“Champions of the world” 2010?

Η Μπαρτσελόνα, φέτος, μπορεί να θεωρεί εαυτόν την καλύτερη ομάδα του κόσμου. Άλλωστε, έχει κάθε δικαίωμα μετά το ηχηρό χαστούκι που έριξε στους πρωταθλητές NBA, Λέικερς. Οι Ισπανοί τις «έβρεξαν» για τα καλά στους υπερόπτες Αμερικανούς και για πρώτη φορά έγινε το αδιανόητο: ο πρωταθλητής Ευρώπης κέρδισε τον πρωταθλητή NBA στο άτυπο… σούπερ καπ του παγκοσμίου μπάσκετ.

Εντάξει, ήταν φιλικό. Εντάξει, τα πράγματα ήταν χαλαρά. Εντάξει, ακόμη, οι Λέικερς είναι στην προετοιμασία τους. Αλλά ας αφήσουμε τα… σάπια. Κάθε χρόνο οι Αμερικανοί χρησιμοποιούν κάποιο από τα παιχνίδια του Europe Live Tour ή τα υπόλοιπα φιλικά για να επιβεβαιώσουν την κυριαρχία τους στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Τα ματς με τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό, ή ακόμη κι εκείνα με την Ρεάλ Μαδρίτης, τη Μακάμπι, την Εφές ή την ΤΣΣΚΑ. Οι ήττες των Αμερικανών τόσα χρόνια ήταν ελάχιστες, πόσο μάλλον της πρωταθλήτριας ομάδας του NBA, ενώ οι νίκες χρησιμοποιούνταν ως πειστήριο ανωτερότητας. Οπότε δεν πάει… δίπορτο το θέμα.

Κι όμως, όσο κι αν ο Φιλ Τζάκσον προσπάθησε να πικάρει την Μπαρτσελόνα μετά το ματς (μετά τη σφαλιάρα δηλαδή), δεν τα κατάφερε. Ο αγώνας έγινε με κανονισμούς NBA, το διαιτητικό τρίο ήταν βγαλμένο από τα… παλιά καλά χρόνια, σφυρίζοντας εξωφρενικά υπέρ των Λέικερς, λες και έπρεπε να πάρουν το ματς κι ας μην μπορούσαν, με αποκορύφωμα τα τελευταία 3-4 λεπτά, όπου το πράγμα έλαβε διαστάσεις παρωδίας με τους 2 διαιτητές να παίζουν… μόνοι τους την Μπαρτσελόνα, ενώ και ο κόσμος πήγε με κάθε καλή διάθεση στο γήπεδο. Από τους 16.500 περίπου που βρέθηκαν στις εξέδρες, τουλάχιστον οι 7-8.000 φορούσαν μωβ και κίτρινα και είχαν ξεκάθαρα πάει για να δουν τους Λέικερς. Μέχρι που οι διαιτητές τους προσέβαλαν τη νοημοσύνη με τα σφυρίγματά τους.

Και πάλι οι Λέικερς δεν μπόρεσαν να αλλάξουν την εμφανή ροή του αγώνα και έχασαν (η διαφορά πιθανότατα θα ήταν διψήφια με τη διαιτησία στο 50-50). Τι σημαίνει αυτός ο αγώνας; Στην ουσία τίποτα. Δύο πολύ καλές ομάδες συγκρούστηκαν, ήταν ένα φιλικό, ο κόσμος το διασκέδασε και από χτες όλοι ασχολούνται με την ήττα των Λέικερς. Όσοι, όμως, προσπαθούν να πείσουν ότι έφταιγε μόνο η φάση της προετοιμασίας των «Λιμνανθρώπων», απλά… δεν πείθουν.

Σόου Μάικλ!

Μετά το ματς άρχισαν… τα όργανα. Ή μάλλον είχαν αρχίσει από πριν. Όταν ο Αρτέστ ρώτησε τους Ισπανούς δημοσιογράφους ποιος είναι ο καλύτερός τους ψηλός σουτέρ για να τον μαρκάρει και του απάντησαν «ο Πιτ Μάικλ», για να τους πει «Pit who?».

Αυτό έφτανε για να… «γυρίσει» το μάτι του Μάικλ. Ο Αμερικανός της Μπαρτσελόνα μπήκε φτιαγμένος στον αγώνα και φάνηκε. Πρώτ’ απ’ όλα σε όλο το ματς ήταν στην «τσίτα», καυγάδισε με τον Κόμπι, παραλίγο να αρχίσει τις μπουνιές με τον Αρτέστ (που εννοείται ότι δεν ήταν όσο… χαλαρός το έπαιζε στο ματς). Βέβαια, ο Μάικλ ήταν ο μεγάλος νικητής, ασταμάτητος και… από άλλο πλανήτη. Πέτυχε 26 πόντους, πήρε 13 ριμπάουντ, μοίρασε 7 ασίστ, κράτησε τον Κόμπι στα 2/15 και μετά «τρέλανε» τους Λέικερς στο trash-talking στη συνέντευξη τύπου, δίνοντας ρεσιτάλ.

