Midnight Madness και στο NBA!

Ο Ντέιβιντ Στερν αποφάσισε και το Midnight Madness έφτασε και στο NBA. Για πρώτη φορά το 2010, οι Ουάσινγκτον Ουίζαρντς έγιναν η πρώτη ομάδα που άνοιξε το καμπ προετοιμασίας της στις 12 τα μεσάνυχτα Δευτέρας προς Τρίτη με μια φαντασμαγορική γιορτή, που μας εισάγει σε μια νέα εποχή για το NBA.

Περίπου 4.000 φίλαθλοι βρέθηκαν στις 12 τα μεσάνυχτα στο Patriot Center του campus του George Mason University για να δουν την «πρώτη» των Ουίζαρντς με τον γενειοφόρο πλέον Γκίλμπερτ Αρίνας να επιστρέφει μετά την καταδίκη του για οπλοκατοχή και τον Τζον Ουόλ (νούμερο 1 του φετινού ντραφτ) να τραβάει τα φώτα της δημοσιότητας, αφού πια είναι το νέο… poster-child στην Ουάσινγκτον. Όμως, τι έγινε στο πρώτο Midnight Madness του NBA και τι είναι τελικά αυτό το… Midnight Madness;

Η παράδοση του Midnight Madness

Όπως θα καταλάβατε ήδη, Midnight Madness ονομάζουμε εν ολίγοις την ανοιχτή προπόνηση την πρώτη μέρα του καμπ, προπόνηση που γίνεται τα μεσάνυχτα. Ο όρος προέρχεται από το NCAA και είναι μια παράδοση που φέτος κλείνει 39 χρόνια ζωής.

Ουσιαστικά πρόκειται για ένα ετήσιο γεγονός που συμβαίνει στα campuses των κολεγίων και με αυτό εορτάζεται η πρώτη μέρα (στα μέσα Οκτώβρη) κατά την οποία το NCAA επιτρέπει επίσημες μπασκετικές προπονήσεις κάθε σεζόν. Φέτος αυτή η ημερομηνία είναι Παρασκευή 15 Οκτωβρίου προς Σάββατο 16.

Κατά τη διάρκεια του MM οι ομάδες παρουσιάζουν τη νέα τους ομάδα, ενώ πολλές φορές εορτάζουν και για την πορεία που είχαν την περασμένη σεζόν. Ο όρος προέρχεται από το γεγονός ότι η προπόνηση θεωρητικά γίνεται την πρώτη επιτρεπόμενη στιγμή μετά το άνοιγμα του «παραθύρου» από το NCAA, δηλαδή αμέσως μετά τα μεσάνυχτα της πρώτης ημέρας προπονήσεων.

Στην πραγματικότητα, πολλά κολέγια κάνουν προπόνηση το ξημέρωμα της επόμενης ημέρας, ενώ άλλα διοργανώνουν το Midnight Madness σε βραδινή ώρα την επόμενη ημέρα (prime time) λόγω των… προτροπών από τους μεγαλύτερους σε ηλικία φιλάθλους του κολεγίου που δεν μπορούν να βρίσκονται στο γήπεδο 12-2 τη νύχτα για τη γιορτή.

Σε αρκετά κολέγια η Midnight Madness είναι κοινή για την αντρική και γυναικεία ομάδα μπάσκετ, ιδίως σε εκείνα που έχουν παράδοση και στις δύο ομάδες. Επίσης, κατά τη διάρκεια του Midnight Madness αρχίζει και η «στρατολόγηση» ταλέντων, αν και επίσημα το παράθυρο γι’ αυτήν ανοίγει τον Νοέμβρη. (το 2007 στις εξέδρες των Midnight Madness βρέθηκαν περισσότεροι από 160 από τους πρωτοκλασάτους παίκτες Λυκείων της χώρας, παρότι επίσημα… δεν θα έπρεπε να έχει αρχίσει η προσπάθεια στρατολόγησής τους πριν το Νοέμβρη).

Όλα ξεκίνησαν με τον «Offseason Workout Rule» που επιτρέπει στα κολέγια να κάνουν μόνο 2 ώρες επίσημη προπόνηση την εβδομάδα από (περίπου) τα μέσα Σεπτέμβρη ως τα μέσα Οκτώβρη. Μετά το NCAA επιτρέπει τις καθημερινές προπονήσεις και η αλλαγή αυτή σηματοδοτείται με το Midnight Madness.

Η πρώτη Midnight Madness

Πού ξεκίνησε, όμως, η παράδοση; Την αρχή έκανε ο Λέφτι Ντρίσελ, προπονητής των Μέριλαντ Τέραπινς, ο οποίος στις 15 Οκτωβρίου του 1971 και ώρα 12:03π.μ. παρέταξε την ομάδα του για προπόνηση στο γήπεδο στίβου του κολεγίου, βάζοντάς τους να τρέξουν 1,5 μίλι. Την προπόνηση αυτή στο γήπεδο του στίβου παρακολούθησαν 3.000 φίλαθλοι, οι οποίοι μαζεύτηκαν γύρω από το στάδιο. Ο Ντρίσελ συνέχισε την παράδοση σε όλη του την καριέρα στο Μέριλαντ (ως το 1986), αλλά και μετά στο Georgia State.

