Κατήφορος χωρίς τελειωμό…

Ο ξεπεσμός και η απαξίωση της Ελλάδας δεν έχουν τελειωμό. Η ανακοίνωση της Ευρωλίγκας για τον αποκλεισμό του Αμαρουσίου από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις της περιόδου αυτής ήταν το τελικό χτύπημα στο πολύπαθο ελληνικό πρωτάθλημα. Το μαχαίρι βρισκόταν ήδη στην πληγή, απλώς τώρα η ULEB το έστριψε και η αιμορραγία συνεχίζεται ακατάσχετη.

«Η Euroleague Basketball ανακοινώνει ότι το πιστοποιητικό συμμετοχής του Αμαρουσίου στα προκριματικά της Ευρωλίγκας […] ανακλήθηκε. Η Euroleague Basketball αναγκάστηκε να πάρει αυτή την απόφαση καθώς δεν έχει λάβει τα σχετικά χαρτιά εγγραφής στη διοργάνωση από το Μαρούσι, όπως απαιτείται από τους κανονισμούς. Επίσης, η Ευρωλίγκα θέλει να τονίσει ότι το Μαρούσι δεν έχει πάρει ακόμη πιστοποιητικό ούτε για να συμμετέχει στο ελληνικό πρωτάθλημα. Όλες οι συμμετέχουσες ομάδες στις διοργανώσεις της Euroleague Basketball θα πρέπει να συμμετέχουν επίσης και στα αντίστοιχα εθνικά τους πρωταθλήματα.»

Η ανακοίνωση κλείνει ότι δεν θα γίνει αλλαγή ομάδας τώρα, αλλά η Μπουντιβέλνικ θα προκριθεί αυτόματα στο δεύτερο γύρο των προκριματικών. Στη συνέχεια ακολούθησε ανακοίνωση από τον… δήμαρχο Αμαρουσίου, Γιώργο Πατούλη, ο οποίος καταφέρθηκε με σκληρά λόγια κατά των υποψήφιων επενδυτών της ομάδας, Γ. Γκάμαρη και Θ. Μαρρή.

Η ανακοίνωση έλεγε ότι ο Δήμος Αμαρουσίου αναγκάστηκε να αναλάβει πρωτοβουλία μετά την αιφνιδιαστική παραίτηση Μπαρτζώκα και τη διαρκή αβεβαιότητα, αλλά παρά τη σύγκλιση σύσκεψης (με τον Βωβό και τους Γκάμαρη, Μαρρή) και τις υποσχέσεις ότι θα «τακτοποιηθούν όλες οι οφειλές και θα διευθετηθούν όλες οι οικονομικές υποχρεώσεις προς τους παίκτες και το προσωπικό της ομάδας, καθώς και θα γίνουν όλες οι απαραίτητες ενέργειες για την συμμετοχή της τόσο στην Ευρωλίγκα όσο και στο Ελληνικό πρωτάθλημα» τίποτα δεν έγινε.

Η ανακοίνωση συνεχίζει λέγοντας ότι για τον αποκλεισμό της ομάδας από την Ευρωλίγκα «υπεύθυνοι είναι ο κ. Γκάμαρης και η παρέα του, οι οποίοι με τις ενέργειές τους ντρόπιασαν την ιστορία του Συλλόγου, αλλά και την πόλη μας. Δυστυχώς αποδείχθηκε ότι οι άνθρωποι που φιλοδοξούσαν να αναλάβουν τον ιστορικό Γ. Σ. Α. δεν ήταν ικανοί για τον ρόλο αυτό. Φάνηκαν ανάξιοι της Ιστορίας της ομάδας».

