Ένα πολυεργαλείο για όλες τις δουλειές

Δημοσιεύτηκε στις 11 Αυγούστου 2007

Ενώ η Εθνική βρίσκεται στο Στρασβούργο όπου ήδη ξεκίνησε τα φιλικά προετοιμασίας της (με ήττα 65-54 από τη Σλοβενία), ένας από τους 18 έμεινε πίσω. Ο Κώστας Τσαρτσαρής, ταλαιπωρούμενος από μια πελματιαία απονεύρωση έμεινε στην Αθήνα, αφήνοντας το τεχνικό τιμ και τον κόσμο να αγωνιούν για το αν θα αποθεραπευτεί έγκαιρα.

Ο Τσαρτσαρής δεν είναι ο σταρ της Εθνικής ούτε και του Παναθηναϊκού αν και είναι μέσα σε όλες τις μεγάλες επιτυχίες. Ξεκίνησε από τα χαμηλά για να καταφέρει να καθιερωθεί στη συνείδηση των προπονητών και του κόσμου ως ένας υπερπολύτιμος παίκτης. Και αυτό συνέβη γιατί ξέρει να κάνει τα πάντα μέσα στο γήπεδο. Έχει καλές κινήσεις στη ρακέτα, καλή κίνηση χωρίς τη μπάλα, αξιοπρόσεκτο μακρινό σουτ, είναι καλός αμυντικός και βοηθάει σε ασίστ και μπλοκ. Σε τίποτα δεν είναι τέλειος έτσι ώστε να θεωρηθεί σταρ, αλλά δεν υπάρχει και κάτι που να είναι κακός, με αποτέλεσμα να χαρακτηρίζεται σαν ένα «πολυεργαλείο» για κάθε δουλειά που επιθυμεί ένας προπονητής.

Το μόνο εμφανές του μειονέκτημα, που κυρίως αφορά τον Παναθηναϊκό και όχι τόσο την Εθνική, είναι οι διακυμάνσεις στην απόδοσή του από εντός σε εκτός έδρας αγώνες και είναι δεδομένο ότι έχει κάνει τα καλύτερα παιχνίδια του μέσα στην έδρα του τριφυλλιού. Πάντως, ποτέ δεν είναι αρνητικός αφού ξέρει να δουλεύει για την ομάδα. Έτσι, πολύ συχνά ξεκινάει βασικός και μένει για αρκετή ώρα στο παρκέ.

Ο Τσαρτσαρής ξεκίνησε την καριέρα του στη Βέροια μέχρι το 1996, σε ηλικία 17 ετών όπου πήρε τη μεγάλη απόφαση να παίξει σε ένα μικρό πρωτάθλημα για να «τραβήξει» το ενδιαφέρον πίσω στη χώρα του. Έπαιξε για ένα χρόνο στην Γκρίνταβικ της Ισλανδίας όπου… «έκανε πάρτι» με αποτέλεσμα να μη δυσκολευτεί να βρει δουλειά στην Α1, αφού η Νήαρ Ηστ του έδωσε την ευκαιρία. Καθώς βελτίωνε σταδιακά το παιχνίδι του κέρδιζε και τις αντίστοιχες μετεγγραφές, στο Περιστέρι και τον Παναθηναϊκό.

Με υπομονή, πολλή δουλειά, βήμα – βήμα, ανέβηκε τα σκαλιά στην καριέρα του και κατάφερε να καθιερωθεί ενώ αναδείχθηκε και MVP του τελικού του Κυπέλλου τόσο το 2006, όσο και το 2007.

Παρότι δεν είναι ο σταρ που θα «κουβαλήσει» την ομάδα, είναι ένας παίκτης που πολύ δύσκολα μπορεί ο Γιαννάκης να τον αφήσει εκτός δωδεκάδας, αφού ξέρει πολύ καλά να δίνει λύσεις με το πολυδιάστατο παιχνίδι του.