«Ο Κόμπι παίζει ένας εναντίον ενός. Λογικό μου φαίνεται το 2/15 που είχε. Δεν κάνει κάτι ιδιαίτερο, μόνο ένας με έναν. Μου ήταν εύκολο να τον μαρκάρω. Εντάξει, έχει απίστευτα προσόντα, αλλά αυτό του ζητάνε αυτό κάνει. Εγώ είμαι καλός αμυντικός, όμως, στο ένας εναντίον ενός», πρώτο χτύπημα του Μάικλ, που δεν χαρίστηκε κάστανα σε κανέναν.

Μετά πήρε το φύλλο της στατιστικής και αναρωτήθηκε δυνατά ποιος είπε ότι δεν τον γνώριζε, καταλήγοντας: «Ron who?». Πιο αναλυτικά: «Δεν είχα επιπλέον κίνητρο επειδή είπε ο Αρτέστ ότι δεν με ήξερε. Λογικό είναι, αφού δεν με έχει δει να παίζω. Αν παίζαμε στο ίδιο πρωτάθλημα, θα με ήξερε. Μπορεί να μη με σεβάστηκε όσο θα έπρεπε, αλλά δεν με νοιάζει. Όλοι κρίνονται στο γήπεδο. Τώρα που τελείωσε το ματς μπορούμε να δούμε τη στατιστική μου και τη δική του. Τώρα μήπως θα πρέπει να πω εγώ ‘Ποιος Ρον;’». Μάικλ-Λέικερς… 3-0.

Κοιτώντας τους χρόνους των Λέικερς γίνεται ξεκάθαρο ότι δεν έπαιξαν με νοοτροπία φιλικού. Μόνο ο Μπράιαντ που ερχόταν από τραυματισμό έπαιξε 25 λεπτά. Κατά τα άλλα, ο Τζάκσον αντιμετώπισε τον αγώνα ως ντέρμπι, κυνηγώντας τη νίκη ως το τέλος: Όντομ 41, Γκασόλ 36, Φίσερ 31, Αρτέστ 25 λεπτά.

Διαφωνία Τζάκσον και Κόμπι

Μετά το ματς ο Φιλ Τζάκσον κοίταγε το φύλλο αγώνα και έψαχνε κάτι για να την… πει στην Μπαρτσελόνα. Δεν βρήκε, οπότε το έριξε… στην τρελή: «Έπαιξαν καλά, αλλά δεν είναι στο επίπεδο του ανταγωνισμού που αντιμετωπίζουμε εμείς κάθε βράδυ. Δεν θέλω να υποτιμήσω τη νίκη τους. Όμως, θα ήταν δύσκολο να αντιμετωπίσουν το σκληρό παιχνίδι μας, το μέγεθος των παικτών μας, αυτά τα πράγματα κάθε νύχτα. Δεν θα μπορούσαν να παίζουν έτσι κάθε βράδυ». Βέβαια, όποιος είδε το ματς και έχει ξαναδεί την Μπαρτσελόνα έβλεπε ξεκάθαρα ότι οι Ισπανοί συνηθίζουν να παίζουν αρκετά καλύτερα… κάθε βράδυ. Πέραν ότι η Μπαρτσελόνα μοίρασε και το χρόνο της καλύτερα με 11 παίκτες να παίζουν τουλάχιστον 14 λεπτά (7 τω Λέικερς έπαιξαν τουλάχιστον τόσο).

Μπορεί ο Τζάκσον να προσπάθησε να… σώσει κάτι από τη βραδιά, αλλά ο Κόμπι Μπαράιαντ στάθηκε στο ύψος του όταν ρωτήθηκε αν συμφωνεί με τον προπονητή του: «Δεν καταλαβαίνω γιατί λέει τέτοια πράγματα μερικές φορές. Νομίζω ότι εκτελούν τις φάσεις καλά, ξέρουν ο ένας τον άλλο πολύ καλά, η μπάλα κινείται απίστευτα καλά και στην τελική αυτό είναι που όλες οι ομάδες ψάχνουμε. Στο NBA οι ομάδες που το καταφέρνουν αυτό είναι ελάχιστες, οι ομάδες που παίζουν ως σύνολο. Βλέπεις πολλά plays απομόνωσης, βλέπεις συνεχώς τύπους να παίζουν ένας εναντίον ενός. Αυτοί (σ.σ. η Μπαρτσελόνα) κάνουν καταπληκτική δουλειά στο να κινούν την μπάλα, βοηθούν απίστευτα ο ένας τον άλλο αμυντικά. Οπότε διαφωνώ με τον Τζάκσον, αλλά… τι ξέρω εγώ;».

