Καρλ Μαλόουν: ένας θρύλος γεμάτος αντιθέσεις – Μέρος I

Ένας από τους καλύτερους πάουερ φόργουορντ όλων των εποχών. Ένας παίκτης που δούλεψε πιο σκληρά σχεδόν από κάθε άλλον και κατάφερε να εξαλείψει κάθε αδυναμία που είχε το παιχνίδι του. Το μέτρο σύγκρισης για κάθε «τεσσάρι» στο μπάσκετ και ο πήχης που πιθανότατα δεν θα φτάσει κανείς ποτέ ξανά. Ο απόλυτος εργάτης, ο απόλυτος παίκτης ρακέτας, η επιτομή του πάουερ φόργουορντ, ένας υποτιμημένος παίκτης για την αξία του. Όμως, κι ένας άνθρωπος με πολλές αντιθέσεις, πολλά μελανά σημεία στην πορεία του κατά τη διάρκεια της καριέρας του.

Ο Καρλ Μαλόουν τον Αύγουστο του 2010 εισήχθη στο Hall of Fame, ακριβώς 6 χρόνια μετά την αποχώρησή του από τα παρκέ, όπως προφανώς το άξιζε όσο λίγοι. Όμως, ποιος ήταν ο παίκτης και ποιος είναι ο άνθρωπος Καρλ Μαλόουν; Το Age of Basketball εγκαινιάζει τα αφιερώματα της τάξης του 2010 του Hall of Fame με τον «Mailman».

«The Mailman always delivers» – Ο άνθρωπος των ρεκόρ

«Ο ταχυδρόμος πάντα κάνει την παράδοση». Ο Μαλόουν ονομάστηκε «Mailman» στο κολέγιο για τους προφανείς λόγους που υποδηλώνει η παραπάνω πρόταση και δεν είναι άλλοι από την ικανότητά του να τελειώνει τις επιθέσεις όταν έπαιρνε την μπάλα.

Ο Μαλόουν είναι ένας παίκτης που έρχεται αμέσως στο μυαλό όταν σκεφτόμαστε τα αστέρια της περασμένης εικοσαετίας στο NBA, όμως θα έπρεπε να έρχεται αμέσως στο μυαλό και όταν σκεφτόμαστε τους καλύτερους όλων των εποχών. Εκεί πήγαινε το «υποτιμημένος» που έγραψα πιο πριν.

Στα 19 χρόνια καριέρας του στο NBA, όπου έπαιξε για 18 σεζόν στους Γιούτα Τζαζ και για 1 στους Λος Άντζελες Λέικερς, ο Μαλόουν επιλέχθηκε σε 14 all-star game (κι έπαιξε σε 12 από αυτά, χάνοντας εκείνο του 1990 λόγω τραυματισμού κι εκείνο του 2002 λόγω ασθένειας στην οικογένεια), έχει πάρει 2 MVP σε all-star game και 2 MVP κανονικής περιόδου. Επίσης, έχει κατακτήσει 2 χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια το 1992 και το 1996.

Ήταν στη ρούκι πεντάδα την πρώτη του σεζόν, ενώ έχει 11 παρουσίες στην καλύτερη πεντάδα του NBA, 3 παρουσίες στην καλύτερη αμυντική πεντάδα, 1 στη 2η αμυντική πεντάδα και 2 στη 2η πεντάδα του NBA. Οι μέσοι όροι καριέρας του είναι 25.0 πόντοι, 10.1 ριμπάουντ και 3.6 ασίστ μετά από 19 σεζόν και 1476 αγώνες με 37.2 λεπτά μέσο όρο καριέρας, αριθμοί κυριολεκτικά απίστευτοι. Μόνο τη ρούκι και την τελευταία σεζόν της καριέρας του δεν είχε πάνω από 20 πόντους μέσο όρο. Όμως, ακόμη και την τελευταία του σεζόν, στα 40 του, ήταν στατιστικά καλύτερος από το 40% των βασικών πάουερ φόργουορντ που παίζουν σήμερα (σ.σ 2010-11) στη λίγκα.