Τέλος ζητάει από τους Γκάμαρη και Μαρρή να αποχωρήσουν άμεσα και από τον Βωβό να ακυρώσει το προσύμφωνο αγοράς των μετοχών που είχε υπογράψει μαζί τους και να αναλάβει πρωτοβουλία για να σωθεί η ομάδα. Όμως, στην ουσία, έχει καμια σημασία ποιος φταίει  λιγότερο ή περισσότερο; Ένας είναι που οδήγησε την ομάδα στο σημείο που είναι σήμερα; Ή μήπως είναι ένας αυτός που οδήγησε το ελληνικό μπάσκετ στο σημείο που είναι σήμερα;

Όταν ο Μπαρτζώκας παραιτήθηκε από την ομάδα πέρασε στα ψιλά η κίνησή του και η δήλωση ότι το κάνει ελπίζοντας να κινητοποιηθούν «όσοι αγαπούν την ομάδα και όσοι λένε ότι την αγαπούν» για να τη σώσουν. Τώρα όλοι κατάλαβαν ότι δεν ήταν υπερβολή ούτε ο Μπαρτζώκας το έπαιζε… «drama queen».

Η κατάσταση είναι τραγική για όσους ενδιαφέρονται και τραγελαφική για τους πιο κυνικούς. Είχαμε Πέμπτη και το Μαρούσι την Τρίτη, δηλαδή σε 5 μέρες (3 εργάσιμες) έπαιζε τον πρώτο του αγώνα με την Μπουντιβέλνικ. Προπονητής δεν υπήρχε και το ρόλο είχε αναλάβει ο Νίκος Λινάρδος, ενώ το ρόστερ της ομάδας αποτελούταν από… 9 παίκτες, εκ των οποίων ο Άσκραμπιτς ήταν ήδη φευγάτος. Ντεγουόρικ Σπένσερ, Ρον Σλέι, Μαμουτού Ντιαρά, Μάριος Μπατής, Ζήσης Σαρικόπουλος, Σωτήρης Καραποστόλου, Λευτέρης Ακεψεμαΐδης και Βασίλης Καββαδάς. Τις τελευταίες μέρες το αγωνιστικό ρεπορτάζ της προετοιμασίας είχε αντικατασταθεί από ανταποκρίσεις για το πόσες υποσχέσεις είχε δώσει ο Γκάμαρης ότι θα πληρωθούν οι παίκτες. Πλέον, οι περισσότεροι δεν έκαναν καν προπόνηση, ενώ εννοείται ότι πολλοί αρνούνταν να υπογράψουν συμβόλαιο, καθώς ως τώρα έχουν δει μόνο αέρα κοπανιστό ως διαβεβαιώσεις.

Μέσα σε αυτά, το Μαρούσι έφτασε 3 εργάσιμες ημέρες πριν το πρώτο ματς και δεν είχε στείλει ούτε ένα έγγραφο στην Ευρωλίγκα, ενώ είχε ζητήσει και παράταση από την ΕΕΑ για τη συμμετοχή του στην Α1. Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι είχε ενδιαφερθεί να τακτοποιήσει τον φάκελό του στην Ευρωλίγκα και πάλι θα έπρεπε να αποβληθεί από τη διοργάνωση αφού δεν είχε πάρει πιστοποιητικό συμμετοχής για την Α1. Αλλά ουσιαστικά μιλάμε για μια ομάδα που δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή, χωρίς να έχει ρόστερ ή διοίκηση.

Η θέση του ΕΣΑΚΕ ποια είναι σε όλα αυτά; Έκανε κανονικά την κλήρωση του πρωταθλήματος, έβαλε μέσα και το Μαρούσι και τις υπόλοιπες 5 ομάδες που δεν έχουν πάρει πιστοποιητικό και δεν ενδιαφέρθηκε καν για το πρωτάθλημα και την πανευρωπαϊκή ξευτίλα.

Ο ΠΣΑΚ έχει προτείνει από πέρσι να μην έχουν δικαίωμα συμμετοχής στο πρωτάθλημα όσες ομάδες δεν έχουν πάρει πιστοποιητικό συμμετοχής ως τον Αύγουστο. Ο ΕΣΑΚΕ και η ΕΟΚ αδιαφόρησαν κι έτσι φτάσαμε στο σημείο η κλήρωση να γίνεται (ξανά) με ομάδες που δεν έχουν δικαίωμα συμμετοχής στο πρωτάθλημα. Αποτέλεσμα του ευτελισμού της λίγκας από την ίδια τη διοργανώτρια αρχή της, ήταν το ρεζιλίκι του Αμαρουσίου.