Ο όρος «Midnight Madness» προήλθε από τους Wildcats του Κεντάκι, που το 1982 εισήγαγαν την ίδια παράδοση, προωθώντας την ως γιορτή για το κολέγιο και ονομάζοντάς την Midnight Madness. Προσκεκλημένοι αρχικά ήταν οι φοιτητές του σχολείου και το όλο θέμα πήρε χαρακτήρα γιορτής. Στο Κάνσας ο Λάρι Μπράουν έφτιαξε τη δική του βερσιόν του MM με τη«Late Night in the Phog» (σ.σ. Phog λέγεται το γήπεδο), η οποία πλέον μεταδίδεται ζωντανά κάθε χρόνο μέσω internet με live streaming video.

Σταδιακά, προστέθηκαν πολλά στοιχεία στο θέμα, όπως διαγωνισμοί καρφωμάτων, τριπόντων, 3on3 ανάμεσα στους παίκτες, διαγωνισμοί με σουτ από το κέντρο του γηπέδου, αλλά και προπονητικά διπλά ανάμεσα στους παίκτες ρόστερ. Μετά μπήκαν τσιρλιντερ, μουσική, ντι-τζέις, διάσημοι προσκεκλημένοι, και το πράγμα έγινε αληθινή ετήσια γιορτή για όλη την πόλη κάθε κολεγίου. Πολλά δώρα περιμένουν συνήθως τους πρώτους στο γήπεδο, κι έτσι σταδιακά φτάσαμε από τις 12 τα μεσάνυχτα της πρώτης ημέρας στο απόγευμα της επόμενης σε prime time τηλεοπτική ώρα για αρκετά κολέγια (αν και άλλα συνεχίζουν τη μεταμεσονύχτια παράδοση).

Το ρεκόρ προσέλευσης το έχει το Πανεπιστήμιο του Κεντάκι, όταν το 2006 είχε 23.312 φιλάθλους στην Rupp Arena για το Midnight Madness. Στο Κεντάκι η γιορτή έχει φτάσει στο απόλυτο όριό της, σχεδόν κάθε χρόνο γίνεται sold-out, ενώ τα τελευταία χρόνια όσοι θέλουν να το παρακολουθήσουν αναγκάζονται να περιμένουν μέρες ολόκληρες (!) έξω από τα εκδοτήρια για να βρουν εισιτήριο.

Το 2008 το Πανεπιστήμιο του Ιλινόις έκανε το Midnight Madness στο πλαίσιο του αγώνα της ομάδας football του πανεπιστημίου. Η γιορτή άρχισε στο ημίχρονο και συνεχίστηκε μετά το ματς με προπονητικούς αγώνες της αντρικής και γυναικείας ομάδα του κολεγίου. Τη γιορτή παρακολούθησαν 62.870 φίλαθλοι και έχει μείνει στην ιστορία ως «η μεγαλύτερη προπόνηση μπάσκετ στην ιστορία του κόσμου».

Η Midnight Madness των Ουίζαρντς

Έτσι, το NBA, που τολμάει να δοκιμάζει όλες τις επιτυχημένες συνταγές θέλησε να ξεκινήσει την παράδοση αυτή και στη δική του λίγκα φέτος, από την πρωτεύουσα, αλλά όχι και από την πιο… κατάλληλη ομάδα. Οι Ουίζαρντς προέρχονταν από την πιο καταστροφική χρονιά της ιστορίας τους και τα ερωτηματικά για τη γιορτή ήταν πολλά.

Ήταν καθημερινή και υπήρχαν φόβοι ότι δεν θα υπάρχει προσέλευση για μια ομάδα που πέρσι απογοήτευσε. Όμως, πάρα πολλοί είχαν φτάσει στο γήπεδο από τις 20:30 το βράδυ, με τις θύρες να ανοίγουν στις 22:45. Τελικά, περισσότεροι από 4.000 φίλαθλοι βρέθηκαν στις εξέδρες (αριθμός τεράστιος για καθημερινή 12-2 τη νύχτα) και διασκέδασαν με την ομάδα. Οι πρώτοι κέρδισαν… ντόνατς και κοτομπουκιές ως επιβράβευση που περίμεναν πολλές ώρες έξω από την αρένα, ενώ όλοι είδαν τους νέους Ουίζαρντς.

Παρότι κανείς δεν ανέφερε τον… Αρίνας (και ο ίδιος άλλωστε προσπάθησε με κάθε τρόπο να μείνει εκτός των προβολέων), οι νεοφερμένοι Γι, Χάινρικ, ο ρούκι Ουόλ και ο Τ. Χάουαρντ τράβηξαν το ενδιαφέρον του κόσμου.

Έγινε παρουσίαση της ομάδας, είχαμε το καθιερωμένο standing ovation από τον κόσμο, η μπάντα έπαιζε, οι τσιρλίντερ χόρευαν, διαγωνισμοί, διατάσεις, ζέσταμα, λίγες ασκησούλες και μετά προπονητικό διπλό «Μαύροι-Άσπροι».

Η βραδιά κρίθηκε απόλυτα επιτυχημένη από κάθε άποψη, οι Ουίζαρντς ικανοποιήθηκαν, ο κόσμος τους περισσότερο και ο… Στερν ακόμη πιο πολύ. Το νέο πείραμα πέτυχε και τα επόμενα χρόνια θα διαδοθεί περισσότερο, δείχνοντας ότι το NBA συνεχίζει να διδάσκει τον υπόλοιπο κόσμο πώς πρέπει να είναι ο επαγγελματικός αθλητισμός. Ο Στερν οραματίζεται μια νέα εποχή, ακόμη περισσότερο fan-friendly (φιλική προς τον φίλαθλο) για το NBA και κάνει κάθε προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση.

Νίκος Κουσούλης