Φιλικό ή όχι, ο Κόμπι έθεσε το θέμα στη σωστή του βάση, όπως ακριβώς το λέμε κι εδώ τόσα χρόνια. Οι ευρωπαϊκές ομάδες παίζουν άλλο μπάσκετ, αλλά έχουν αρετές που δεν τις βρίσκεις στο NBA. Όποιος ξέρει μπάσκετ βλέπει ότι αυτές είναι σπάνιες και θα τις έκαναν να ξεχωρίζουν και στις Η.Π.Α.. Βέβαια, πλέον το είπε και ο καλύτερος Αμερικανός παίκτης στον κόσμο. Και αυτό σημαίνει πολλά.

Πόσα; Δείτε παρακάτω.

Πριν δημοσιευτούν οι δηλώσεις του Κόμπι Μπράιαντ, το nba.com φιλοξένησε δημοσκόπηση που ρωτούσε πόσες νίκες θα έκανε η Μπαρτσελόνα στο NBA, «0-20», «20-40» ή «40 και πάνω». Μέχρι να την αποσύρει (το έκανε λίγο μετά που δημοσίευσε τις δηλώσεις του Μπράιαντ) το 70% των χρηστών είχε ψηφίσει (γνωρίζοντας τις δηλώσεις του Φιλ Τζάκσον) ότι η Μπαρτσελόνα θα έκανε «0-20» ή «20-40» νίκες. Δεν είχαν… πάρει χαμπάρι δηλαδή τι γίνεται στο παγκόσμιο μπάσκετ.

Μετά, το NBA κατέβασε τη δημοσκόπηση και ανέβασε άλλη που ρωτούσε αν η Μπαρτσελόνα θα είναι ομάδα λοταρίας (θέσεις 17-30), ομάδα πλέι οφς (θέσεις 2-16) ή πρωταθλήτρια στο NBA. Πλέον, το 58% την έβαζε στις ομάδες πλέι οφς ή… στην πρωταθλήτρια. Στο άρθρο για τις δηλώσεις Μπράιαντ και Τζάκσον, μια δεύτερη δημοσκόπηση έλεγε κατά 67% ότι ο Μπράιαντ είχε δίκιο σε όσα είπε. Βλέπετε η διαφορά ήταν μεγάλη σε σχέση με την πρώτη αντίδραση «προστασίας» του NBA από τον κόσμο του.

Δεν έχει καμία σημασία (και κανένα νόημα) να συζητάμε για το αν η Μπαρτσελόνα (και η κάθε ευρωπαϊκή Μπαρτσελόνα) θα έπαιρνε το πρωτάθλημα στο NBA. Αυτό που έχει σημασία είναι να καταλάβουν όλοι ότι οι αποστάσεις έχουν εξαφανιστεί, ότι οι μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες θα πρωταγωνιστούσαν στο NBA και ότι ο μπασκετικός κόσμος είναι έτοιμος όσο ποτέ για την παγκόσμια ένωσή του. Πρώτα στους κανονισμούς και μετά σε όλα τα άλλα. Και το δεύτερο θα είναι κάτι απίστευτα πρωτοπόρο και θεαματικό γιατί δεν το έχει καταφέρει κανένα άλλο ομαδικό άθλημα σε συλλογικό επίπεδο.

NBA και Ευρώπη με αριθμούς

Αυτή ήταν η 3η φορά που η τρέχουσα πρωταθλήτρια NBA έχει παίξει με την τρέχουσα πρωταθλήτρια Ευρώπης και, βεβαίως, η πρώτη φορά που η δεύτερη κέρδισε τον αγώνα. Το πρώτο ματς των «πρωταθλητών» ήταν το Σικάγο Μπουλς-Ολυμπιακός στο Παρίσι τον Οκτώβριο του 1997, που έληξε 104-78 υπέρ των Μπουλς. Το δεύτερο ήταν το Σαν Αντόνιο Σπερς-Παναθηναϊκός στο Σαν Αντόνιο τον Οκτώβριο του 2007, που έληξε 113-91 υπέρ των Σπερς.

Συνολικά, οι ομάδες του NBA έχουν αντιμετωπίσει 88 φορές ευρωπαϊκές ομάδες και έχουν 78 νίκες και 10 ήττες, από το 1978. Οι 81 αγώνες ήταν εναντίον συλλόγων, ενώ 7 ήταν εναντίον εθνικών ομάδων. Οι ομάδες του NBA έχουν 6-1 με τις εθνικές (οι Ατλάντα Χοκς έχασαν το 1988 από τη Σοβιετική Ένωση) και 72-9 με τους συλλόγους.

Πέντε είναι οι ευρωπαϊκές ομάδες που έχουν κερδίσει αγώνες εναντίον ομάδων του NBA. Η Μακάμπι (1978, 2 φορές το 1984, 2005), η Μάλαγα (2007), η Ρεάλ Μαδρίτης (2007), η ΤΣΣΚΑ Μόσχας (2006) και, βεβαίως, η Μπαρτσελόνα (2006, 2010). Οι 6 από τις 9 νίκες των ευρωπαϊκών ομάδων έχουν έρθει τα τελευταία 6 χρόνια.

Νίκος Κουσούλης