα όπως ήθελε, ιδίως στα τρία πρώτα δεκάλεπτα. Στα καλά ο περιορισμός του Λι και του Βασάλο επιθετικά.
Σε τέτοια τουρνουά σημασία έχει η ομάδα να κερδίζει όταν παίζει άσχημα και μέχρι στιγμής η Ελλάδα δείχνει ότι το καταφέρνει αυτό. Με 2-0 πηγαίνει στο παιχνίδι της Τρίτης με τους Τούρκους που αν κερδίσει θα αγκαλιάσει την πρωτιά του ομίλου. Ας ελπίσουμε ότι με την προσθήκη των Σχορτσανίτη και Φώτση από το επόμενο ματς, το παιχνίδι της Ελλάδας θα γίνει πολύ πιο ορθολογικό και η ομάδα δεν θα παγιδεύεται τόσο εύκολα από τις ζώνες. Ο Καζλάουσκας είχε δείξει καλύτερη διαχείριση με ολόκληρο το ρόστερ του, ενώ με τις απουσίες στα πρώτα δύο ματς έμοιαζε χαμένος στο εν λόγω θέμα.
Όσο για τον σχολιασμό της ΕΡΤ, τι να λέμε; Οι ίδιες γελοιότητες μια ζωή. Από τα «παίζουμε εναντίον όλων, παίζουμε εναντίον της διαιτησίας…» φτάσαμε στις ειρωνείες προς τους παίκτες του Πουέρτο Ρίκο στο φινάλε, που… γίναμε μάγκες. Έχουν κουράσει και καιρός είναι κάποιοι να πάνε σπίτια τους και να μην ξαναβγούν από εκεί. Αυτά για το δεύτερο ματς της εθνικής, που έχει ρεπό τη Δευτέρα, καθώς η 3η αγωνιστική είναι «σπασμένη» σε δύο μέρη.
Νίκος Κουσούλης