Ματσάρα και νίκη έδρας!

Η Τουρκία κέρδισε με 83-82 τη Σερβία στο δεύτερο ημιτελικό του Μουντομπάσκετ και πήρε την πρόκριση για τον τελικό. Το παιχνίδι ήταν ένα από τα ωραιότερα στην ιστορία των Μουντομπάσκετ, κράτησε καθηλωμένους όσους το είδαν μέχρι και το τελευταίο δέκατο του δευτερολέπτου και διαφήμισε το μπάσκετ. Η Τουρκία θα συναντήσει στον τελικό τις Η.Π.Α., ενώ η Σερβία θα αγωνιστεί για το χάλκινο μετάλλιο με τη Λιθουανία. Νωρίτερα, Η.Π.Α.-Λιθουανία 89-74.

Οι Σέρβοι ήταν καλύτερα στημένοι στο παρκέ και όσο είχαν δυνάμεις ήλεγχαν το ρυθμό του αγώνα και το σκορ, δείχνοντας την τεράστια κλάση των παικτών τους. Οι Τούρκοι, πάντως, δεν έχασαν την επαφή σε κανένα σημείο και αναζητούσαν την έκρηξη που θα τους δώσει το προβάδισμα. Ουσιαστικά σε πέντε σημεία κρίθηκε η αναμέτρηση: στην είσοδο του Τέπιτς στο 50-56, στα 3,5 λεπτά που οι Σέρβοι έπαιξαν χωρίς σέντερ (από το 6:45 πριν το τέλος ως το 3:13), στην κούραση της Σερβίας, στο μεγαλείο του Τούρκογλου και, βεβαίως, στις λεπτομέρειες των τελευταίων δευτερολέπτων.

Οι Τούρκοι έπαιξαν τη γνωστή τους σκληρή άμυνα, αλλά αυτή τη φορά συνάντησαν έναν αντίπαλο που μπόρεσε να σπάσει τη ζώνη με σουτ από την περιφέρεια και μυαλωμένο παιχνίδι από τον πλέι μέικερ, αλλά και να εκμεταλλευτεί πλήρως την άθλια βραδιά στην οποία βρέθηκε ο Ερσάν Ιλιασόβα.

Η διαιτησία έκανε λάθη και από τις δύο πλευρές, είχε αρκετά μη-σφυρίγματα έδρας, ελέγχεται για μια-δυο φάσεις, ενώ στο θέμα του Ασίκ είχε τα χέρια δεμένα, με βάση τους κανονισμούς. Εφόσον υπήρξε χτύπημα (αυτό όλοι το είδαμε) και εφόσον ο ίδιος ο παίκτης δήλωσε αδυναμία να συνεχίσει (και το χτύπημα ήταν στο μάτι, δηλαδή σε σημείο… απαραίτητο για να ρίξει τις βολές) δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι διαφορετικό οι διαιτητές από το να δεχτούν την αλλαγή.

Είναι πιθανό η όλη φάση να ήταν «καραγκιοζιλίκι» του Ασίκ (που σίγουρα χτύπησε, αλλά το πόσο μόνο ο ίδιος το ξέρει) για να μη σουτάρει τις βολές, αλλά αυτό κανείς δεν μπορεί να το πει με σιγουριά («πονόμετρο» δεν υπάρχει, άρα η συζήτηση είναι άσκοπη). Σε τελική ανάλυση, η Τουρκία πιο πολλά έχασε από τη φάση, παρά κέρδισε, αφού ο κρύος Αρσλάν έχασε τη μία βολή, ενώ χωρίς Τούρκο σέντερ στο παρκέ στην επόμενη άμυνα, ο Κρστιτς πήρε το επιθετικό ριμπάουντ και το 5ο φάουλ του Ιλιασόβα.

Η Σερβία ήλεγξε το τέμπο του αγώνα και με τεράστια σουτ από τον Κέσελι, καλή παρουσία του Σαβάνοβιτς, μεγάλο ματς από τον Κρστιτς και απίστευτη παρουσία από τον Τεόντοσιτς έμεινε μπροστά από το 15-18 του 9ου λεπτού ως το 76-75 του 37ου. Η διαφορά έφτασε μέχρι και τους 8 πόντους, με τους Τούρκους να πλησιάζουν πολλές φορές σε απόσταση ενός καλαθιού, αλλά τη Σερβία να έχει πάντα την ψυχραιμία και την ωριμότητα να σκοράρει. Συνολικά 13 φορές η Τουρκία πλησίασε σε αυτά τα 28 λεπτά σε απόσταση ενός σουτ, αλλά κάθε φορά η Σερβία σκόραρε για να πάρει ανάσα.