Στα πλέι οφς είχε 24.7 πόντους, 10.7 ριμπάουντ και 3.2 ασίστ σε 193 αγώνες παίζοντας 41.0 λεπτά ανά ματς. Συνολικά έπαιξε τουλάχιστον 80 αγώνες στις 17 από τις πρώτες 18 σεζόν της καριέρας του, ενώ το 1998-98 (χρονιά του λοκ άουτ) αγωνίστηκε σε 49 ματς κανονικής περιόδου (από τα 50). Δηλαδή, στα πρώτα 18 χρόνια της καριέρας του έχασε μόλις 10 αγώνες σε σύνολο 1444 πιθανών.

Και ως τώρα… σας έβαζα σταδιακά στο κλίμα. Ο Μαλόουν είναι 1ος σε λεπτά συμμετοχής, 1ος σε πόντους, 1ος σε εντός παιδιάς προσπάθειες, 1ος σε εύστοχες εντός παιδιάς προσπάθειες, 1ος σε προσπάθειες βολών, 1ος σε εύστοχες βολές, 1ος σε αμυντικά ριμπάουντ, 1ος σε επιθετικά ριμπάουντ, 1ος σε σύνολο ριμπάουντ στην ιστορία των Γιούτα Τζαζ. Επίσης, είναι 2ος σε σύνολο αγώνων και 2ος σε ασίστ στην ιστορία της Γιούτα πίσω από τον Στόκτον.

Σε όλο το NBA είναι 1ος στην ιστορία σε προσπάθειες για βολές και 1ος σε εύστοχες βολές. Επίσης, είναι 1ος στην ιστορία του NBA σε αμυντικά ριμπάουντ. Είναι 2ος στην ιστορία σε σύνολο πόντων με 36.928, πίσω μόνο από τον Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ και κατά γενική ομολογία θα μπορούσε να περάσει πρώτος αν επέλεγε να συνεχίσει το μπάσκετ (είχε προτάσεις τη χρονιά που αποχώρησε) καθώς απείχε μόλις 1.459 πόντους από την 1η θέση. Είναι 2ος στην ιστορία σε σύνολο λεπτών συμμετοχής, είναι 2ος σε προσπάθειες αλλά και εύστοχες προσπάθειες εντός παιδιάς, ενώ είναι 4ος σε σύνολο αγώνων. Τέλος, είναι 6ος στην ιστορία στα ριμπάουντ.

Ο πιο σκληρός εργάτης

Ο Μαλόουν δεν ήταν ποτέ φαντεζί παίκτης, δεν πηδούσε στον ουρανό, δεν τρέλαινε κόσμο με τα καρφώματά του, δεν «έβρεχε» τρίποντα από μακριά. Όμως, ήταν ο άνθρωπος που τελείωνε τις φάσεις πιο εύκολα απ’ όλους. Και το έκανε αυτό σε όλη του την καριέρα.

Παρότι είχε αρκετές αδυναμίες όταν μπήκε στη λίγκα, μπόρεσε μέσα σε λίγα χρόνια να τις εξαφανίσει πλήρως. Ο Μαλόουν τα κέρδισε όλα με τον δύσκολο τρόπο και αυτό είναι που τον κάνει τόσο σημαντικό για το μπάσκετ. Ήταν ένας επιβλητικός σωματικά παίκτης που έγινε κυρίαρχος, ήταν ένας καλός αμυντικός που έφτασε να γίνει ο καλύτερος, ήταν ένας καλός σκόρερ που έφτασε μια ανάσα από τον Αμπντούλ-Τζαμπάρ, πάνω από οποιονδήποτε άλλο στη λίγκα.