Αλλά κανείς δεν μπορεί να μιλήσει. Κανείς δεν έχει δικαίωμα να πει τίποτα. Οι Έλληνες (ομάδες, δημοσιογράφοι, φίλαθλοι, παράγοντες, παίκτες, προπονητές) κόπτονταν τόσα χρόνια ότι αξίζαμε και 4η ομάδα στην Ευρωλίγκα, ότι η 3η έπρεπε να μπαίνει κατευθείαν στους ομίλους. Όλοι, πλέον, κρατάμε το στόμα κλειστό ντροπιασμένοι. Πλέον, η Ελλάδα έχασε όποιο ίχνος αξιοπιστίας της είχε απομείνει μπασκετικά.

Αλλά για ποια αξιοπιστία μιλάμε, ποιο πρωτάθλημα; Το πρωτάθλημα 2009-10 δεν τελείωσε και στο γήπεδο η κατάταξη έφτανε από τη 14η ως την 3η θέση. Εκεί που θα έπρεπε να είναι γιορτή το μπάσκετ (στην κορυφή του) έγινε ντροπή, οι μισοί πανηγύριζαν κι έκαναν φιέστες επειδή το πήραν στα χαρτιά χωρίς να προβληματιστούν γι’ αυτό. Οι άλλοι μισοί διαμαρτύρονταν και ενδιαφέρονταν για κινήσεις που θα τους έκαναν «πιο δυνατούς» την επόμενη σεζόν και δεν ενδιαφέρθηκαν για την ξευτίλα.

Κανείς. Όλοι φώναζαν για τη διαιτησία, αλλά στις εκλογές του ΕΣΑΚΕ, ενός πρωταθλήματος που δεν τελείωσε, όλοι ψήφισαν τον Οικονομίδη ξανά, χωρίς να υπάρξει οποιοδήποτε ίχνος πρότασης για προσπάθεια αλλαγής των όσων γίνονταν. Μετά, ο Ολυμπιακός δεν παρέστη στην κλήρωση της νέας σεζόν, διαμαρτυρόμενος για την τιμωρία που του επεβλήθη και απαξιώνοντας τη λίγκα, λίγκα της οποίας τον πρόεδρο ψήφισε. Πλέον, δηλαδή, όλοι κάνουν σπασμωδικές κινήσεις χωρίς λογική και νόημα.

Ομάδες που εκθέτουν το πρωτάθλημα επιβραβεύονται με συμμετοχή στη λίγκα, οι δύο υπεύθυνοι που δεν τελείωσε το περσινό πρωτάθλημα δεν έχουν καμία κύρωση (εννοώ από τη λίγκα, όχι αγωνιστική κύρωση), εκείνη που ντρόπιασε τη χώρα σε όλη την Ευρώπη συνεχίζει ακάθεκτη χωρίς τιμωρία για να δούμε αν θα καταφέρει να διαλυθεί μόνη της, ομάδες παίζουν χωρίς κόσμο, λεφτά και χορηγούς, χρωστώντας σε όλους και όλα, και η ερώτηση που έρχεται αυθόρμητα στο μυαλό είναι μόνο μία:

Τι νόημα έχει το φετινό πρωτάθλημα στην Ελλάδα; Πλήρως απαξιωμένο, χωρίς φιλάθλους, χωρίς διοργανώτρια αρχή που ενδιαφέρεται, χωρίς στόχο, προοπτική και επαγγελματική αντιμετώπιση από τους υπευθύνους, χωρίς υποστήριξη από την Πολιτεία, χωρίς σκοπό και στόχευση, χωρίς κινήσεις ανάπτυξης. Υπάρχει απλά για να υπάρχει και να τροφοδοτεί με «πυρομαχικά» τους ανεγκέφαλους χουλιγκάνους και τις φυλλάδες τους. Και κάποιους ρομαντικούς που αγαπούν το μπάσκετ και ακόμη ελπίζουν. Ή απλά αδυνατούν να συμβιβαστούν με το γεγονός ότι η ευθεία γραμμή δεν δηλώνει ομαλή πορεία, αλλά το τέλος της διαδρομής στο καρδιογράφημα του ελληνικού μπάσκετ…

Νίκος Κουσούλης