Ήταν ξεκάθαρο από την εικόνα του αγώνα ότι οι Τούρκοι έψαχναν ένα ξέσπασμα σε όλο το ματς, ξέσπασμα που όμως δεν μπορούσαν να βρουν. Και σε αυτό τους «βοήθησε» ο Ίβκοβιτς, άθελά του. Με τους Πέροβιτς και Κρστιτς να έχουν 4 φάουλ από νωρίς (ο Πέροβιτς κατάφερε να κάνει 3 πολύ γρήγορα και μετά ο Κρστιτς πάλευε μόνος του με όλη τη φροντλάιν των Τούρκων), ο Ίβκοβιτς αποφάσισε να παίξει μόνο με τεσσάρια για λίγη ώρα. Ο Κρστιτς ήταν ξεκάθαρο ότι χρειαζόταν ανάσες και ο Ίβκοβιτς φοβήθηκε να ρισκάρει το 5ο φάουλ του Πέροβιτς. Έτσι, αποφάσισε να παίξει για 3 περίπου λεπτά με Σαβάνοβιτς, Βελίτσκοβιτς στη ρακέτα (και Τεόντοσιτς, Κέσελι, Μάρκοβιτς). Το σκορ όταν έγινε αυτό ήταν 64-66 για τη Σερβία, που είχε και την μπάλα και με τρίποντο πήγε στο 64-69. Όμως, στην αμέσως επόμενη επίθεση ο Ασίκ πήρε 3 επιθετικά ριμπάουντ, δείχνοντας στον Ίβκοβιτς ότι έπρεπε επειγόντως να αλλάξει σχήμα. Δεν το έκανε, οι Σέρβοι με νέο τρίποντο πήγαν στο 64-72 και μετά δεν άντεξαν.

Οι Τούρκοι μέχρι την επιστροφή του Κρστιτς δεν έχασαν ούτε ένα ριμπάουντ (σε άμυνα ή επίθεση), οι Σέρβοι ενστικτωδώς έκλεισαν την άμυνά τους για να προστατεύσουν τη ρακέτα και άφησαν ελεύθερα τρίποντα, με αποτέλεσμα το ματς να γυρίσει τελείως με σερί 12-3 στο 76-75. Σε αυτό το διάστημα κρίθηκε το ματς, με την Τουρκία να γυρνάει το μομέντουμ από το λάθος του Ίβκοβιτς. Είχαμε γράψει από πριν την αρχή του τουρνουά για το «κόψιμο» του Ραντούλιτσα από την τελική ομάδα και τελικά η Σερβία το πλήρωσε στο πιο δύσκολο ματς της την πιο κρίσιμη στιγμή. Σε έναν αγώνα, μάλιστα, που ο Πάουνιτς δεν πάτησε καν παρκέ (αυτός και ο Μάτσβαν ήταν μαζί με τον Ραντούλιτσα οι υποψήφιοι για το τελικό κόψιμο). Ο Κρστιτς έπαιξε τρομερό ξύλο στις δύο ρακέτες και στο τέλος ήταν τόσο εξαντλημένος που δεν μπορούσε να σουτάρει ούτε βολές.

Ο Τεόντοσιτς ήταν πολύ κουρασμένος στο τέλος και έκανε δύο τρίποντα (που ήταν και κακές επιλογές), αλλά είχε τη διαύγεια στο φινάλε να παίξει με τα κοψίματα στη baseline (Ράσιτς για ασίστ στον Βελίτσκοβιτς). Νωρίτερα η Σερβία έχασε κι άλλη φορά το μομέντουμ όταν ο Τέπιτς πέρασε στο παρκέ στη θέση του Τεόντοσιτς στο 50-56. Ο Τέπιτς έκανε κατά σειρά μια λάθος πάσα, μια κακή άμυνα (άφησε τον Αρσλάν να σουτάρει μόνος του), ένα κακό λέι απ (δεν βρήκε στεφάνι η μπάλα) κι ένα φάουλ για βολές, πριν ο Ίβκοβιτς τον πετάξει έξω άρον άρον μετά από 48 δευτερόλεπτα συμμετοχής και το σκορ ήδη στο 55-56!