Είναι ένας από τους καλύτερους όλων των εποχών και δεν είχε ούτε κατά διάνοια το ταλέντο των άλλων. Όμως, είναι ξεκάθαρα η επιτομή του εργάτη, ο στόχος τον οποίο πρέπει να έχουν όλοι οι νέοι παίκτες όταν ξεκινούν το μπάσκετ. Κανείς τους λογικά δεν θα γίνει Μαλόουν, αλλά αν δουλέψουν στις αρχές και με την ένταση που δούλευε ο Μαλόουν, θα έχουν γίνει η καλύτερη εκδοχή του εαυτού τους και του ταλέντου τους.

Μιλάμε για έναν άνθρωπο που έπαιζε 102 αγώνες κάθε χρόνο και μια βδομάδα μετά τη λήξη του πρωταθλήματος ήταν στο γυμναστήριο και ξεκινούσε την προετοιμασία για τη νέα χρονιά, με τρέξιμο και βάρη για να βελτιώσει τη δύναμή του και την ταχύτητά του. Δεν ειναι τυχαίο που σε τόσα παραδείγματα γυμναστικής εδώ και 20 χρόνια αποτελεί το πρότυπο (κάτι που άλλωστε γίνεται και στο Age of Basketball στην ενότητα Fitness).

Μια ματιά στα νούμερα έχει ενδιαφέρον: Ξεκίνησε το NBA με 48% στις βολές και 5 βολές ανά αγώνα ως ρούκι (ποτέ άλλοτε δεν σούταρε τόσο λίγες). Πέρασε για πρώτη φορά το 60% την 3η του χρονιά (ενώ τη 2η είχε βελτιωθεί κατά 10%) και έφτασε το 75% την 4η χρονιά του. Συνολικά είχε 72% στις πρώτες 11 σεζόν του και 78% στις τελευταίες 8, δείχνοντας πόσο πολύ δούλευε ακόμη και μετά τα 30 του χρόνια.

Το νούμερο 13 του ντραφτ του 1985 δεν είχε καμία σχέση με αυτό που είχε γίνει ο Μαλόουν μετά το 1995 και που μόνο δυο λέξεις μπορούν να το περιγράψουν: «Κυρίαρχος» και «Σεβασμός».

Μεγαλώνοντας δεν άλλαξε το παιχνίδι του, όπως οι περισσότεροι παίκτες αναγκάζονται λόγω ηλικίας, αλλά παρότι πρόσθεσε το σουτ από μέση απόσταση στο οπλοστάσιό σου (και μάλιστα με πολύ καλά ποσοστά) διατήρησε ακέραια και την ικανότητά του να τελειώνει τις φάσεις μέσα στη ρακέτα, για να γίνει ουσιαστικά ανίκητος.

Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα αν δούμε τα βραβεία της καριέρας του. Πήρε το πρώτο του MVP στα 33-34 του, τη 12η χρονιά του στο NBA, όταν για πολλούς παίκτες τα μεγαλεία έχουν περάσει. Για να επιβεβαιώσει το πόσο σπάνιος παίκτης είναι, ήρθε το δεύτερο MVP στα 35-36 του στην 14η χρονιά του στο NBA. Μετά από αυτό έπαιξε άλλα 5 χρόνια, εκ των οποίων τα 4 πρώτα, δηλαδή σε ηλικία 36-39 είχε τουλάχιστον 20.6 πόντους και 7.8 ριμπάουντ με συνολικούς μέσους όρους (της τετραετίας 36-39) 22.9 πόντους και 8.5 ριμπάουντ.

Προφανώς και είναι ο γηραιότερος παίκτης στην ιστορία του NBA που κερδίζει βραβείο MVP, καθώς το 1999 πλησίαζε τα 36 χρόνια (έχει γεννηθεί Ιούνιο του 1963).

Στο δεύτερο μέρος του αφιερώματος θα δούμε κάποιες ξεχωριστές στιγμές από την καριέρα του Μαλόουν, αλλά και τα αμφιλεγόμενα περιστατικά που έχουν συνδεθεί με το όνομά του.

Νίκος Κουσούλης