Πηγαίνοντας και στο στρατόπεδο των νικητών, πρέπει να σταθούμε στο τρομερό άγχος που φαινόταν ότι είχε η ομάδα της Τουρκίας, άγχος που δεν μπόρεσε να «σβήσει» ο κόσμος, καθώς η Σερβία μπήκε δυνατά και οι Τούρκοι δεν προηγήθηκαν για να πάρουν τα πάνω τους. Σίγουρα, μνεία αξίζει η εκπληκτική (ανά διαστήματα μόνο λόγω της κλάσης των Σέρβων) άμυνα του Τάνιεβιτς και οι μεγάλες στιγμές ορισμένων παικτών.

Όπως η τάπα του Ερντέν στην εκπνοή στον Βελίτσκοβιτς, σίγουρα η φάση του Μουντομπάσκετ ως τώρα, αφού έστειλε τους Τούρκους στον τελικό. Η κομπίνα του Ίβκοβιτς ήταν πολύ καλή, αλλά ο Ερντέν είχε την ψυχραιμία και τα αντανακλαστικά να ακολουθήσει τη φάση και να κάνει ένα καθαρό κόψιμο (οι χλιαρές διαμαρτυρίες για φάουλ δεν στέκουν, αφού όταν οι δύο παίκτες έρχονται σε επαφή το ματς έχει ξεκάθαρα λήξει).

Λίγο νωρίτερα ο Τούρκογλου έδειξε γιατί είναι ο ηγέτης της Τουρκίας. Με 4.3 δευτερόλεπτα να απομένουν πήρε την μπάλα, κλείστηκε από δύο παίκτες, είδε το πλεονέκτημα που είχε ο Τουντζερί και του πέρασε αμέσως την μπάλα, δείχνοντας εκπληκτική διαύγεια και διαβάζοντας απίστευτα τη φάση, επιδεικνύοντας ξανά την τεράστια κλάση του. Ως τότε ήταν ο καλύτερος των Τούρκων (παρότι με 2 φάουλ από το πρώτο δεκάλεπτο), ηρεμώντας τους συμπαίκτες του και καθαρίζοντας σε αρκετές δύσκολες στιγμές, κάνοντας απίστευτο αγώνα.

Ο Τάνιεβιτς φοβήθηκε κι αυτός τη συμμετοχή παικτών, όπως ο Σαβάς, δεν έβαλε τον Γκιουλέρ μετά το τέταρτο φάουλ στο παρκέ μήπως πριν το πέμπτο πυροδοτούσε ένα ξέσπασμα. Η Τουρκία πρόσεξε πάρα πολύ την άμυνά της πάνω στον Τεόντοσιτς, εξουθενώνοντάς τον, αλλά ο Τεόντοσιτς είχε ένα τρομερά ώριμο ματς δείχνοντας πόσο μεγάλος πλέι μέικερ είναι. Απ’ την άλλη οι Σέρβοι έγιναν η πρώτη ομάδα του τουρνουά που είχε απάντηση στο ψηλό σχήμα των Τούρκων, όμως την «πάτησαν» από τους τρεις πιο «κοντούς» παίκτες των Τούρκων: Αρσλάν, Τουντζερί και Ονάν.

Ο Αρσλάν έβαλε καθοριστικά τρίποντα, ο Τουντζερί ήταν ο καλύτερος της περιφέρειας και είχε την ηρεμία που έπρεπε όταν σκόραρε το νικητήριο καλάθι (διάβασε σωστά την άμυνα), ενώ ο Ονάν έπαιξε πολύ καλή άμυνα και είχε και 14 πόντους, «πληγώνοντας» τους Σέρβους. Μαζί τους και ο Τούρκογλου που ήταν ο καλύτερος όλων, ενώ Ερντέν, Γκονλούμ και Ασίκ επίσης βοήθησαν. Χειρότερος όλων ο Ιλιασόβα, που έμεινε στο παρκέ 30 λεπτά (φοβήθηκε να τον βγάλει ο Τάνιεβιτς), ενώ έπρεπε να έχει παίξει πολύ λιγότερο.

Από τη Σερβία, καλύτερος ήταν ο Τεόντοσιτς (13π. 11ασ. 6ρ.) που παρέδωσε μαθήματα στην οργάνωση του παιχνιδιού, κάνοντας ένα από τα πιο καλά παιχνίδια της καριέρας του, ενώ πάρα πολύ καλός ήταν ο Κέσελι, που κράτησε όρθια τη Σερβία σε πολλά σημεία. Ο Κρστιτς πάλευε μόνος του στη ρακέτα, ενώ πολύ καλός ήταν και ο Σαβάνοβιτς, που έπαιξε με ωριμότητα. Υστέρησαν ο Ράσιτς, ο Μπιέλιτσα, ο Πέροβιτς, ενώ μέτριος ήταν ο Βελίτσκοβιτς. Ο Μάρκοβιτς «κατέβασε τους διακόπτες» του Ονάν για 12 λεπτά με την άμυνά του, ενώ αρνητικός ήταν ο Τέπιτς, που στοίχησε πολύ στην τρίτη περίοδο.

Γενικά, μιλάμε για ένα από τα καλύτερα παιχνίδια στην ιστορία των Μουντομπάσκετ, ένα ματς που τα είχε όλα και «γέμιζε» με μπάσκετ όποιον το παρακολούθησε. Αν το ματς γινόταν αλλού το πιο πιθανό είναι να κέρδιζαν οι Σέρβοι, αλλά ο κόσμος κράτησε όρθιους τους Τούρκους, με τους Σέρβους να δείχνουν πόσο υψηλού επιπέδου ομάδα είναι.

Σερβία (Ίβκοβιτς): Τεόντοσιτς 13 (3/7τρ. 6ρ. 11ασ.), Τέπιτς 5 (1), Ράσιτς 2, Μπιέλιτσα 2, Μάρκοβιτς 2, Σαβάνοβιτς 15 (2), Κέσελι 18 (4/7τρ. 7ρ.), Κρσιτς 15 (7ρ.), Πέροβιτς 2, Βελίτσκοβιτς 8 (2), Μάτσβαν.

Τουρκία (Τάνιεβιτς): Γκιουλέρ 3, Ονάν 14 (1), Ιλιασόβα 6 (4ρ.), Ερντέν 9, Τουντζερί 12 (2/4τρ. 3ρ. 5ασ.), Γκονλούμ 6 (4ρ.), Αρσλάν 12 (3), Ασίκ 5 (7ρ. 2κ.), Τούρκογλου 16 (3).

Νίκος Κουσούλης

Υ.Γ.: Η μέρα είχε και… μετάδοση από ΕΡΤ για να ακούσουμε τα απίστευτα, όπως τον Χατζηγεωργίου (που προφανώς δεν έβαλε τελεία σε όλο το ματς γιατί ήθελε να πει σε ένα αγώνα όλα όσα θα έλεγε αν είχε σχολιάσει αυτός ολόκληρο το Μουντομπάσκετ) να μη βλέπει… πώς θα χάσουν οι Σέρβοι το ματς 15 λεπτά πριν το τέλος του αγώνα, ή να λέει το αμίμητο «15.500 φίλαθλοι στις εξέδρες εκ των οποίων οι 16.000 είναι Τούρκοι». Ο Ιωάννου επέμενε επί 40 λεπτά να λέει τον Ιγκουοντάλα “Ιγκουαντάλα”, κάτι που μόνο σε στοίχημα μπορώ να το αποδώσω (τύπου: “Βάζω στοίχημα ότι θα λέω τον Ιγκουοντάλα Ιγκουαντάλα επί 40 λεπτά και κανείς δεν θα στείλει mail στην ΕΡΤ”). Βέβαια, η κορυφή ήταν άλλη, την κατέκτησε, όμως, ο Ιωάννου. Βρήκαμε τον νέο πρόεδρο της FIBA Europe, που θα συνεχίσει επάξια την παράδοση των Ελλήνων. Μετά το «σωλήνα» ήρθε και ο «κύλινδρος» (Ιωάννου: «Δεν ξέρω αν η μπάλα είχε βγει από τον κύλινδρο». Λημνιάτης, πληρωμένη απάντηση μετά από σιωπή 20 δευτερολέπτων: «Α, εννοείς το στεφάνι»!)…